Onlangs hebben de kerstmarkt in Geesteren (O) bezocht en daar trad het Shanti koor de Schuitevaarders uit Tubbergen op in de tent. Het was een gezellige drukte waar bij de Schuitevaarders erin slaagden om de gezelligheid op te drijven. Je kunt zeker horen dat de begeleidings muzikanten bijna allemaal, in hun jongere jaren, in een band gespeeld hebben.
Afgelopen dinsdag 7 oktober 2014 is Leo Engelbertink, zanger van “The Klengola Stars” op 77 jarige leeftijd overleden. Van diverse kanten is dit aan ons gemeld en één daarvan haalde een citaat van Leo, van onderstaand interview, naar voren en melde: “Als je dat leest, dan waan je je toch direct terug in vroegere tijden”.
Als eerbetoon aan Leo plaatsen we daarom nogmaals dit interview. Als Leo dit kan lezen en hij hoort het bijgevoegde liedje dan weten we zeker dat hij uit volle borst mee zal zingen…..
=============================================================================
Onderstaand verhaal stond in het clubblad van FC Berghuizen. Met toestemming van Leo plaatsen we dit verhaal op onze site.
The Klengola Stars zijn in 1957 opgericht, ik was toen 20 jaar. Er zat letterlijk muziek in de familie. Vader was accordeonist en van hem moeten we de muzikale genen hebben. Mijn broers Bertus en Jannie speelden ook in de band. Wat een Klengola is? De naam werd gevormd door de eerste twee voorletters van de leden. Aanvankelijk had je de Klengolas, de eerste editie zeg maar. We speelden in de buurt. De Kul in Denekamp, de Bond aan de Molenstraat, café de Vluchte vooraan in Enschede, zaal Bruins en natuurlijk bij Kothman hier om‟n hook. Daw oet Berghoezen kwamen maakte wa indruk. Het repertoire? Alles wat populair was. Of het nu Duits, Engels of Nederlands was, het maakte niks oet. Heino, Elvis en zo meer. We hebben jaren gehad dat we 3 keer per week een bruiloft deden en altijd zo‟n 20 jaar lang elke zondagavond speelden. Er zijn periodes bij geweest van zo‟n 240 optredens per jaar. Nee, van een eigen plaat maken is het nooit gekomen. Wel zijn er plannen geweest, maar daar is het bij gebleven. Of wie ok over de grens spöln? Ja zeker. In Nordhorn hadden we 2 keer een contract van een half jaar. Tja en dan Berghuizen. Om de 5 jaar was er wel een jubileum en de jaarfeesten natuurlijk. Geheid volle bak bij Kothman. Ik speelde sax, een zeer swingend instrument. Als ik het ding aan de lip zette now dan moj eens zeen. Alle jongs meteen noar de wichter hen. Want dan wist‟n ze nig hoe snel ze op de dansvloer moss‟n komm‟n, haha! Als ik een ommetje maak dan word ik als oud Klengola Star nog steeds begroet. Leuk hoor!
Met vriendelijke groeten Leo Engelbertink.
Dansorkest Affection deze week op de voorgrond. Mochten er mensen zijn die hier meer van weten te vertellen dan horen we het graag.
Een foto uit 1976 van de Oldenzaalse Band Calypso. De bandleden zijn van links naar rechts: Tonnie van de Meche – Gitaar en zang; Edwin Keupink – Bas Gitaar; Frans Breukers – Keyboard; Benno Spray – Drummer en Gerard Breukers – Klarinet en Saxofoon.
In de jaren 60 waren de Jumping Jewels heel erg bekend. Samen met hun zanger Johnny Lion hadden ze van 1961 tot 1965 hun grootste successen. In 1965 kregen ze een langlopend contract voor optredens in Circus van Toni Boltini en daardoor daalde hun bekendheid snel omdat ze niet meer door het land konden toeren om op te treden in diverse dancings.
Harm Agteresch alias Harm oet Riessen (Rijssen, 20 april 1943 – aldaar, 17 februari 2011) was een Nederlands komiek. In de jaren zeventig verkreeg hij vooral in Oost-Nederland bekendheid door zijn shows, die vooral conferences en liedjes bevatten, doorspekt met clownesk gedrag. Bij RTV Oost werkte hij mee aan diverse programma’s. Zijn radioprogramma Harms Farms werd al sinds 1984 uitgezonden. Ook schreef hij wekelijks een column in het Rijssens Nieuwsblad.
