Foutje, bedankt

Een Belg komt in Nederland op de markt en ziet een kraam met thermoskannen staan.
Dus hij vraagt aan de verkoopster: “Wat is dat”.
De verkoopster zegt “Dat zijn thermoskannen”.
“Maar wat moet je er mee doen?”, vraagt de Belg.
“Als je er wat warms in doet blijft het warm en als je er iets kouds in doet blijft het koud.”
De Belg koopt een thermoskan en komt de volgende dag op zijn werk.
Dan vraagt zijn vriend: “Wat heb jij nou?”
“Een thermoskan.”
“Wat moet je er mee doen?” vraagt zijn andere vriend.
“Nou als je er wat warms in doet blijft het warm en als je er wat koud in doet blijft het koud”
“Wat heb jij er in zitten?” vraagt zijn vriend.
“Nou, twee koppen koffie en een ijsje.”

Er is een ploeg van het elektriciteitsbedrijf bezig hoogspanningskabels te spannen in het weiland, als er een blondje langs komt. Zij kijkt omhoog en begint keihard te lachen.

Nog geen 5 minuten later gebeurt hetzelfde, één van de medewerkers begint zich eraan te ergeren en denkt bij zich zelf als dit nog eens gebeurt ga ik verhaal halen. En ja hoor nog geen kwartier later komt er weer een blondje voorbij en die komt niet meer bij van het lachen. Hij klimt naar beneden en vraagt:
“Je bent al de derde die niet meer bij komt van het lachen, waar lachen jullie om?”

Zegt het blondje: “Ach man, de koeien kunnen toch zo onder dat hek doorlopen.”

• Een muntstukje van 20 cent sterft en gaat naar de hemel. Daar aangekomen verbaast ze zich over de feestelijke ontvangst die haar te beurt valt. Alle engelen en Sint-Pieter begroeten haar met een hartelijke handdruk en drie dikke kussen en ze krijgt de beste plaats op de mooiste VIP-wolk. Ze krijgt daarbovenop ook nog eens twee persoonlijke butlers die haar bedienen als een koningin, en haar op haar wenken bedienen. Weinig later sterft een biljet van 500 euro en komt ook aan in de hemel. Maar het onthaal is duidelijk veel minder warm. Een van de engelen kijkt even op van zijn schrijfwerk en wijst dan het biljet van 500 koeltjes een plaats op een klein oncomfortabel grijs wolkje. Iedereen laat hem links liggen en niemand spreekt tegen hem. En dat terwijl iedereen zich de benen van onder het lijf loopt voor het muntje van 20 cent. Na een tijdje stelt het 500 euro-biljet toch de vraag aan Sint-Pieter: “Sint-Pieter, hoe komt het dat het stuk van 20 cent een vorstelijke behandeling krijgt en ik, het biljet van 500 euro, zo stiefmoederlijk behandeld word?” Sint-Pieter antwoordt droogjes :”Tja… we hebben U ook niet vaak gezien tijdens de mis.”

Er komt een konijn bij de bakker en vraagt: ‘Heeft u worteltjestaart?’ ‘Nee’, antwoordt de bakker. De volgende dag komt het konijn weer bij de bakker en vraagt: ‘Heeft u worteltjestaart?’ ‘Nee’, antwoordt de bakker. De volgende dag komt het konijn weer en vraagt: ‘Heeft u  worteltjestaart?’ ‘Nee’, antwoordt de bakker weer. Die avond heeft de bakker medelijden met het konijn en bakt een taart. De volgende dag komt het konijn weer bij de bakker en vraagt: ‘Heeft u worteltjestaart?’ ‘Ja’, antwoordt  de bakker trots. Zegt het konijn: ‘Vies, hè?’

Ergens in de gemeente Dinkelland staat een groepje gemeente medewerkers een sigaretje te roken aan een bloemenperkje waar ze onkruid moeten wieden.

Op de rugzijde van hun werkkledij staat het stadswapen van Dinkelland geborduurd.

Een man uit het westen komt voorbij en fronst de wenkbrauwen.

Enigszins geïntrigeerd door dit beeld, vraagt de westerling:

“Waarom staat het stadswapen op uw werkkleding?”

Waarop de arbeiders antwoorden : “Dat is onze sponsor.”