The Galleons waren in de zestiger jaren een bekende band in Brabant in de buurt van Mill. Wilt u meer over deze band weten kijk dan even in de “Story of” van Stanny Goossens elders op deze site. De samenstelling van de band was: van links naar rechts: (invaller) Piet van Bree; Henk Kahlert; Theo Peters; Zittend Peter Vlemmings en Stanny Goossens.
Het is echt ongelofelijk hoeveel mensen de berichten via Facebook hebben bekeken en die best “jaloers” zijn, vanwege het feit dat ze niet zijn mee geweest. Talloze malen worden we aangesproken dat het eruitzag als een grote familie die ontzettend veel plezier hadden. En dat was ook zo. Ook mensen die minder goed ter been waren gingen met de stoel aan de rand van de dansvloer zitten om toch vooral niets te missen en ze deden mee zoveel ze konden. Wij kunnen gerust zeggen dat deze reis op eenzame hoogte staat voor iedereen die hier aan heeft meegedaan. Zelf het echtpaar Ter Beek (Roos en Tonnie), die toch wel wat gewend zijn, waren al vooraf naar Wildschonau afgereisd en ze zijn nog een paar dagen bij ons gebleven en vonden het geweldig. Dit is te zien aan hun reactie op deze site. Ook vele anderen hebben via deze site of via andere wegen hun dank aan ons uitgesproken, waar wij uiteraard enorm van groeien, maar we kunnen het niet vaak genoeg zeggen dat we zonder het enthousiasme van de medereizigers nooit zo’n mooie week hadden kunnen maken.
Komt een piraat de kroeg binnen. De cafébaas beziet hem en vraagt, wat is er met u gebeurd. Niks speciaal zegt de piraat, ik voel me goed. Kan wel zijn zegt de cafébaas, maar wat is da met u been??? Ach zegt de piraat , da was een zeeslag met een ander schip, ze schoten kanonkogels naar ons en ik ben geraakt en ja, mijn been kwijt. Ach zegt de cafébaas, ja maar en die haak aan u rechterarm?? Ja, zegt de piraat, dat was een sabelgevecht met de vijand en die sloeg mijn hand eraf in 1 slag, daarom heb ik nu een haak rechts. Amai zegt de cafébaas, maar, en u oog dan? Das een ander verhaal zegt de piraat, ik sta op dek naar boven te kijken en der passeert een meeuw en die schijt in mijn oog. Da kan wel zijn zegt de cafébaas, maar daar kunt u toch niet uw oog niet van kwijtraken toch? . . .
Dat klopt zegt de piraat, maar ‘t was de eerste dag met die haak . . .
Zojuist ontvingen wij bericht dat wij met onze platen Ode aan de Piraten / Ons Verhaal in de Delta Piraat Top 100 op de 19de plaats staan. De Top Honderd word 31 december tussen 10.00 en 18.00 uur Non-Stop uitgezonden.
Uiteraard zijn we hier best wel trots op.
Eduard (Eddy) Christiani (Den Haag, 21 april 1918 – Aalsmeer, 24 oktober 2016) was een Nederlands gitarist en zanger, componist en tekstschrijver. Christiani was tot 2010 nog actief als zanger, al trad hij sedert 2008 niet meer in zalen op.
Christiani staat in de Nederlandstalige levensliedtraditie, maar naast Lou Bandy en Willy Derby waren ook verschillende soorten Amerikaanse amusementsmuziek van invloed op zijn stijl. In 1939 was hij de eerste Nederlandse (en mogelijk eerste Europese) artiest die een elektrische gitaar (Epiphone model Electar Model M) bespeelde. Zijn gitaarsound werd bepalend voor het geluid van het Orkest Frans Wouters (met John de Mol op accordeon en Theo van Brinkom op viool). In 1941 nam hij als eerste Nederlandse gitarist een elektrische gitaarsolo op in Ons Gebouw in Hilversum. The Windmill was een door hemzelf geschreven instrumentaal nummer.
In 1943 moest hij wegens problemen met de Kultuurkamer onderduiken en ging hij naar België. Na de bevrijding van Brussel ging Christiani spelen in een Engels legerorkest, de Army Troupers. Achter de frontlinies trok hij mee Duitsland in. In Bonn kon hij zich aansluiten bij de beroemde Cold Stream Guards (The Guards Divisional Dance Orchestra). In Hamburg trad Christiani als gastsolist met zijn elektrische gitaar op voor de British Forces Network (BFN). In 1946 keerde hij terug naar Nederland.
