Zondag 21-09-2008

Voor een zondag moesten we bijzonder vroeg uit de veren en daarom liep de wekker af om 5 uur in de morgen. Nadat we wakker waren en een koffie hadden genuttigd drong het tot mij door dat het nu echt weer ging gebeuren. In juni 2004 was de eerste zeer geslaagde reis van de Helena’s geweest naar het mooie Pitztal in Oostenrijk en nu kwam er dan een vervolg op doordat diverse mensen telkenmale hadden gevraagd wanneer het weer ging gebeuren. Nadat uiteindelijk alle Helena’s het er mee eens waren, was aan de Firma Ter Beek Reizen uit Tubbergen de opdracht gegeven om een nieuwe reis te organiseren. In een mum van tijd was de reis uitverkocht en daardoor gaan we vandaag met 84 personen op weg. Nadat er langs diverse opstap plaatsen in Twente  waren aangedaan konden we om 07.30 uur vertrokken worden uit Oldenzaal.

Gedurende de reis werden de mensen die nog niet eerder waren mee waren geweest alvast “opgewarmd” middels een film verslag van de reis in 2004. Het is jammer dat sommige personen die in de film voor kwamen er niet meer zijn maar toch was het goed om hun terug te zien. Tijdens een tussenstop haalden de Helena’s hun instrumenten te voorschijn en lieten van zich horen. De reis verliep zeer voorspoedig en na 3 tussen stops kwamen we om 19.40 uur aan in Jerzens. Om 8 uur kon iedereen aan tafel om daarna ieder zijns weegs te gaan. Omdat er in de bar van het Café gerookt mocht waren velen er later op de avond te vinden. Met de bediening van Erika was er niets te klagen en werd er menig consumptie gebruikt. Omdat velen van de lange rit erg moe waren bleef alleen de harde kern zitten. Uiteindelijk werd het licht uit gedaan en keerde de rust terug in Hotel Lammwirt in Jerzens.

 

Maandag 22-09-2008,

Na een goed ontbijt zijn we om 10 uur vertrokken voor een bezoek aan de Benni Raich Brucke in Arzl. Deze voetgangers hangbrug hangt op een hoogte van 90 mtr aan een stel staalkabels waardoor deze dus beweegt als je er overloopt. Vanaf deze brug springen veel  mensen beneden aan een stuk elastiek, ook wel bungeejumping genoemd. De gedachten hieraan deed bij velen de maag omdraaien.

Toen we hierna weer in de bussen stapten waren er twee dames die een beetje ontdaan uit bus 1 stapten. Zonder dat iemand iets hoefde te vragen vertelden ze dat ze in de verkeerde van Ter Beek bus waren gestapt. Dit was volgens hun ook niet zo verwonderlijk omdat de bussen ook allemaal dezelfde kleur hadden. Hierna gingen we richting het Kaunertal waar een bezoek werd gebracht aan de Kaunertal gletsjer op een hoogte van ca 3000 mtr. De laatste jaren is deze gletsjer behoorlijk korter geworden door de weersinvloeden. Door het opspuiten van kunst sneeuw ligt er nu toch sneeuw tot aan de parkeerplaats. Direct kwamen de kinderlijke gevoelens bij de busreizigers weer naar boven en begon men met een sneeuwbalgevecht waarbij Henk en Marjan de boventoon voerden. Na de inwendige mens in het restaurant

versterkt te hebben vertrokken we weer naar de lager gelegen gebieden. De boedoeling was dat we naar een speciaal wegrestaurant gingen maar daar zijn we nooit aangeland doordat  bus 1 last kreeg van rokende remmen. Een kampvuur van nat hout was er niks bij. Nadat onze chauffeur B. deze rokende bus aan de kant had gezet werd er een Z.D.I.W.T.D.K actie op touw gezet die zeer voorspoedig verliep. Deze laatste actie is heel nauw verwant met het B.H.V. gebeuren dat in ieder bedrijf of bus van toepassing is.

