In onze verzameling kaarten vonden wij een kaart van de Twee Pinten. we denken dat in de jaren 70 en 80 alle bands wel een nummer van dit duo speelden en dan vooral in de carnavalstijd. Een van de bekendste nummers zo niet de bekendste is het liedje “Bij ons staat op de keukendeur”
Nogmaals een foto van “The Little Stars” uit Langeveen. Dit maal in de bezetting waarbij Johan Verenjans de band had verlaten en Jan Pot de plaats had ingenomen. Op de foto van links naar rechts Jan Pot, Gitarist en Zang; Gerrit Schuurman, Orgel en Zang, Ria Schuurman-Pierik, Basgitaar en Zang en Betsie Egberts, Drums en Zang.
Het Duo H&A bestaat uit Hermien Kuenen en Ans Bekhuis. Volgens de ontvangen informatie zorgen de dames voor een gezellige en sfeervolle avond met hun Steirische Harmonica muziek afgewisseld met veel schlager, Engelstalige en Country muziek. 
Nadat Frans Heerink Follow Me had verlaten om een eigen zaak te beginnen werd Edwin timmers aangetrokken als drummer. Vanaf dat moment was de bezetting vlnr. Ronald Urban, Edwin Timmers, Benny Lenferink en Henry ten Berge. In deze bezetting werden enkele singeltjes opgenomen en één nummer daarvan hoort u hier.
Onderstaande tekst is overgenomen uit Wikipedia
Oorspronkelijk heette de band The Thunderballs, maar in 1972 werd de naam veranderd in The Dutch Boys. Het repertoire bestond voornamelijk uit komische, vrolijke nummers. De nummers werden hoofdzakelijk gezongen in het Drents dialect. Jans Hoogeveen, Henk de Roo en Cor Maatje traden in het begin alleen in Zuid-Oost Drenthe op. Zij traden in de beginperiode in etablissementen op waar ze als bezoeker niet naar binnen mochten, omdat er een minimumleeftijd van 18 jaar gold.
De groep kreeg in 1980 landelijke bekendheid met het nummer Eppo. Een optreden in ‘Op volle toeren ‘ bij de TROS was het gevolg. Hun single Boer Harms werd een hit. The Dutch Boys stond met dit nummer in 1982 op nummer 9 in de Nationale Hitparade en tiende in de Top 40. Ook in België bleef het trio niet onopgemerkt. Na het succes van Boer Harms besloten de leden van de Dutch Boys om beroepsmuzikant te worden. In 1983 traden zij niet alleen in Nederland en België op, maar ook in Duitsland en op Mallorca.
In 1988 stapte Henk de Roo uit de band. Douwe Buiter verving hem. In 1994 stopte Cor Maatje en werd opgevolgd door Henk van der Glas. Na 25 jaar besloot The Dutch Boys om het aantal optredens langzaam af te bouwen. De band verkocht de apparatuur en de vrachtwagen. Jans Hoogeveen legde zijn werk als beroepsmuzikant neer. Maar eind oktober 2007 stond The Dutch Boys toch weer op het podium in Hellendoorn. Ook tijdens het carnaval van 2008 traden zij regelmatig op. In de zomer van 2008 trad The Dutch Boys weer op in Hellendoorn, maar nu tijdens het “helders fees”.
Bandleden
Discografie
New Four was een Nederlandse popgroep die vooral bekendheid geniet door Meisje, ik ben een zeeman. De popgroep bestond uit Henny Weymans, Koos van de Kimmenade, Harry van Lierop en Wim Verberne. Deze laatstgenoemde overleed in 2004.
De popgroep werd in 1968 opgericht in Mierlo. In 1971 had New Four een hit met Geef me tien minuten. Andere Nederlandse Top 40 hits waren Zomertijd – wintertijd (1973), Meisje, ik ben een zeeman (1980) en Halverwege Amsterdam en Bremerhaven (1981). In 2005 brachten zij de single Kan het zijn dat ik verliefd ben uit. In 2009 werd de popgroep opgeheven.
Bron: Wikipedia
Op 26 juni hebben we opgetreden bij de kanaalbrug in Fleringen en naar aanleiding daarvan kregen wij onderstaande mail van een echtpaar uit Brabant. De man is een zeer goede gitarist die zijn sporen in de muziek ruimschoots verdient heeft.
Hallo orkest leden en organisatie.
Even toch een terugblik op zondag 26 Juni in Fleringen.
Via jullie site wisten van het optreden en zoals jullie beschreven hadden hielden wij de kanaal brug goed in onze gedachten en ik zei tegen mijn vrouw, als we daar over zijn moeten we goed opletten want dan zijn we er bijna. Amper de brug over zei ze, hier rechts volgens mij want ik hoor muziek. Inderdaad, we konden een orkest horen spelen. Uitgestapt wisten wij niet wat we aan zouden treffen aangezien het feest aan huis was. Wij dachten, een privé of buurtfeest, we wisten ook niet. Wij naar binnen en zagen gelijk dat we goed waren want we zagen jullie muzikanten gelijk staan. Ook niemand die ons aankeek met de gedachte; “vreemde eenden in de bijt “. Wij schoven netjes aan tegen de muur en gingen daarna een consumptie bestellen. Waar koop ik die munten? Maar al gauw werd duidelijk, geen munten en niet pinnen maar gewoon ouderwets afrekenen. Is altijd mijn ding geweest, gewoon betalen dan kun je de hard werkende mensen nog eens een fooitje toe stoppen. De prijs was ook uit de jaren 1960 dus lekker zat (dronken) worden als je niet hoeft te rijden. Wij hebben het bij limonade gehouden. Heerlijk om gewoon te kunnen praten terwijl de muziek doorspeelt. Zalig, dat mis je tegenwoordig deze gezelligheid. Ook de mensen allemaal even aardig alsof we thuis waren. We vonden dat jullie een leuk repertoire hadden en dat de mensen goed meededen. Zelfs de jongeren! Dit gebeurt hier in Brabant niet meer. Je bent ooit bang om naar een festival te gaan betreffende de loeiharde muziek waar je onmogelijk kunt praten.
We hebben met veel mensen kennis gemaakt die vroegen waar wij vandaan kwamen. Kortom, we voelden ons thuis. Volgens mij hebben Twentenaren wel iets gemeen met Brabant want we konden ze verrekt goed verstaan met huus en thuus.
Dit even in het kort betreffende onze beleving in Fleringen.
De complimenten aan de organisatie, perfect.
