Deze week ontvingen wij van Hans Nijhof het bericht dat Gerrit Schrader, Trompettist en Leider van het dansorkest “Les Troubadours” op 84-jarige leeftijd is overleden. Hij was enkele jaren geleden opgenomen in het Borsthuis in Hengelo alwaar hij op maandag 03 November 2014 is overleden.
Vele Twentenaren zullen direct aan hun bruiloft terug denken, als ze dit bericht lezen
Het Trio Vitaal deze week op de voorgrond. Helaas hebben we verder geen gegevens van de mannen die ergens uit de omgeving van Nijmegen zouden moeten komen. Als u meer weet dan horen we dat uiteraard graag.
Deze week een foto van de formatie “The Thunderbirds”. Deze band uit de zeventig kwam uit Enschede en omgeving en de samenstalling was als volgt.: John. Slim, Saxofoon, Klarinet en Zang; Freddy Stuivenberg, Gitaar, Bas en Zang; Willy. Plaister, Orgel Piano en Zang en Conny Harmsen, drums. Van deze laatste persoon Conny hebben wij deze foto gekregen. Helaas was het niet mogelijk hem vandaag aan de telefoon te krijgen voor nadere informatie maar dat zal zeker nog wel komen. Conny heeft na “The Thunderbirds” ook in de formatie “Alexis” gespeeld. En deze band “Alexis” is weer onstaan uit de duitse band “Die Beliebten Teddy’s” Die evenals “de Helena’s” lange tijd bij Schiewink in Uelsen gespeeld hebben. De ene week speelden “de Helena’s” op zaterdag en de andere week speelden “Die Beliebten Teddy’s” op zondag. Indien mogelijk zouden wij graag in het bezit komen van enkele foto’s en uiteraard de bijbehorende namen van de band leden van “Alexis” met en/of zonder Marga Bult die ook een langere tijd als zangeres bij de band betrokken was. 
De Band Yellow Stone deze week op de voorgrond. De namen van de muzikanten die we kennen zijn Alwie Middelkamp, Benny Waanders, Manuel Balfour. Verder dachten we Frans de Groot te kennen maar weten het niet zeker. Ook de achternaam van zangeres Marion weten we helaas niet. Mocht u het weten stuur dan even een mal naar dehelenas@gmail.com
De band Lesly Four deze week op onze site. Helaas kennen we geen namen van de muzikanten maar dat horen we natuurlijk graag. We menen dat deze band uit Enschede en omgeving komt.
Gerard Wigger uit Saasveld liep vroeger met het idee om met een bandje te beginnen. In zijn vriendengroep waren enkele jongens die mee wilden doen t.w. Harrie Bruns, Gerrit Wegman en Johan Paus. Deze bezetting werd al gauw veranderd. Johan Paus en Gerrit Wegman verlieten de groep en Ben Senger en Gerrit Boomkamp kwamen ervoor in de plaats.
Gerard Wigger en Ben Senger werkten in die periode in een garagebedrijf als monteur in Hengelo. Gerard speelde gitaar in Ben accordeon. Door samen zingen tijdens het werk en praten over muziek zijn ze bij Gerard Wigger bij elkaar gekomen om met de muziek verder te gaan door liedjes te zingen en te begeleiden met gitaar en accordeon. Hieruit zijn de repetities ontstaan. Eerst bij de ouders van Harrie Bruns op de deel en later bij F.H. Loohuis in de werkplaats. Ben Senger ging van accordeon over op orgel (Philicorda) en later elektronisch orgel. (Farfisa)
Samenstelling was toen:
Gerrit Boomkamp – Drums/zang.
Harrie Bruns – Bas gitaar
Gerard Wigger – Gitaar/zang
Ben Senger – Accordeon-Orgel/zang
De band werd al snel uitgebreid met Zanger/Saxofonist Bennie Oude Mulders.
Bennie Oude Mulders, Gerard Wigger, Harrie Bruns, Gerard Lobker en Ben Senger.
Het eerste optreden was een 25-jarige bruiloft van dhr. en mevr. Bults uit Weerselo (schoonouders van de broer van Ben Senger) bij café Everlo, ook in Weerselo op 3 januari 1966. De eerste dansavonden begonnen bij Annink in Bornerbroek (Eef). Een groot succes met volle zalen! Met als gevolg dat wij toen ook bruiloften gingen spelen, overdag met Garard Wigger en Ben Senger. Deze waren toen bij Annink en later ook bij Dreijerink in Enter. Assink in Hengevelde was een bekende locatie voor bruiloften en partijen. Als daar een bruidspaar kwam voor een afspraak en ze wisten niet welke band ze wilden hebben dan schakelde de eigenaar ons in. We hebben daar diverse bruiloften gepeeld waar wij de bijnaam kregen van “Tonic Boys”, omdat we veel tonic dronken. De obers wisten dat zodat we bij aanvang ‘s avonds al een kratje tonic op het podium hadden staan.
Gerrit Boomkamp, de drummer, is op 16 maart 1968 helaas door een bromfietsongeluk overleden en werd toen door Gerard Lobker vervangen. Na enkele jaren, in 1970 verliet Gerard Wigger The Silver Wings en vanaf die tijd gingen ze verder met gitarist/zanger Jan Pot. Dit was voor de band een hele verbetering wat de muzikale prestaties van de band ten goede kwam.