Z.D.I.W.T.D.K. betekend “ZORGEN DAT IEDEREEN WAT TE DRINKEN KRIJGT”.  Dit laatste verrichte wonderen want iedereen ging rustig met een drankje de bus uit en zochten een plaatsje op een parkeerplaats. Na een half uur waren de remmen weer zover afgekoeld dat we zonder risico verder konden afdalen naar onze standplaats in Jerzens.  Na een prima diner was het de beurt aan de Helena’s om een optreden te verzorgen. Bij de eerste klanken van de band was de dansvloer vol en dit is zo gebleven tot de laatste noot die gespeeld werd.

Later in de bar bleek dat Joop Grashof om 12 uur jarig was en werd er door de Helena’s unplugged nog een optreden verzorgd. Kort hierna kreeg de schrijver van dit verhaaltje een SMSje van zijn zus Sinie met de vraag of deze nog een borreltje kwam drinken op kamer 224. Uiteraard ging de schrijver daarop in en kwam in een kamer met 9 personen die al een (maar sommige ook meer) borrels gedronken hadden. Heel subtiel werd de schrijver van dit stuk, bij binnenkomst, duidelijk gemaakt dat de werkelijke uitnodiging te maken had met de 44^ste huwelijks dag van zijn zus Finie en zwager Henk. Dat hij de dag ervoor al een kaart had ondertekend voor dit bruidspaar was hem in het geheel ontgaan. Na enkele borrels (sterk spul) en na een optreden van Joop, als een gewonde aangeschoten kwartel, die kort daarvoor al anderen de stuipen op het lijf had gejaagd met zijn optreden als Sjeik Alikanderwatvan was het hoog tijd om dit verhaal te schrijven en om te gaan slapen……

 

Dinsdag 23-09-2008.

De dag begon met weer een goed ontbijt. Buiten was et druilerig en we zagen geen zon. De reis zou ons vandaag via de Reschenpass naar het plaatsje Reschen brengen in noord Italië. Deze plaats is rond 1950 opgeofferd voor een nieuw stuwmeer. De gehele plaats is door de regering opnieuw opgebouwd op een hoger gelegen plek. Het bijzondere is dat de toren van de oude kerk nog boven het water uitkomt. Naarmate we dichter bij ons doel kwamen klaarde het weer op en was de hemel weer stralend blauw. Bij aankomst om 11.00 uur werden onmiddellijk de muziekinstrumenten gepakt omdat we volgens afspraak om 11.15 uur door Radio Oost zouden worden gebeld voor een live verslag. Tijdens het telefoongesprek dat Frans Heerink met RTV Oost voerde speelden de andere bandleden op de achtergrond en ook alle medereizigers lieten van zich horen. Na dit, blijkbaar zeer goed ontvangen verslag stroomden de SMSjes vanuit Twente binnen op onze GSM’s van mensen die het gehoord hadden.

Hierna werd er op een terras een consumptie genuttigd en speelden de Helena’s weer en brachten opnieuw gezelligheid. Hierna was het tijd om door te reizen naar het belastingvrije dorpje Samnaun in Zwitserland. Hier kon men alles kopen tegen “wat de reclame zei” zeer voordelige prijzen. Wat er werkelijk goedkoper is, is de brandstof. Voor € 1,00 kan men daar nog een liter kopen. De andere producten zijn best nog wel prijzig tot zeer duur.

Vanuit Samnaun reden we terug naar Jerzens waar ons weer een heerlijke maaltijd werd voorgeschoteld. Vanaf 21.00 tot 23.30 uur hebben de Helena’s weer een dansavond verzorgd waarbij de voetjes weer van de vloer gingen en was het reuze gezellig. Na dit optreden zijn er sommigen nog afgedaald naar het voorcafé men doorging tot in de kleine uurtjes……….

 

Woensdag 24-09-2008

Om 09.30 uur vertrokken de bussen naar het Oetztal waar we een bezoek brachten aan de waterval van Umhausen. Dit is grootste waterval van Tirol naar men zegt.

Hierna reden we naar het plaatsje Vent aan het einde van het Oetztal. Net voordat de beklimming begint van de Timmelsjoch moet men de hoofdweg verlaten. Een rondrit vanuit het Oetztal over de Timmelsjoch en dan in Italië via Merano richting de Reschenpas waar we gisteren geweest zijn is ook zeer de moeite waard. Jammer genoeg is deze route verboden voor bussen omdat er aan de Italiaanse kant zeer smalle wegen zijn waarop de bus grote problemen zou ondervinden.

