Country

Dave Berry (pseudoniem van David Holgate Grundy; Sheffield, 6 februari 1941) is een Engelse rhythm-and-blues-zanger.

Met This Strange Effect (“you’ve got this strange effect on me, and I like it“), geschreven door Ray Davies van The Kinks, bereikte hij in 1965 de eerste plaats van de Nederlandse Top 40. Met The Crying Game haalde hij de vijfde plaats in de UK Singles Chart in 1964, evenals later met Little Things (1965) en Mama (1966). Hij trad toen doorgaans volledig gehuld in zwarte kleren op.

Bron: Wikipedia

Deze week kregen wij van Jos Jambor Advertenties toegestuurd uit 1965, en een daarvan was van het Madigo combo. Daarom deze week dit Combo uit Goor op onze site.

Doris Inge Wegener , beter bekend als Manuela, geboren op18 augustus 1943 en stierf op 13 februari 2001, is een zeer populaire Duitse schlagerzanger in de jaren ’60 in de Bondsrepubliek Duitsland .

Doris Wegener groeide op in een acht-persoons huishouden in Berlijn. Na afsluiting van de lagere school kreeg ze een baan bij AEG als soldeerder. In het begin van de jaren ’60 werd ze als zangeres ontdekt in een café in de Berlijnse wijk Wedding door muziekmanager Peter Meisel, een van de oprichters van Hansa Musik Produktion, samen met de componist Christian Bruhn. Ze nam twee titels op: Morgen wird meine Hochzeit sein en Drei weiße Rosen, die echter nooit uitgebracht werden. Niet lang daarna won ze een wedstrijd van het platenlabel Ariola met haar eerste single Hula-Serenade/Candy, waarvan 6000 exemplaren werden verkocht. Bij het label Polydor had ze meer succes als leadzangeres bij de eerste Duitse meidenband Tahiti Tamoures met Charlotte Marian en Monika Grimm met het nummer Wini-Wini (1963). In de jaren 70 raakte ze in de vergetelheid.

Ze woonde een jaar teruggetrokken in het Limburgse Linne en in het Belgische Welkenraedt. Manuela stierf in de leeftijd van 57 jaar aan de gevolgen van strottenhoofdkanker. Ze werd bijgezet in het familiegraf van haar broer Klaus Dittmer op het Martin-Luther kerkhof in Berlijn-Tegel.

Bron: Wikipedia

De band Valley Gazelle staat deze week  op de voorgrond. Helaas hebben we geen namen van de bandleden. Mocht u het weten dan horen wij het graag.

Jan & Kjeld is een Deens banjoduo dat populair was rond 1960. Het zong voornamelijk Duitstalige covers van bekende liedjes, maar is vooral bekend van de hit Banjo Boy.

Kjeld Wennick werd op 3 februari 1944 geboren in Gränna in Zweden en zijn broer Jan op 27 juli 1946 in Kopenhagen. Kjeld leerde al op jonge leeftijd banjo spelen en trad vanaf 1954 samen op met zijn vader Svend. Jan ging vaak met hen mee en leerde ook banjo spelen. In 1956 verving Jan zijn vader en werd het duo Jan & Kjeld gevormd. Bij optredens stond Jan altijd rechts, omdat hij linkshandig was (anders zouden de halzen van de banjo’s tegen elkaar stoten). Er was voor hem daarom een linkshandige banjo gemaakt. Jan & Kjeld namen deel aan talentenjachten en traden op voor radio en televisie, waardoor ze in korte tijd bekendheid verwierven in Denemarken en West-Duitsland. In die tijd namen Jan & Kjeld hun versie van het nummer Tom Dooley op, dat toen net populair was in de versie van het Kingston Trio. In 1959 kreeg het duo een platencontract bij Ariola. Pas met de Duitstalige opvolger Banjo Boy braken de tieners definitief door. Dat nummer haalde in Nederland de top 5 en werd in Duitsland een nummer 1-hit. Zelfs in Engeland en Amerika werden het bescheiden hitjes, wat bijzonder is voor Duitstalige nummers.                                                          (Bron Wikipedia)