Appelpitjes

Een Rotterdamse moeder verteld haar dochtertje dat ze de volgende week op een boerderij gaat logeren en daar zeer waarschijnlijk de geboorte van een kalfje zal meemaken. “Eerst komen de voorpoten, dan de kop, dan de schouders, vervolgens het lijf en dan de achterpoten”, legt de moeder alvast uit. Vraagt de kleine Sjouke: “En wie zet hem dan in elkaar”?

Er is een bedelaar die elke dag 10 € krijgt van een voorbijganger. Dit gebeurt enkele jaren totdat de bedelaar slechts 7,5 € krijgt. De bedelaar denkt bij zichzelf dat het nog altijd niet slecht is maar toch wel minder. Een jaar later krijgt hij plots nog maar 5 € en hij wil nu wel weten hoe dat komt. Hij vraagt dus aan de man van wie hij jaren eerst 10€ toen 7,5€ en nu nog maar 5€ krijgt waarom dat zo is. Heet leven wordt alsmaar duurder en mijn oudste zoon is naar de universiteit gegaan wat erg duur is. De bedelaar vraagt aan de man hoeveel kinderen hij heeft, waarop de man antwoord dat hij 4 kinderen heeft.

De bedelaar zegt bezorgd, “U laat ze toch hopelijk niet allemaal op mijn kosten studeren?”

Een jongeman merkt in supermarkt dat een oud dametje hem al geruime tijd bekijkt. Uiteindelijk spreekt ze hem aan: “Ik hoop dat ik je niet lastigval, maar je lijkt zo ontzettend op mijn overleden zoon Zou je als ik de winkel verlaat, Dag moeder willen roepen en naar mij wuiven?” De man ziet er niks verkeerd in en als ze langs de kassa loopt, roept hij dag moeder en wuift. Tevreden over zijn goeie daad wil hij zijn boodschappen afrekenen. “Dat is dan € 121,85 “, zegt de kassier. “Hoezo“, zegt hij verbaasd, “Ik heb maar vijf dingen”. “Uw moeder zei dat u haar boodschappen ook zou afrekenen”!!

Een handelsvertegenwoordiger, doodmoe, komt aan in een kleine gemeente waar er maar één hotelletje is. Tot overmaat van ramp, alle kamers zijn bezet. Hij smeekt de baas: “Leg me te slapen, eender waar, maar ik moet absoluut kunnen uitrusten.” “Wel”, zegt de hotelier, “ik heb hier een twee persoonskamer waar er maar één bed beslapen is. Als je met die man op een akkoord komt om de kamer en de prijs ervan te delen is dat voor mij goed. Maar, ik verwittig je, hij snurkt geweldig. Het is zelfs zo erg dat alle gasten ‘s morgens hun beklag erover maken.” “Maakt niks uit”, antwoordt de vertegenwoordiger, “ik ben veel te moe.” …De twee mannen komen tot een akkoord en nemen het avondmaal aan dezelfde tafel. ‘s Morgens komt de handelsvertegenwoordiger als eerste de trap af om naar het ontbijtzaal te gaan. Vrolijk fluitend en welgemutst de hotelbaas groetend. “Nou”, zegt deze, “zo welgezind? Heb je goed geslapen? Heeft hij niet gesnurkt?” “Zeker niet”, zegt de vertegenwoordiger, “geen enkel moment.” “Hoe is dat in Godsnaam mogelijk”, zegt de hotelbaas.

“Heel eenvoudig”, zegt de vertegenwoordiger.

“Ik kwam een beetje later dan hem de kamer binnen. Hij lag al op zijn bed. Ik heb hem een kus gegeven op zijn achterwerk en gezegd: Goedenacht, schoonheid. En die kerel heeft de hele nacht recht gezeten in zijn bed om me in de gaten te houden.”