In het ziekenhuis

Een man des huizes had net een maaltje slakken op en zeurde: “Ik lust er nog wel een paar vrouw, want zoals jij ze maakt, maakt niemand ze.” “Nou jong, dan zal jij ze zelf moeten gaan halen.” “Geen punt!” Nadat hem de weg was uitgelegd, waar hij ze moest gaan halen, ging hij fluitend de deur uit. Daar aangekomen: “Ik had graag nog wat slakken.” “Ja”, zei die slakkenboer, “ik heb er zoveel verkocht dat ik geen verpakkingen meer heb.” “Dat geeft niet”, zegt de man, terwijl hij zijn trui openhield. En zo ging ook naar huis. Maar onderweg kwam hij enkele vrienden tegen die vroegen om met z’n allen wat te gaan drinken. “Néé jongens!” Na wat zeuren … nou goed ééntje dan. Het werden er enkele meer en de tijd vloog om. “Jongens ik moet naar huis,” zei hij met een dikke tong. Zo schommelde hij even later naar huis. Thuis aangekomen kreeg hij de huissleutel niet meteen in het sleutelgat. Terwijl hij gebukt stond te richten, vielen de nog levende slakken vanuit zijn trui op de grond. Net toen hij de slakken weer terug wilde doen in zijn trui, vloog plots de deur open en daar stond zijn woedende vrouw. Eer dat zij de kans kreeg om hem de les te lezen, zei hij al lallend: “…allee jongens, nóg tien centimeter …. dan zijn we thuis!”

Een man komt een wegrestaurant binnen en gaat zitten. Hij ziet dat de dagschotel macaroni is waar hij erg veel zin in heeft. Als de serveerster aan zijn tafel komt zegt hij: “Ik heb zin in macaroni, dus doe mij maar een groot bord.” “Sorry,” zegt de serveerster, “de man naast u heeft zojuist het laatste bord besteld.” “Doe mij dan maar een koffie,” zegt de man. Na een tijdje ziet hij dat de man naast hem die het laatste bord macaroni had gekregen een grote biefstuk zit te eten en dat het bord met macaroni onaangeroerd naast hem staat. Hij vraagt: “Gaat u die macaroni nog opeten?” “Nee,” is het antwoord. “Kan ik het dan van u kopen,” is de vraag. “Ik zal je wat anders vertellen, je mag het zo hebben.” Dus de man pakt het bord macaroni en begint te eten. Als hij halverwege is ziet hij plotseling een dode muis in de macaroni zitten en spuugt de macaroni terug in het bord. Zegt die andere man sympathiek: “Zover was ik ook al gekomen!”

Een man komt bij de dokter en zegt last te hebben van ongelooflijk stinkende winden daarop antwoord de dokter ik kan u pilletjes voorschrijven die een geur afgeven u kunt zelfs kiezen parkgeur zeegeur of rozengeur ok zegt de man laat ik ze allemaal uitproberen een paar dagen later zit de man op zijn werk als plots de baas binnenkomt en roept

… doe dat raam eens open want het riekt hier precies of er iemand in het parkje aan de zee tussen de rozen gekakt heeft

Een vrouw koopt een luxe auto, natuurlijk boordevol elektronica. Als zij de radio (volgens de verkoper het neusje van de zalm) wil aanzetten komt er geen kik uit de super de luxe boxen. Verontwaardigd keert de vrouw meteen terug naar de garage. “Hoor eens” zegt ze tegen de verkoper “die radio doet het niet ! er komt niets uit”. “Toch wel mevrouwtje , maar de radio is voice controlled . Je moet hem bedienen met je stem”. “Met mijn stem, hoezo met mijn stem !!?”

“Wacht Ik demonstreer het even”. De verkoper gaat in de wagen zitten en zegt met heldere stem “IGLESIAS” Een robotachtige stem uit de boxen vraagt : “Enrique of Julio ?” “JULIO” en meteen klinkt , Quiereme Mucho uit de 16 boxen!

Verrukt over haar nieuwe speeltje verlaat de dame de garage, en wil natuurlijk onmiddellijk zelf eens proberen en zegt : “ELVIS” De radio vraagt : “Presley of Costello ?” De dame zegt Presley en meteen klinkt Jailhouse Rock door de boxen.

Nog steeds in de verrukking van de wonderen van de technologie geniet de dame volop van haar ritje en begint trager te rijden om haar rit naar huis zo lang mogelijk te laten duren. Op dat moment komt een wegpiraat langs die zich oppermachtig waant en snijdt haar de pas af !

“ACHTERLIJKE GLADIOOL” brult de vrouw !!

Vraagt de radio : “Rutte of Baudet??”

• Om half vier ‘s nachts ging de telefoon bij Frits. Moeizaam kwam hij uit bed en vond op de tast de telefoon. “Spreek ik met meneer Van Rensburg?” vroeg een boze stem aan de andere kant van de lijn. “Ja, inderdaad,” mompelde Frits. “Met Smit van de overkant. Ik bel even om te zeggen dat het geblaf van uw hond me gek maakt. Laat hem alstublieft onmiddelijk ophouden.” De volgende nacht om drie uur ging de telefoon bij Smit. “Hallo?” mompelde hij slaperig. “Meneer Smit, met Van Rensburg van de overkant.” “Om drie uur ‘s nachts? Bent u gek geworden?” “Meneer Smit, ik bel even om te zeggen dat ik geen hond heb.