Ben Senger ging op de dag bruiloften, die hij eerst samen met Gerard Wigger verzorgde, daarna verder met Jos Hilgenberg, drummer van de Wicone’s.
Na Annink in Bornerbroek speelden ze bij Kottink in Geesteren, één keer in de maand op zaterdag bij Dika van’n Kruusweg in Markelo (1000 mensen) en Van Olffen in Weerselo. Verder diverse (tent)-feesten, carnaval, kermissen etc. De band is april 1971 opgeheven omdat sommige personen ander invullingen hadden voor de toekomst.
Drummer Gerard Löbker ging daarna spelen bij een 3mans formatie uit Bornerbroek. Gitarist/zanger Jan Pot is overgegaan naar de Little Stars een band uit Langeveen. Harrie Bruns, Bennie Oude Mulders en Ben Senger zijn toen definitief gestopt.
Bandleden door de jaren heen.
Auteur is Ben Senger, voormalig bandlid van ‘The Silver Wings’
Rudi Carrell, artiestennaam van Rudolf Wijbrand Kesselaar (Alkmaar, 19 december 1934 – Bremen, 7 juli 2006), was een entertainer, zanger, showmaster, filmproducent en acteur. Hij begon zijn carrière in Nederland bij de radio en televisie en ging vervolgens werken bij Duitse zenders. Hij werd in Duitsland een uiterst populaire tv-persoonlijkheid met spelshows en andere formats. Hij woonde sinds 1974 in Syke, een plaats ten zuiden van Bremen.
De vader en de grootvader van Carrell waren beiden werkzaam in de showbusiness. Zijn vader gebruikte daarbij de naam André Carrell. De jonge Rudolf verving op 17 oktober 1953 André tijdens een feestavond voor ambtenaren in Arnhem, waarna André Rudolf in zijn gezelschap opnam. Daarmee deed Rudolf zijn intrede in de showbusiness. Hij trad in 1955 voor de AVRO wekelijks in het radioprogramma De bonte dinsdagavondtrein op. Carrell brak in 1959 ook op de televisie door met de maandelijkse Rudi Carrell Show.
Hij werd nationaal bekend door zijn deelname aan het Eurovisiesongfestival van 1960 met het liedje Wat een geluk. Dat werd in Nederland wel populair, maar op het festival voorlaatste: alleen dat van Luxemburg eindigde nog achter hem. Het beviel hoe hij na het festival over zichzelf grappen kon maken.
Andere liedjes waarmee hij in Nederland populair werd zijn Een ballonnetje, Een muis in een molen, De hoogste tijd en Samen een straatje om. Zijn optreden in de Rudi Carrell Show als bewoner van een onbewoond eiland met het aapje Vrijdag en Esther Ofarim als zeemeermin is beroemd. Met deze show won Carrell in 1964 de Zilveren Roos op het festival van Montreux. Eén jaar eerder, dus in 1963, had hij ook al de Nipkowschijf van de Nederlandse televisierecensenten mogen ontvangen.
De Duitse carrière van Carrell begon in 1965, toen Radio Bremen interesse toonde voor zijn werk. Daar in Bremen begon hij met de tweemaandelijkse televisieshow Rudi Carrell Show. Vanaf 1974 presenteerde hij Am laufenden Band, de Duitse versie van Eén van de acht. Rudi Carrell had als persoonlijk adviseur de Nederlander Dick Harris, die de show ook regisseerde. Ook andere Nederlanders werkten voor Carrell in Duitsland.
Carrell maakte vanaf 1970 in Duitsland ook een aantal speelfilms: Wenn die tollen Tanten kommen, Tante Trude aus Buxtehude en in 1971 Rudi, benimm dich en anderen. Ook al waren sommige films zeer succesvol (de eerste trok drie miljoen kijkers), en ondanks de hoge gages, was Carrell allesbehalve trots op die simpele komedies. Hij verafschuwde het zelfs om in vrouwenjurken als Tante op het doek te verschijnen.
Carrell speelde in 1971 en 1972 in de shows van Bobbejaan Schoepen in Bobbejaanland (België), een toenmalige trekpleister voor (inter)nationale variété-artiesten. Hij werd diens buur en vriend (later, in 1974, zouden ze ook nog samen duetten zingen in de televisieshows van Carrell).
Na zijn verblijf in België keerde Carrell terug naar Duitsland, waar hij ook succes oogstte als zanger. Zo had hij in 1975 veel succes met het lied Wann wird’s mal wieder richtig Sommer?: een vertaling van het lied ‘t Is weer voorbij die mooie zomer, dat in Nederland in 1973 met Gerard Cox een hit werd.
In 2005 werd er bij hem, naar eigen zeggen een kettingroker, terminale longkanker vastgesteld. Hierdoor kreeg hij onder meer moeite met praten. Zijn voorlaatste optreden op de Duitse televisie, op 30 december 2005, in 7 Tage, 7 Köpfe, vond dan ook plaats zonder dat hij een woord zei.
Rudi Carrell overleed uiteindelijk ook aan de gevolgen van die longkanker. Hij werd 71 jaar oud.
Bron: Wikipedia
Ook Toon Grobbendonk en Frans Grundel van deze foto zijn inmiddels overleden.
Hallo Henk,
Dank voor je informatie. Ik zal de gegevens noteren.
m.v.g. Frans