Het Bryhado Orchestra is een uitvloeisel van de band The Bryhado’s. Deze band speelde vroeger veel bij de Kei in Oldenzaal, Bays in Reutum en later ook in Duitsland bij Schiewink in Uelsen. Helaas kennen we niet de namen van de muzikanten maar wellicht is er een lezer die ons daaraan kan helpen. 
De band Easy Music for Style op de site. Wie de muzikanten op de foto zijn weten we helaas niet maar er zal vast wel een lezer zijn die ons dat kan vertellen, We horen het graag op dehelenas@gmail.com
Wilhelmus Jacobus (Willem) Duyn (Haarlem, 31 maart 1937 – Emmen, 4 december 2004) was een Nederlandse zanger die furore maakte als Big Mouth van het duo Mouth & MacNeal. Hij viel op door zijn forse bouw en forse beharing (hoofdhaar en baard).
In de jaren zestig was hij o.a. zanger bij de “Whiskers” en maakte hij deel uit van de tweede bezetting van de Jay-Jays, met o.a. Cees Kranenburg jr.. (drums), Hans Jansen (orgel) en Kees Vennick(sax). Zij waren de opvolgers van de Shadowband en The Jumping Jewels, de begeleidingsband van Johnny Lion. Willem Duyn was daarna ook een bekende diskjockey in een discotheek in Den Helder.
In 1971 vormde de voormalige constructiebankwerker een popduo met Maggie MacNeal. In 1972 scoorden zij een internationale hit met het door producer Hans van Hemert geschreven How do you do Het liedje bereikte in de zomer van 1972 zelfs de top 10 van de Amerikaanse hitparade. In 1974 vertegenwoordigden ze Nederland op het Eurovisiesongfestival met het lied Ik zie een ster, waarmee ze de derde plaats behaalden. In eigen land hadden ze hiermee eveneens succes en stonden ze veertien weken in de hitparade.
In datzelfde jaar werd het duo ontbonden en trad Duyn verder op met Little Eve (Ingrid Kup), met wie hij ook trouwde. Vanaf 1978 trad hij solo op als Big Mouth, later onder zijn eigen naam. In 1979 behaalde hij een hit met het autobiografische lied Willem, een cover van Darling. Willem kreeg in 1982 een vervolg met het eveneens autobiografische lied Wat een rare man. Duyn nam in 1992 tijdelijk de plaats in van Bennie Jolink, zanger van de band Normaal, toen deze zwaargewond raakte. In september van dat jaar scoorde hij met Normaal nog een bescheiden hit met “Woenderbar”. Hoewel Duyn nog vele (solo)singles uitbracht, bereikte hij nooit meer het succes dat hij boekte met Mouth & MacNeal.
Duyn was jarenlang woonachtig in Almelo en Wierden, en woonde later in het Drentse plaatsje Roswinkel. Hij kreeg op 67-jarige leeftijd thuis een hartstilstand en overleed onderweg naar een ziekenhuis. Duyn is twee keer getrouwd geweest en had zes kinderen,
Op 21 maart 2012 verscheen over Mouth & MacNeal de biografie “Duo tegen wil en dank”, geschreven door de voormalige fanclubvoorzitter Roel Smit.
Bovenstaande gegevens komen van Wikipedia.
The Shuffles was een Nederlandse popgroep aan het einde van de jaren 1960 en het begin van de jaren 1970, met als frontman Albert West.
In 1963 trad de dan 14-jarige Albert Westelaken toe tot het Brabantse dansorkest The Shuffles, dat ontstond uit de schoolband van de Angelus Ulo en opgericht werd door bassist Hans van Liempt. De groep werd aangevuld met toetsenist Hans Sleutjes en gitarist Jos Janssens. Promotor Jan Vis ontdekte de groep en onder zijn leiding bracht de groep enkele singletjes uit. In 1969 verliet Jos Janssens de groep en hij werd vervangen door Henk van den Heuvel.
De groep werd het meest bekend met de hitsingle “Cha-La-La, I Need You”, waarmee ze in 1969-1970 negentien weken in de Nederlandse Top 40 stond en een gouden plaat verdiende. Wereldwijd werden er vijf miljoen singles van verkocht. Daarna boekte de groep nog enkele kleinere successen in de lage landen, vooral door de uitstraling van frontman Albert Westelaken. Die verliet in 1973 de groep om een solocarrière te beginnen onder de artiestennaam Albert West. Terwijl alle andere groepsleden hun eigen weg gingen, stelde gitarist Henk van den Heuvel een nieuwe groep samen onder de naam “New Shuffles”, maar die kende weinig succes en hield al snel op te bestaan.
Op zondag 22 augustus 1999 gaven The Shuffles op het Gildeplein te Rosmalen een reünie-concert.
Bron: Wikipedia
“Wij maken nog muziek uit de tijd dat sex vies was en de lucht nog schoon”. Deze uitspraak staat te lezen op de website van “de Overgang”. En deze band hebben we enkele jaren terug ontmoet in Oldenzaal waar ze speelden bij Markt 19. We hebben genoten van hun optreden en daarom vinden we het jammer dat ze afgelopen herfst zijn gestopt. De groep bestond uit Jan Riem, Drums; Henk Nijhof, Bas; Arie Kuiper, Gitaar/Zang en André Dijkslag, Gitaar/Zang. Op 08-10-2011 hebben ze hun afscheidsconcert gegeven in café België in Almelo. Deze mannen maakten nog muziek met het echte Sixties geluid.
Enkele weken geleden kregen wij onderstaande foto van Herman Vennegoor. Het Trio Lovely Dust is begonnen in 1967 heeft veel dansavonden gespeeld bij o.a. de Kei in Oldenzaal en de Kul in Denekamp. Ook zijn door hun vele bruiloften en bedrijfsfeesten van muziek voorzien.
René & The Alligators was een Haagse rock-‘n-rollgitaarband die eind 1959 werd opgericht door gitarist en zanger René Nodelijk.
Aanvankelijk probeerde Nodelijk een carrière als zanger op te bouwen, maar al snel bleken zijn talenten als gitarist. Van de Alligators verschenen zestien instrumentale rocksingles in de periode 1960-1964. Deze band had een duidelijk Indische achtergrond, mede door de oprichting van een Indische Kunstkring in het café-restaurant Den Hout te Den Haag vanwege de repatriëring uit Indonesië. Hun bekendste singles zijn Guitar Boogie en In the Mood uit 1962. Ze waren een voorbeeld voor de latere Haagse beatgroepen, de generatie die vaak gitaarles bij René Nodelijk had gekregen.
In 1978 maakte Nodelijk een comeback met zijn vrouw Renée (Anja Exterkate).
