Paul “Paulchen” Kuhn (Wiesbaden, 12 maart 1928 – Bad Wildungen, 23 september 2013) was een Duits pianist, bandleider en zanger.
Kuhn bleek al jong muzikaal talent te hebben. Als scholier trad hij al op voor gasten in het Wiesbader Wijnlokaal Eimer. Na zijn opleiding door Kurt Thomas bij het Musischen Gymnasium Frankfurt am Main ging Kuhn als 17-jarige naar het conservatorium in Wiesbaden. Naast deze studie werkte hij al als professioneel jazzpianist. Met de opkomst van muziekprogramma’s, uitgezonden door de omroep, werd Kuhn een veel geziene gast op de televisieschermen.
Schlagerzanger: Als schlagerzanger werkte Kuhn mee aan titels als Der Mann am Klavier (1954), Es gibt kein Bier auf Hawaii (1963) en Die Farbe der Liebe. In 1957 nam hij met het lied Das Klavier über mir deel aan de Duitse voorronde voor het Eurovisiesongfestival, maar hij bereikte hiermee slechts de derde plaats.
Pianist: Als pianist rekent Kuhn Art Tatum en George Shearing evenals – door de bijzonder stilistische noten- akkoordzetting – Hank Jones tot zijn voorbeelden. Uitstapjes naar de bebop maakte hij met stukken als Stitt’s tune (2002) en Ornithology (1999).
Bandleider: Voor Kuhn als arrangeur en bandleider was Count Basie het grote voorbeeld, “Basie is de basis” volgens Kuhn. Zijn belangrijkste werk als arrangeur en bandleider was vanaf 1968 van bigbandleider van de Sender Freies Berlin.
Producent: Als producent zocht Kuhn aan het eind van de vijftiger jaren naar jonge talenten – vond onder andere Ralf Bendix, Rocco Granata, Howard Carpendale – en produceerde hun opnamen.
Entertainer en acteu: Als acteur en entertainer trad Kuhn in diverse televisieseries op, bijvoorbeeld Biedermann und die Brandstifter (1958), Spiel mit Vieren, Hallo Paulchen en Paul’s Party.
In de jaren 1960 hadden wij een beatgroep genaamd The Galleons. ( Dat was ruim voor de periode dat ik bij de Migra’s zat waar ik de kans kreeg om beroepsmuzikant te worden. ) Wij maakten toen nummers van The Beatles / The Stones / Stepping wolf / Cliff Richard en ook The Shadows / The Jumping Juwels etc. etc.
Ook wij hadden lange haren zoals elk Beat-orkest toen ter tijd had! Aangezien een van onze gitaristen in dienst moest lagen wij met ons orkest even stil. Daar The Locomotions uit het plaatsje Gemert (die wij heel goed kenden) een aanbod kregen om in Duitsland in Ruhrort bij Duisburg bij Tante Olga voor twee maanden in een maand – argument te komen optreden werd geen nee gezegd. Maar omdat de sologitarist / zanger van de Locomotions ( Harry Slits ) om de een of andere redenen niet meekon werden wij: Henk Kahlert zanger van de Galleons en ik als solist gevraagd ! Wij grepen dat avontuur met twee handen aan. Inderdaad hebben wij daar twee maanden gewerkt. Ons loon was toen 300,= D mark per week met gratis inwoning. In die tijd enorm veel geld maar bij terug komst in Holland was alles op!
Wilt u meer van Stanny lezen kijk dan ook op www.roaringsixtees.nl
The Buffoons zijn ontstaan in 1966 uit The White Rockets. De oorspronkelijke leden waren:
Hilco ter Heide (zang, compositie)
Gerard van Tongeren (zang, gitaar)
Ely van Tongeren (sologitaar, zang)
Maarten Assink (drums, zang)
Bob Luiten (basgitaar, zang)
Benny de Groot (toetsen, zang)
De eerste single uit 1967 Tomorrow is another day/My world fell down (twee nummers van de Engelse The Ivy League) haalde een 8e plaats in de hitparade.
