Jan van de Belt

Deze week lazen we in de krant dat Johnny Lion op 77 jarige leeftijd is overleden na een slopende ziekte.

In 1959 formeerde hij met een aantal schoolvrienden de band Johnny & His Jewels, later omgedoopt in The Jumping Jewels. Deze groep, geformeerd naar het voorbeeld van de commerciële rocker Cliff Richard, scoorde in 1961 een nummer-één hit met Wheels en had tot 1965 nog enkele successen in Nederland.
In dat jaar verliet Van Leeuwarden de groep om als Nederlandstalige solozanger door te gaan. Dit leverde hem meteen de grote hit Sophietje op, het Zweedse nummer Fröken Fräken van Thore Skogman, in het Nederlands vertaald door Gerrit den Braber en opgedragen aan zijn vriendin en zakenpartner Sophie van Kleef. Het jaar daarop scoorde hij met Tjingeling wederom een hit en opende hij met Van Kleef een kledingboetiek met de naam Sophie en Johnny. Deze bleef bestaan tot hun relatie in 1969 afgelopen was. Na Tjingeling wist hij geen echte hits meer te halen. Wel kreeg hij een vast arrangement bij het Circus Boltini, samen met Rob de Nijs. In latere jaren liet Lion zo nu en dan als zanger van zich horen, onder meer met de single Alleen in Dallas, die een bescheiden hit werd, en met het titellied van de film Brandende Liefde uit 1983. Op deze platen bediende hij zich van de naam John Lion.
Van Leeuwarden bleef na zijn zangcarrière werken bij Circus Boltini, nu als perschef. Later schreef hij ook columns voor het weekblad Panorama en maakte hij in 1995 voor dat blad samen met Govert de Roos de serie In bed met Johnny Lion. Tevens heeft hij als journalist voor diverse tijdschriften en kranten gewerkt, en was hij onder andere tien jaar (2001-2011) hoofdredacteur van het SENA Performers Magazine.
Johnny Lion was ook actief als acteur: in 1998 in de speelfilm Siberia en in 2003 speelde hij een rol in Van God Los.

Bovenstaande tekst is gehaald uit Wikipedia.

Een foto uit 1969 van de Helena’s tijdens een optreden bij Watermolen Bels. Vlnr: Frans Heerink, Benny Lenferink en Frans Schulten. Wat waren we nog jong.

Op verzoek plaatsen we nogmaals een foto van de Whiskers uit Oldenzaal. Onderstaande mannen hebben menig feest voorzien van hun muziek.

In onze verzameling kaarten vonden wij een kaart van de Twee Pinten. we denken dat in de jaren 70 en 80 alle bands wel een nummer van dit duo speelden en dan vooral in de carnavalstijd. Een van de bekendste nummers zo niet de bekendste is het liedje “Bij ons staat op de keukendeur”

The Major Dundee Band werd in 1977 opgericht in Oosterhout bij Nijmegen. De band staat onder leiding van Dick van Altena en trad op 17 december van dat jaar voor het eerst op. De bezetting was op dat moment als volgt:
• Dick van Altena, zang en (bas)gitaar
• Ton Verkooyen, zang, gitaar en drums
• Ferry Tang, zang en basgitaar
• Karel Momberg, zang, gitaar en drums
• Jan Gerrits, zang, gitaar, harmonica en feetboard
Aan het begin van 1978 vond de eerste wisseling plaats en trad Peter van Vlaanderen aan op de basgitaar als vervanger van Ferry Tang.

Snelle start
In 1978 verscheen de eerste single, The longer the distance, met een plaats op nummer 29 van de Nationale Hitparade en nummer 35 van de Nederlandse Top 40. Het nummer was geschreven door Fred Limpens en werd uitgebracht bij het Killroy-label van Johnny Hoes. Nog hetzelfde jaar werd de elpee I bought me a fidddle today uitgebracht.
Dankzij de single beleefde de band een snelle start. Ondanks dat het de enige plaat is geweest die de hitparades heeft bereikt, werd de band meteen een gevestigde naam onder de countryliefhebbers en werd het al meteen gerekend tot een van de beste countryrock-groepen van Nederland.
In de jaren tachtig verlieten Karel Momberg, Peter van Vlaanderen en Ton Verkooyen de band en traden de bassist Roy Schenkhuysen en gitarist Cor de Vos toe. Hierna had Van Altena het druk met solo-albums en een verzamelalbum met meerdere artiesten, waardoor de activiteit van de band een tijd op een laag pitje kwam te staan.

