Kat op de loer

Een priester rijdt in zijn auto langs een nonnetje dat op de stoep loopt. Hij geeft haar een lift.
Terwijl zij in stapt valt haar habijt open en laat zij een prachtig lang been zien.
De priester kan zich niet beheersen en legt zijn hand op haar dij.
De non kijkt hem aan en zegt vriendelijk: “Denk aan psalm 129, vader.”
De priester trekt verschrikt zijn hand weg en verontschuldigt zich.
Maar na een tijdje wordt de verleiding toch te groot en hij legt weer zijn hand op haar dij.
“Denk aan psalm 129,” zegt het nonnetje opnieuw.
“Sorry, zuster, het vlees is zwak”, zegt de priester.
Bij het klooster aangekomen, stapt de non uit en glimlacht veelbetekenend naar de priester. Die rent naar zijn cel en slaat de bijbel open op psalm 129, en leest: “Gaat voort en zoek, omhoog en verder omhoog, want daar is de glorie.”

Moraal:
Houd altijd goed je kennis op peil, anders mis je fantastische kansen.

De pastoor gaat bij het oude vrouwtje:
– “Waarom kom je niet meer naar de kerk?”
– “Mijn jas is te lelijk en versleten.”
– “Onze lieve heer kijkt alleen naar de binnenkant van de mensen, vrouwke!”
– “Ja, maar de voering is ook vol gaten!”

Op een dag vraagt een meisje aan haar mama: “Mama, vanwaar komen de allereerste ouders?” “Wel,” antwoordt haar mama, “God heeft de eerste mensen, Adam en Eva, op de wereld gezet. Adam en Eva hebben dan kinderen gekregen die op hun beurt ouders geworden zijn enzovoort, enzovoort. Het is zo dat de humane familie is ontstaan.” Twee dagen later stelt het meisje dezelfde vraag aan haar vader. Die antwoordt: “Kijk, miljoenen jaren geleden evolueerden de apen langzaam tot wat de mensen vandaag zijn.” Het meisje staat perplex en loopt snel naar haar mama: “Mama, waarom zeg jij me dat de eerste mensen door God op de wereld werden gezet, terwijl papa zegt dat mensen eigenlijk van de apen afstammen?” Haar moeder antwoordt met een glimlach: “Dat is heel simpel, liefje. Ik heb je verteld over mijn familie en papa over de zijne!”

Er loopt een Belg in Noord-Holland, ziet hij een Eskimo voorbij komen. Hij gaat naar die Eskimo en vraagt: “Wat kom jij hier nou doen?” “Ik ga hier altijd vissen in Friesland,” zegt de Eskimo. “Wat een goed idee,” zegt de Belg, “dat ga ik ook eens doen.” Dus de Belg gaat naar Friesland en komt aan bij een grote ijsvlakte. Hij pakt zijn zaag en begint in het ijs te zagen. Dan hoort hij een stem: “Hier zit geen vis, hier zit geen vis…” De Belg kijkt om zich heen, maar ziet niemand. Hij haalt zijn schouders op en begint weer in het ijs te zagen. Weer klinkt de stem: “Hier zit geen vis, hier zit geen vis…” “Allez, meneer,” roept de Belg terug, “zijt gij den IJskoning?” “Nee,” roept de stem: “Ik ben de omroeper van het Thialfstadion.”

• Om half vier ‘s nachts ging de telefoon bij Frits. Moeizaam kwam hij uit bed en vond op de tast de telefoon. “Spreek ik met meneer Van Rensburg?” vroeg een boze stem aan de andere kant van de lijn. “Ja, inderdaad,” mompelde Frits. “Met Smit van de overkant. Ik bel even om te zeggen dat het geblaf van uw hond me gek maakt. Laat hem alstublieft onmiddelijk ophouden.” De volgende nacht om drie uur ging de telefoon bij Smit. “Hallo?” mompelde hij slaperig. “Meneer Smit, met Van Rensburg van de overkant.” “Om drie uur ‘s nachts? Bent u gek geworden?” “Meneer Smit, ik bel even om te zeggen dat ik geen hond heb.

Gait heeft het over een dief die bij hem thuis ingebroken had.

• Ja  mijn vrouw lag al in bed, toen ze de voordeur hoorde opengaan.

Ze haalde haar deegrol tevoorschijn en begon hem links en rechts zodanig te slaan dat hij onmiddellijk weer de straat op vluchtte.

• Nou, dat is moedig. Jouw vrouw is voor geen kleintje vervaard, zeg!

Wat deed jij ondertussen?

• Ik? Niks, ik was nog niet thuis.

Ze dacht dat ik het was.