Deze week “Het Maxium Combo” op herhaling met een foto uit de eind zestiger jaren. De samenstelling van links naar rechts; Basgitarist Fons Visser (of Fischer); Organist onbekend; Zanger saxofonist Albert de Jong en Drummer Jan Steinman. Weet u wat de naam van de basgitarist en/of de organist is, geef het dan s.v.p. door via de e-mail op helenas@ziggo.nl.
Afgelopen week kregen wij een reactie op de foto van Gerrit Wijlens die we eerder hebben geplaatst. Deze reactie kwam van André Dwars en Theo Wijlens, en de laatste is inderdaad de zoon van Gerrit. In het verhaal dat ze stuurden verteld André dat Gerrit Wijlens altijd het grote voorbeeld voor hem is geweest en dat hij zodoende ook accordeon heeft leren spelen. André en Theo hebben samen “de Serenado’s” opgericht en ze spelen nog altijd om feesten en partijen op de luisteren. Meer informatie is te vinden op hun website www.deserenados.nl
De Enschedese band After All werd in 1972 opgericht door toetsenman Fred Fähnrich (Ex Libris), Fred vond in Henk Zweers ( Ronal Four) zijn drummer en in Eddy Becker een bassist. Toegevoegd werd zanger Gerrit Trip (Highway’61 en Strange Fruit) op gitaar. Even later traden saxofonist Johnny Ekkelboom en zangeres en violist Jeanet Fähnrich ( Mother of Pearl) toe. In deze bezetting scoorden ze platencontracten bij ERC en Negram wat uitdraaide op een nummer 1 hit met If You Need Me in Zuid-Afrika. Ze legden de basis voor een langdurig succesvol bestaan. Begin ’74 werden Fred en Johnny echter vervangen door toetsenman Ben Hesselink ( Mother of pearl) en Ipo Oosterhuis (o.a. HUN en Faghm). Begin ’75 verlieten Jeanet en Ipo After All, waardoor Trip, Zweers, Becker en Hesselink met zijn vieren een jaar doorgingen. Om toch weer iets veelzijdiger te kunnen zijn werd in ’76 saxofonist Chris Broer aangetrokken. Bij After All heeft zoals het een Enschedese band betaamde iedereen gezongen. Niemand ontsprong die dans. Na medio 1975 vonden de optredens merendeels plaats in Duitse discotheken, dancings en feesttenten. Het repertoire bestond voornamelijk uit top-40 nummers. In 1978 ging Gerrit Trip naar Teach In en werd vervangen door Willie Versteeg (Balance en Pickwick). Kort daarna vertrok ook Ben Hesselink. Langzaam werd After All steeds meer een Duitse band en werd het steeds meer aan het Twentse zicht onttrokken. Een opvallend succes had After All met de door Gerrit Trip gezongen singles If you need me, een cover van een Wilson Pickett nummer en Help me my love, geschreven door Shuffle Henk van de Heuvel. Met deze singles stond de band in totaal 33 weken in de Zuid Afrikaanse nationale top-20. If you need me stond er zelfs 7 weken op de eerste plaats. Help me my love schopte het tot de derde plaats. After All heeft in verband met de apartheid nooit in Zuid Afrika opgetreden.
Toen If you need me in Zuid-Africa een hit werd, werd men hier in Nederland wakker en moest After All het nummer maar eens in een echte studio met een echte producer opnemen, vond men. Die echte studio werd EMI in Haarlem/Heemstede waar Cor Aafting de labelmanager was. In die tijd zijn daar ook Help me my love en My Girl met als B- Kant For all The Friends opgenomen. Ongeveer een jaar later kwam Roy Beltman in beeld die ook BZN als producer onder z’n hoede had en dit nog jaren zou blijven doen. Met Roy Beltman werden Hitshot (een compositie van Klaas Dikken) en Tupolev opgenomen. Tupolev is overigens geschreven door Ilja Gort. Ja, die, de Nederlandse huiswijnboer in Frankrijk. De leadzang in voornoemde nummers was van Gerrit Trip ( later ook Teach In en Trip to Trip). In de jaren ’80 werd er voor een Duitse maatschappij nog een versie van Callow la vita opgenomen die werd gezongen door drummer Henk Zweers. Tussen 1975 en ’80 zorgde Lute Mansveld op het podium vaak voor de komische noot.
