De band die deze week in het voetlicht staat is het dans en stemmings orkest “De Amerado’s”. Deze band kwam uit Oldenzaal en Losser en bestond uit de bandleden: R. Verhijen, Gitaar en zang; W. Hemme Basgitaar en zang, J. Platje, Orgel accordeon en zang en B. Withag, drums.
Op 11-03-2023 werd er door Café Restaurant De Molenberg een Mill Hill Rock Night georganiseerd. Er traden drie bands op, te beginnen met Big Ashtray, gevolgd door Motbak en laatste The Leftovers. Wij als Helena’s moedigen dit soort activiteiten zeker aan. En alhoewel wij deze muziek zelf niet spelen hebben we veel respect voor deze bands.
Door de bands werd muziek gespeeld van Pearl Jam tot Poch en van AC/DC tot Golden Earring. Het was een gezellige avond waarbij de zaal goed gevuld was en dat is voor “De Molenberg” reden om hier een vervolg aan te geven. T.z.t. zal er een nieuwe datum geprikt worden.
The Big Ashtray zijn allemaal nog jonge mensen die zeker in de toekomst meer van zich laten horen. Bezetting: Sterre Oude Wesselink, zangeres; Stefan Steggink, zanger – gitarist; David Pouwels, solo gitarist; Bart Plegt, basgitaar; Oscar Busscher, drum
De band Motbak zal dit jaar optreden bij het Festival “Rock am Esch” in Tubbergen. De band bestaat pas sinds Januari dit jaar en ze timmeren dus flink aan de weg. Bezetting: Arjan Hellingman, zang; Paul Bonsma, gitaar; Ruud Steenwille, gitaar; Jurgen Nijland, basgitaar, Mark Boerrigter, drum
The Leftovers bestaan nu al een aantal jaren en ze hebben met elkaar nog veel plezier in het samen muziek maken. Ook dit jaar zijn ze weer te beluisteren in Vasse tijdens Kingrock op koningsdag. Bezetting: Rob Engbers, zang; Tom Kamphuis, gitaar; Leo Bossing, solo-gitaar; Henk Velthuis, basgitaar; Mark Boerigter, drum
Als Peter Wiedemeijer in deze tijd nog geleefd had, dan had hij zeker meermalen zijn liedje “Ik Geloof” ten gehore gebracht. Het nummer kunt beluisteren door de knop van de media player, recht boven op deze site, aan te zetten. Dit lied is in 1972 uitgebracht en viel toen bij de gelovigen erg in de smaak. Peter is in 1983 op 51 jarige leeftijd overleden.
Mieke, artiestennaam van Mieke Gijs (Turnhout, 8 mei 1957), is een Belgische schlagerzangeres.
Jaren 70
Mieke begon al op jonge leeftijd met zingen. Toen ze elf jaar oud was, deed ze in Arendonk mee aan haar eerste zangwedstrijd, die ze ook won met een vertolking van Mama van Heintje. In de jaren hierna was ze veelvuldig actief bij diverse andere zangwedstrijden. In 1971, op dertienjarige leeftijd, bracht ze op het platenlabel RCA haar eerste single uit: Susa Nina. Het nummer werd echter geen hit, net zomin als de volgende singles Tien rode rozen en Fijn dat jij er bent.
In 1973 werd Mieke in contact gebracht met Pierre Kartner, alias Vader Abraham, die na zijn successen met het kindsterretje Wilma op zoek was naar een nieuwe jonge zangeres. Samen namen zij het duet Wat een prachtige dag op, een vertaling van de hit What a wonderful world van Louis Armstrong. De single bereikte de tipparade van de Nederlandse Top 40. Een jaar later beleefde Mieke haar doorbraak met het door Kartner geschreven lied Een kind zonder moeder, dat zowel in Vlaanderen als in Nederland een hit werd. Ook het gelijknamige album werd een succes.
Gedurende het midden van de jaren zeventig scoorde Mieke nog een aantal hits, zoals Zomertijd, M’n beste vriendin en Het leger van werkelozen. Dit laatste nummer was wederom een duet met Pierre Kartner, in samenwerking met het Weesper Mannenkoor en De Kermisklanten. Met Kartner bleef ze intensief samenwerken; hij schreef de meeste van haar liedjes en was tevens haar producer.
