Twee vriendinnen staan op de stoep met elkaar te praten toen plots de ene zegt “kijk daar eens je man staat daar met een andere vrouw te praten”, waarop de andere zegt “och laat hem maar doen ik wil eens zien hoelang hij zijn buik kan inhouden”!
Don Mercedes, pseudoniem van Robert (Rob) van Bommel (Utrecht, 12 januari 1941), is een Nederlands zanger die, tezamen met Bonnie St. Claire, in het voorjaar van 1976 in Nederland en België een hit had met het nummer “Rocky”, een vertaling van het nummer uit 1975 geschreven door Jay Stevens uitgevoerd door Dickey Lee. Het zelfde jaar vertaalde Frank Farian het nummer in het Duits.
Mercedes timmerde vanaf de jaren 60 aan de weg en trad op met begeleidingsgroepen The Driftin’ Five, The Improvers en His Benz. In eerste instantie nam hij een aantal Engelstalige singles op, waaronder “Devil In Disguise”. In 1965 haalde hij de Nederlandse Top 40 met “Zo maar een soldaat”, een vertaling van de Engelse protestsong “Universal Soldier” van Buffy Sainte-Marie. Van het nummer bestond tevens een versie gezongen door Cowboy Gerard.
Hoewel Mercedes muziek bleef uitbrengen, zou het ruim tien jaar duren totdat hij opnieuw de hitparades haalde. Met Rocky reikte hij op 12 juni 1976 tot de nummer 1-positie in de destijds twee hitlijsten op de nationale publieke popzender Hilversum 3 (de Nederlandse Top 40 en de Nationale Hitparade). In de op Hemelvaartsdag 27 mei 1976 gestarte Europese hitlijst op Hilversum 3, de TROS Europarade, werd de 3e positie bereikt.
Twee weken later haalde hij ook in België de nummer 1-positie in zowel de voorloper van de Vlaamse Ultratop 50 als de Vlaamse Radio 2 Top 30. In Wallonië werd géén notering behaald.
In België en Nederland was de versie van Mercedes een grotere hit dan de uitvoering van de Duitser Frank Farian. Na “Rocky” bracht Mercedes nog enkele singles uit, waaronder het nummer “Wie schoot op J.R. Ewing”, dat gebaseerd was op de televisieserie Dallas.
In de jaren 70 was Mercedes enige tijd eigenaar van een discotheek aan de Utrechtse Oudegracht. Verder was hij actief als zakenman; zo exploiteerde hij in Florida een sinaasappelplantage en investeerde hij in de Franse en Amerikaanse release van het boek Stoppen met roken van Allen Carr.
Begin 2011 verscheen van hem voor het eerst in 30 jaar een nieuw album.
Bron: Wikipedia
Een man en een vrouw zitten rechtover tegen elkaar in de trein, de vrouw zegt tegen de man telkens als je me aankijkt en naar mij glimlacht heb ik de neiging om je bij mij thuis uit te nodigen, wauwww zegt de man is het liefde op het eerste gezicht, nee zegt de vrouw ik ben tandarts.
Wenche Myhre, ook wel Wencke Myhre, (Oslo, 15 februari 1947) is sinds de jaren zestig een succesrijke Noorse schlagerzangeres met hits in het Noors, Duits en Zweeds.
Nadat Myhre in 1960 een talentenwedstrijd in Oslo won, kreeg ze van liedjesschrijver Arne Bendiksen een platencontract.
In 1963 maakte ze haar televisiedebuut in de film Elskere. Sindsdien staat ze steeds in de spotlights. Voor haar lied Gi meg en Cowboy till mann (dat eerst door Gitte gezongen werd in het Duits, Ich will ‘nen Cowboy als Mann) onder begeleiding van Horst Wende en zijn studio/sessie muzikanten kreeg ze haar eerste gouden plaat.
In 1964 was Myhre de drijfveer achter een inzamelingsactie waarvan de opbrengst naar een kinderziekenhuis in de Gazastrook zou gaan. Hier leerde ze haar eerste man kennen, Torben Friis-Møller. Met hem heeft ze drie kinderen: Kim (1971), Dan (1973) en Fam (1975).
Voor het wereldkampioenschap skiën in 1966 zong ze het lied Vinter og sne. Datzelfde jaar won ze het Schlagerfestival met Beiß nicht gleich in jeden Apfel. Hiermee had ze eindelijk haar doorbraak op de Duitse markt, nadat ze een jaar eerder met Sprich nicht drüber als tweede was geëindigd. Er volgden nog hits en in 1968 vertegenwoordigde ze West-Duitsland op het Eurovisiesongfestival met Ein Hoch der Liebe, waarmee ze op de zesde plaats eindigde. Eind jaren 60 behoorde ze tot de absolute topartiesten en tieneridolen in Duitsland. Ze won vier Bravo-Otto’s (1966: brons, 1967: goud, 1968: goud, 1969: zilver). Ze kwam veel op de Duitse televisie en trad op met andere grootheden als Udo Jürgens en Peter Alexander. In 1970 had ze een bescheiden hit met Er hat ein knallrotes Gummiboot, dat later wel uitgroeide tot een carnavalsklassieker.
