Twee Pinten

Als band van de week dit keer “The Silver Wings” uit Weerselo / Saasveld. De bezetting van de band was: Ben Oude Mulders, saxofoon, zang; Gerard Wigger, solo begeleidingsgitaar, zang; Gerard Löbker, drums, zang; Harry Bruns, bas- en slag gitaar; Ben Senger, orgel, accordeon, zang.

Die Flippers was een Duitse schlagerband, die van 1964 tot 2011 bestond. De laatste bezetting bestond uit Olaf Malolepski (Maagdenburg, 27 maart 1946), Bernd Hengst (Karlsruhe, 18 april 1947) en Manfred Durban (Olbronn-Dürrn), 28 september 1942 – Knittlingen, 20 oktober 2016). De band verkocht in totaal 24 gouden en 5 platina platen en is daarmee de meest succesvolle Duitse schlagerband aller tijden. Bekende hits zijn o.a. Weine nicht, kleine Eva, Sha la la I love you, Die rote Sonne von Barbados en recenter Der kleine Floh in meinem Herzen, Ein Herz aus Schokolade en Hundertmal.

(oud) Leden

Afgelopen donder hoorden we via de radio het bericht dat Mieke Telkamp was overleden. Vele mensen hier in Twente en ook ver daarbuiten genoten in de vorige eeuw van haar platen. Derhalve plaatsen we dit artikel. De onderstaande tekst is overgenomen uit Wikipedia.

Mieke Telkamp, pseudoniem van Maria Berendina Johanna (Mieke) Telgenkamp (Oldenzaal, 14 juni 1934 – Zeist, 20 oktober 2016) was een Nederlands zangeres. Ze is Nederland vooral bekend door het lied Waarheen, waarvoor, waarmee ze in 1971 haar comeback maakte.

Telkamp heeft tussen 1953 en 1967 meerdere hits op haar naam geschreven. Ze werd in 1953 bekend met Here in my heart, een lied dat in 1952 door Al Martino werd gezongen. Daarna bracht ze succesvolle nummers uit als Nooit op Zondag en Eb en Vloed. Ook heeft ze veel succes in West-Duitsland gehad, met als grootste hit Prego, prego gondeliere, waarvan bijna een miljoen singles werden verkocht. Als pseudoniem gebruikte ze de naam Mieke Telkamp, omdat haar geslachtsnaam Telgenkamp ongeschikt werd bevonden om in West-Duitsland een carrière op te bouwen.

Ze won in 1957 de eerste prijs, de Gouden Gondel, tijdens het Festival van Venetië. Zij heeft in 1962 aan het Songfestival van Knokke meegedaan en in 1964 in de Snip en Snap Revue gestaan.

In 1967 trok ze zich op doktersadvies met buikklachten terug uit de showbusiness. Maar begin jaren 70 besloot ze om haar carrière nieuw leven in te blazen. Ze trad echter niet meer op in het land en beperkte het zingen tot platen-, radio- en televisiestudio’s.

Na Telkamps terugkeer in de muziekwereld behaalde ze het grootste succes uit haar carrière. Ze ontving in 1971 haar eerste gouden plaat voor Waarheen, waarvoor, een nummer in de originele Nederlandse tekst van Karel Hille, geschreven op de melodie van Amazing Grace en waarvan in Nederland meer dan een miljoen exemplaren verkocht werden. Ze nam Waarheen, waarvoor samen met de Hi-Five onder leiding van Harry de Groot op naar een idee van Frank Jansen, die ook de productie deed. Het lied was jarenlang in Nederland het meest populaire lied dat bij uitvaarten gedraaid werd.

Er is een cd verschenen met al haar Duitse successen, getiteld Tulpen aus Amsterdam, waarvan bijna een miljoen platen over de toonbank ging. Telkamp was de eerste Nederlandse zangeres die na de Tweede Wereldoorlog weer in het Duits zong, wat haar in de Duitstalige landen veel waardering heeft opgeleverd. Sinds 1955 verschenen in West-Duitsland vele platen, waarvan Du bist mein erster Gedanke de eerste was. Haar eerste Duitse titel Morgen komm’ ich wieder werd in 1953 alleen in Nederland uitgebracht en werd een groot succes.

Telkamp was in 1978 de eerste persoon uit de showbusiness die werd benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. In 1990 trad ze voor het laatst officieel op.

In augustus 2008 verscheen een dvd met de titel Alles voor jou, waarop van 40 liedjes beeldregistraties staan uit de periode 1959-1989.

Op 13 december 2008 werd aan Telkamp een Diamanten Award uitgereikt bij Omroep MAX, voor de verkoop van 1 miljoen exemplaren van Waarheen, waarvoor.

Op 10 maart 2011 nam ze bij Omroep MAX definitief afscheid van het grote publiek en leefde sindsdien teruggetrokken in Zeist. Ze overleed op 82-jarige leeftijd.