Dus wij naar Vent waar we een speciale toestemming kregen om met de bus verder te rijden als normaal het geval is. Voor de personen die bij ons waren, en die slecht ter been zijn, was dit een welkome verrassing omdat ze anders nooit op deze plek zouden zijn gekomen. Voor de bussen en de chauffeurs was dit laatste stuk wel zeer inspannend omdat de haarspeldbochten zeker niet voor dit soort gevaartes is gemaakt. Maar dankzij de vakmanschap van beide rijders zijn we goed overgekomen. In een restaurant werd door iedereen een drankje en/of een hapje genuttigd waarna diegene die goed ter been waren, op weg gingen om een wandeling te maken door een schitterend gebied. Vanaf dit restaurant moet men over een hangbrug die flink wiebelt en die door menige dames als “onmeunig” eng werd ervaren.

Terug aangekomen in het plaatsje Vent maakten de Helena’s weer hun opwachting en dit werd door de hotel eigenaar gewaardeerd in het feit dat de drank voor de muzikanten gratis waren. Hierna werd de rit aanvaard naar het Lamm in Jerzens voor het avondeten. Deze avond werd de muziek verzorgt door de hoteleigenaar en kok Walter Jenewein. Deze man is buiten zijn normale werkzaamheden een meer dan verdienstelijk muzikant die zijn gasten zeker kan vermaken. Omdat we morgen al om 08.30 uur in de bus moeten zitten en daarom vroeg uit bed moeten is het niet extreem laat geworden.

De chauffeur van bus 2, Marinjo Kautz, is een beer van een vent lang (204 cm) en breed waaraan je direct afleest dat hij iets speciaals met zijn lichaam doet. Bij navraag bleek deze reus mee te doen aan wedstrijden voor de sterkste man van Nederland. Volgens zijn verhaal behoord hij bij de beste 10 van Nederland maar was nu voor een periode van een jaar uitgeschakeld vanwege een schouderblessure. Toch liet hij ons enkele kunststukjes zien waarbij wij ons konden voorstellen hoe sterk hij was. Voor een bepaalde onderdeel was zijn record 430 kg tillen. Op een bijgevoede foto staan de beide chauffeurs naast elkaar en daarbij zie je duidelijk het verschil. Later zullen we nog een foto plaatsen waarbij onze organist Zoef als een veertje door Marinjo werd opgetild.

 

Donderdag 25-09-2008

Vandaag hadden we een relatief rustige dag. De afspraak was dat we om 8.30 uur zouden vertrekken naar Innsbruck. Deze stad heeft een mooi historisch centrum. De bedoeling was dat we door 2 Nederlands talige gidsen zouden worden begeleid maar vrij laat werd de organisatie bericht dat 1 gids ziek was en de andere de afspraak niet goed had vastgelegd en dus ook niet kwam. Met wat improvisatie is het toch gelukt en hebben we de belangrijkste plekken gezien. Ook had iedereen 3 uur de tijd om vrij te winkelen en hier werd dan ook dankbaar gebruik van gemaakt. Velen kwamen met souvenirs voor Oma, Opa, Vader Moeder, kinderen, kleinkinderen of een ander, voor hun,  belangrijk iemand terug. Ook de Helena’s hebben geshopt en kwamen allemaal terug met een Tiroler hoedje die ze willen gaan dragen bij de optredens. Op de terugweg gaf onze bus met chauffeur Bertus plotseling de geest en was niet meer op gang te krijgen. Toevallig reed er achter ons een wagen van de Oostenrijkse Rijkswaterstaat die onmisselijk op afstand achter ons ging staan met grote alarmlichten. Omdat we op een gevaarlijke plek stonden werden we door een bergingsvoertuig weggesleept en daar zijn we allemaal overgestapt in onze tweede bus die zijn gasten reeds hat weg gebracht naar het Hotel. Later bleek dat de brandstofleiding was geknapt. Dit euvel komt volgens de garage waar de bus is gerepareerd bijna nooit voor. Gezegd moet worden dat onze chauffeur Bertus perfect handelde en zeer rustig bleef en eigenlijk maar voor een ding oog had en dat was de veiligheid van de passagiers. Tijdens het laatste optreden zat de stemming er al snel weer goed in. Als klap op de vuurpijl werd de organist Benny (Zoef) rond 10 uur, door de bijna sterkste man van Nederland, ogenschijnlijk zonder moeite werd binnengedragen. Zoef had de dag ervoor een compleet Tiroler outfit gekocht en zag er gelikt uit. Jammer was het dat de zanger van de band deze avond niet goed in orde was door een verkoudheid en daardoor niet voluit kon zingen. Om precies 12 uur was een mede reiziger (Maria) jarig en uiteraard werd voor haar door de hele zaal gezongen.

