Kibbelen

Twee blondjes lopen op straat. Plots wijst de ene naar iets en roept:

_ Kijk daar, de zon!

_ Maar nee, dat is de maan, zegt de andere.

Ze lopen kibbelend verder.

Even later zegt de eerste:

_ Weet je wat, we zullen eens ergens aanbellen en vragen wie er nu gelijk heeft.

Ze bellen aan bij het eerste huis dat ze tegenkomen en het toeval wil dat er een blondje opendoet.

De twee dames wijzen naar de lucht en vragen:

_ Mevrouw, dat ding daar in de lucht, is dat nu de zon of de maan?

_ Ik zou het niet weten. Ik woon hier nog maar pas.

Similar Posts

  • MIDLIFE CRISIS VAN DE MAN

    Hoe los je de Midlife crisis van je man op?? HIER IS DE OPLOSSING : Na 25-jaar huwelijk bekijkt een man zijn vrouw en zegt: ‘Schatje, 30 jaar geleden hadden we een klein appartementje, een derdehands versleten auto, een klein zwart-wit TV-toestel en we sliepen op de canapé. Maar ik sliep wel met een heel aantrekkelijke sexy jonge blonde stoot van nog geen 25 jaar. Nu bezitten we een huis van 500.000 EUR, een BMW van wel 50.000 EUR, een waterbed met verschillende standjes, een plasma-tv met groot scherm en een home cinema system, maar ik slaap nu wel met een vrouw van bijna 60 jaar’ Zijn wijze vrouw bekijkt hem en zegt: ‘Schatje, het enige wat je hoeft te doen is te zoeken naar een jonge sexy blonde van 25 jaar. En dan zal ik er wel voor zorgen dat je binnen de kortste keren opnieuw in een klein appartementje zit, een oude auto hebt, opnieuw op de canapé slaapt en je tevreden zult moeten zijn met een oud zwart-wit tv-toestel’

  • Goocheltruc

    Een Nederlander en een Duitser stappen binnen in een patisserie. De Duitser pikt daar direct twee gebakjes en steekt die in zijn zakken. “Goed hé”, zegt die Duitser. De Nederlander zegt: “Ik zal nog iets gekker doen”. Hij vraagt aan de baas een gebakje en zegt: “Ik ga een goocheltoer doen”. En hij eet dat ding in één keer op. “Geef me er nog een…. ” Ook deze eet hij direct op. Die bakker vraagt “en, wat is de goocheltoer?” “Juist”, zegt de Nederlander, “kijk nu eens in de zakken van die Duitser”.

  • Eerlijke advocaat

     

    Een advocaat komt solliciteren op een groot advocatenkantoor.
    De manager P.Z. vertelt hem dat zij een eerlijk bedrijf zijn en dus op zoek zijn naar eerlijke mensen.
    De manager vraagt hem: “Bent u een eerlijke advocaat?”
    “Eerlijk?”, vraagt de advocaat. Laat mij u eens iets vertellen over eerlijkheid.
    Ik ben ZO eerlijk dat ik de 45.000 gulden die mijn vader me geleend heeft om mijn studie te kunnen bekostigen, direct na mijn eerste zaak heb terugbetaald!”
    Geïmponeerd vraagt de manager: “Wat was dat voor een zaak?”
    “Een kort geding waarin mijn vader het geld terug eiste.”

     

  • Kleine Bennie

    Kleine Bennie zit in de slaapkamerkast van zijn ouders met zijn pluchen beer te spelen. Zijn moeder komt met een vreemde man de slaapkamer binnen, ook om te spelen. Onverwachts komt Bennie’s vader thuis, de vreemde man wordt halsoverkop in de kast verstopt.
    Bennie fluistert: “Ik heb een pluchen beer en als je hem niet voor tien gulden van me koopt, ga ik huilen.” De man betaalt en een paar minuten later zegt Bennie: “Geef mijn beer terug, of ik ga huilen.”
    De beer verwisselt opnieuw van eigenaar. Even later begint Bennie van voren af aan: “Ik heb een pluche beer en als je hem niet voor tien gulden van me koopt, ga ik huilen.”
    Het spel herhaalt zich. Geruime tijd later is de kust vrij, de vreemde man verlaat de kast, 120 gulden armer en zonder beer. De volgende dag vertelt Bennie zijn moeder wat zich in de kast afgespeeld heeft. Zijn moeder stuurt Bennie onmiddellijk ter biecht. In de biechtstoel steekt Bennie van wal: “Ik heb een pluchen beer… “
    Van achter het gordijn: “Grote God! Begin je nu alweer!!!”

  • KANGEROE OVER DE VLOER

    Een kangoeroe wandelt een café binnen, gaat aan de bar zitten en bestelt een biertje. “Dat is dan vijfentwintig euro,” zegt de barman. De kangoeroe vindt dat wel een beetje duur, maar legt toch vijfentwintig euro op de toog, krijgt een versgetapt biertje voorgezet en begint er op zijn gemak van te drinken. Na een tijdje krijgt hij in de gaten dat het hele café naar hem aan het staren is. “Tjonge,” zegt hij tegen de barman, “de hele zaak is hier naar mij aan het kijken. Wel een beetje onbeleefd, vindt u ook niet?” “Je moet dat begrijpen,” zegt de barman, “wij krijgen hier niet vaak kangoeroes over de vloer.” “Nee, dat snap ik,” zegt de kangoeroe, “als je vijfentwintig euro voor een biertje vraagt…”

Geef een reactie

Your email address will not be published. Required fields are marked *