Heropleving vanaf 1988
In 1988 hadden de wisselende drummers de band verlaten en trad de drummer Rob Verhaaf toe. De band kwam weer tot leven en bestond op dat moment verder uit Van Altena, Jan Gerrits en Cor de Vos.[1]
Via het label Marlstone kwam in 1990 het derde album uit met de titel, Continental cowboy. Toni Willé, de voormalige zangeres van Pussycat, zong mee als gastzangeres en samen werd de single It turned out to be you uitgebracht. Deze werd later nog gecoverd door de countryzanger Ben Steneker en zijn dochter Camen. Daarnaast bracht Van Altena het nog eens uit met Carmen Steneker. De band bleef in al deze jaren een albumband en bleef tegenvallende singleverkopen houden. In 1991 werd de verzamelaar The best of The Major Dundee Band uitgebracht.
In 1994 werd de naam verkort tot Major Dundee. Ook verscheen er een nieuw album via het label Marlstone. Op het album met de titel Making history speelde de Amerikaanse Tex-Mex-accordeonist Flaco Jiménez mee. Jiménez was in dat jaar in Nederland en speelde ook mee op platen van anderen, zoals The moon is mine van Rowwen Hèze, My heart and soul van Piet Veerman en Shine on van de rest van The Cats met Jan Akkerman.

Actieve jaren 2005-2006
In de jaren erop verschenen enkele albums, waaronder Home skies waaraan de gastmusici Ben Jansen, André Houtappels, Joost van Es en Paul van Vlodrop meewerkten. Op dit album en het album Silver – live! (2002) speelde ook de Coriovallum Pipe Band mee met doedelzakmuziek. Daarnaast was Van Altena veel bezig met het schrijven van songteksten voor anderen.
In 2005 verscheen de single Somewhere someone die de band maakte met de drie zussen van Pussycat. In 2006 vertrok Rob Verhaaf na achttien jaar als drummer van de band en maakte hij plaats voor Willem Cremers. In hetzelfde jaar verscheen het album Young gods, met duetten met Pussycat, Toni Willé. Henk Wijngaard en Ruud Hermans (ex-The Tumbleweeds).

Tekst overgenomen uit Wikipedia.

The Blue Diamonds was een Nederlands duo bestaande uit de broers Riem en Ruud de Wolff. De broers, van Nederlands-Indische afkomst, braken in 1960 door met de wereldwijde hit Ramona.

Riem (1943-2017) en Ruud (1941-2000) de Wolff kwamen in 1949 met hun ouders naar Nederland en woonden daar in Driebergen. Ze zongen in hun tienerjaren op schoolfeesten in bandjes als The String Extase Boys en The Cool Cats. Het repertoire bestond voornamelijk uit covers van The Everly Brothers, zo ook hun debuutsingle (Till) I kissed you. In 1960 stond hun uitvoering van de song Ramona (een liedje uit een film uit 1928) maandenlang in de hitlijsten, en ook in veel andere landen was het nummer een grote hit. Andere succesnummers uit die tijd waren onder andere Oh Carol en Little Ship.

Begin jaren zestig toerden de broers samen met Anneke Grönloh door Indonesië, terwijl in Nederland en andere Europese landen verschillende nummers de hitparade haalden. Voor Ramona ontvingen de broers een Edison uit handen van Wim Sonneveld, nadat er zeven miljoen exemplaren waren verkocht. Ook in de jaren zeventig brachten The Blue Diamonds diverse singles uit, maar het stormachtige succes van Ramona werd niet meer geëvenaard. Dat trof als eerste hun versie van Save the last dance for me.

Begin jaren tachtig namen zij in Indonesië diverse platen op in het Maleis, waarvan miljoenen exemplaren over de toonbank gingen.

Tot de dood van Ruud de Wolff in december 2000 bleven The Blue Diamonds platen maken en optreden. Echt grote successen bleven uit, maar de typische Blue Diamonds-sound bleef populair.

Na de dood van Ruud bleef Riem de Wolff optreden, als soloartiest met een begeleidingsband, en als duo met zijn zoon Steffen onder de naam The New Diamonds. Op 29 april 2005 werd Riem de Wolff benoemd tot Ridder in de orde van Oranje Nassau. Hij overleed op 12 september 2017 op 74-jarige leeftijd.

Bron: Wikipedia