Met een mooie dag in het vooruitzicht droop iedereen langzaam maar zeker af en werd het weer stil in het mooie Pitztal.

 

Vrijdag overdag 26-09-2008

Vandaag zijn we met de lijnbus naar de voet van de Hochzeiger gegaan. Hier zijn diegene die het durfden in de gondelbahn gestapt en zijn tot boven de vorstgrens uitgestapt. Hier lag zelfs al verse sneeuw. Vanuit dit kabelbaan station zijn we naar beneden gelopen naar de Stalder Hütte waar we werden ontvangen met een picknick die bestond uit een bord met allerlei soorten broodbeleg met bijbehorend brood. Uiteraard gaven de Helena’s weer een openlucht optreden met de gastmuzikanten Bertus en Walter. De morgen begon met laaghangende bewolking maar toen we op het terras aankwamen gingen de jassen en zelfs de truien uit omdat de zon er doorkwam. Diegene die niet konden wandelen zijn met kleine busjes naar boven gebracht en ook weer teruggehaald. Diegene die goed ter been waren zijn teruggelopen naar beneden. Zo was ook dit weer een geslaagde dag.

Omdat we Zaterdag al om 5 uur moesten opstaan ging bijna iedereen de koffers in pakken na het eten. Hierna werd er door de meeste reizigers in de bar nog een laatste en daarna een allerlaatste en een aller aller laatste drankje genuttigd alvorens ze naar bed gingen. Uiteraard waren er ook vanavond weer personen die  toch nog lang beleven zitten. Morgen op de terugweg zal blijken of deze mensen te herkennen zijn aan hun slaapgedrag in de bus.

Zaterdag 27-09-2008

Zoals gisteren al aangegeven in het verslag moesten we vandaag om 05.00 uur uit ons bed. Het ontbijt stond klaar om 06.00 uur en na afscheid genomen te hebben van de medewerkers van het Lamm zijn we om 07.00 uur vertrokken richting ons mooie Twente. Van alle kanten werd er te kennen gegeven dat men best nog wel langer wilden blijven maar de werkelijk was dat we vakkundig naar huis werden gebracht. Veel mensen lagen te slapen in de bus, maar of dit nou de personen waren die de vorige avond nog lang in bar hadden gezeten is niet duidelijk geworden. Op het einde van de rit kreeg de schrijver van dit stuk ook bijna de slaap te pakken en als dit gebeurt was dan was dit de eerste keer geweest dat hij in slaap was gevallen……..

Onderweg werd er nogmaals een groepsfoto gemaakt en bij aankomst in Twente stond er een heerlijk diner klaar bij Zalencentrum Ensink in Weerselo.

Bij het afscheid nemen werden vele adressen uitgewisseld en werd er gevraagd of en wanneer de HELENA’S weer zo’n reis organiseerden. Hierop kon begrijpelijker wijs geen antwoordt worden gegeven. Mocht dit gebeuren dan zal dit kenbaar worden gemaakt op de site van de HELENA’S of in de plaatselijke kranten.

Woensdag 23-06-04

Weer: Afwisselend regen en zwaar bewolkt.

Verslag:

Vanmorgen waren de meesten om 05.00 uur uit bed om zich voor te bereiden op de bustocht naar het Pitztal.

Nadat allen waren opgehaald en de bussen zich verzameld hadden op de Westwal ter hoogte van Bakkerij van Benthem oftewel het bakhoes werd aan iedereen het lunchpakket aangeboden. Na een korte toespraak in de twee bussen door leden van de band vertrokken de bussen. Ook de sponsor was aanwezig om te inspecteren of de bussen goed versierd waren. De sponsor had de nodige drank meegebracht die onderweg zal worden uitgedeeld aan de Pitztal gangers.

