Ted Herold (geboren als Harald Walter Bernhard Schubring) (Berlin-Schöneberg, 9 september 1942 – Dortmund, 20 november 2021) was een Duitse schlagerzanger.

Carrière
Harald Walter Bernhard Schubring was de zoon van een stukadoor, die in 1951 met zijn familie naar Bad Homburg vor der Höhe verhuisde. Hij had zich al sinds zijn jeugd voor muziek geïnteresseerd, vooral voor rock ‘n’ roll. Bill Haley, Buddy Holly en Elvis Presley waren zijn favorieten. Een medeleerlinge op school bracht hem in 1958 in contact met het platenlabel Polydor, die proefopnamen maakten, met als resultaat zijn eerste single met twee Duitstalige coverversies van Elvis Presley, begeleid door muziekproducent en orkestleider Bert Kaempfert. Zijn naam kreeg het pseudoniem Ted Herold. Hij kreeg een lucratief contract aangeboden met eigenbelang aan de verkoop en ging naar Wenen naar de succesvolle producent Gerhard Mendelson, die de carrière van Peter Kraus in goede banen had geleid. Herold werd als de Duitse Elvis gezien en zong tot 1960 uitsluitend covers van Elvis Presley-titels. Het nummer Ich bin ein Mann trok veel aandacht, maar werd niet door Duitse radiozenders gespeeld.
Zijn carrière ging in 1959 met talrijke single-publicaties en toerneeën bergop, onder andere met Tommy Kent, Bully Buhlan, Ralf Paulsen en Max Greger. In 1960 werd zijn repertoire met rustige nummers uitgebreid. De ballade Moonlight, geschreven door Werner Scharfenberger en Fini Busch werd een monsterhit met meer dan 500.000 verkochte exemplaren en een 1e plaats in de Duitse charts. De rebelse rock-‘n-roller kreeg tot het midden van de jaren 60 geen verbintenissen meer, dankzij de uitsluitend publieke tv-zenders. Desondanks had hij tussen 1959 en 1963 diverse optredens in muziekfilms. Als begeleidingsorkest speelde tot 1966 meestal het orkest van Johannes Fehring, in zeldzame gevallen ook de orkesten van Werner Scharfenberger, Erwin Halletz, Boris Jojic, Gerry Friedrich en Bill Justis.
In 1963 werd hij opgeroepen voor de militaire dienst in Wetzlar, waar hij werd opgeleid tot radiotelegrafist. Tijdens zijn dienstplicht bracht hij echter nog drie singles op de markt, die dankzij het beattijdperk niet echt aanspraken bij het publiek. Na zijn ontslag als onderofficier in 1964 probeerde hij nog enkele titels te brengen, maar dit werd geen succes. In 1966 nam hij zijn laatste single op bij Polydor. Tot 1969 nam hij nog twee uitgebrachte singles op, waarna het stil werd rond zijn persoon.
In 1977 kreeg hij verrassend een aanbieding van Udo Jürgens om mee te werken aan een nummer voor de lp Panische Nächte en hem tevens te begeleiden tijdens een Duitsland-tournee. Hij kreeg een platencontract bij Teldec en bracht nieuwe nummers op de markt, die hij samen met zijn oude klassiekers zong bij de talrijke optredens. Vanaf 1978 had hij een eigen begeleidingsgroep, bestaande uit de gitaristen Helmut Franke en Peter Hesslein.
Aan het einde van de jaren 90 waren zijn oude nummers compleet op cd overgezet. Hij was bij talrijke tv-uitzendingen en galavoorstellingen te gast. In 2007 speelde hij mee in aflevering 1116 van de tv-serie Lindenstraße. Daarnaast werkte hij live-concerten af en openbaarde meerdere cd’s. In 2002 verscheen ter gelegenheid van zijn 45-jarig podium-jubileum alsook van zijn 60e verjaardag het nummer Ob 16 oder 60 alsook een Best Of-cd met de titel Mein verrücktes verrocktes Leben.
Sinds 2005 verschenen nieuwe cd’s bij het label A1/A2 Records. Met het nieuwe nummer 1958 – Wir waren dabei veroverde hij weer een plek in de hitparaden. Er verschenen meerdere nummers onder dit label. In januari 2008 bracht hij weer een cd-album uit, genaamd Jukebox, Jeans, Rock ‘n’ Roll met talrijke nieuwe nummers. In december 2020 werd naar aanleiding van het kerstconcert in de Dortmunder Westfalenhalle de dubbel-lp Wahre Liebe wird nicht älter gepubliceerd. Ter gelegenheid van zijn 70e verjaardag verscheen op 15 november 2012 het album met de titel Rock ‘n’ Roll geht immer. Tegelijkertijd verscheen na Hauptsache, du machst dein Ding en Das Herz der Rock ‘n’ Roller het nummer Rock ‘n’ Roll Lady. Verdere nummers uit het tussen 2012 en 2014 verschenen album zijn: Marie Marro, Die süße Politesse, Man ist so alt, wie mann sich fühlt, Nicht jede hat ein Herz wie du en Es regnet harte Dollars. Sinds januari 2016 staat Herold onder contract bij het label Tinacolada Klangwelt. Op 1 februari 2016 verscheen de eerste publicatie bij dit label: een duet met Lars Vegas met de titel Das ist Rock ‘n’ Roll.
