The Blue Stars

Caterina Germaine Maria Valente (Parijs, 14 januari 1931 – Lugano, 9 september 2024) was een Frans-Italiaanse zangeres. Ze was in de jaren vijftig tot omstreeks 1965 in Nederland en België enorm populair. Valente was samen met haar broer Silvio Francesco ook succesvol in het theater, de film en later op tv.

Valente werd geboren te Parijs als dochter van de accordeonist Giuseppe Valente, en de muzikale clown Maria Valente. In 1952 huwde ze met jongleur Erik von Aro, die haar manager werd.

Ze begon als zangeres en danseres bij het circus Grock en maakte in 1953 haar eerste platenopnamen als zangeres van het orkest Kurt Edelhagen op het platenmerk Polydor. Haar eerste grote hit had ze in 1954 met Ganz Paris träumt von der Liebe, de Duitse vertaling van I love Paris van Cole Porter. Malaguena dateert uit datzelfde jaar.

Ze werd tussen 1954 en 1962 de bekendste schlagerzangeres. Midden jaren 1950 trok Valente geregeld met Bobbejaan Schoepen op tournee door Duitsland. In 1960 bracht ze ook een door Schoepen gecomponeerd succesnummer uit in Italië: In de schaduw van de mijn, ofwel Amici miei. In 1955 stond ze in Nederland in de hitparade met achtereenvolgens Malaguena, The breeze and I, Siboney, Baiao Bongo en Fiesta Cubana. 1956 zette ze in met de Franse en Spaanse versie van Granada waarna ze in de film Bonjour, Kathrin de gelijknamige song zong, en Steig’ in das Traumboot der Liebe. Uit hetzelfde jaar dateert Wo meine Sonne scheint, de Duitse vertaling van Island in the sun van Harry Belafonte en Bouquet de rêves. Tiptipitipso uit 1957 was begin 1958 haar eerste grote hit in de Nederland en België, gevolgd door Spiel’ noch einmal für mich Habanero, in het Frans Jéremie, met Une nuit à Rio Grande als b-zijde. In juli 1958 stond ze ook met Melodia d’ amore in de hitlijsten.

In 1959 stapte ze over naar Decca. Daar werd ze begeleid door het RIAS Tanzorchester van Werner Müller.^[2] Tschau, tschau Bambina, de Duitse vertaling van Domenico Modugno’s San Remohit Piove, werd in Nederland in 1959 nummer 1 en stond zes maanden in de hitparade. Met Sweetheart, my darling, mijn schat/Bon giorno deed ze het nog beter; het werd eveneens nummer 1 en stond acht 8 maanden in de hitparade. Polyglot Caterina, die inmiddels in twaalf talen zong, zong het nummer in een merkwaardig Nederlands, in een arrangement van Werner Müller. In 1959 stond ze met negen nummers in de Duitse hitparade. Tot 1963 stond ze in de Lage Landen bijna onafgebroken in de hitparade met al of niet originele Nederlands- en Duitstalige nummers als La strada del amore, Mijn souvenir (My happiness van Connie Francis), Marina (Rocco Granata), Adonis/Er is geen dag, Zu viel Tequila (Too much tequila), Zeeman (Seemann van Lolita), Itsy bitsy, teeny weeny (Brian Hyland), Oh, Valentino (Connie Francis), Ein Schiff wird kommen (Lale Andersen), Suco, suco (Alberto Cortez, Ping Ping), Pepe (Duane Eddy), Quando, quando (samen met broer Silvio Francesco, oorspronkelijk een San Remohit uit 1962 van Tony Renis), Gondola, gondoli en Tango Italiano, (eveneens San Remohits uit 1962, van respectievelijk Bruni en Ernesto Bonino en Milva en Sergio Bruni), Tout l’amour (Passion flower), Leçon de twist (ook samen met broer Silvio Francesco).

Toen eind jaren zestig haar ster in Europa begon te tanen, trok ze naar de Verenigde Staten, waar ze, net als Ivo Robic, via de Perry Como-show al bekendheid genoot. Como had in 1962 al Caterina aan haar opgedragen. Ze zong nu meer jazzy nummers en chansons. In 1974 laste ze een pauze in om haar zoon Alexander ter wereld te brengen en daarna trok ze verder de wereld rond, waarbij ze haar stemvirtuositeit etaleerde. In de jaren tachtig trad ze regelmatig op in Duitse televisieshows, waarna het stiller rond haar werd. Uit die jaren dateert een potpourri-album van haar vroegere hits. Sindsdien leefde ze teruggetrokken in haar villa in Zwitserland, aan het meer van Lugano, waar ze op 9 september 2024 overleed. Ze werd 93 jaar oud.