Bij een tussenstop kreeg iedereen een “Fiegling” T-shirt uitgedeeld waarop gedrukt was “de Helena’s on tour Pitztal 2004”. Gevraagd werd om dit T-shirt zoveel mogelijk aan te trekken wat door velen werd opgevolgd door onmiddellijk van kleding te veranderen. Ook werd tijdens een tussenstop een klein muziekoptreden gegeven door de band met akoestische instrumenten.

Exact om zeven uur ’s avonds kwamen we aan in Leins aan en zocht iedereen de hotelkamers op. Tijdens het inchecken bleek dat de eenpersoonskamer van onze bassist, Baennie, dubbel geboekt en niet vrij was en dat hij in het bauernhof moest slapen, maar na wat overleg kreeg hij een complete vakantie woning met daarin zelfs nog een TV. Daarna werd er gezamenlijk heerlijk gedineerd in Hotel Pitztaler Nachtigall. Een gedeelte van de groep had, onbewust, geluk en namen plaats in een gedeelte van het restaurant waar een TV stond die natuurlijk om 8.45 werd aangezet. Bij elk doelpunt van Nederland en Tsjechië werd de boel op de kop gezet en kon men in het Oetztal nog horen dat er gescoord was in het voordeel van Nederland.

Na het diner en het voetbal gingen de meesten, vermoeid door de zware reis, naar bed en bereidde men zich voor op de volgende dag. Volgens de bevolking waren de vooruitzichten voor het weer van donderdag goed met een kleine kans op een regenbui maar dit mocht een bezoek aan de Riffle see zeker niet in gevaar brengen.

In de late avond uren werd in de bar nog nagepraat en gevierd en hebben de Helena’s nogmaals hun akoestische klanken laten horen.

Donderdag 24-06-04

Weer: Fantastisch mooi weer met een temperatuur van ca. 28 graden.

Verslag:

Na een uitstekend ontbijt gingen we rond 10.30 uur richting RifflSee waar we met een gondel lift naar boven gingen. Prettige bijkomstigheid voor de deelnemers was dat men niet volgens afspraak deze kosten zelf moest betalen maar dat dit door de organisatie afgerekend werd. Twee dames durfden niet in de lift en bleven beneden waar ze zelf een route hadden uitgestippeld. Beneden moest iedereen kiezen of ze met de lift terug wilden of dat ze kozen om naar beneden te lopen. De helft koos ervoor om naar beneden te lopen. Boven aangekomen begonnen beide groepen aan de wandeling maar het bleek al gauw dat aan de noord zijde van het meer nog veel sneeuw lag en een sneeuwbalwedstrijd was het gevolg. Door deze sneeuw was de route langs het meer toch was moeilijker dan voorspeld maar iedereen volbracht de tocht. Enkele dames hadden grote moeite om door deze sneeuw te ploeteren maar het lukte met behulp van andere reizigers. Naderhand vertelden deze dames, “als we het geweten hadden waren we niet meegelopen maar we hadden het niet graag willen missen”. Twee zoons van een van de dames vertelden laten, “Dit verhaal möt wie noe nog wa joar’n anheurn van oons Ma dat ze deur den dikk’n snee hebt loop’n.

De groep die naar beneden wilde lopen begonnen na even wat gedronken te hebben in een berghut, waar men een prachtig uitzicht over de gletschers had, aan hun tocht. Na een uur lopen was konden we nog steeds de plaats waar we heen moesten lopen niet zien en werden enkelen zenuwachtig omdat het toch wel verder was dan gedacht. Maar gelukkig kwamen we weer snel in de bewoonde wereld en werd hel looppad wat breder. Door dat de weg beter werd, werd er minder op de weg gelet waar men liep en dit had tot gevolgd dat een van de deelnemers languit op de grond viel en daarbij haar knie en arm bezeerde. Toen ik later vroeg hoe kwam dat vertelde ze “ik dacht dat ik weer op de rails stond en dus nergens naar hoefde te kijken”. Gelukkig was deze dame een harde en de weg werd vervolgd. Exact op tijd vertrokken de bussen weer in de richting van onze hotels waar iedereen tijd had om zich op te frissen. De Helena’s werden onderweg met hun instrumentarium uit de bus gezet waar ze ‘s avonds moesten optreden.

