Deze week Gerard Wigger in the spolights. Voordat Gerard solo ging optreden heeft hij gespeeld bij The Silver Wings, De Musketiers, Las Palmas en The Flying Birds, Vele lezers herkennen hem als de man die van een feest een daverend succes maakte met veel stemming. De plaat die u hierbij hoort is van de tijd dat Gerard als zanger basgitarist speelde bij de The Flying Birds.
Een foto uit de jaren 70, zo denken wij, van de Musketiers met zangeres Cindy. Dat het al lang geleden is blijkt uit het feit dat diegene die ons de foto heeft gestuurd niet meer de echte naam van zangeres Cindy meer weet. Mocht u het wel weten en u wilt de naam met ons delen dan kunt u dat sturen naar dehelenas@gemail.com
Op 15-jarige leeftijd zong Konings als zangeres van De Mooks. Ze werd ontdekt door Ries Brouwers, die haar voorstelde aan Pierre Kartner. Deze koppelde haar vervolgens aan de band De Rekels. Als Corry en de Rekels maakten zij vooral furore met het lied Huilen is voor jou te laat uit 1970. Dit nummer was tot 2013 (43 jaar lang) de grootste Nederlandstalige hit in de Top 40 aller tijden. Twee jaar later startte Konings een solocarrière, waarin ze scoorde met nummers als Ik krijg een heel apart gevoel van binnen, Jij weet toch wel wat liefde is, Hoe je heette dat ben ik vergeten, Je moedertje en Adios Amor. In 2004 kwam Konings nog eenmaal met De Rekels bij elkaar voor een reünie.
as
The Symptomes deze week op de voorgrond. Met de single Paulien hebben ze het meeste succes gehad en menig orkest had dat nummer op hun repertoire.
Deze week lazen we een artikel dat Anneke Grönloh op 74 jarige leeftijd nog steeds optreed. Tijdens het optreden maakt ze gebruik van een zuurstof fles omdat ze een long ziekte heeft.
Onderstaande informatie kunt u vinden op www.wikipedia/annekegronloh
Anneke Grönloh werd in Tondano, Noord-Celebes, Nederlands-Indië geboren op 7 juni 1942 en bracht haar eerste levensjaren in het door de Japanners bezette Nederlands-Indië door in een jappenkamp. Haar vader, een Nederlandse officier, was al voor haar geboorte geïnterneerd. Pas na de bevrijding werd het gezin herenigd.
Na de oorlog vertrok het gezin Grönloh met de Willem Ruys naar Nederland, waar het opgevangen werd in het Noord-Brabantse Grave. Anneke groeide op in Eindhoven. Op het Gemeentelijk Lyceum leerde Anneke Grönloh Peter Koelewijn kennen en trad zij samen met hem en zijn band Peter en zijn Rockets op tijdens feestjes. Daarnaast verzorgde ze in Nederland en België al optredens met onder meer het orkest van Jos de Mol en The Skyliners, waar ze voornamelijk Amerikaanse hits, jazz en rock-‘n-roll zong. Onder de naam “Yokotjang” trad ze ook op als zangeres/danseres met oosterse liedjes. Yokotjang betekent in het Japans klein zusje , zo werd Anneke in het jappenkamp tijdens de oorlog genoemd.
Op 19 december 1959 wint Anneke het “Cabaret der onbekenden”, een destijds zeer beroemde talentenjacht. De finale wordt op tv uitgezonden en de hoofdprijs is een platencontract. Haar winnende lied “ma, he’s making eyes at me” wordt later een grote hit voor haar in het buitenland. Ze neemt een Nederlandse versie ervan op onder de titel “ma, hij wil zo graag een zoen”. De opname wordt een hit in Nederland. Op deze plaat wordt ze begeleid door Peter en zijn Rockets, met wie ze in de periode 1960/1962 veel optredens in het land verzorgt.
Anneke komt onder contract bij platenfirma Phonogram van Philips; het huidige Universal Music. Haar eerste singel is een Maleis liedje met de titel “Asmara”. In Nederland doet het nummer weinig, maar in Singapore, Maleisië en Indonesië wordt het een grote hit.Een nummer 1 hit en gouden plaat in het verre oosten zijn het resultaat. Eind 1960 vertrekt ze op haar eerste concerttournee naar Singapore en Maleisië. Voor de Nederlandse markt worden tienerliedjes als “Maar Charly stuurde me bloemen” opgenomen, waarmee haar populariteit groeit. De song “Trui, trui, slobbertrui” is de eerste echte hit in eigen land in 1961.