In 1976 verscheen het album Zo tussen dromen en ontwaken. De singles die hiervan werden uitgebracht hadden echter weinig succes. In 1978 scoorde Mieke wel een hit met het nummer Charlie Chaplin, afkomstig van haar album Horen zien en zingen. In 1979 trad Mieke in het huwelijk met BRT-regisseur Hugo Dewaersegger.
Jaren 80
Toen Pierre Kartner zich steeds meer ging concentreren op zijn eigen carrière, werkte Mieke korte tijd samen met Cees de Wit. Begin jaren tachtig werd Dries Holten haar nieuwe producer. Met hem maakte ze onder andere de singles Dromenland en Als ik jou niet had, beide van oorsprong Duitse schlagers die geschreven waren door Ralph Siegel. In dezelfde periode bracht Mieke in Duitsland enkele Duitstalige singles uit. Dat was niet voor het eerst, want in 1976 had ze ook al eens een Duitse single gemaakt: Liebe Mutter.
In 1982 werd de samenwerking met Holten stopgezet en kwam Mieke opnieuw onder begeleiding van Pierre Kartner te staan. Er volgden enkele jaren zonder grote successen en midden jaren tachtig werd de rol van Kartner overgenomen door producer Ad Kraamer. In 1985 bereikte Mieke opnieuw de hitparades met de single Zaterdagavond, een duet met Dennie Christian. Dit nummer, een cover van Ich komm’ bald wieder van Cindy & Bert, stond zes weken genoteerd in de Nederlandse Top 40. Gedurende de rest van de jaren tachtig nam Mieke nog verschillende andere platen op met Christian, later aangevuld met Micha Marah en/of Freddy Breck. Samen traden zij veelvuldig op tijdens het Schlagerfestival.
In 1988 bracht Mieke de single Kom weer terug bij mij uit, een vertaling van het lied Ne partez pas sans moi, waarmee Céline Dion dat jaar het Eurovisiesongfestival gewonnen had. Het nummer presteerde echter matig en ook de volgende singles flopten.
Jaren 90
Onder de hoede van Roger Baeten, die Ad Kraamer als producer verving, nam Mieke in 1990 de single Vlinders in je buik op, een cover van Chanson populaire van Claude François. Het nummer werd een hitje in Vlaanderen en leidde tot een optreden in het televisieprogramma Tien om te zien. Hierna volgden singles als Vrij als ‘n vogel en Om je hart te voelen slaan (een cover van Pour un flirt van Michel Delpech), maar deze haalden de hitlijsten niet.
In 1993 nam Mieke deel aan Eurosong, de Vlaamse voorronde voor het Eurovisiesongfestival. Met het nummer Waarom zou er vrede zijn eindigde ze hierbij op de zevende plaats. Een jaar later bracht ze met weinig succes de singles Soms is liefde… (een duet met Jo Vally) en Laat me alleen (een cover van Rita Hovink) uit. Haar album Voor jou verscheen in 1995. In 1996 ondernam Mieke een tweede poging om voor België naar het Eurovisiesongfestival te gaan. Tijdens de selectieshow De Gouden Zeemeermin werd ze met haar nummer Op dit moment echter uitgeschakeld.
Na het overlijden van haar man zette Mieke haar carrière tijdelijk op een laag pitje. In 1998 bracht ze nog wel een album uit met naar het Nederlands vertaald repertoire van Dolly Parton.
Jaren 00 tot heden
Hoewel grote hits uitbleven, bleef Mieke na de millenniumwisseling regelmatig nieuwe singles uitbrengen. Zo verscheen in 2001 Zoiets als liefde, een cover van een nummer van Michelle. In 2002 nam zij, op aandringen van Pierre Kartner, weer een duet op met Dennie Christian, getiteld Ik ben verliefd, jij bent verliefd. Zowel Christian als zijzelf vonden de tekst van het lied eigenlijk te puberaal, maar de single werd desondanks toch uitgebracht, met een flop als gevolg.
In 2004 vierde Mieke haar dertigjarig artiestenjubileum. Ter gelegenheid hiervan werd een album uitgebracht: Dertig jaar Mieke, het complete hitoverzicht. Behalve vier nieuwe nummers bevatte dit album ook een dvd. Twee jaar later, in 2006, dook ze met de single Boom bang-a-bang (origineel gezongen door Lulu) voor het eerst sinds 1989 weer op in de Nederlandse hitparade. Dit nummer, waarvoor zij zelf de Nederlandstalige tekst schreef, was afkomstig van haar album Vliegen als een vogel. Ook Pierre Kartner en Salim Seghers schreven aan dit album mee.