Na het diner bij Lammwirt begonnen de Helena’s aan hun eerste optreden om ca. 21.00 uur. Direct na de eerste klanken kwamen velen op de dansvloer om hun benen te strekken. Tegen 10.30 uur was er een gastoptreden van Walter en Peter wat bijzonder in de smaak viel bij onze gasten. Er werd gezongen en gedanst tot de Helena’s de laatste serie speelden. Afgesproken werd dat om half twaalf de bussen zouden vertrekken en dat iedereen dan klaar moest staan. Om twaalf uur vertrokken de bussen pas omdat de Helena’s te laat waren doordat ze hun apparatuur moesten uit zetten en hun instrumenten moesten opbergen. Na terugkomst bij het hotel werd er in de bar nog even doorgevierd en pakten “de Helena’s” nogmaals hun akoestische instrumenten. Heel vroeg in de morgen gingen de laatste gasten naar bed en kon de laatste (de Kuper) het licht uit doen.

Vrijdag 25-06-04

Weer: Wisselvallig met enkele buien met een temperatuur van ca. 20 graden.

Verslag:

Na het ontbijt vertrok de bus om 10.30 richting Seefeld voor een rustige dag. Op de heenweg werd een mooie toeristische route gereden via Kühtai. Toen we onderweg waren vielen er een paar flinke regenbuien maar bij aankomst in Seefeld was het droog. De bedoeling was geweest dat er daar naar keuze gewandeld of gewinkeld kon worden, maar allen kozen i.v.m het wisselvallige weer voor winkelen en af en toe een terrasje te pikken. Om 15.30 ging het weer richting Pitztal waar we om 16.45 arriveerden. Daarna waren de dames van de muzikanten druk doende om de overhemden van “de Helena’s” te strijken want die waren door het vele transpireren van gisteravond toe aan een wasbeurt en dat was vanmorgen al in alle vroegte gedaan. Op een bepaald moment stonden drie dames van de groep voor het hotel die foto’s van elkaar wilden maken. Frans Schulten zag dit en bood aan om een foto van alle drie tegelijk te maken. Dat wilden ze dolgraag en of Frans dan ook meteen even naar de camera wilden kijken want het tellertje bleef steeds op “S” staan. Frans pakte de camera keek en vroeg aan de eigenaresse, waar we de naam niet van noemen maar die de initialen A. T. te O. heeft, van de camera vroeg, of ze al meer foto’s had gemaakt . “Ja”, was het antwoord “ ik heb er heel völ maakt”. Waarop Frans zei, “dan bint ze mislukt want ie hebt gen film in de camera”. Om 18.00 uur, net na aankomst van Hans (onze sponsor), José, Willy en Boy, werd er afgereisd naar het Pitztaler hof in Wenns voor het diner waarna men om 21.00 uur vertrok naar Lammwirt in Jerzens waar opgetreden moest worden. Meteen toen we in de zaal aankwamen en voordat we nog maar een toon gespeeld hadden zat de stemming er goed in en zong de hele zaal al uit volle borst. Zelfs de Toenman boys waren op de dansvloer en na zeggen van Moeder Toenink kwam dit maar eens in de vijf jaar voor. Het werd een SUPERAVOND en heel het Pitztal kon meegenieten. Bij het terugrijden in de bus namen de Toenman boys weer het voortouw en zongen weer uit volle borst. Vooral het liedje “Daar boven in de bergen daar woont een ……………….” was een grote kraker en je kon horen dat ze dit al vaker hadden gezongen.