Agteresch liftte in de jaren zestig regelmatig op zijn klompen door Europa. Hij verdiende zijn geld met ‘optredens’ met voor het publiek onverstaanbare liedjes, tapdansen en een clownsnummer. Hier legde hij de basis voor zijn latere artiestenbestaan. Hij werd mede-heroprichter van de Rijssense Revue, schreef in de jaren zeventig teksten en trad ook zelf op in deze tot in de verre omtrek populaire revue.
Eind jaren zeventig, begin jaren tachtig ging hij solo toeren en werd hij beroepsartiest. Voor RTV Oost maakte Harm ook televisie, zoals de programma’s Harms Locafarantara, Harms Escortservice, Harm & Herman (de hond van Harm). Rode draad in deze programma’s was het opzoeken (per fiets, of met de Ford Escort) van bijzondere ‘gewone’ mensen en met hen te ‘ouwehoeren’.
Ook was Agteresch bijna 25 jaar verbonden met de zaterdag op Radio Oost. Hij presenteerde elke zaterdag van 10.00 uur tot 12.00 uur de Harms Farms. April 2010 nam Agteresch afscheid van zijn luisteraars.
In augustus 2010 werd bij Agteresch longkanker geconstateerd. In een openhartig interview bij TV oost in januari 2011 was hij nog tamelijk laconiek over zijn ziekte. Hij grapte; “ik rook nog twee aanstekers in de week”. Op 17 februari 2011 overleed Agteresch, 67 jaar oud.
Bron: Wikipedia
Mieke, artiestennaam van Mieke Gijs (Turnhout, 8 mei 1957), is een Belgische schlagerzangeres.
Jaren 70
Mieke begon al op jonge leeftijd met zingen. Toen ze elf jaar oud was, deed ze in Arendonk mee aan haar eerste zangwedstrijd, die ze ook won met een vertolking van Mama van Heintje. In de jaren hierna was ze veelvuldig actief bij diverse andere zangwedstrijden. In 1971, op dertienjarige leeftijd, bracht ze op het platenlabel RCA haar eerste single uit: Susa Nina. Het nummer werd echter geen hit, net zomin als de volgende singles Tien rode rozen en Fijn dat jij er bent.
In 1973 werd Mieke in contact gebracht met Pierre Kartner, alias Vader Abraham, die na zijn successen met het kindsterretje Wilma op zoek was naar een nieuwe jonge zangeres. Samen namen zij het duet Wat een prachtige dag op, een vertaling van de hit What a wonderful world van Louis Armstrong. De single bereikte de tipparade van de Nederlandse Top 40. Een jaar later beleefde Mieke haar doorbraak met het door Kartner geschreven lied Een kind zonder moeder, dat zowel in Vlaanderen als in Nederland een hit werd. Ook het gelijknamige album werd een succes.
Gedurende het midden van de jaren zeventig scoorde Mieke nog een aantal hits, zoals Zomertijd, M’n beste vriendin en Het leger van werkelozen. Dit laatste nummer was wederom een duet met Pierre Kartner, in samenwerking met het Weesper Mannenkoor en De Kermisklanten. Met Kartner bleef ze intensief samenwerken; hij schreef de meeste van haar liedjes en was tevens haar producer.
In 1976 verscheen het album Zo tussen dromen en ontwaken. De singles die hiervan werden uitgebracht hadden echter weinig succes. In 1978 scoorde Mieke wel een hit met het nummer Charlie Chaplin, afkomstig van haar album Horen zien en zingen. In 1979 trad Mieke in het huwelijk met BRT-regisseur Hugo Dewaersegger.
Jaren 80
Toen Pierre Kartner zich steeds meer ging concentreren op zijn eigen carrière, werkte Mieke korte tijd samen met Cees de Wit. Begin jaren tachtig werd Dries Holten haar nieuwe producer. Met hem maakte ze onder andere de singles Dromenland en Als ik jou niet had, beide van oorsprong Duitse schlagers die geschreven waren door Ralph Siegel. In dezelfde periode bracht Mieke in Duitsland enkele Duitstalige singles uit. Dat was niet voor het eerst, want in 1976 had ze ook al eens een Duitse single gemaakt: Liebe Mutter.
