De Helena’s

Wenche Myhre, ook wel Wencke Myhre, (Oslo, 15 februari 1947) is sinds de jaren zestig een succesrijke Noorse schlagerzangeres met hits in het Noors, Duits en Zweeds.

Nadat Myhre in 1960 een talentenwedstrijd in Oslo won, kreeg ze van liedjesschrijver Arne Bendiksen een platencontract.

In 1963 maakte ze haar televisiedebuut in de film Elskere. Sindsdien staat ze steeds in de spotlights. Voor haar lied Gi meg en Cowboy till mann (dat eerst door Gitte gezongen werd in het Duits, Ich will ‘nen Cowboy als Mann) onder begeleiding van Horst Wende en zijn studio/sessie muzikanten kreeg ze haar eerste gouden plaat.

In 1964 was Myhre de drijfveer achter een inzamelingsactie waarvan de opbrengst naar een kinderziekenhuis in de Gazastrook zou gaan. Hier leerde ze haar eerste man kennen, Torben Friis-Møller. Met hem heeft ze drie kinderen: Kim (1971), Dan (1973) en Fam (1975).

Voor het wereldkampioenschap skiën in 1966 zong ze het lied Vinter og sne. Datzelfde jaar won ze het Schlagerfestival met Beiß nicht gleich in jeden Apfel. Hiermee had ze eindelijk haar doorbraak op de Duitse markt, nadat ze een jaar eerder met Sprich nicht drüber als tweede was geëindigd. Er volgden nog hits en in 1968 vertegenwoordigde ze West-Duitsland op het Eurovisiesongfestival met Ein Hoch der Liebe, waarmee ze op de zesde plaats eindigde. Eind jaren 60 behoorde ze tot de absolute topartiesten en tieneridolen in Duitsland. Ze won vier Bravo-Otto’s (1966: brons, 1967: goud, 1968: goud, 1969: zilver). Ze kwam veel op de Duitse televisie en trad op met andere grootheden als Udo Jürgens en Peter Alexander. In 1970 had ze een bescheiden hit met Er hat ein knallrotes Gummiboot, dat later wel uitgroeide tot een carnavalsklassieker.

In 1974 kreeg ze een eigen televisieprogramma. In 1980 trouwde ze voor de tweede maal, dit keer met de succesvolle Duitse regisseur Michael Pfleghar. Twee jaar later kreeg ze met hem haar vierde kind, Michael. Pfleghar pleegde in 1991 zelfmoord. Een jaar later nam Myhre opnieuw deel aan de Melodi Grand Prix in haar thuisland, maar werd daar derde.

Myhre woont in een dorpje dicht bij Oslo en ze treedt nog regelmatig op. In 2004 begon ze een show met twee andere Scandinavische schlagersterren: Gitte Hænning en Siw Malmkvist. Ze trokken door heel Duitsland.

In 2009 deed Myhre in Noorwegen opnieuw een gooi naar het Songfestival. Haar lied Alt Har En Mening Nå bleef echter steken in de voorronde.

Bron: Wikipedia 

Afgelopen vrijdag hadden wij een feestje en ter ere van de jarige waren “Die Steier Twins”  uit Borne uitgenodigd om de gasten met hun Harmonica’s op te wachten en muzikaal te begroeten. Als deze nu 13 jarige broers Gigengack met het zelfde plezier blijven spelen dan zullen we beslist vaker van hun horen.  Als U meer over deze jongens willen weten kijk dan even op hun website www.steiertwins.nl.

Op verzoek van Franco en Ferry hebben wij de foto weggehaald op 13-09-2013. Na enige correspondentie is ons niet duidelijk geworden wat de reden is. Ze schrijven dat er geen reclame voor hun gemaakt hoeft te worden. Ondanks het wat vreemde verhaal respecteren wij hun vraag. 

Deze week kregen we onderstaande mail van Tiny de Leest uit Boekel. Uiteraard bedankt voor toezending van deze mail en zullen hem doorsturen naar Stanny. We zijn het helemaal met je eens dat Stanny een geweldige muzikant/gitarist is. Via deze site hebben we hem leren kennen als een rustige en aardige persoon zonder kapsones. Daarom plaatsen we vandaag maar een foto van hem als gitarist van de band Boemerang.

Beste Stanny.
Een mooi verhaal van jou gevonden op het internet. En tot op de dag van vandaag nog steeds muziek maken, GEWELDIG !!!  Je bent en je blijft een echte ras muzikant, en dit vanaf het eerste uur toen we nog zo groen waren. Veel succes gekend en altijd gewoon en vriendelijk gebleven. Als je nog wat repertoire zoekt, Deze gitaarsolo heb ik in 1985 op de plaat gezet. Misschien iets voor jou ?   https://youtu.be/PHj-lR5PGBw  Goed dansbaar en mooi in het gehoor liggend.
Met vriendelijke groet   Tiny de Leest uit Boekel.

The Switch Combo staat deze week weer centraal op onze site. Deze band heeft in het verleden wel z’n sporen verdiend in Nederland en Duitsland. Van Jos Hilgenberg (midden voor) weten wij dat hij ook enkele jaren bij de Wicone’s heeft gespeeld. Als er verder nog wetenswaardig heden van deze band te vertellen zijn dan zullen we dat zeker horen van de bandleider Rudie Vaneker die een vaste bezoeker is van onze site.

ZZ & De Maskers, begonnen in 1962,  was een van de eerste Nederlandse beatgroepen. De voorman gedurende de eerste jaren was de zanger en componist Bob Bouber (pseudoniem van Boris Blom), die met zijn achtergrond als acteur verantwoordelijk was voor de opvallende optredens en het imago van de groep. ZZ stond overigens voor ‘Zingende Zaag’. Hun debuutsingle ‘Dracula’ uit 1964 werd meteen een groot succes en ook met de single ‘Ik Heb Genoeg Van Jou’ uit 1965 scoorde de band een grote hit. De Maskers namen ook een aantal liedjes op met twistlegende  Chubby Checker. Bouber ging eind 1965 alleen verder en schreef de hit ‘Ik Heb Geen Zin Om Op Te Staan’ voor de groep HET. De Maskers brachten met wisselend succes nog een aantal platen uit en traden tot 1973 in verschillende bezettingen op. Op instrumentale nummers van De Maskers uit de jaren zestig was Jan de Hont de solist. De bekendste ‘evergreen’ van De Maskers is het prachtige ‘La Comparsa’ uit 1963, een fraaie gitaarbewerking van een compositie voor piano van de Cubaan Ernesto Lecuona. ‘La Comparsa’ van ZZ & De Maskers werd in 1963 als single uitgebracht door Artone Records. Op de B-kant stond het nummer ‘Quizas, Quizas, Quizas’.

Bron: Wikipedia