Bron: Wikipedia

De Boswachters was een Nederlandse band uit Kampen.

In 1997 richtte een vijftal uit Kampen de band op. De naam is gekozen omdat men als boswachter alles tegen kan komen, net als wanneer men op het podium staat. Begin 1998 kwam het (live) album ‘T Loerende Gevoar! Live uit. Van dit album verschenen twee singles: Jaldaldee (Maak Oe Eigen Muziek) en Het Bananenlied (Yes, We Got No Bananas). De laatste single werd een groot succes nadat Patrick Kicken het nummer erg veel draaide in zijn 3FM radioprogramma Kicken voor je kiezen, waarbij producer Sander van Minnen met open microfoon meezong (zonder dat hij dat in de gaten had) waarna het nummer ineens heel veel werd aangevraagd. Het Bananenlied werd daarna ook door andere dj’s steeds vaker gedraaid en werd uiteindelijk zo’n grote hit dat het zelfs een gouden plaat opleverde. Het origineel stamt uit 1914 onder de titel Yes, We Got No Bananas en werd geschreven door Frank Silver en Irving Conn voor de Engelse zanger Harry Fay, die er in 1914 een groot succes mee had. Het nummer is daarna in allerlei verschillende uitvoeringen (waaronder deze van De Boswachters) uitgebracht. In 2003 maakte de band nog enkele nummers voor de film De schippers van de Kameleon, waaronder Kameleon en de titelsong Wind In Mijn Haren. In 2005 is de band opgeheven. Marco Hulsebos, Oscar Persijn en Robin Abma zijn verdergegaan in Scrum. Bovenstaande tekst is gehaald uit Wikipedia waar nog meer informatie van de Boswachters te vinden is.

Naar aanleiding van een reactie van Wilfried Poorthuis op een, eerder geplaatste, foto van The Diamond Stars plaatsen we dit keer een foto van deze band uit het prille begin. Naar schatting stamt deze foto uit de midden 60er jaren, maar als iemand het zeker weet dan horen we dat graag.  De bandleden waren vlnr: Appie Boers, Adje Lohuis, Jos Pierik en Willy Grote Punt.

The Creations zijn in 1966 opgericht als een soort personeelsband  van het belastingkantoor Almelo en bestond door 5 belastingambtenaren. De vijf personen waren Gerrit Leus, George Lommers, Nico Hoogland, Henry ten Berge en Edi Das. Na enkele jaren kwamen er muzikale meningsverschillen en stopten The Creations en daarna gingen ze verder als Bemsha met o.a. Joop van Liefland in de gelederen. The Creations traden vaak op bij Kampkuiper in Harbrinkhoek, De Molen in Fleringen, Van Olfen in Weerselo en bij Mensink (Bays) in Reutum. Henry ten Berge heeft na The Creations nog bij o.a. de Helena’s en Follow me gespeeld.

Het combo A La Carte deze week op de voorpagina. We hebben begrepen dat deze mannen nog steeds optredens verzorgen, en dat men kan kiezen welke bezetting men wil.

Aankomend weekend is het weer de Koale karmis in Oatmuske (koude kermis in Ootmarsum) en dan stromen de bezoekers van heinde en verre Ootmarsum weer binnen. Een plaatselijke café houder vertelde eens dat hij van de opbrengst van de kermis zeker tot Pinksteren ervan kon leven. Bijgevoegd is een foto van “de Helena’s” uit 1971 bij een Suikerspin kraam. ‘S morgens voor de kermis werden er foto’s gemaakt door Herman Haarhuis. en nu 54 jaar spelen de Helena’s nog steeds en hopen op 2e kerstdag de 58ste verjaardag van de band te vieren. Op de foto zangeres Truus Braakhuis; en de mannen v.l.n.r.; Frans Schulten Gitaar en Zang; Frans Heerink Drums en Zang; Ronald Urban Saxofoon en zang; Benny Lenferink Toetsen en zang.