Wencke Myhre

Wenche Myhre, ook wel Wencke Myhre, (Oslo, 15 februari 1947) is sinds de jaren zestig een succesrijke Noorse schlagerzangeres met hits in het Noors, Duits en Zweeds.

Nadat Myhre in 1960 een talentenwedstrijd in Oslo won, kreeg ze van liedjesschrijver Arne Bendiksen een platencontract.

In 1963 maakte ze haar televisiedebuut in de film Elskere. Sindsdien staat ze steeds in de spotlights. Voor haar lied Gi meg en Cowboy till mann (dat eerst door Gitte gezongen werd in het Duits, Ich will ‘nen Cowboy als Mann) onder begeleiding van Horst Wende en zijn studio/sessie muzikanten kreeg ze haar eerste gouden plaat.

In 1964 was Myhre de drijfveer achter een inzamelingsactie waarvan de opbrengst naar een kinderziekenhuis in de Gazastrook zou gaan. Hier leerde ze haar eerste man kennen, Torben Friis-Møller. Met hem heeft ze drie kinderen: Kim (1971), Dan (1973) en Fam (1975).

Voor het wereldkampioenschap skiën in 1966 zong ze het lied Vinter og sne. Datzelfde jaar won ze het Schlagerfestival met Beiß nicht gleich in jeden Apfel. Hiermee had ze eindelijk haar doorbraak op de Duitse markt, nadat ze een jaar eerder met Sprich nicht drüber als tweede was geëindigd. Er volgden nog hits en in 1968 vertegenwoordigde ze West-Duitsland op het Eurovisiesongfestival met Ein Hoch der Liebe, waarmee ze op de zesde plaats eindigde. Eind jaren 60 behoorde ze tot de absolute topartiesten en tieneridolen in Duitsland. Ze won vier Bravo-Otto’s (1966: brons, 1967: goud, 1968: goud, 1969: zilver). Ze kwam veel op de Duitse televisie en trad op met andere grootheden als Udo Jürgens en Peter Alexander. In 1970 had ze een bescheiden hit met Er hat ein knallrotes Gummiboot, dat later wel uitgroeide tot een carnavalsklassieker.

In 1974 kreeg ze een eigen televisieprogramma. In 1980 trouwde ze voor de tweede maal, dit keer met de succesvolle Duitse regisseur Michael Pfleghar. Twee jaar later kreeg ze met hem haar vierde kind, Michael. Pfleghar pleegde in 1991 zelfmoord. Een jaar later nam Myhre opnieuw deel aan de Melodi Grand Prix in haar thuisland, maar werd daar derde.

Myhre woont in een dorpje dicht bij Oslo en ze treedt nog regelmatig op. In 2004 begon ze een show met twee andere Scandinavische schlagersterren: Gitte Hænning en Siw Malmkvist. Ze trokken door heel Duitsland.

In 2009 deed Myhre in Noorwegen opnieuw een gooi naar het Songfestival. Haar lied Alt Har En Mening Nå bleef echter steken in de voorronde.

Bron: Wikipedia 

 

Similar Posts

  • Sunset

    De band Sunset uit Enschede deze week op de voorgrond. Helaas zijn ons niet de namen van de bandleden bekend. Als u de namen wel weel dan zouden we dat heel graag willen weten. Stuur uw reactie naar www.helenas@gmail.com.Sunset 1a (2) Sunset 1a Sunset 1b

  • Ronnie Tober

    Ronald Edwin Tober (Bussum, 21 april 1945) is een Nederlandse zanger.

    Ronnie Tober werd in Bussum geboren, maar het gezin emigreerde toen hij drie jaar oud was naar de Verenigde Staten, en vestigde zich in Albany, de hoofdstad van de staat New York. Tober groeide daar op en ging daar naar de West Albany School en Colonie Central High School. Hij bleek over zangtalent te beschikken en trad op in twee musicals, in de rol van Tony in de musical The Boyfriend en als Billy Jester in Little Mary Sunshine. Op 29 september 1960, tijdens de campagne Kennedy versus Nixon, werd hem door senator Samuel Stratton van de staat New York gevraagd om voor senator John F. Kennedy te zingen. Tevens vroeg congreslid Dean Park Taylor aan Tober of hij voor Nixon wilde zingen op 30 september 1960. Hij zong voor beiden.

    In 1963 bracht Tober een bezoek aan familie in Nederland. Deze bracht hem in contact met Willem Duys, die hem vervolgens uitnodigde om op te treden in zijn programma Voor de vuist weg, op 27 december. Hij zong er Up a lazy river en viel daarmee op. Hij besloot daarom in augustus 1964 voorgoed terug te keren naar Nederland. Hij tekende een platencontract met Phonogram/Philips en zijn eerste single Iedere avond kwam in februari 1965 in de hitparade. Hij kwam onder de hoede van René Sleeswijk van de Snip en Snap Revue.

