Hieronder een foto van de Helena’s opgenomen in 1969. De bezetting was op dat moment Truus Braakhuis, Benny Lenferink, Frans Heerink, Frans Schulten en Frans van de Aa.
Wij wensen alle bezoekers van deze site een fantastische vakantie en danken iedereen voor de fijne reacties die we krijgen. 
Afgelopen donderdag tijdens de eerste Siepelmarkt van dit seizoen stonden De Oostvaarders op de markt in Ootmarsum gezelligheid te brengen voor alle bezoekers en mede het mooie weer is dat prima gelukt.
Het koor is in januari 2004 opgericht. Een aantal mannen uit Almelo die eerder al in een shantykoor elders hadden gezongen, namen het initiatief. Binnen de kortst mogelijke tijd hadden ze het maximum aantal leden van vijftig bij elkaar.
Naast de wekelijkse repetitie op de woensdagavond, vinden er veel optredens plaats. Menige festiviteit in en buiten Almelo is opgevrolijkt met een optreden van de Oostvaarders. Regelmatig is er een optreden in een van de verzorgingscentra in Almelo of Wierden. Ook wordt deelgenomen aan korenfestivals en opgetreden bij maritieme manifestaties en bij volksfeesten.
Het koor bestaat uit 20 bassen, 20 baritons en 20 tenoren, veelal geschoolde stemmen. Ze worden begeleid door zeven excellente muzikanten, vier accordeonisten, een basgitarist, een gitarist/banjospeler en een drummer.
Twee- of meerstemmige liederen worden afgewisseld door liederen met solozang (shantyman) en volgzang (de eigenlijke shanties). De meeste liederen worden gezongen in het Duits, het Engels, het Frans, het Nederlands of in het Pidgin-Engels, een mengeling van diverse (zee)talen.
Bron: www.Shantykooroostvaarders.nl
Duo The Cherry’s deze week op de voorgrond.
| Cherry´s, Duo The | Goor | Erik | Dollenkamp | Toetsen / Zang |
| Cherry´s, Duo The | Goor | Joop | van den Burg | Drum / Zang |
Deze week een foto van The Little Stars uit Langeveen uit 1968. The Little Stars zijn begonnen net nadat de Helena’s in 1967 van start waren gegaan. V.l.n.r.; Ria Pierik, Gerrit Schuurman, Johan Verenjans en Betsie Egberts. De laatste speelt sinds september 2021 bij de Helena’s
Rudi Carrell, artiestennaam van Rudolf Wijbrand Kesselaar (Alkmaar, 19 december 1934 – Bremen, 7 juli 2006), was een entertainer, zanger, showmaster, filmproducent en acteur. Hij begon zijn carrière in Nederland bij de radio en televisie en ging vervolgens werken bij Duitse zenders. Hij werd in Duitsland een uiterst populaire tv-persoonlijkheid met spelshows en andere formats. Hij woonde sinds 1974 in Syke, een plaats ten zuiden van Bremen.
De vader en de grootvader van Carrell waren beiden werkzaam in de showbusiness. Zijn vader gebruikte daarbij de naam André Carrell. De jonge Rudolf verving op 17 oktober 1953 André tijdens een feestavond voor ambtenaren in Arnhem, waarna André Rudolf in zijn gezelschap opnam. Daarmee deed Rudolf zijn intrede in de showbusiness. Hij trad in 1955 voor de AVRO wekelijks in het radioprogramma De bonte dinsdagavondtrein op. Carrell brak in 1959 ook op de televisie door met de maandelijkse Rudi Carrell Show.
Hij werd nationaal bekend door zijn deelname aan het Eurovisiesongfestival van 1960 met het liedje Wat een geluk. Dat werd in Nederland wel populair, maar op het festival voorlaatste: alleen dat van Luxemburg eindigde nog achter hem. Het beviel hoe hij na het festival over zichzelf grappen kon maken.
