Alpha Showband

Deze week een foto van The Little Stars uit Langeveen uit 1968. The Little Stars zijn begonnen net nadat de Helena’s in 1967 van start waren gegaan. V.l.n.r.; Ria Pierik, Gerrit Schuurman, Johan Verenjans en Betsie Egberts. De laatste speelt sinds september 2021 bij de Helena’s

Deze week , op verzoek, een foto van The Diamond Stars uit de jaren zeventig van de vorige eeuw. De bezetting was v.l.n.r. Drummer Adje Loohuis, Toetsenist Willy Grote Punt Zangeres Nathalie (Alie Nijland) Gitarist Jos Pierik en Saxofonist Appie Boers. Het nummer dat hierbij gedraaid wordt is van van The Diamond Stars zelf. Zangeres Alie is op dit moment nog steeds in de muziek actief bij o.a. het Trio Silver.

Deze week de band Normaal op onze site vanwege het feit dat het bijna 50 jaar geleden is dat ze 50 jaar geleden de eerste plaat hebben uitgebracht. In feite bestaan ze al bijna 52 jaar omdat de band in 1973 is begonnen met repeteren.

Op 15-jarige leeftijd zong Konings als zangeres van De Mooks. Ze werd ontdekt door Ries Brouwers, die haar voorstelde aan Pierre Kartner. Deze koppelde haar vervolgens aan de band De Rekels. Als Corry en de Rekels maakten zij vooral furore met het lied Huilen is voor jou te laat uit 1970. Dit nummer was tot 2013 (43 jaar lang) de grootste Nederlandstalige hit in de Top 40 aller tijden. Twee jaar later startte Konings een solocarrière, waarin ze scoorde met nummers als, Ik krijg een heel apart gevoel van binnen, Jij weet toch wel wat liefde is, Hoe je heette dat ben ik vergeten, Je moedertje en Adios amor. In 2004 kwam Konings nog eenmaal met De Rekels bij elkaar voor een reünie.

In mei 2007 liet Konings in de regionale krant de Gelderlander weten dat ze eraan dacht om in 2009 afscheid te nemen als zangeres. Het zou dan precies 40 jaar geleden zijn dat ze voor het eerst in de hitparade stond. In maart 2008 meldde Konings dat ze haar jubileum groots wilde vieren met een concert in het NAC-stadion in haar geboortestad Breda. Deze plannen bleken financieel echter niet haalbaar, waarna de zangeres haar jubileum vierde op 19 juli 2009 op het Chasséveld in Breda.

Vanwege haar artiestenjubileum werd bedacht dat Konings in 2009 een eigen acht delige reallifesoap zou krijgen.

In 2011 baarde Konings opzien door de titelsong voor de film New Kids Nitro te maken. Het nummer heette Hoeren Neuken Nooit Meer Werken. Nadat de single een succes werd, verscheen er al gauw een Duitse versie, getiteld Huren Bumsen Nie Mehr Schuften.

Het nummer Huilen is voor jou te laat uit 1970 stond vier decennia lang in de top 10 van meest succesvolle hits uit de Nederlandse Top 40. In 2011 werd het lied ingehaald door Rolling in the Deep en Happiness en viel het buiten de top 10. Inmiddels is het lied nog verder weggezakt, en is het ook niet meer de grootste Nederlandstalige hit uit de geschiedenis. Dit is nu Ik neem je mee van Gers Pardoel.

Konings heeft ook een kleine filmrol op haar naam staan: In 1974 speelde ze zichzelf in de film De vijf van de vierdaagse. Ze treedt op tijdens een Vierdaagse-feest, waar enkele van de hoofdpersonen uit het verhaal naartoe gaan. Ze zingt het speciaal voor de film door Pierre Kartner geschreven lied Breng mij nog eenmaal naar huis. Later heeft ze nog een paar regeltjes tekst in een onderonsje met John Kraaijkamp (Ome Dirk).

In augustus 2018 deed Konings mee aan het negentiende seizoen van het televisieprogramma Expeditie Robinson, wat vele nieuwe boekingen en mediaoptredens tot gevolg had. Op 28 oktober 2018 was Konings te gast in Zondag met Lubach waar ze ook optrad.

Konings heeft een zoon en een dochter uit twee relaties, en is getrouwd geweest. Sinds 2008 woonde Konings in het Zuid-Spaanse Benalmádena. In mei 2010 vestigde ze zich om praktische redenen weer in Nederland. In april 2002 werd ze benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Op 19 juli 2009 verscheen haar biografie, getiteld Mooi was die tijd, geschreven door Evert Santegoeds.

Bron: Wikipedia

Wilhelmus Jacobus (Willem) Duyn (Haarlem, 31 maart 1937 – Emmen, 4 december 2004) was een Nederlandse zanger die furore maakte als Big Mouth van het duo Mouth & MacNeal. Hij viel op door zijn forse bouw en forse beharing (hoofdhaar en baard).

In de jaren zestig was hij o.a. zanger bij de “Whiskers” en maakte hij deel uit van de tweede bezetting van de Jay-Jays, met o.a. Cees Kranenburg jr.. (drums), Hans Jansen (orgel) en Kees Vennick(sax). Zij waren de opvolgers van de Shadowband en The Jumping Jewels, de begeleidingsband van Johnny Lion. Willem Duyn was daarna ook een bekende diskjockey in een discotheek in Den Helder.

In 1971 vormde de voormalige constructiebankwerker een popduo met Maggie MacNeal. In 1972 scoorden zij een internationale hit met het door producer Hans van Hemert geschreven How do you do Het liedje bereikte in de zomer van 1972 zelfs de top 10 van de Amerikaanse hitparade. In 1974 vertegenwoordigden ze Nederland op het Eurovisiesongfestival met het lied Ik zie een ster, waarmee ze de derde plaats behaalden. In eigen land hadden ze hiermee eveneens succes en stonden ze veertien weken in de hitparade.

In datzelfde jaar werd het duo ontbonden en trad Duyn verder op met Little Eve (Ingrid Kup), met wie hij ook trouwde. Vanaf 1978 trad hij solo op als Big Mouth, later onder zijn eigen naam. In 1979 behaalde hij een hit met het autobiografische lied Willem, een cover van Darling. Willem kreeg in 1982 een vervolg met het eveneens autobiografische lied Wat een rare man. Duyn nam in 1992 tijdelijk de plaats in van Bennie Jolink, zanger van de band Normaal, toen deze zwaargewond raakte. In september van dat jaar scoorde hij met Normaal nog een bescheiden hit met “Woenderbar”. Hoewel Duyn nog vele (solo)singles uitbracht, bereikte hij nooit meer het succes dat hij boekte met Mouth & MacNeal.

Duyn was jarenlang woonachtig in Almelo en Wierden, en woonde later in het Drentse plaatsje Roswinkel. Hij kreeg op 67-jarige leeftijd thuis een hartstilstand en overleed onderweg naar een ziekenhuis. Duyn is twee keer getrouwd geweest en had zes kinderen,

Op 21 maart 2012 verscheen over Mouth & MacNeal de biografie “Duo tegen wil en dank”, geschreven door de voormalige fanclubvoorzitter Roel Smit.

 Bovenstaande gegevens komen van Wikipedia.