Deur op slot

De dokter schreef een hoorapparaat voor, voor een van zijn oudere patiënten. De man zag er tegenop om zo’n ding te dragen, maar toen hij inzag dat het nauwelijks zichtbaar was, besloot hij het toch te proberen. Een maand later kwam hij op controle.

– “Hoe gaat het?” vroeg de dokter.

– “Wel, ik heb de afgelopen maand dingen gehoord die ik nog nooit gehoord had”, zei hij.

– “Dat is prachtig!”, zei de dokter. “En wat denkt uw familie erover?”.

– “O, ik heb het ne nog niet verteld. Ik amuseer me rot! Ik heb mijn testament al vijfmaal veranderd.

Een man gaat naar een dierenspeciaalzaak en vertelt de bediende dat hij een huisdier wil kopen dat alles kan. De bediende stelt een eerlijke hond voor.
De man antwoordt: “Kom nou, een hond?”
De bediende zegt: “Wat denkt u van een kat?”
De man antwoordt: “Absoluut geen kat, een kat kan in elk geval niet alles. Ik wil een huisdier dat alles kan.”
De bediende denkt even na en zegt: “Ik weet het! Een duizendpoot!”
De man zegt: “Een duizendpoot? Ik kan me niet voorstellen dat een duizendpoot alles kan, maar goed…. Ik zal een duizendpoot proberen.”
Hij krijgt de duizendpoot mee naar huis en zegt tegen de duizendpoot: “Maak de keuken schoon.”
Een half uur later loopt hij de keuken in en…. het is er onberispelijk! Alle borden en al het bestek is gewassen, afgedroogd en weggezet, het aanrecht is schoon gemaakt en de vloer is in de was gezet. Hij is hoogst verbaasd.
Hij zegt tegen de duizendpoot: “Ga de woonkamer schoonmaken.”
Twintig minuten later loopt hij naar de woonkamer. Het vloerkleed is netjes schoongemaakt, het meubilair is schoongemaakt en afgestoft, de kussens op de bank zijn opgeschud en de planten hebben water gekregen. De man denkt bij zichzelf: “Zoiets bijzonders heb ik nog nooit gezien. Dit is echt een huisdier dat alles kan!”
Daarna zegt hij tegen de duizendpoot: “Ga naar de kiosk en haal een krant voor mij.”
De duizendpoot gaat naar buiten. 10 minuten later…. geen duizendpoot. 20 minuten later…. geen duizendpoot. 30 minuten later….. geen duizendpoot. Dan begint de man zich af te vragen wat er gaande is. De duizendpoot had toch binnen een paar minuten terug moeten zijn. 45 minuten later…. nog steeds geen duizendpoot! Hij kan zich niet voorstellen wat er nou gebeurd kan zijn. Is de duizendpoot weggelopen? Is hij overreden door een auto? Waar is de duizendpoot? Dus gaat hij naar de voordeur, opent hem… en daar zit de duizendpoot. De man zegt: “He!!!! Ik stuurde je 45 minuten geleden naar de kiosk om een krant voor me te halen. Wat is er aan de hand?!”
De duizendpoot zegt: “Ik ga! Ik ga! Ik moet alleen even mijn schoenen aantrekken!”

Er loopt een Belg in Noord-Holland, ziet hij een Eskimo voorbij komen. Hij gaat naar die Eskimo en vraagt: “Wat kom jij hier nou doen?” “Ik ga hier altijd vissen in Friesland,” zegt de Eskimo. “Wat een goed idee,” zegt de Belg, “dat ga ik ook eens doen.” Dus de Belg gaat naar Friesland en komt aan bij een grote ijsvlakte. Hij pakt zijn zaag en begint in het ijs te zagen. Dan hoort hij een stem: “Hier zit geen vis, hier zit geen vis…” De Belg kijkt om zich heen, maar ziet niemand. Hij haalt zijn schouders op en begint weer in het ijs te zagen. Weer klinkt de stem: “Hier zit geen vis, hier zit geen vis…” “Allez, meneer,” roept de Belg terug, “zijt gij den IJskoning?” “Nee,” roept de stem: “Ik ben de omroeper van het Thialfstadion.”

Er waren eens 2 onderbroeken in de wasmand. Zegt de ene onderbroek: “ik ga binnenkort op vakantie.” Zegt de andere onderbroek: “Ik hoef al niet meer op vakantie, want ik ben al bruin genoeg!”

Een jaar of tien geleden nam ik in de luchthaven van Buenos Aeres een vliegtuig richting Frankrijk. De kapitein nam de micro en zei : “Ik verwelkom iedereen aan boord voor de vlucht naar de luchthaven Charles De Gaulle in Parijs. De vlucht zal verlopen zonder incidenten en ik raad de passagiers aan om na de film even de ogen te sluiten om…..” Plots werd de verbinding enkele seconden verbroken en dan hoorden we een verschrikkelijke gil en de kapitein die riep : “Oei oei oei !!!! Oh mijn God ! ” Daarna was alles stil. Ik en de andere passagiers bekeken elkaar angstig. De hostesses liepen heen en weer. Nochtans bleef het vliegtuig op dezelfde hoogte. Plots hoorden we gekraak in de micro en we hoorden terug de kapitein. “Dames en Heren, mijn oprechte verontschuldigingen. Maar een hostess heeft een tas kokende koffie op mijn schoot laten vallen. Je moest de voorkant van mijn broek eens zien !” 

“Dat is niks !”, schreeuwde ik terug , “Je moet die van mij langs achter eens zien !!!”