Andere liedjes waarmee hij in Nederland populair werd zijn Een ballonnetje, Een muis in een molen, De hoogste tijd en Samen een straatje om. Zijn optreden in de Rudi Carrell Show als bewoner van een onbewoond eiland met het aapje Vrijdag en Esther Ofarim als zeemeermin is beroemd. Met deze show won Carrell in 1964 de Zilveren Roos op het festival van Montreux. Eén jaar eerder, dus in 1963, had hij ook al de Nipkowschijf van de Nederlandse televisierecensenten mogen ontvangen.
De Duitse carrière van Carrell begon in 1965, toen Radio Bremen interesse toonde voor zijn werk. Daar in Bremen begon hij met de tweemaandelijkse televisieshow Rudi Carrell Show. Vanaf 1974 presenteerde hij Am laufenden Band, de Duitse versie van Eén van de acht. Rudi Carrell had als persoonlijk adviseur de Nederlander Dick Harris, die de show ook regisseerde. Ook andere Nederlanders werkten voor Carrell in Duitsland.
Carrell maakte vanaf 1970 in Duitsland ook een aantal speelfilms: Wenn die tollen Tanten kommen, Tante Trude aus Buxtehude en in 1971 Rudi, benimm dich en anderen. Ook al waren sommige films zeer succesvol (de eerste trok drie miljoen kijkers), en ondanks de hoge gages, was Carrell allesbehalve trots op die simpele komedies. Hij verafschuwde het zelfs om in vrouwenjurken als Tante op het doek te verschijnen.
Carrell speelde in 1971 en 1972 in de shows van Bobbejaan Schoepen in Bobbejaanland (België), een toenmalige trekpleister voor (inter)nationale variété-artiesten. Hij werd diens buur en vriend (later, in 1974, zouden ze ook nog samen duetten zingen in de televisieshows van Carrell).
Na zijn verblijf in België keerde Carrell terug naar Duitsland, waar hij ook succes oogstte als zanger. Zo had hij in 1975 veel succes met het lied Wann wird’s mal wieder richtig Sommer?: een vertaling van het lied ‘t Is weer voorbij die mooie zomer, dat in Nederland in 1973 met Gerard Cox een hit werd.
In 2005 werd er bij hem, naar eigen zeggen een kettingroker, terminale longkanker vastgesteld. Hierdoor kreeg hij onder meer moeite met praten. Zijn voorlaatste optreden op de Duitse televisie, op 30 december 2005, in 7 Tage, 7 Köpfe, vond dan ook plaats zonder dat hij een woord zei.
Rudi Carrell overleed uiteindelijk ook aan de gevolgen van die longkanker. Hij werd 71 jaar oud.
Bron: Wikipedia
Deze week een foto van de Boertjes van Buuten. Veel mensen hebben veel plezier aan dit orkest beleefd.
De Boertjes van Buuten (voorheen De Bietenbouwers), het laatste woord doorgaans uitgesproken als buut’n, was een KRO-huisorkest onder leiding van Jo Budie.
Vanaf 1966 tot 1972 waren de Boertjes van Buuten het orkest in het televisieprogramma Mik van de KRO. Het programma verscheen meer dan zes jaar op de televisie met: de Boertjes van Buuten onder leiding van Jo Budie, Kees Schilperoort als Gait-Jan Kruutmoes, zangeres Annie de Reuver, later opgevolgd door Annie Palmen, als Drika en Henk Jansen van Galen als Lubbert van Gortel. Na diens overlijden op 15 maart 1970[1] werd zijn plaats ingenomen door Ab Hofstee als Boer Voorthuizen. Ook was er de “imitator in vaste dienst” Bertus Bolknak, pseudoniem van Henk van Wijk.
Daarnaast vormden de Boertjes van Buuten het vaste huisorkest van het KRO-radioprogramma Van twaalf tot twee.
De Tijdbrekers uit Dedemsvaart deze week op de voorgrond. Iedereen die in het verleden ook naar Nederlands talige muziek luisterden heeft de Tijdbrekers weleens gehoord.