1962 is een zeer succesvol jaar voor Anneke Grönloh. De in 1961 opgenomen Indische liedjes “Boeroeng kaka” en “Nina Bobo” worden grote hits in het verre oosten. Beide nummers staan maandenlang op nummer 1 in Singapore en Maleisië en leiden wederom tot gouden platen. De populariteit in die streken is enorm. Tijdens een tournee in in januari 1962 treedt Anneke op in stadions en grote concertzalen in onder andere Singapore, Ipoh, Malakka en Penang. Ze onderneemt deze tournee samen met The Blue Diamonds, die in die streken ook erg populair zijn door hun hit “Ramona”. “Nina Bobo” scoort ook in Japan en wordt uiteindelijk Anneke’s grootste internationale hit. Ondertussen heeft Anneke ook een aantal platen opgenomen in het jazzgenre, haar favoriete muziekstijl, met onder andere The Dutch Swing College Band en de Rivertown Dizieland Band. In juli 1962 neemt ze samen met onder andere Mieke Telkamp en Milly Scott deel aan het Knokke Festival; een destijds zeer prestigieus songfestival in België. Daar zingt ze voor het eerst haar nieuwe single “Brandend Zand”. Het nummer komt vanuit het niets binnen op nummer 1 en blijft daar 3 maanden staan, totdat het van die plek verdreven wordt door Anneke’s nieuwe plaat “Paradiso”, die maar liefst 14 weken op nummer 1 staat. Meer dan een half jaar staat de zangeres dus onafgebroken op nummer 1. In de wekelijkse hitlijst van Platennieuws staat Brandend zand 2 weken op de eerste plaats. Vanaf 24 november 1962 staat Paradiso maar liefst 16 weken aaneensluitend op nummer één. Dit record aantal weken is nog steeds niet verbroken[1]. Voor zowel Brandend Zand als Paradiso krijgt ze eerst gouden en daarna platina platen. Als Anneke Grönloh eind november opnieuw voor een tournee naar het verre oosten vertrekt is ze uitgegroeid tot Nederlands eerste en grootste tienerster/popidool.
Op 31 augustus 1964 trouwde zij met de Veronica-diskjockey Wim-Jaap van der Laan. Hij overleed in 2004.
Tijdens een optreden van Conny Vink moesten The Little Stars haar begeleiden. Na afloop schreef ze onderstaande kaart speciaal voor Gerard, en hij bloosde ervan……
Ben Steneker de country zanger van Nederland (geb. te Heeg op 10 februari 1935)
Het zal 1969 of 1970 geweest zijn toen wij met “de Helena’s” speelden op de jaarlijkse Kermis te Vasse. De kermis was opgebouwd bij het voetbalveld en het begon al gezellig druk te worden toen ik op het podium stond en richting de ingang keek. Op de achtergrond bij de ingang kon ik nog een stuk van de Zweefmolen zien en in eerste instantie dacht ik dat ik dronken was, terwijl ik in die tijd nooit een druppel alcohol aanraakte, omdat de Zweefmolen rare bewegingen ging maken en even later op zijn kant viel. Bij het ongeval zijn volgens mij 2 jongens gewond geraakt die later weer volledig hersteld zijn. Uiteraard daalde de stemming, door dit voorval, tot een dieptepunt. Rond een uur of negen kwam een man bij mij staan en vroeg of hij op het podium mocht zingen en daarbij mijn gitaar mocht gebruiken. Ik kende hem niet en dacht laat hem maar doen want slechter kan het vanavond in ieder geval niet meer worden. Hij ging op het podium staan en begon te zingen en toen herkende ik zijn stemgeluid en wist meteen dat het Ben Steneker was. Hij zong een vijftal nummers en kreeg van het aanwezige publiek een daverend applaus. Elke keer als ik de naam Ben Steneker hoor denk ik direct terug aan de kermis in Vasse en aan de mooie liedjes die hij gezongen heeft.