Het jaar 1968 was een topjaar voor de band: It’s the end werd nummer 4 in de hitlijsten en ook de singles Sister Theresa’s East River Orphanage, Lovely Loretta, en Goodbye my love haalden de Veronica Top 40 en de Parool Top 20. De eerste LP Lookin’ Ahead verkocht goed. In 1969 leek het tij te keren. De groep kwam nog wel in de publiciteit door een bezoek aan John Lennon tijdens diens bed-in met Yoko Ono in het Hilton Hotel in Amsterdam, maar de singles van The Buffoons haalden de hitlijsten niet meer.
De Groot werd vervangen door Jack van Rossum (o.a. voormalig lid van de indorock-groep The Crazy Rockers). Binnen een jaar werden ook Assink en Luiten vervangen. De nieuwe drummer was Boy Brostowsky (ook voormalig lid van The Crazy Rockers) en gitarist Don Biesbroek (die in Pee White & The Magic Strangers had gespeeld) verving Ely van Tongeren die nu basgitarist werd.
In 1973 had de band een grote hit met My girl Donna van Ritchie Valens (nummer 3 in de Top 40 en nummer 4 in de Daverende 30). Ook de twee volgende singles Arizona en Let it be me kwamen in de Top 20. Daarna scoren The Buffoons geen hits meer.
Tijdens een Europese tour van The Beach Boys werd voorgesteld dat The Buffoons voor het voorprogramma zouden zorgen. Dat ging niet door toen men van oordeel was dat The Buffoons het repertoire van The Beach Boys beter zongen dan The Beach Boys zelf.
Na het succes
In 1979 werd de band opgeheven. Hilco ter Heide stort zich op zijn studie Engels en de overige leden begonnen andere muzikale projecten.
In 1990 besloten de gebroeders Van Tongeren met Henk Bruinewoud en Joop Walkot een band te beginnen onder de naam The New Buffoons. Deze naam werd later gewijzigd in The Buffoons. In 1994 werd Joop Walkot vervangen door Toon Oude Bos. In 1998 sloot Koos Wiekenkamp zich aan bij de band. Toen binnen korte tijd Gerard van Tongeren een hersenbloeding kreeg (2003) en Ely van Tongeren een hartinfarct (2004) leek het einde van de band nabij. Gerard beëindigde zijn muzikale loopbaan, maar Ely besloot in 2006 de draad weer op te pakken. Oud-leden Jack van Rossum, Boy Brostowsky en Don Biesbroek sloten zich bij hem aan. De nieuwe bezetting werd gecompleteerd door Henk Hager (Diesel) en Fokke Openty (uit de Rotterdamse band The Free).
Nadat Jack van Rossum in 2007 de band verliet besloot Ely van Tongeren The Buffoons definitief op te heffen. Er bleef ondertussen wel een band in Twente e.o. optreden onder de naam The Buffoons, maar hierin speelde geen enkel oorspronkelijk Buffoon-lid. Eind 2008 deed Ely van Tongeren met de originele leden Maarten Assink en Hilco ter Heide, aangevuld met Bo Moelker een eenmalig optreden tijdens de openingsweken van het Nationaal Muziekkwartier in Enschede.
In de zomer van 2015 kondigden The Buffoons op hun website aan dat ze op 25 oktober 2015 zouden optreden tijdens Twente Rock met de bezetting Hilco ter Heide, Ely van Tongeren, Maarten Assink, Don Biesbroek en Skip van Rooij, dezelfde formatie als op de single Silver Queen uit 1975, maar zonder Gerard van Tongeren, die na zijn hersenbloeding niet meer kon zingen. Medio september werd aangekondigd dat het optreden door ziekte niet kon doorgaan.
“Sir” Cliff Richard (geboren als Harry Rodger Webb, Lucknow, Uttar Pradesh, 14 oktober 1940) is een Engels zanger en acteur. Sinds hij in 1995 werd geridderd is Cliff Richard, oorspronkelijk een artiestennaam, ook zijn officiële naam. Harry Webb koos zijn artiestennaam in 1958. Zijn eerste nummer Move It was eigenlijk het b-kantje van een cover namelijk het nummer Schoolboy crush, maar Radio Luxemburg koos voor deze kant en het kwam op de tweede plaats terecht in de Britse hitlijst. In 1999 scoorde hij zijn laatste nummer 1-hit in Engeland met The Millennium Prayer. Hij heeft in de jaren 50, 60, 70, 80, 90 en 00 in de Nederlandse en Belgische hitlijsten gestaan.
