Intelligentie

Op een dag ging Jeff solliciteren. Om de baan te kunnen krijgen moest hij bewijzen veel relaties te hebben. “Geen probleem” Zei hij. “Ik ken de koning van Belgie.” De Baas zei: “Bewijs het.” Zogezegd zo gedaan. Die twee naar de koning. Jeff belt aan en zegt:” Eej koning, tis hier met Jeff hé”. ” Ah Jeff, hoe gaat het? Kom binnen dan drinken we een kopje koffie.” Die gasten gaan binnen en na de koffie gaan ze weer weg. “De koning alleen is niet genoeg” Zegt die vent.” O, maar ik ken ook nog president Bush van Amerika.” “Bewijs het”. Die 2 mannen dus weer naar Amerika, waar Jeff aanbelt aan het witte huis. “Hallo Bush, het is hier met Jeff”. “Ah Jeff. Hoe gaat het ermee? Kom binnen en drink een pintje”. Die twee mannen naar binnen en na het pintje komen ze terug buiten. “Wie ken je nog allemaal?” Vraagt die vent.” Ik ken ook nog de Paus”. Die twee dus naar de Paus. Zegt Jeff: “Hier moet je wel buiten blijven staan. Het is een heiligdom. Ik kom zo meteen met de Paus op het balkon”. Zo gezegd zo gedaan. Jeff komt met de Paus op het balkon en gaat dan terug naar beneden. Daar vind hij de baas op de grond. Hij is flauwgevallen. Na een minuut of 5 komt hij weer bij. “Waarom viel je flauw? Omdat ik de Paus ken?”. “Nee, toen je op het balkon verscheen kwam er een Chinees naar mij en vroeg: “Wie is de kerel met zijn wit petje naast Jeff??”

VROUWELIJKE PATIËNT: Dokter, ik moet u even spreken over mijn echtgenoot. In de twintig jaar dat we nu getrouwd zijn, is hij altijd een gelukkig en tevreden man geweest en hij heeft altijd veel van me gehouden. Maar sinds hij bij u geweest is, is hij compleet veranderd. Hij is nooit meer thuis, neemt me nooit meer mee uit, geeft me geen enkel geschenk meer,… Hij kijkt me zelfs niet meer aan. Uw behandeling heeft blijkbaar zijn hele persoonlijkheid veranderd!
DOKTER: Ik heb hem helemaal geen behandeling voorgeschreven, mevrouw. Ik heb alleen gezegd dat hij zich een bril moest aanschaffen.

• Belt een verzekeringsman op naar zijn cliënt. Neemt een klein meisje de telefoon op, waarop de man vraagt of hij haar vader mag spreken. Antwoordt het meisje fluisterend: “Dat gaat niet, die is bezig.” Dus de verzekeringsman vraagt haar naar haar moeder. Antwoord het meisje weer fluisterend: “Die is ook bezig.” “Nou, misschien is dan je oudere broer of zus thuis?” Zegt het meisje weer fluisterend door de telefoon: “Die zijn ook allebei bezig.” Nou die verzekeringsman denkt ook bij zichzelf; wat voor een huishouden heb ik nu weer aan de lijn. Dus hij vraagt het meisje maar wat ze eigenlijk aan het doen zijn. Waarop het meisje weer fluisterend antwoord: “Ze zijn mij aan het zoeken.”

Om half twee ‘s nachts ging eergisteren de telefoon bij ons . Moeizaam kwam ik uit bed en vond op de tast de telefoon. “Spreek ik met meneer Osselaer?” vroeg een boze stem aan de andere kant van de lijn.

“Ja, inderdaad,” mompelde ik .

“Met Van Snick van de overkant. Ik bel even om te zeggen dat het geblaf van uw hond me gek maakt. Laat hem alstublieft onmiddellijk ophouden.”

De volgende nacht om twee uur belde ik naar Van Snick. “Hallo?” mompelde hij slaperig.

“Meneer Van Snick, met Osselaer van de overkant” riep ik door de telefoon!

“Om twee uur ‘s nachts? Bent u gek geworden?”

“Meneer Van Snick, ik bel even om te zeggen dat ik geen hond heb”.