Shanti koor de Schuitevaarders

Onlangs hebben de kerstmarkt in Geesteren (O) bezocht en daar trad het Shanti koor de Schuitevaarders uit Tubbergen op in de tent. Het was een gezellige drukte waar bij de Schuitevaarders erin slaagden om de gezelligheid op te drijven. Je kunt zeker horen dat de begeleidings muzikanten bijna allemaal, in hun jongere jaren, in een band gespeeld hebben.

koorfoto1

Similar Posts

  • Maxium Combo

    Het Maxium Combo deze week in de schijnwerpers. Deze band Speelde eind jaren 60 en de jaren 70 veel op bruiloften en partijen en verzorgde ook jarenlang  de dansavonden bij Royal en de Waarbeek in Hengelo. De bezetting bestond uit vlnr: Albert de Jong, Zang en Saxofoon; Jan Steinman, Drums en Zang; Henk Spiele, Orgel en Zang; Fons Visser, Basgitaar en Zang; en van de trombonist en saxofonist is ons helaas de naam ontschoten. Mocht iemand ons dit kunnen melden dan houden wij ons aanbevolen. 

  • The Little Stars

    Als eerste in de rubriek “Herkent u deze nog?” een foto van “The Little Stars” uit Langeveen. Deze band is in de zelfde periode begonnen als “de Helena’s” in 1967.

    De band bestond uit vlnr: Bas gitariste Ria Pierik, Band leider en organist Gerrit Schuurman, Gitarist Johan Verenjans en Drumster Betsie Egberts

    Reacties zijn uiteraard meer dan welkom.

  • The Klengola Stars 2

    Bij de eerste foto van The Klengola Stars hebben we een oproep gedaan om ons de achternaam van saxofonist/klarinetist Willy door te geven. We kregen van twee kanten een reactie n.l. van Ria en Gerrit Schuurman die ons de naam noemde en Betsie Kienhuis die ons bijgaande foto opstuurde. Wij danken jullie voor de informatie.

    De naam van de muzikant is voluit Willy Karel.

  • De Boertjes van Buuten

    Deze week een foto van de Boertjes van Buuten. Veel mensen hebben veel plezier aan dit orkest beleefd.

    De Boertjes van Buuten (voorheen De Bietenbouwers), het laatste woord doorgaans uitgesproken als buut’n, was een KRO-huisorkest onder leiding van Jo Budie.

    Vanaf 1966 tot 1972 waren de Boertjes van Buuten het orkest in het televisieprogramma Mik van de KRO. Het programma verscheen meer dan zes jaar op de televisie met: de Boertjes van Buuten onder leiding van Jo Budie, Kees Schilperoort als Gait-Jan Kruutmoes, zangeres Annie de Reuver, later opgevolgd door Annie Palmen, als Drika en Henk Jansen van Galen als Lubbert van Gortel. Na diens overlijden op 15 maart 1970[1] werd zijn plaats ingenomen door Ab Hofstee als Boer Voorthuizen. Ook was er de “imitator in vaste dienst” Bertus Bolknak, pseudoniem van Henk van Wijk.

    Daarnaast vormden de Boertjes van Buuten het vaste huisorkest van het KRO-radioprogramma Van twaalf tot twee.

     

  • Rudi Carrell

    Rudi Carrell, artiestennaam van Rudolf Wijbrand Kesselaar (Alkmaar, 19 december 1934 – Bremen, 7 juli 2006), was een entertainer, zanger, showmaster, filmproducent en acteur. Hij begon zijn carrière in Nederland bij de radio en televisie en ging vervolgens werken bij Duitse zenders. Hij werd in Duitsland een uiterst populaire tv-persoonlijkheid met spelshows en andere formats. Hij woonde sinds 1974 in Syke, een plaats ten zuiden van Bremen.

    De vader en de grootvader van Carrell waren beiden werkzaam in de showbusiness. Zijn vader gebruikte daarbij de naam André Carrell. De jonge Rudolf verving op 17 oktober 1953 André tijdens een feestavond voor ambtenaren in Arnhem, waarna André Rudolf in zijn gezelschap opnam. Daarmee deed Rudolf zijn intrede in de showbusiness. Hij trad in 1955 voor de AVRO wekelijks in het radioprogramma De bonte dinsdagavondtrein op. Carrell brak in 1959 ook op de televisie door met de maandelijkse Rudi Carrell Show.

    Hij werd nationaal bekend door zijn deelname aan het Eurovisiesongfestival van 1960 met het liedje Wat een geluk. Dat werd in Nederland wel populair, maar op het festival voorlaatste: alleen dat van Luxemburg eindigde nog achter hem. Het beviel hoe hij na het festival over zichzelf grappen kon maken.

    Andere liedjes waarmee hij in Nederland populair werd zijn Een ballonnetjeEen muis in een molenDe hoogste tijd en Samen een straatje om. Zijn optreden in de Rudi Carrell Show als bewoner van een onbewoond eiland met het aapje Vrijdag en Esther Ofarim als zeemeermin is beroemd. Met deze show won Carrell in 1964 de Zilveren Roos op het festival van Montreux. Eén jaar eerder, dus in 1963, had hij ook al de Nipkowschijf van de Nederlandse televisierecensenten mogen ontvangen.

    De Duitse carrière van Carrell begon in 1965, toen Radio Bremen interesse toonde voor zijn werk. Daar in Bremen begon hij met de tweemaandelijkse televisieshow Rudi Carrell Show. Vanaf 1974 presenteerde hij Am laufenden Band, de Duitse versie van Eén van de acht. Rudi Carrell had als persoonlijk adviseur de Nederlander Dick Harris, die de show ook regisseerde. Ook andere Nederlanders werkten voor Carrell in Duitsland.

    Carrell maakte vanaf 1970 in Duitsland ook een aantal speelfilms: Wenn die tollen Tanten kommenTante Trude aus Buxtehude en in 1971 Rudi, benimm dich en anderen. Ook al waren sommige films zeer succesvol (de eerste trok drie miljoen kijkers), en ondanks de hoge gages, was Carrell allesbehalve trots op die simpele komedies. Hij verafschuwde het zelfs om in vrouwenjurken als Tante op het doek te verschijnen.

    Carrell speelde in 1971 en 1972 in de shows van Bobbejaan Schoepen in Bobbejaanland (België), een toenmalige trekpleister voor (inter)nationale variété-artiesten. Hij werd diens buur en vriend (later, in 1974, zouden ze ook nog samen duetten zingen in de televisieshows van Carrell).

    Na zijn verblijf in België keerde Carrell terug naar Duitsland, waar hij ook succes oogstte als zanger. Zo had hij in 1975 veel succes met het lied Wann wird’s mal wieder richtig Sommer?: een vertaling van het lied ‘t Is weer voorbij die mooie zomer, dat in Nederland in 1973 met Gerard Cox een hit werd.

    In 2005 werd er bij hem, naar eigen zeggen een kettingroker, terminale longkanker vastgesteld. Hierdoor kreeg hij onder meer moeite met praten. Zijn voorlaatste optreden op de Duitse televisie, op 30 december 2005, in 7 Tage, 7 Köpfe, vond dan ook plaats zonder dat hij een woord zei.

    Rudi Carrell overleed uiteindelijk ook aan de gevolgen van die longkanker. Hij werd 71 jaar oud.

    Bron: Wikipedia

    Rudi Carrell

Geef een reactie

Your email address will not be published. Required fields are marked *