Zijn carrière werd in de beginjaren geïnspireerd door Elvis Presley. Zijn begeleidingsgroep heette eerst The Drifters, maar omdat er in de VS al een band bestond met die naam werd dat The Shadows. Het was tot 1969 zijn vaste begeleidingsgroep. Meer dan 260 miljoen platen gingen van hem over de toonbank.
Hij vertegenwoordigde tweemaal het Verenigd Koninkrijk op het Eurovisiesongfestival met de nummers Congratulations in 1968 en Power To All Our Friends in 1973, waarmee hij respectievelijk de tweede en de derde plaats behaalde.
In 2008 stond Cliff Richard vijftig jaar op de planken. Dit vierde hij met zijn Timemachine Tour die hem vanaf november door het Verenigd Koninkrijk bracht. In het najaar van 2009 bracht hij een aantal concerten, samen met The Shadows.
In het lied Bachelor boy zingt hij dat hij nooit zal trouwen. En zo is het inderdaad gegaan.
Volgende week zijn The Shadows aan in de beurt op deze site want voor de meeste mensen horen Cliff Richard & de the Shadows bij elkaar.
Afgelopen donderdag zijn we bij de Bond in Oldenzaal naar een optreden geweest van Jimmy Jemain & The Rapiers. Dit een een tribute band die de Muziek speelt van Cliff Richard & The Shadows. Het was een geweldig optreden waarbij de muziek tot in de puntjes werd nagespeeld. Het was heerlijk om te horen hoe o.a. de ouderwetse nagalm weer ruimschoots aanwezig was. Wij hebben genoten en waanden ons weer in de zestiger en zeventiger jaren. Wij hebben uiteraard een CD gekocht van deze band waarvan u hierbij het nummer Please don’t tease hoort. Deze Engelse band toert nog tot 13 december door Nederland dus misschien kunt u nog kaartjes bemachtigen.
Op 11-03-2023 werd er door Café Restaurant De Molenberg een Mill Hill Rock Night georganiseerd. Er traden drie bands op, te beginnen met Big Ashtray, gevolgd door Motbak en laatste The Leftovers. Wij als Helena’s moedigen dit soort activiteiten zeker aan. En alhoewel wij deze muziek zelf niet spelen hebben we veel respect voor deze bands.
Door de bands werd muziek gespeeld van Pearl Jam tot Poch en van AC/DC tot Golden Earring. Het was een gezellige avond waarbij de zaal goed gevuld was en dat is voor “De Molenberg” reden om hier een vervolg aan te geven. T.z.t. zal er een nieuwe datum geprikt worden.
The Big Ashtray zijn allemaal nog jonge mensen die zeker in de toekomst meer van zich laten horen. Bezetting: Sterre Oude Wesselink, zangeres; Stefan Steggink, zanger – gitarist; David Pouwels, solo gitarist; Bart Plegt, basgitaar; Oscar Busscher, drum
De band Motbak zal dit jaar optreden bij het Festival “Rock am Esch” in Tubbergen. De band bestaat pas sinds Januari dit jaar en ze timmeren dus flink aan de weg. Bezetting: Arjan Hellingman, zang; Paul Bonsma, gitaar; Ruud Steenwille, gitaar; Jurgen Nijland, basgitaar, Mark Boerrigter, drum
The Leftovers bestaan nu al een aantal jaren en ze hebben met elkaar nog veel plezier in het samen muziek maken. Ook dit jaar zijn ze weer te beluisteren in Vasse tijdens Kingrock op koningsdag. Bezetting: Rob Engbers, zang; Tom Kamphuis, gitaar; Leo Bossing, solo-gitaar; Henk Velthuis, basgitaar; Mark Boerigter, drum