Na 1945
De populariteit van Christiani nam in de periode na de oorlog reusachtige vormen aan. Hij werd een waar popidool. Om aan de vele aanbiedingen te kunnen voldoen besloot Christiani samen met Frans Poptie in 1951 zijn eigen ensemble op te richten, het “Ensemble Eddy Christiani onder leiding van Frans Poptie”. De lezers van het muziekblad Tuney Tunes verkozen Christiani in 1953 tot de populairste zanger van Nederland. Hij bleef bovenaan in de poll staan tot en met 1956.
Na de opkomst van de rock-‘n-roll stopte Christiani met het opnemen van platen en ging zich als gitarist toeleggen op begeleidings- en studiowerk.
In 1952 was hij de eerste Nederlander met een gouden plaat op 78 toeren met Zeemanshart. Andere bekende hits van Christiani waren Zonnig Madeira (1938), Ouwe Taaie (1943), Op De Woelige Baren (1948), Kleine Greetje Uit De Polder (1950), Spring Maar Achterop (1952), Daar Bij De Waterkant en Rosemarie Polka (1953). Kleine Greetje Uit De Polder eindigde tijdens de Week van het Nederlandse Lied 2009 in de Top 200 op nummer 94.
Vanaf de jaren zestig
Met Sucu Sucu (Mijn Sombrero) maakte Christiani in 1961 een comeback. De Spaanse versie van de plaat werd in de Verenigde Staten, Duitsland en Scandinavië uitgebracht. In de Amerikaanse Billboard Hot 100 bereikte Christiani hiermee de 82e positie.
In 1962 ontdekten veel jonge aankomende gitaristen dat het zangidool van hun ouders ook opwindende gitaarstukken kon spelen. Zijn single Little Geisha / Du, Du Liegst Mir Im Herzen paste helemaal in de stijl van de Nederlandse gitaargroepen en Indorock-bandjes. Christiani speelde de nummers op zijn Gretsch-gitaar (model Chet Atkins Nashville) en ze waren in een lange echosound gedompeld. Zijn instrumental Wild Geese werd in 1963 door The Jumping Jewels gecoverd. Christiani werd in 1962 en 1963 door de lezers van het maandblad Muziek Parade uitgeroepen tot de populairste Nederlandse gitarist. Met het combo van Tonny Eyk was Christiani vanaf de zomer van 1966 jarenlang met zijn gitaar te zien bij Willem Duys in het tv-programma Voor de vuist weg.
In de jaren 2006-2010 reikte Christiani jaarlijks in Vlissingen de Eddy Christiani Award uit aan een gitarist die een inspirerende bijdrage heeft geleverd aan de ontwikkeling van muziek voor elektrische gitaar. Sinds 2013 draagt deze prijs zijn naam niet meer. In 2007 ging hij op 89-jarige leeftijd op afscheidstournee met als titel De engel op mijn schouder. Op 21 april 2008 werd zijn 90e verjaardag groots gevierd onder leiding van Hans van Willigenburg en met Annie de Reuver, Jan Akkerman en Tonny Eyk. Op 21 april 2013 vierde Christiani zijn 95e verjaardag in bijzijn van De Reuver en Ad van de Gein. Hij verhuisde naar een zorgcentrum in Aalsmeer en vierde daar met onder anderen Gerard Joling zijn 98e verjaardag. Christiani overleed daar in oktober 2016 op 98-jarige leeftijd. De uitvaartceremonie vond plaats in schouwburg De Meerse in Hoofddorp, zijn as werd uitgestrooid bij crematorium Westgaarde in Amsterdam.
Christiani is getrouwd geweest met de actrice Hella Faassen, die hem overleefde.
Bron: Wikipedia
Door de carnavalsvereniging “De Henige Slepveent” en café de Poort wordt er in Ootmarsum een Glazen huis georganiseerd waarvan de opbrengst ten goede komt aan het goede doel. Aan deze actie zullen ook “De Helena’s” hun medewerking verlenen door op zaterdag 15 september live en belangeloos op te treden van 20.00 tot 23.00 uur.
Na de vele vragen die we hebben gehad of De Helena’s nog weer een reis gingen organiseren hebben wij de stap genomen en is samen met Ter Beek Reizen weer een reis in elkaar gezet die volgens ons weer een mooie week kan garanderen. Als het weer ook weer gaat meewerken is de reis al bij voorbaat weer geslaagd. Hieronder kunt u het complete reisschema dat gaat plaats vinden van 23 tot 29 Juni 2024 downloaden (pdf):