    In 1965 nam hij deel aan het nationale songfestival. Met het nummer Geweldig behaalde hij de tweede plaats. Hij moest Conny Vandenbos met ‘t Is genoeg echter voor laten gaan en zij ging naar het songfestival in Napels. In 1966 won hij de tweede prijs op het Songfestival van Knokke. Tober werd door Eric Krans, hoofd lichte muziek AVRO Radio, gevraagd om samen met Ann Burton naar het songfestival in Sopot te gaan. Hier ontving hij een eervolle eerste plaats met zijn vertolking van Showtime on Broadway. In 1968 deed hij mee aan het Eurovisiesongfestival in Londen en eindigde hij met het nummer Morgen op de zestiende plaats, een met Finland gedeelde laatste plaats. Het liedje werd ook geen hit, maar de Engelse versie getiteld Someday in de uitvoering van The Blue Diamonds wel.

    Tober stond desalniettemin in zijn succesvolste jaren – de periode 1965-1975 – geregeld in de hitparade met nummers als Verboden vruchtenArrivederci AnsRozen voor Sandra en Naar de kermis, een duet met Ciska Peters. Hij was ook regelmatig te gast in diverse radio- en tv-programma’s van o.a. Corry Brokken, Willy en Willeke Alberti; hij had eveneens jarenlang zijn eigen tv-show bij de KRO en de AVRO, waarin hij gasten ontving zoals Conny Vandenbos, Corrie van Gorp, Roger Whittaker e.v.a.

    Op 25 januari 2012 was Tober te gast bij Ali B in het programma Ali B op Volle Toeren. Het nummer Er is niemand zoals jij, dat in dit programma ontstond, werd op single uitgebracht (met als B-kant Het zijn van die kleine dingen, een duet met Belinda Kinnaer) en haalde de Top 30. Naar aanleiding van het programma trad Tober met Ali B en Brownie Dutch op tijdens het culturele festival De Parade in Den Haag, Utrecht en Amsterdam.

    Begin 2013, na de aankondiging van het aftreden van koningin Beatrix, bracht Tober samen met René Riva de single Dank U Majesteit uit als eerbetoon aan de koningin.

    Op 5 mei 2015 was Tober een van de zeventig zeventigjarigen die het bevrijdingsconcert aan de Amstel, kwamen opluisteren.

    In 2018 was Tober gastartiest tijdens de concerten van De Toppers in de Johan Cruijff ArenA.

    Tober heeft meerdere malen deelgenomen aan de Nijmeegse Vierdaagse, onder andere met lopers van de Ronnie Tober Foundation. In de jaren dat hij deelnam verschenen ook verschillende Vierdaagse-singles: De Wandelexpress (2006), Loop met ons mee (2007), Wij lopen de vierdaagse (2008) en De 4-daagse is een feest (2010)

    In 2000 was hij deelnemer aan het televisieprogramma Big Brother VIPS met Anneke Grönloh, Henk Schiffmacher, Maya Eksteen, Theodor Holman en Maxine.

    Tober was betrokken bij verschillende Sinterklaasfilms van regisseur Martijn van Nellestijn. Hij speelde kleine rollen in de films Sinterklaas en het Geheim van het Grote Boek (2008) en Sinterklaas en het Pakjes Mysterie (2010), en zong de titelsong voor Sinterklaas en de Verdwenen Pakjesboot (2009). Dit nummer, getiteld Nederland, werd geschreven door Harold Verwoert, die de film de rol speelt van Piet Diego.

    In 2012 nam Tober een tv-special op voor Omroep MAX ter gelegenheid van zijn vijftigjarige artiestenjubileum. In deze tv-show zingt Tober duetten met bevriende artiesten, waaronder Carel Kraayenhof, Anneke Grönloh, Jorge Castro, Ciska Peters, Dayén, de Belgische zanger Christoff, Willeke D’estell en Patrick van Bree. Deze show werd uitgezonden op 18 januari 2013.

    Op 21 april 2020 werd Tober ter gelegenheid van zijn 75ste verjaardag benoemd tot Zanger des Vaderlands en gaf hij een speciaal optreden bij het televisieprogramma Tijd voor MAX van Omroep MAX.

    In september 2021 was hij als verkoper te zien in Van onschatbare waarde. In 2023 was Tober te zien als secret singer in het televisieprogramma Secret Duets.

    Verder werkte hij mee aan de popquiz van Rob Stenders, Stenders Late Vermaak, die in het eerste kwartaal van 2007 werd uitgezonden door Tien.

    Onderscheidingen

    Op 27 december 2003 werd hij benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Deze onderscheiding ontving hij tijdens zijn veertigjarig artiestenjubileum in theater Orpheus in Apeldoorn.