Privéleven en overlijden
In 1965 trouwde hij met de kasteleinsdochter Karin Höhler en verhuisde in 1966 naar Wetzlar-Nauborn, waar hij een opleiding tot radio en tv-technicus had gevolgd. Vanaf 1970 werkte hij als werkplaatsleider in zijn geleerde beroep. In maart 1977 legde hij zijn eindexamen af. Daarna woonde hij twee jaar in Echtz. In september 2002 trouwde hij met zijn langjarige levenspartner Manuela in Dortmund.
Op 20 november 2021 kwamen Herold en zijn vrouw om het leven tijdens een woningbrand. Hij werd 79 jaar
Blue Funk.
Bertus Slagers is mijn oudste broer, Henk Slagers is een neef van me.
De band heeft tijdens de vorige edities van de Enterse Dagen nog opgetreden. (reünie Enterse bands).
Vriendelijke groet,
Wim Slagers
Hoi Wim,
Leuk om een berichtje uit Enter te krijgen en dat de band nog actief is. Wens ze succes. Er was vroeger nog een band in de jaren eind 60 begin 70 uit Enter waarvan de naam mij niet meer te binnen wil schieten. Weet jij of je broer misschien wie dat was?
mvg
Frans Schulten
Hallo Frans,
Tijdens de Enterse dagen 2012 zal Bleu Funk opnieuw optreden. http://entersedagen.nl/
Die andere band die je bedoeld is waarschijnlijk Apple. Waar overigens ook twee neven van mee in speelden (Bennie en Rudi ten Berge)
De oudste Enterse band was de Rocking Stars. Deze band bestond o.a. uit Harrie Lammertink, Bennie Rosink, Jan Ekkerink, Bennie Rutenfrans, Frans Kerkhof en Johan Schrooten.
Daarnaast had je in latere jaren nog Seduction (En ja.. ook daarin twee neven van mij…. Johnny Slagers en Ben Slagers (Ben is helaas overleden).
En nu ik toch bezig ben… op dit moment is er weer een nieuw Enterse bandje.. genaamd MOJO’S met Rick Slagers (een zoon van mijn broer Bennie)… Rick Slagers is bekend van HollandsgotTalent (Mondharmonica).
Vriendelijke groet,
Wim Slagers
Jee wat geweldig om een foto te zien van hun ik ging vroeger altijd naar Enter op zaterdagavond als ze speelden heel veel Rod Steward weet ik nog
Mijn vriendin en ik hebben op zaterdag avond dansend op jullie muziek onze mannen leren kennen , nu is de man van mijn vriendin erg ziek , kanker, hij vroeg ons of wij nog wisten , hoe het aller laatste nummer heete die jullie altijd als laatste speelde, om Marinus zijn wens te geven zouden jullie aub mij kunnen helpen? Ik hoop dat wij Marinus dat nummer nog mogen laten horen.
Onwies bedankt Fennie.
Hallo Fennie,
Dank voor je mail. Ondanks het trieste verhaal willen we uiteraard graag helpen om de wens in te willigen. Als het om het nummer van The Blue Funk gaat zijn we op de hulp aangewezen van de lezers. Misschien is er daar iemand bij die ons dat kan vertellen.
Als je het het laatste nummer van de Helena’s bedoeld is dat Time is Tight van Booker T & the MG’s. Dit nummer hebben we vrijwel vanaf het begin tot nu toe als laatste gespeeld op alle partijen.
Ik hoop dat je dit nummer bedoeld en wij wensen je heel veel sterkte in de komende moeilijke tijd.
Namens de Helena´s
Frans
Beste Frans (Helena, s)
dank je wel , voor de hulp bij het zoeken van de naam van de booker ,,,, we zijn vanavond bij mijn vriendin en haar man Marinus geweest ,,,,, jongens wat is hij blij , nogmaals onwies bedankt , marinus zijn wens is in vervulling gegaan, hij wil die blue funk plaat , zoals wij dat liedje noemde laten branden , we hebben vanavond steeds weer naar de booker geluisterd , en we voelden ons weer 16 haha namens marinus ,, ria ,, lefert en fennie dank jullie wel .