In 1974 kreeg ze een eigen televisieprogramma. In 1980 trouwde ze voor de tweede maal, dit keer met de succesvolle Duitse regisseur Michael Pfleghar. Twee jaar later kreeg ze met hem haar vierde kind, Michael. Pfleghar pleegde in 1991 zelfmoord. Een jaar later nam Myhre opnieuw deel aan de Melodi Grand Prix in haar thuisland, maar werd daar derde.
Myhre woont in een dorpje dicht bij Oslo en ze treedt nog regelmatig op. In 2004 begon ze een show met twee andere Scandinavische schlagersterren: Gitte Hænning en Siw Malmkvist. Ze trokken door heel Duitsland.
In 2009 deed Myhre in Noorwegen opnieuw een gooi naar het Songfestival. Haar lied Alt Har En Mening Nå bleef echter steken in de voorronde.
Bron: Wikipedia
Jantje staat in de Albert Heijn melkdozen open te doen en een winkeljuffrouw spreekt hem hierover aan:
Winkeljuffrouw : “Meneer wat zijn we aan het doen?”
Jantje : “Ik ben de melkpakken aan het opendoen en u staat erbij te kijken”.
Winkeljuffrouw : “Maar meneer, zoiets doe je toch niet”.
Jantje : “Daar staat het toch, hier opendoen”
De band “Eastlanders” deze week op de voorgrond. De band speelde begin jaren 70 van de vorige eeuw veel bij Roord in Oldenzaal. Ik vond het altijd een genot om naar te luisteren.
Zit er een bloedmooi blondje tegenover een al wat oudere man in de tram
En die oude snoeper zit al een tijdje met een hongerige blik naar dat blondje te kijken.
Op een gegeven moment is zij het zat en zegt ze tegen die oude man:
“Voor 25 euro laat ik je zien waar ik aan mijn blinde darm geopereerd ben.”
Nou, die oude man weet niet hoe gauw die z’n portemonnee moet trekken en geeft snel het geld.
Zegt dat meisje:
“Als je nu naar links kijkt , dan zie je het ziekenhuis ..”
The Zamora’s uit Emmen deze week op onze site. Als u meer over deze band weet te vertellen dan horen wij dat graag.
Een pastoor kwam te overlijden en stond voor de hemelpoort te wachten om binnengelaten te worden . Voor hem stond een man in jeans , met een leren vest en een zonnebril op . Petrus vroeg aan deze man : “wie bent U”?
“Ah. Ik ben John uit Amsterdam en ik ben heel mijn leven taxichauffeur geweest”!
Petrus kijkt in zijn dik boek en zegt : “Oké, hier staat uw naam, neem deze zijden mantel en deze gouden staf en treedt binnen in het hemelse rijk”!
Daarna vroeg Petrus de naam van onze pastoor.
Ik ben pastoor Johannes van de grote kerk, en ik heb 45 jaar uw woord gepredikt !
Petrus kijkt weer in zijn boek en zegt: “Ah ja, hier staat het, neem dit katoenen hemd en deze houten staf en treedt binnen”!
“Hela”, zegt onze pastoor, “hoe kan dat, ik krijg katoenen hemd en een houten staf, en die taxichauffeur goud en zijde? Iets klopt er niet he”!
“Jawel” zegt Petrus, “wij bekijken het resultaat, tijdens uw werk en gebeden sliep iedereen, en bij zijn werk, met de taxi rijden, was iedereen aan het bidden”!!!
Unit Gloria was eind jaren zestig en begin jaren zeventig een succesvolle popgroep uit Utrecht. Tot 1969 heette de band Gloria, vanaf de single Our father werd dat Unit Gloria. De band trad in 1970 op in de Verenigde Staten. Na het vertrek van Robert Long in 1971 begeleidde de band Alexander Curly op zijn nummer 1-hit I’ll Never Drink Again en werd de band de vaste begeleidingsband van zangeres Bonnie St. Claire. De band heeft bestaan van 1966 tot 1976
Bezetting Unit Gloria
Van Hardeveld werd in 1974 vervangen door Ed Swanenberg en de gebroeders Hol in 1976 door Rob Metz (gitaar) en Frans Meijer (drums). In de nadagen speelde Jan Rietman enige tijd toetsinstrumenten in de band. Ook Rob Metz en Frans Meijer hebben bij de band gespeeld.
Bekende hits waren The Last Seven Days, Our Father en met Bonnie St. Claire Clap your hands and stamp your feet (1972).
Bron: Wikipedia