Meer informatie is te vinden op poparchieftwente.nl
De band Yellow Stone uit Almelo deze week op de voorgrond van de site. De bandleden waren Mieke Döppen, Alwie Middelkamp, Gert Vos, Bert Bokhove en Robert Peij. mocht u noh aanvullende informatie hebben dan horen we dat graag.
“Follow Me” deze week in de schijnwerpers. Deze foto stamt uit de eind zeventiger jaren. Het nummer dat u hoort “Hanna hef ne grieze” is door “Follow me” op de plaat gezet.
Peter Beil, geboren als Tom Karrasch (Hamburg, 9 juli 1937 – aldaar, 13 april 2007) was een Duitse schlagerzanger, trompettist, componist en orkestleider.
Carrière
Als 12-jarige nam Peter Beil vioolonderricht. Ook speelde hij in een blaasorkest als trompettist. Na afsluiting van de lagere school volgde hij een commerciële opleiding. Daarna kreeg hij een baan als medewerker op de Hamburgse luchthaven. Ten slotte studeerde hij aan de Staatlichen Musikhochschule klassieke trompet. In de weekends trad hij met een studievriend op feesten op. De groep werd groter (6 leden) en noemde zich Crazy Combo, met als leadzanger Peter Beil. In 1958 kreeg de band de mogelijkheid om in de uitzending Toi, toi, toi van Peter Frankenfeld op te treden, waarna Peter Beil een contract kreeg aangeboden van het platenlabel Fontana Records. De eerste opnamen liepen op niets uit, maar met het nummer Corinna, Corinna (1961) kwam de doorbraak en een wekenlange notering in de Duitse hitparades. Onder het pseudoniem Ricky Boys werd de Duitse versie van Hello Mary Lou uitgebracht.
In het daarop volgende jaar kwalificeerde hij zich met het nummer Ein verliebter Italiener voor de Deutsche Schlager-Festspiele in Baden-Baden en eindigde op de laatste plaats. Het project Ricky Boys kende een vervolg, nu met Franco Duval als zangpartner. Hij speelde ook mee in een schlagerfilm en in de film Tanze mit mir in den Morgen zong hij zijn nummer Carolin-Carolina.
Tot ver in de jaren 1960 nam hij succesvol coverversies op van Amerikaanse liedjes, waaronder Und dein Zug fährt durch die Nacht. In 1965 nam hij deel aan de voorronden voor het Eurovisiesongfestival met het nummer Nur aus Liebe, dat puntloos bleef.
In 1966 ging hij in zee met het platenlabel CBS. Met het nummer Fremde in der Nacht (Strangers in the night) had hij wederom een succes. Een hernieuwde deelname aan de Deutsche Schlager-Festspiele met het nummer Dahin möcht ich gehen mislukte. In 1970 was hij te zien in de ZDF-Hitparade met het nummer Der Blitz schlug ein en met het nummer Blaue Augen, rote Lippen und kastanienbraunes Haar nam hij deel aan de voorronden voor het Eurovisiesongfestival, echter zonder succes. Desondanks had hij nog enkele succesnummers uitgebracht, waaronder Du, ich, wir beide, Frage die Liebe en Ein Mädchen zum Verlieben. Tot aan het eind van de jaren 1970 nam hij ook de muzikale leiding van de hitparadetournee met Dieter Thomas Heck voor zijn rekening. Ook componeerde hij voor andere artiesten. In 1984 speelde hij bij het Hazy-Osterwald-Sextett als trompettist. Ook als koorzanger was hij regelmatig te zien en te horen.