    Op 27 december 2008 vierde Tober zijn 45-jarig artiestenjubileum in een uitverkocht theater Figi te Zeist. Vele bekende collega’s waren aanwezig, onder wie Anneke Grönloh, Ciska Peters en tv-kok en artiest Lonny. De presentatie was in handen van Vivian Boelen, Jacques d’Ancona en Eddy Becker. Tober ontving van de producent en regisseur van de kinderfilm Sinterklaas en het Geheim van het Grote Boek een cheque van 2500 euro voor de Ronnie Tober Foundation.

    In december 2009 ontving Tober de Princess Hoffelijkheidsprijs 2009, die hem werd overhandigd door Mies Bouwman.

    Op 2 september 2017 werd Tober tot ridder geslagen in de orde van het Gulden Vlies. De ceremonie vond plaats tijdens de opening van het Groot-Kapittel 2017 van het Internationaal Broederschap Het Gulden Vlies Brugge, door de Grootmeester Frederik Thomas in Huis ter Beurze van VBRO radio.

    Bron: Wikipedia

     

  • The Tremeloes

    The Tremeloes is een Britse groep die vooral succes had in de jaren zestig. Ze waren oorspronkelijk de begeleidingsband van Brian Poole.

    Als Brian Poole & the Tremeloes hadden zij in Engeland vanaf 1961 een reeks hits, waarvan Do you love me in 1963 aldaar de eerste plaats van de hitparade bereikte. Toen het niet meer boterde tussen de leden van de begeleidingsband en hun voorman, gingen ze in 1965 elk hun eigen weg. Brian Poole verdween al snel in de anonimiteit. De Tremeloes (Alan Blakley, Len ‘Chip’ Hawkes, Rick West en Dave Munden) waren echter regelmatig in de internationale hitparades te vinden.

    The Tremeloes begonnen in 1967 aan een half decennium van hits, te beginnen bij het door Cat Stevens geschreven Here comes my baby. Er volgden meer successen, waarvan Silence is Golden (1967) en My little Lady (1968) de grootste waren. De groep kenmerkte zich voornamelijk door pretentieloze uptempo songs, zoals Even the bad times are good (1967), Helule helule (1968) en Once on a Sunday morning (1969).

    Het nummer Yellow River werd hen aangeboden door componist Jeff Christie, maar ze brachten het aanvankelijk niet zelf uit. De band Christie – rond Jeff Christie en de broer van gitarist Alan Blakley – werd speciaal gevormd om het nummer uit te brengen, waarbij de zangpartij van Jeff Christie werd toegevoegd aan de reeds ingespeelde begeleiding van The Tremeloes. Het resulteerde in 1970 in een grote hit. The Tremeloes zongen ook You en What Can I Do? van Raymond O’Sullivan (die later bekend zou worden als Gilbert O’Sullivan). Begin jaren zeventig probeerden The Tremeloes een iets ‘ruiger’ image aan te meten met rockachtige singles als Blue Suede Tie. De laatste hit is ook uit die tijd, maar toch meer ‘poppie’: I Like it That way (1972).

    Net als veel andere bands uit de jaren zestig en zeventig zijn ook The Tremeloes bij tijd en wijle in ‘revivaloptredens’ terug te vinden. Dave Munden is in al die jaren de enige constante factor geweest, hoewel tegenwoordig ook Rick West (die zich weer Rick Westwood noemt) deel uitmaakt van de groep. Chip Hawkes heeft de groep een paar keer verlaten om vervolgens weer terug te keren, maar hij maakt de laatste jaren deel uit van de groep Class of ’64 met oud-leden van Smokie en The Rubettes.

    Band leden:

    • Brian Poole (Barking, 3 november 1941), zanger (tot 1966).
    • Alan Blakley (Alan David Blakley; Bromley, 1 april 1942 – 10 juni 1996), slaggitarist, pianist, zanger.
    • Ricky West (Richard Charles Westwood; Dagenham, 7 mei 1943), sologitarist, zanger.
    • Alan Howard (Dagenham, 17 oktober 1941), bassist, zanger (tot 1966).
    • Chip Hawkes (Leonard Donald Hawkes; Shepherd’s Bush, Londen, 2 november 1945), bassist, zanger (vanaf 1966).
    • Dave Munden (David Charles Munden; Dagenham, 2 december 1943-15 oktober 2020), drummer, zanger.

    Bron: Wikipedia

  • Migra’s

    In de jaren 70 van de vorige eeuw was de band Migra’s bekend in Nederland. Ze hebben diverse hits gemaakt die nog steeds te horen zijn bij verzoekplaten programma’s en bij de Piraten. Gitarist Stanny Goossens is nog steeds actief als muzikant in het duo Boemerang. De naam Migra’s is ontstaan door de eerste letters van hun woonplaatsen van de muzikanten, Mill en Grave samen te voegen.

Geef een reactie

Your email address will not be published. Required fields are marked *