Zaterdag 26-06-04

Weer: Schitterend weer met een temperatuur van ca. 30 graden

Verslag:

Vanmorgen moesten we extra vroeg uit de veren omdat we een zeer druk programma hadden. Om 10.00 uur vertrok de bus richting Ötztal waar we een wandeling gingen maken in de prachtige omgeving van het dorpje vent. Allen vonden dit weer de mooiste tocht die we tot nu toe hadden gemaakt. Om 13.00 uur moest iedereen zich melden in de omgeving van de bus omdat de Helena’s nog even akoestisch van zich wilden laten horen maar daar kwam niks van omdat de bendeleden te laat van de wandeltocht terugkeerden. Nadat de muziekinstrumenten waren opgehaald bij het Lamm en weer klaar waren gezet bij de Pitztaler Nachtigall in Leins konden de barbecue beginnen. De eigenaren van het Hotel hadden een groot video scherm opgezet met een beamer waardoor iedereen vanavond voetbal kon gaan kijken. Net nadat we waren begonnen met het optreden kregen we bericht dat de vrouw van onze saxofonist naar het ziekenhuis moest omdat ze een zeer pijnlijk been had en heel sterke hartkloppingen. Uiteraard drukte dit meteen de stemming en het werd een tijdlang heel erg stil. Na ca. 1 uur kwam een bericht uit het ziekenhuis dat het allemaal nog wel mee viel en dat ze een fikse ontsteking had. Nadat ze een spuit had gekregen en haar been was ingezwachteld mocht ze weer terug naar het Hotel. Toen we dit bericht vertelden kwam er een luid applaus van het aanwezige publiek en was de stemming weer terug. Ondertussen was iedereen al aan de barbecue begonnen en men liet het zich goed smaken. Omstreeks 20.30 uur was er een optreden van zangeres Gabi die enkele nummers zong en dit viel uitstekend in de smaak en het applaus was dan ook oorverdovend. Ze beloofde dat ze later op de avond nog een keer terug zou keren om nogmaals van zich wilde laten horen. En toen begon de voetbalwedstrijd. Helaas was het beeld in de eerste helft nog van een matige kwaliteit waardoor toch een tiental het beeld van de TV binnen in het hotel opzochten. In de tweede helft was het beeld door wat handelingen perfect geworden en bleef dus iedereen buiten. Hoe verder de wedstrijd vorderde werd de spanning steeds groter en waren de meningen nogal verdeeld van: “ze zint völ better en daorum wint ze wa” tot “dit wod nig wat want ze hadd’n allang een goal mótt’n maak’n”. Tijdens het strafschop nemen zat iedereen op het puntje van zijn bank en werd ieder doelpunt met groot geschreeuw ontvangen. Toen Nederland dan eindelijk de winnende penalty nam klonk er een oorverdovend geschreeuw los en begon de band meteen met een polonaise waar uiteraard iedereen aan mee deed. Ook de aanwezige bewoners van Leins en omstreken deden hier graag aan mee.

Na deze polonaise was het weer de beurt aan Gabi die nog enkele prachtige nummers lied horen. Tegen het einde van de avond kwam er nog een optreden van zanger Burghart. Deze man kan geweldig hoog zingen met de kopstem en iedereen was dan ook diep onder de indruk. Achteraf verontschuldigde hij zich dat hij niet goed bij stem was omdat hij al drie dagen met griep in bed had gelegen. Voor de meesten was dit niet te horen maar diegene die Burghart al vele malen hadden gehoord konden dit beamen. Tegen 00.30 uur moesten de versterkers uitgezet worden en kon de bus worden ingepakt met alle instrumenten. Later werd er nog even na gevierd in bar waar de Helena’s weer van zich lieten horen. Verrassend was de playback show van “Andrea Berg” vertolkt door Siny Maathuis-Schulten die ook weer net als al het andere in afgelopen dagen goed in de smaak viel.

Tegen 03.00 uur ging voor de meesten van de gasten en ook voor de auteur van dit artikel het licht uit en keerde de rust weer terug in het anders zo vredige Pitztal.

Zondag 27-06-04

Weer: Na aanvankelijke bewolking later weer volop zon

Verslag:

