Klein scheetje

Poetin sterft en gaat – uiteraard – naar de hel.

Na een paar jaren van goed gedrag krijgt hij toestemming om eens even uit de hel te komen.

En hij gaat naar Moskou.

Daar gaat hij een bar binnen, bestelt een drankje en vraagt in zijn eigen taal aan de barman:

“Is de Krim nog van ons?”

“Ja, hoor” antwoordt de barman.

“En de regio Donbas?”

“Ook” zegt de barman al knikkend.

“En Kiev” vraagt Poetin verder.

“Allemaal van ons” zegt de man achter de toog.

Poetin slaakt een zucht van verlichting, drinkt zijn glas leeg en vraagt:

“Dank u wel. Hoeveel moet ik u betalen?”

“Vijf euro”, zegt de barman…

Een jaar of tien geleden nam ik in de luchthaven van Buenos Aeres een vliegtuig richting Frankrijk. De kapitein nam de micro en zei : “Ik verwelkom iedereen aan boord voor de vlucht naar de luchthaven Charles De Gaulle in Parijs. De vlucht zal verlopen zonder incidenten en ik raad de passagiers aan om na de film even de ogen te sluiten om…..” Plots werd de verbinding enkele seconden verbroken en dan hoorden we een verschrikkelijke gil en de kapitein die riep : “Oei oei oei !!!! Oh mijn God ! ” Daarna was alles stil. Ik en de andere passagiers bekeken elkaar angstig. De hostesses liepen heen en weer. Nochtans bleef het vliegtuig op dezelfde hoogte. Plots hoorden we gekraak in de micro en we hoorden terug de kapitein. “Dames en Heren, mijn oprechte verontschuldigingen. Maar een hostess heeft een tas kokende koffie op mijn schoot laten vallen. Je moest de voorkant van mijn broek eens zien !” 

“Dat is niks !”, schreeuwde ik terug , “Je moet die van mij langs achter eens zien !!!”

Ik zat achter in bus 21 toen er een jonge vrouw instapte, die in verwachting was. Zij ging zitten, wat bij mij een glimlach opwekte. De jonge vrouw voelde dat ik om haar lachte. Ze ging ergens anders zitten, waarop ze me weer hoorde lachen. Zij verwisselde een tweede, derde en zelfs een vierde maal en steeds begon ik harder te lachen. De jonge vrouw was zwaar beledigd, belde de Politie en liet een proces-verbaal opmaken… Toen de zaak voor de rechter kwam, vroeg hij mij om mijn eigenaardig gedrag te verklaren. Ik zei: ‘Edelachtbare, toen de jonge vrouw in de bus stapte, zag ik in wat voor positie zij verkeerde. Ze ging zitten onder de reclame: ‘Verwijder iedere verdikking.’ Ik moest lachen en de vrouw verwisselde van plaats maar ging nu zitten onder de bioscoopreclame: ‘Binnenkort verwacht.’ Ik moest weer lachen en de vrouw verwisselde terug van plaats. Nu onder een reclame van UNOX die als tekst had: ‘Ik weet een worstje te waarderen.’ Toen kon ik niet meer, maar het werd nog erger : want zij wisselde voor de laatste maal van plaats en kwam toen onder de reclame van DUNLOP autobanden te zitten. Hierop stond: ‘DUNLOP’s rubberartikelen hadden dit ongeluk kunnen  voorkomen…

IK WERD VRIJGESPROKEN…

Sorry, maar ik moet dit toch even kwijt !!!! Ik kocht gisteren een artikel in een bekende winkel in Tubbergen  en ik heb contant betaald. Gisteravond merkte ik dat het artikel absoluut niet goed was. Vanmorgen, dus binnen 24 uur na de aankoop, ben ik teruggegaan naar de winkel en heb mijn geld terug gevraagd. De verkoopster weigerde dat, terwijl ik gewoon de aankoop bon bij me had. Vervolgens heb ik gevraagd of ik het artikel dan zou kunnen ruilen, maar ook dat werd door haar geweigerd. Toen ik vroeg of de manager aanwezig was, lachte ze me gewoon uit. Geen teruggave-recht en zelfs niet ruilen !

Ik heb nog nooit een bedrijf meegemaakt dat zo’n slechte klantenservice heeft, en ik zal daar nooit meer  krasloten kopen !!!

Een man valt in de Limburg in panne op een landweggetje. In de wei staat een paard dat over zijn schouder meekijkt en plots zegt “Er zit vuil in de luchtfilter”. De man schrikt maar bekijkt toch de filter en ziet dat er inderdaad vuil in zit.

Wat later zit hij in het dorpscafé om te bekomen van zijn schrik en vertelt het verhaal aan de Limburgse café eigenaar. “Ja” zegt deze, “dan heb je geluk gehad. Honderd meter verder staat ook een paard in de wei, maar die weet niks van auto’s!”