Hendrik Nicolaas Theodoor (Hein) Simons (Heerlen, 12 augustus 1955) is een Nederlands zanger die als kinderster in de jaren zestig bekend is geworden onder de naam Heintje.

Hij zingt in het Nederlands, Duits, Engels en Afrikaans. Zijn bekendste nummer is wellicht “Mama“. Andere grote hits zijn: Ich bau’ dir ein Schloss, Heidschi Bumbeidschi, Ich sing ein Lied für dich, Ik hou van Holland, Oma’tje lief, Oma so lieb en Jij bent de allerbeste.

De ontdekker van Heintje was Addy Kleijngeld, die ook bijna alle composities voor zijn rekening nam, en tevens al zijn platen produceerde. Tijdens een talentenjacht in partycentrum “Het Streeperkruis” te Schaesberg zong Heintje Simons een hit van Robertino Loreti, genaamd Mama en sleepte hiermee de eerste prijs in de wacht. Naar aanleiding hiervan werd Kleijngeld door Willy Alberti getipt en reisde hij af naar Bleijerheide, een plaats in de gemeente Kerkrade, waar de ouders van Heintje een horecagelegenheid (De Hanni-Bar aan het Dr. Ackensplein) exploiteerden. De vader van Heintje was een voormalig mijnwerker die wegens een stoflong uit de mijnbouw ontslagen was en via de horeca zijn hoofd boven water trachtte te houden.

Heintje zong voor bij Kleijngeld en kreeg een contract bij CNR Records. De eerste plaatopnames (o.a. Mama) vonden plaats in het Bavohuis in Amsterdam.

Hein(tje) Simons speelde tussen 1968 en 1971 een rol in een zestal Duitstalige films. Hij scoorde twee nummer 1-hits in zowel de Nederlandse Top 40 als de Single Top 100, beide in 1968: Ich bau’ dir ein schloss (27 weken in de Top 40 / 18 weken in de Single Top 100), en hit van het jaar 1968 in beide jaarlijsten) en Heidschi Bumbeidschi (13 weken in de Top 40 / 11 weken in de Single Top 100). In 1970 stond Heintje zelfs in de Amerikaanse Billboard 200 met de albums You are the best of all en I’m your little boy.

Nadat hij in 1972 voor het laatst een hit scoorde in Nederland met Meine liebe für dich, wist hij, op een kleine opleving in 1978 na, alleen nog succes te halen in Duitsland.

In september 2014 kwam Simons na 41 jaar met een nieuw Nederlandstalig album dat maar liefst dertien weken in de Album Top 100 stond. In 2015 genoot hij grote populariteit in China.

Rond zijn 60e verjaardag op 12 augustus 2015 was er zoveel media-aandacht in heel Europa dat mede hierdoor de song Luchtkasteel van zijn album Thuis zelfs even de nummer 1-positie bezette in de Nederlandse iTunes Download Top 100. In 2017 was er het album ‘Heintje und Ich’, waarin Hein Simons in duet is met de jonge Heintje. Het album haalde de gouden status in Duitsland. Ook de biografie ‘Ich war Heintje’, van Jan Adriaan Zwarteveen was een groot succes in drie Duitstalige landen Zwitserland, Oostenrijk en Duitsland.

Simons treedt nog steeds op en maakt jaarlijks een nieuwe cd.

Na zijn vroege jeugdjaren met zijn ouders in Bleijerheide bij Kerkrade in de Nederlandse provincie Limburg woonde hij in zijn late jeugdjaren met zijn ouders in Neu-Moresnet, een deelgemeente van Kelmis in het Duits taalgebied van de Belgische provincie Luik. Omdat Bleijerheide juist tegen de Duitse grens lag geraakte hij in zijn jonge jaren naast het Limburgs en het school-Nederlands ook vertrouwd met het Duits.

Simons trouwde in 1981 op 26-jarige leeftijd met zijn zeven jaar jongere jeugdvriendin. Ze hebben drie kinderen. In 2014 zijn ze gescheiden.

Hij werkte voor de Belgischer Rundfunk en woont in Moresnet, een deelgemeente van Blieberg (Plombières) eveneens in de provincie Luik.

Van Simons zijn wereldwijd meer dan 46 miljoen platen verkocht. Hiervoor kreeg hij 45 gouden platen, alsook twee platina en een diamanten plaat (destijds dienden er 250.000 stuks verkocht te worden om goud te behalen). Een jaar na het begin van zijn carrière kreeg Simons een onderscheiding (7 gouden platen) voor de verkoop van 10.000.000 stuks. Bij het wegvallen van de Berlijnse Muur bleek dat er ook nog eens 13 miljoen platen zijn verkocht in het Oostblok, daarmee komt de teller op ruim 60 miljoen verkochte geluidsdragers wereldwijd te staan.

Bron: Wikipedia

Deze week lazen we een artikel dat Anneke Grönloh op 74 jarige leeftijd nog steeds optreed. Tijdens het optreden maakt ze gebruik van een zuurstof fles omdat ze een long ziekte heeft.