In 1982 werd de samenwerking met Holten stopgezet en kwam Mieke opnieuw onder begeleiding van Pierre Kartner te staan. Er volgden enkele jaren zonder grote successen en midden jaren tachtig werd de rol van Kartner overgenomen door producer Ad Kraamer. In 1985 bereikte Mieke opnieuw de hitparades met de single Zaterdagavond, een duet met Dennie Christian. Dit nummer, een cover van Ich komm’ bald wieder van Cindy & Bert, stond zes weken genoteerd in de Nederlandse Top 40. Gedurende de rest van de jaren tachtig nam Mieke nog verschillende andere platen op met Christian, later aangevuld met Micha Marah en/of Freddy Breck. Samen traden zij veelvuldig op tijdens het Schlagerfestival.
In 1988 bracht Mieke de single Kom weer terug bij mij uit, een vertaling van het lied Ne partez pas sans moi, waarmee Céline Dion dat jaar het Eurovisiesongfestival gewonnen had. Het nummer presteerde echter matig en ook de volgende singles flopten.
Jaren 90
Onder de hoede van Roger Baeten, die Ad Kraamer als producer verving, nam Mieke in 1990 de single Vlinders in je buik op, een cover van Chanson populaire van Claude François. Het nummer werd een hitje in Vlaanderen en leidde tot een optreden in het televisieprogramma Tien om te zien. Hierna volgden singles als Vrij als ‘n vogel en Om je hart te voelen slaan (een cover van Pour un flirt van Michel Delpech), maar deze haalden de hitlijsten niet.
In 1993 nam Mieke deel aan Eurosong, de Vlaamse voorronde voor het Eurovisiesongfestival. Met het nummer Waarom zou er vrede zijn eindigde ze hierbij op de zevende plaats. Een jaar later bracht ze met weinig succes de singles Soms is liefde… (een duet met Jo Vally) en Laat me alleen (een cover van Rita Hovink) uit. Haar album Voor jou verscheen in 1995. In 1996 ondernam Mieke een tweede poging om voor België naar het Eurovisiesongfestival te gaan. Tijdens de selectieshow De Gouden Zeemeermin werd ze met haar nummer Op dit moment echter uitgeschakeld.
Na het overlijden van haar man zette Mieke haar carrière tijdelijk op een laag pitje. In 1998 bracht ze nog wel een album uit met naar het Nederlands vertaald repertoire van Dolly Parton.
Jaren 00 tot heden
Hoewel grote hits uitbleven, bleef Mieke na de millenniumwisseling regelmatig nieuwe singles uitbrengen. Zo verscheen in 2001 Zoiets als liefde, een cover van een nummer van Michelle. In 2002 nam zij, op aandringen van Pierre Kartner, weer een duet op met Dennie Christian, getiteld Ik ben verliefd, jij bent verliefd. Zowel Christian als zijzelf vonden de tekst van het lied eigenlijk te puberaal, maar de single werd desondanks toch uitgebracht, met een flop als gevolg.
In 2004 vierde Mieke haar dertigjarig artiestenjubileum. Ter gelegenheid hiervan werd een album uitgebracht: Dertig jaar Mieke, het complete hitoverzicht. Behalve vier nieuwe nummers bevatte dit album ook een dvd. Twee jaar later, in 2006, dook ze met de single Boom bang-a-bang (origineel gezongen door Lulu) voor het eerst sinds 1989 weer op in de Nederlandse hitparade. Dit nummer, waarvoor zij zelf de Nederlandstalige tekst schreef, was afkomstig van haar album Vliegen als een vogel. Ook Pierre Kartner en Salim Seghers schreven aan dit album mee.
Samen met Dennie Christian, Christoff en Lindsay bracht Mieke in 2009 een nieuwe versie uit van het nummer Zaterdagavond. Net als in 1985 werd het opnieuw een hit; in de Vlaamse Ultratop bereikte de single de vijfde plaats. In de periode hierna nam Mieke ook materiaal op met andere artiesten, zoals Liliane Saint-Pierre, Bart Kaëll en vooral Luc Van Meeuwen. Met Van Meeuwen nam ze vanaf 2013 verschillende singles op, die in 2016 verschenen op een album. In 2017 volgde de cd Parels, waarvan enkele nummers al eerder op single waren uitgebracht. Dit album bevat ook drie duetten met Bandit.
Discografie (selectie)
Bronvermelding: Wikipedia