“Hast du eier” was de eerste vraag bij het ontbijt van een van de aanwezige mannen uit onze groep en de kelnering zei, “aber sicher, doch die bekomst Du nicht”. De manier waarop deze vraag werd gesteld zorgde meteen alweer voor een grote hilariteit. Na weer een perfect ontbijt gingen we richting Jerzens om met de kabelbaan naar de Hochzeiger en met de tweede lift naar de Sechszeiger te gaan. Prettige bijkomstigheid was dat deze kabelbaan door de Helena’s betaald werd net zoals de baan naar de RifflSee. Uiteraard werd deze gift onder luid applaus aangenomen. Er waren twee dames die absoluut niet mee durfden en zouden beneden blijven maar na wat gepraat van de broer van een van de twee gingen ze toch mee in de gondel en hadden ze weer een grote angst overwonnen. Na boven aangekomen te zijn zei een van de dames “Wat zin ik blier dat ik zin met goan, want aans har ik al dat moois ja nooit zeen”. De andere was wat terughoudender en liet niet merken of ze wel of niet blij was. Na aangekomen te zijn op de top liepen velen terug naar het middenstation. Velen namen de route die daarvoor aangelegd was maar een groep, onder leiding van R.T. te O, ging een alternatieve weg volgen en wel onder de kabelbaan door rechtstreeks naar beneden. Later zei een van de boys “Wat steil was ’t doar, ik har de teen vast in de nös van de schoon zitt’n”.

Van het hoogste punt af had men een geweldig uitzicht over alle bergkammen die er maar waren. We hadden afgesproken dat iedereen om 14.15 uur weer bij de bussen moesten zijn maar omdat allen nog wat wilden drinken en een kop soep wilden nuttigen overschreden wij de tijd ruimschoots. Het wachten op een kop soep duurde 60 minuten en het wachten op een pilsje duurde dertig minuten. 45 minuten te laat kwamen we op het volgende agendapunt aan nl. het Spät-shoppen. Er zaten al aardig wat mensen van de plaatselijke bevolking klaar om met ons mee te vieren en de grootste verrassing was het Duo Tamara & Alexander die fantastische muziek speelden van een hoog muzikaal niveau. Ook bij dit optreden was er volop stemming. Aan het einde van het optreden kwam ook Gabi en Burghart nog eens op het podium om nogmaals hun kwaliteiten te laten horen. Het is fantastisch te horen dat zuster en broers, Gabi, Burghart en Alexander zo mooi met elkaar muziek kunnen maken. Omstreeks 19.15 moest iedereen de bus weer in om het laatste diner in het Pitztal te nuttigen bij het Lamm. Ook dit eten was weer van grote klassen en voldaan ging iedereen daarna naar het hotel om de koffers te pakken of om nog een pilsje te pakken. In de bar gaven de helen’s voor de laatste maal een akoestisch optreden waarna de instrumenten terug in de koffers gingen.

Maandag 28-06-04

Weer: Overwegens zonnig met een temeperatuur van ca. 22 graden.

Verslag:

Iedereen is vanmorgen behoorlijk tam, omdat vandaag de vakantie voorbij is en weer terug gereisd wordt naar ons mooie Twente. Na afscheid van iedereen genomen te hebben vetrokken wij om 7.00 uur uit het mooie Pitztal. Noch eenmaal hoorde je in de bus op diverse plaatsen dat de mensen het Pitztal lied noch neurieden. Oal’n zong nog een keer het refrein van Ciau Amaro van de Klostertaler en Lap pinkte een traantje weg terwijl de Kuper stilzwijgend naar de grond keek. Zoef en Baennie staarden vedwaasd uit het raam en dachten aan de mooie dagen die we hadden gehad. Door Gabi, Annemarie, Dietmar en Karl werden we met vlaggen uitgezwaaid.

Doordat de Fernpass vandaag gesloten was moesten we terug rijden over Bregenz en daarom moest er tol betaald worden bij een tunnel. Na heel veel gedoe en een oponthoud van 45 minuten mochten we onze reis vervolgen. De reis ging voorspoedig en na enkele tussenstops waren we om 20.25 uur in Weerselo waar iedereen nog een diner op kosten van de Helena’s werd aangeboden bij Restaurant Ensink. Na dit heerlijke eten werden alle deelnemers bedankt voor de gezelligheid en werd meteen afgesproken om in het najaar een avond te organiseren waar dan de film van het Pitztal zou worden gedraaid evenals de foto’s die daar gemaakt zijn.

De mensen werden weer keurig op de opstapplaatsen afgeleverd en daarmee was de reis definitief ten einde.

Voor het uitstappen kwam Gerrit Poppink nogmaals om te bedanken en daarbij zei hij, ”As d’r ok m’r een is den negatief is oawer disse reis, dan komt meer bie mie want dan goa ik met oe  met umdat bie dee persoon te bestrien’n, want het was geweldig”.