Privéleven en overlijden
Peter Beil leerde zijn echtgenote Barbara Kalweit (Miss Hamburg) kennen in 1964 bij de Miss-Germany-verkiezingen in Berlijn en hij stapte met haar in het huwelijksbootje in 1966. Zij zijn de ouders van presentatrice en actrice Caroline Beil. Peter Beil overleed in 2007 op 69-jarige leeftijd aan longkanker en werd bijgezet op het kerkhof van Hamburg-Altona.
Peter Beil, geboren als Tom Karrasch (Hamburg, 9 juli 1937 – aldaar, 13 april 2007)[ was een Duitse schlagerzanger, trompettist, componist en orkestleider.
Carrière
Als 12-jarige nam Peter Beil vioolonderricht. Ook speelde hij in een blaasorkest als trompettist. Na afsluiting van de lagere school volgde hij een commerciële opleiding. Daarna kreeg hij een baan als medewerker op de Hamburgse luchthaven. Ten slotte studeerde hij aan de Staatlichen Musikhochschule klassieke trompet. In de weekends trad hij met een studievriend op feesten op. De groep werd groter (6 leden) en noemde zich Crazy Combo, met als leadzanger Peter Beil. In 1958 kreeg de band de mogelijkheid om in de uitzending Toi, toi, toi van Peter Frankenfeld op te treden, waarna Peter Beil een contract kreeg aangeboden van het platenlabel Fontana Records. De eerste opnamen liepen op niets uit, maar met het nummer Corinna, Corinna (1961) kwam de doorbraak en een wekenlange notering in de Duitse hitparades. Onder het pseudoniem Ricky Boys werd de Duitse versie van Hello Mary Lou uitgebracht.
In het daarop volgende jaar kwalificeerde hij zich met het nummer Ein verliebter Italiener voor de Deutsche Schlager-Festspiele in Baden-Baden en eindigde op de laatste plaats. Het project Ricky Boys kende een vervolg, nu met Franco Duval als zangpartner. Hij speelde ook mee in een schlagerfilm en in de film Tanze mit mir in den Morgen zong hij zijn nummer Carolin-Carolina.
Tot ver in de jaren 1960 nam hij succesvol coverversies op van Amerikaanse liedjes, waaronder Und dein Zug fährt durch die Nacht. In 1965 nam hij deel aan de voorronden voor het Eurovisiesongfestival met het nummer Nur aus Liebe, dat puntloos bleef.
In 1966 ging hij in zee met het platenlabel CBS. Met het nummer Fremde in der Nacht (Strangers in the night) had hij wederom een succes. Een hernieuwde deelname aan de Deutsche Schlager-Festspiele met het nummer Dahin möcht ich gehen mislukte. In 1970 was hij te zien in de ZDF-Hitparade met het nummer Der Blitz schlug ein en met het nummer Blaue Augen, rote Lippen und kastanienbraunes Haar nam hij deel aan de voorronden voor het Eurovisiesongfestival, echter zonder succes. Desondanks had hij nog enkele succesnummers uitgebracht, waaronder Du, ich, wir beide, Frage die Liebe en Ein Mädchen zum Verlieben. Tot aan het eind van de jaren 1970 nam hij ook de muzikale leiding van de hitparadetournee met Dieter Thomas Heck voor zijn rekening. Ook componeerde hij voor andere artiesten. In 1984 speelde hij bij het Hazy-Osterwald-Sextett als trompettist. Ook als koorzanger was hij regelmatig te zien en te horen.
Privéleven en overlijden
Peter Beil leerde zijn echtgenote Barbara Kalweit (Miss Hamburg) kennen in 1964 bij de Miss-Germany-verkiezingen in Berlijn en hij stapte met haar in het huwelijksbootje in 1966. Zij zijn de ouders van presentatrice en actrice Caroline Beil. Peter Beil overleed in 2007 op 69-jarige leeftijd aan longkanker en werd bijgezet op het kerkhof van Hamburg-Altona.
Deze week het trio Les compagnons in de schijnwerpers. Het trio bestond uit Alfons (van de Kemp), Willem en Johnny. Jarenlang hebben ze menig bruiloft, feest of diner-dansant verzorgd. Je kon ze bestellen met 1, 2 of 3 personen afhankelijk van uw wens.
