Een alcoholist komt een bar binnen en neemt een borrel. Hij kijkt in zijn binnenzak en bestelt opnieuw een drankje. Hij kijkt weer in zijn binnenzak en bestelt opnieuw een drankje etc. De barkeeper zegt: “Wat zit er toch in je jaszak?” De man zegt: “Dat is een foto van mijn vrouw. Zodra zij er goed uit begint te zien, dan weet ik dat het tijd is om naar huis te gaan.”
Blondjes solliciteren voor de laatste beschikbare plaats bij de Politie. De inspecteur die de selectieprocedure leidde keek naar de drie blondjes voor hem en vroeg: ‘Zo, jullie willen allemaal politie-detective worden hé?’ De blondjes knikten alle drie heftig. ‘Goed’ zei de agent. Hij stond op, haalde een ordner uit de kast en nam er een dossier uit. Toen hij weet zat opende hij deze, nam er een foto uit en zei: ‘Om detective te kunnen worden, moet je kunnen DETECTEREN. Je moet in staat zijn om in een oogopslag kleine maar belangrijke details te zien zoals littekens, vlekken, haarkleur enz.’ Hij hield plots de foto vlak voor het gezicht van de eerste blondine en trok deze terug na twee seconden. ‘En’ zei hij, ‘ heb jij iets bijzonders opgemerkt aan deze man?’ Het blondje zei direct, ‘Ja natuurlijk. Hij heeft maar één oog!’ De agent schudde zijn hoofd en zei: ‘Natuurlijk heeft hij maar één oog op deze foto! Het is een profielfoto, een zijaanzicht! Jij bent afgewezen!’ Het blondje liet haar hoofd tussen de schouders zakken en schuifelde naar buiten. De agent draaide zich naar het tweede blondje, hield opnieuw de foto twee seconden voor haar gezicht, trok deze weg en vroeg: ‘En jij? Heb jij iets bijzonders aan deze man gezien?’ ‘Jazeker, hij heeft maar één oor!!’ De man sloeg met zijn hand tegen zijn hoofd en riep: ‘Heb je dan niet gehoord wat ik tegen die andere dame zei?’ Dit is een PROFIEL van die man zijn gezicht. Natuurlijk kan je maar één oor zien! Jij bent ook afgewezen, verdwijn maar!’ Schaapachtig vertrok ook het tweede blondje. De agent draaide zich naar het derde en laatste blondje en mompelde: ‘Dit is waarschijnlijk tijdverlies, maar alla….’ Hij hield ook bij haar de foto enkele seconden voor haar gezicht, trok deze weg en zei: ‘OK, viel jou iets bijzonders op aan deze man?’ Het blondje antwoordde: ‘Het viel mij direct op dat deze man contactlenzen draagt.’ De agent fronste de wenkbrauwen, keek nog eens naar de foto en begon toen tussen de documenten van het dossier te zoeken. Hij keek naar het blondje met een stomverbaasde uitdrukking op zijn gezicht en zei: ‘Je hebt het absoluut goed!’ Zijn daderprofiel zegt inderdaad dat hij contactlenzen draagt! ‘Hoe kon jij dat in godsnaam zien op deze foto?’
Het blondje zuchtte, rolde met haar ogen om zoveel onbegrip en zei: ‘Pfoeh! Met maar één oog en één oor kan hij geen bril dragen…!!’
De telefoonrekening is heel erg hoog. Vader roept het hele gezin bij elkaar. ‘Zo’n telefoonrekening, dat kan niet meer. Waar zijn jullie mee bezig? Ik ben het niet, ik bel altijd op het werk.’ Moeder reageert: ‘Ja maar, ik gebruik ook altijd de telefoon op mijn werk. Ik ben het ook niet.’ Waarop de dochter zegt: ‘Ik zeker niet, ik doe mijn gesprekken met de telefoon op mijn stageplaats.’ Alle blikken wenden zich naar de schoonmaakster, waarop die reageert : ‘ Wat is er plotseling aan de hand? Iedereen belt hier toch vanaf zijn werk !’
Er komt een man op een fiets aangereden, vanuit België, Nederland binnen. Op de bagagedrager een zak met zand. Nederlandse douanebeambte: “Heeft u iets aan te geven?” Zegt de Belg: “Nee.” Douane: “Een Belg die niets smokkelt, asjemenou, wat heeft u dan in die zak?” Zegt de Belg: “Zand.” Tijdens de controle blijkt dat het inderdaad om zand gaat. Een week lang komt de man elke dag met zijn fiets bij de grens met een zak op de bagagedrager. Op de 8e dag wordt de douanebeambte toch wantrouwend. Douane: “Wat vervoert u in die zak?” Zegt de Belg: “Zand.” Douane: “Mmmmm, even kijken.” Deze keer wordt het zand gezeefd. Uitslag: alleen maar zand. Elke dag passeert de man met zijn fiets en een zak de grens. Na twee weken wordt het de douanier toch te bont en hij stuurt het zand naar een laboratorium voor nader onderzoek. Resultaat: het is alleen maar zand! Na twee verdere maanden van zandtransport houdt de douaneman het niet meer uit en hij zweert: “Ik geef u zwart op wit dat ik u niet zal aangeven, maar ik voel aan mijn klompen dat u iets smokkelt. Wat is het?” De man antwoordt: “Zoals u ziet, ik vervoer slechts een kleine hoeveelheid zand.”. De Nederlander is gefrustreerd en woedend en laat zich overplaatsen naar een andere grensovergang, specialiseert zich in zandsoorten en smokkeltrucs en het leven gaat verder. Na vijftien jaar wordt hij gepensioneerd en de dag nadien gaat hij de fietsende Belg bezoeken. “Nou zeg, luister eens. Jij hebt m’n leven grondig vergald, ik ben nu met pensioen, jij hebt gewonnen. Wil je me nou is precies vertellen wat jij eigenlijk smokkelde?!”
De Belg: “Fietsen!”
Elke vrijdagavond ontvangt een café-eigenaar het doofstomme vrijgezellenclubje. Als hij op vrijdagochtend ziek blijkt te zijn, belt hij zijn broer op: “Zeg Jan, ik ben ziek. Maar vanavond komt dat doofstomme vrijgezellenclubje, en dat zijn goeie vaste klanten. Dus ik kan het niet maken om het café gesloten te houden. Zou jij vanavond voor mij willen invallen?” Zijn broer vindt het niet erg om in te vallen. Hij gaat van tevoren nog even langs bij Kees om instructies te krijgen. “Het is helemaal niet moeilijk,” zegt Kees, “die jongens drinken de hele avond alleen maar bier en borrels. Als ze een vinger opsteken, dan willen ze bier, en als ze twee vingers opsteken dan willen ze een borrel. Dat is alles.” Die avond gooit Jan het café open, en daar komt de doofstomme club. Jan neemt de bestellingen op: bier, borrel, bier, bier, borrel… Alles gaat goed. Maar plotseling beginnen de doofstommen allemaal met hun hoofden te draaien en hun monden te happen. Jan weet niet goed wat hij moet doen. Hij gooit 50 frikandellen in de frituur, en serveert daarna broodjes frikandel uit. De doofstommen beginnen te eten, drinken nog wat, en even later beginnen ze weer met hun hoofden te draaien en hun monden te happen. Ten einde raad belt Jan zijn broer op: “Zeg Kees, in het begin ging het goed, maar nou beginnen ze steeds met hun hoofden te draaien en hun monden te happen. Ik snap echt niet wat ze willen.” “O sorry,” zegt Kees, “dat ben ik vergeten te zeggen: dan zitten ze het clublied te zingen.”