Samen met Dennie Christian, Christoff en Lindsay bracht Mieke in 2009 een nieuwe versie uit van het nummer Zaterdagavond. Net als in 1985 werd het opnieuw een hit; in de Vlaamse Ultratop bereikte de single de vijfde plaats. In de periode hierna nam Mieke ook materiaal op met andere artiesten, zoals Liliane Saint-Pierre, Bart Kaëll en vooral Luc Van Meeuwen. Met Van Meeuwen nam ze vanaf 2013 verschillende singles op, die in 2016 verschenen op een album. In 2017 volgde de cd Parels, waarvan enkele nummers al eerder op single waren uitgebracht. Dit album bevat ook drie duetten met Bandit.
Discografie (selectie)
Bronvermelding: Wikipedia
Driftwood staat deze week in de schijnwerpers. Van deze band uit Almelo is ons weinig bekend, dus als er lezer zijn die informatie voor ons hebben dan horen we dat graag op helenas@ziggo.nl
Christian Anders (15 januari 1945, Bruck an der Mur) is een Oostenrijks schlagerzanger en componist. Zijn echte naam is Antonio Augusto Schinzel-Tenicolo.
Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog weken zijn ouders uit naar Italië, het land van zijn vader en woonde er negen jaar op het eiland Sardinië. Toen hij tien jaar was verhuisde hij met zijn ouders naar Offenbach am Main in Duitsland. In 1968 kreeg hij een platencontract, maar het duurde nog een jaar vooraleer hij groot succes kende. Met Geh’ nicht vorbei had hij een grote hit in 1969. De plaat ging een miljoen keer over de toonbank en stond op 1 in de Duitse hitparade en bereikte plaats drie in de Zwitserse en Oostenrijkse en de 22ste in de Nederlandse. In 1971 richtte hij in Berlijn zijn eigen platenstudio op, Chranders Records. Hij stond vaak in de ZDF-Hitparade en de hitparade van Radio Luxemburg. Anders scoorde vele hits, maar hij kon na Geh’ nicht vorbei nog maar één keer de hoogste plaats in de hitparade wegkapen en dat was in 1972 toen hij met Es fährt ein Zug nach nirgendwo, zijn bekendste lied, opnieuw een hit had.
Bron: Wikipedia
Een tijdje geleden kwam ik in contact met Dinand Leferink en van hem heb ik onderstaande ontvangen en zal ook de komende 2 weken hiermee verder gaan.
Zoals beloofd hierbij deel 1 als opmaat naar de gegevens van Remix party band. Wellicht vindt je het leuk om volgorde te zien van de verschillende bandleden die weer doorstroomden naar andere orkesten destijds. Daarom 3 mails. Ik hoor graag of je het leuk vindt om op deze manier eventueel te verwerken.
Groetjes Dinand
De Musketiers – Een icoon van de Nederlandse dansmuziek uit de jaren ’60
In de bruisende jaren zestig kende Nederland een rijke danscultuur waarin het dansorkest De Musketiers uit Markelo een prominente rol speelde. Onder de bezielende leiding van de inmiddels overleden Jan Arfman groeide het orkest uit tot een geliefde naam binnen de nationale muziekwereld. Bekend om hun dansbare repertoire en energieke optredens, waren De Musketiers vaste gasten in feesttenten en zalen door het hele land. De bezetting bestond onder meer uit Jan Arfman, die toetsen en accordeon voor zijn rekening nam, en zanger/gitarist Tonny Mengerink. Beiden zouden ook na hun tijd bij De Musketiers hun muzikale pad voortzetten. Ook Henk Brandenbarg (zang/saxofoon) en Wim Simmelink (zang/drums) speelden bij de Musketiers . Jan Arfman bleef actief als leider van het latere Dansorkest TSM, terwijl Tonny Mengerink bekendheid verwierf als oprichter en bandleider van het veelgevraagde Saturnus Quintet uit Goor. Een van de bekendste nummers van De Musketiers is “Want jij stuurt mij viooltjes”, geschreven door A.J. Mengérink en uitgebracht als 45-toeren single op het Decca-label. Hun oeuvre omvatte ook een langspeelplaat met de titel “Lief en Leed”. Op deze LP prijkt het nummer “Ik droom van de liefde”, dat onder liefhebbers van piratenmuziek nog altijd geliefd is.