Onderstaande informatie kunt u vinden op www.wikipedia/annekegronloh

Anneke Grönloh werd in Tondano, Noord-Celebes, Nederlands-Indië geboren op 7 juni 1942 en bracht haar eerste levensjaren in het door de Japanners bezette Nederlands-Indië door in een jappenkamp. Haar vader, een Nederlandse officier, was al voor haar geboorte geïnterneerd. Pas na de bevrijding werd het gezin herenigd.

Na de oorlog vertrok het gezin Grönloh met de Willem Ruys naar Nederland, waar het opgevangen werd in het Noord-Brabantse Grave. Anneke groeide op in Eindhoven. Op het Gemeentelijk Lyceum leerde Anneke Grönloh Peter Koelewijn kennen en trad zij samen met hem en zijn band Peter en zijn Rockets op tijdens feestjes. Daarnaast verzorgde ze in Nederland en België al optredens met onder meer het orkest van Jos de Mol en The Skyliners, waar ze voornamelijk Amerikaanse hits, jazz en rock-‘n-roll zong. Onder de naam “Yokotjang” trad ze ook op als zangeres/danseres met oosterse liedjes. Yokotjang betekent in het Japans klein zusje , zo werd Anneke in het jappenkamp tijdens de oorlog genoemd.

Op 19 december 1959 wint Anneke het “Cabaret der onbekenden”, een destijds zeer beroemde talentenjacht. De finale wordt op tv uitgezonden en de hoofdprijs is een platencontract. Haar winnende lied “ma, he’s making eyes at me” wordt later een grote hit voor haar in het buitenland. Ze neemt een Nederlandse versie ervan op onder de titel “ma, hij wil zo graag een zoen”. De opname wordt een hit in Nederland. Op deze plaat wordt ze begeleid door Peter en zijn Rockets, met wie ze in de periode 1960/1962 veel optredens in het land verzorgt.

Anneke komt onder contract bij platenfirma Phonogram van Philips; het huidige Universal Music. Haar eerste singel is een Maleis liedje met de titel “Asmara”. In Nederland doet het nummer weinig, maar in Singapore, Maleisië en Indonesië wordt het een grote hit.Een nummer 1 hit en gouden plaat in het verre oosten zijn het resultaat. Eind 1960 vertrekt ze op haar eerste concerttournee naar Singapore en Maleisië. Voor de Nederlandse markt worden tienerliedjes als “Maar Charly stuurde me bloemen” opgenomen, waarmee haar populariteit groeit. De song “Trui, trui, slobbertrui” is de eerste echte hit in eigen land in 1961.

1962 is een zeer succesvol jaar voor Anneke Grönloh. De in 1961 opgenomen Indische liedjes “Boeroeng kaka” en “Nina Bobo” worden grote hits in het verre oosten. Beide nummers staan maandenlang op nummer 1 in Singapore en Maleisië en leiden wederom tot gouden platen. De populariteit in die streken is enorm. Tijdens een tournee in in januari 1962 treedt Anneke op in stadions en grote concertzalen in onder andere Singapore, Ipoh, Malakka en Penang. Ze onderneemt deze tournee samen met The Blue Diamonds, die in die streken ook erg populair zijn door hun hit “Ramona”. “Nina Bobo” scoort ook in Japan en wordt uiteindelijk Anneke’s grootste internationale hit. Ondertussen heeft Anneke ook een aantal platen opgenomen in het jazzgenre, haar favoriete muziekstijl, met onder andere The Dutch Swing College Band en de Rivertown Dizieland Band. In juli 1962 neemt ze samen met onder andere Mieke Telkamp en Milly Scott deel aan het Knokke Festival; een destijds zeer prestigieus songfestival in België. Daar zingt ze voor het eerst haar nieuwe single “Brandend Zand”. Het nummer komt vanuit het niets binnen op nummer 1 en blijft daar 3 maanden staan, totdat het van die plek verdreven wordt door Anneke’s nieuwe plaat “Paradiso”, die maar liefst 14 weken op nummer 1 staat. Meer dan een half jaar staat de zangeres dus onafgebroken op nummer 1. In de wekelijkse hitlijst van Platennieuws staat Brandend zand 2 weken op de eerste plaats. Vanaf 24 november 1962 staat Paradiso maar liefst 16 weken aaneensluitend op nummer één. Dit record aantal weken is nog steeds niet verbroken^[1]. Voor zowel Brandend Zand als Paradiso krijgt ze eerst gouden en daarna platina platen. Als Anneke Grönloh eind november opnieuw voor een tournee naar het verre oosten vertrekt is ze uitgegroeid tot Nederlands eerste en grootste tienerster/popidool.

Op 31 augustus 1964 trouwde zij met de Veronica-diskjockey Wim-Jaap van der Laan. Hij overleed in 2004.