Pet Boon Aven Band

Die Teddies, begonnen in 1957,  is een Duits sextet wat ontstaan is door het samenvoegen van “Das Roland Trio” en “Die Cyprys”. De band heeft bestaan tot ca. 1965. De volgende muzikanten hebben in deze band gespeeld: Hans Joachim Kipka, Kurt Stephan, Richard Gatermann, Werner Cyprys, Martin Berndt, Karl Geithner. Als men de nummers van dit sextet beluisterd dan is daar de stijl van Freddy Quinn in te herkennen. Wie het eerste met deze muziekstijl begonnen is weten we niet.

Afgelopen dinsdag 7 oktober 2014 is Leo Engelbertink, zanger van “The Klengola Stars” op 77 jarige leeftijd overleden. Van diverse kanten is dit aan ons gemeld en één daarvan haalde een citaat van Leo, van onderstaand interview, naar voren en melde: “Als je dat leest, dan waan je je toch direct terug in vroegere tijden”.

Als eerbetoon aan Leo plaatsen we daarom nogmaals  dit interview. Als Leo dit kan lezen en hij hoort het bijgevoegde liedje dan weten we zeker dat hij uit volle borst mee zal zingen…..

=============================================================================

Onderstaand verhaal stond in het clubblad van FC Berghuizen. Met toestemming van Leo plaatsen we dit verhaal op onze site.

The Klengola Stars zijn in 1957 opgericht, ik was toen 20 jaar. Er zat letterlijk muziek in de familie. Vader was accordeonist en van hem moeten we de muzikale genen hebben. Mijn broers Bertus en Jannie speelden ook in de band. Wat een Klengola is? De naam werd gevormd door de eerste twee voorletters van de leden. Aanvankelijk had je de Klengolas, de eerste editie zeg maar. We speelden in de buurt. De Kul in Denekamp, de Bond aan de Molenstraat, café de Vluchte vooraan in Enschede, zaal Bruins en natuurlijk bij Kothman hier om‟n hook. Daw oet Berghoezen kwamen maakte wa indruk. Het repertoire? Alles wat populair was. Of het nu Duits, Engels of Nederlands was, het maakte niks oet. Heino, Elvis en zo meer. We hebben jaren gehad dat we 3 keer per week een bruiloft deden en altijd zo‟n 20 jaar lang elke zondagavond speelden. Er zijn periodes bij geweest van zo‟n 240 optredens per jaar. Nee, van een eigen plaat maken is het nooit gekomen. Wel zijn er plannen geweest, maar daar is het bij gebleven. Of wie ok over de grens spöln? Ja zeker. In Nordhorn hadden we 2 keer een contract van een half jaar. Tja en dan Berghuizen. Om de 5 jaar was er wel een jubileum en de jaarfeesten natuurlijk. Geheid volle bak bij Kothman. Ik speelde sax, een zeer swingend instrument. Als ik het ding aan de lip zette now dan moj eens zeen. Alle jongs meteen noar de wichter hen. Want dan wist‟n ze nig hoe snel ze op de dansvloer moss‟n komm‟n, haha! Als ik een ommetje maak dan word ik als oud Klengola Star nog steeds begroet. Leuk hoor!

Met vriendelijke groeten Leo Engelbertink.

Deze week een foto van “Gerard”. Gerard Wigger heeft in het verleden, als solo muzikant, veel partijen van muziek voorzien. Daarvoor heeft hij als gitarist zanger in diverse bands gespeeld.

Als Peter Wiedemeijer in deze tijd nog geleefd had, dan had hij zeker meermalen zijn liedje “Ik Geloof” ten gehore gebracht. Het nummer kunt beluisteren door de knop van de media player, recht boven op deze site, aan te zetten. Dit lied is in 1972 uitgebracht en viel toen bij de gelovigen erg in de smaak. Peter is in 1983 op 51 jarige leeftijd overleden.

In 1971 is bijgaande foto gemaakt van “de Helena’s” op de Koale karmis in Oatmuske. (Voor de niet Twentenaren een vertaling Kermis in Ootmarsum). Voor deze foto’s moesten we op tijd zijn want om 10.00 moest we beginnen met het optreden bij café De Rozenstruik. De namen op de foto:  Links boven Ronald Urban; Rechts boven Benny Lenferink; onder van links naar rechts Frans Heerink; Truus Braakhuis en Frans Schulten.

Volgende week is het dan weer zover en begint vrijdag de kermis in Ootmarsum. De band “Fluitje van ‘n cent” treed op bij Café Restaurant van de Maas en we wensen de mannen dan ook veel succes en heel veel plezier toe.

Johnny Lion, pseudoniem van John van Leeuwarden, (Den Haag, 4 juli 1941 – Breda, 31 januari 2019) was een Nederlands zanger en acteur. Lion was zanger van The Jumping Jewels en werd later als solozanger bekend met de hit Sophietje.

In 1959 formeerde hij met een aantal schoolvrienden de band Johnny & His Jewels, later omgedoopt in The Jumping Jewels. Deze groep, geformeerd naar het voorbeeld van de commerciële rocker Cliff Richard, scoorde in 1961 een nummer 1-hit met Wheels en had tot 1965 nog enkele successen in Nederland.

Solo

In dat jaar verliet Van Leeuwarden de groep om als Nederlandstalige solozanger door te gaan. Dit leverde hem meteen de grote hit Sophietje op, het Zweedse nummer Fröken Fräken van Thore Skogman, in het Nederlands vertaald door Gerrit den Braber en opgedragen aan zijn vriendin en zakenpartner Sophie van Kleef. Het jaar daarop scoorde hij met Tjingeling wederom een hit en opende hij met Van Kleef een kledingboetiek met de naam Sophie en Johnny. Deze bleef bestaan tot hun relatie in 1969 afgelopen was. Na Tjingeling wist hij geen echte hits meer te halen. Wel kreeg hij een vaste aanstelling voor een seizoen bij het Circus Boltini, samen met Rob de Nijs.

In latere jaren liet Lion zo nu en dan als zanger van zich horen, onder meer met de single Alleen in Dallas uit 1983, die doordat dj Jeroen van Inkel de plaat in het voorjaar van 1988 veelvuldig draaide in zijn ochtendshow Ook Goeiemorgen op de volle vrijdag van Veronica op Radio 3, een radiohit werd. De plaat bereikte vreemd genoeg niet de Nederlandse Top 40, maar bleef steken in de Tipparade waar de single 6 weken stond genoteerd. Wél bereikte de plaat de 42e positie van de Nationale Hitparade Top 100.

Het titellied van de film Brandende Liefde uit 1983 werd in datzelfde jaar veel gedraaid op Hilversum 1 en Hilversum 3. De plaat werd eveneens een radio hit maar bereikte de Nederlandse Top 40, Nationale Hitparade en de TROS Top 50 niet. Overigens noemde hij zich op deze singles John Lion.

Journalistiek

Van Leeuwarden bleef na zijn zangcarrière werken bij Circus Boltini, nu als perschef. Later schreef hij ook columns voor het weekblad Panorama en maakte hij in 1995 voor dat blad samen met Govert de Roos de serie In bed met Johnny Lion. Tevens heeft hij als journalist voor diverse tijdschriften en kranten gewerkt, en was hij onder andere tien jaar (2001-2011) hoofdredacteur van het SENA Performers Magazine.

Bron: Wikipedia