De Amerado’s

Duo Topas deze week op de voorgrond. volgens onze informatie komen de mannen uit Oldenzaal en Enschede maar de namen weten we helaas niet. Uiteraard horen we dat graag.

Het is alweer drie jaar geleden dat wij onderstaande geplaatst hebben. Vandaag is het een mooi moment om de Victorino’s op herhaling te laten gaan.

De band “The Victorino’s” is op 27-07-1954 opgericht door de gebroeders Franke uit Manderveen.

Ze zijn begonnen met het spelen van dans avonden bij Café de Hegboer in Nutter. Deze gelegenheid heet nu de Witte Hoeve. Ook hebben ze 13 jaar de dansavonden verzorgd bij Café Restaurant Warmelink  (de Bakker) in Geesteren en 3,5 jaar bij Tibbe in Harbrinkhoek.

Gerard Franke, Drummer ( is nu 77 jaar en speelt nog soms voor de hobby); Dikie van Nek, Trompettist ( is nu 55 jaar en speelt nog steeds); Broer Vis, Saxofonist ( is in 1966 op 49 jarige leeftijd overleden); Antoon Franke, Accordeonist ( is 27-05-1979 op 43 jarige leeftijd overleden); Jan Franke, Bassist ( is nu 80 jaar)

De informatie en  foto is ons ter beschikking gesteld door Gerard Franke.

Johnny Lion, pseudoniem van John van Leeuwarden, (Den Haag, 4 juli 1941 – Breda, 31 januari 2019) was een Nederlands zanger en acteur. Lion was zanger van The Jumping Jewels en werd later als solozanger bekend met de hit Sophietje.

In 1959 formeerde hij met een aantal schoolvrienden de band Johnny & His Jewels, later omgedoopt in The Jumping Jewels. Deze groep, geformeerd naar het voorbeeld van de commerciële rocker Cliff Richard, scoorde in 1961 een nummer 1-hit met Wheels en had tot 1965 nog enkele successen in Nederland.

Solo

In dat jaar verliet Van Leeuwarden de groep om als Nederlandstalige solozanger door te gaan. Dit leverde hem meteen de grote hit Sophietje op, het Zweedse nummer Fröken Fräken van Thore Skogman, in het Nederlands vertaald door Gerrit den Braber en opgedragen aan zijn vriendin en zakenpartner Sophie van Kleef. Het jaar daarop scoorde hij met Tjingeling wederom een hit en opende hij met Van Kleef een kledingboetiek met de naam Sophie en Johnny. Deze bleef bestaan tot hun relatie in 1969 afgelopen was. Na Tjingeling wist hij geen echte hits meer te halen. Wel kreeg hij een vaste aanstelling voor een seizoen bij het Circus Boltini, samen met Rob de Nijs.

In latere jaren liet Lion zo nu en dan als zanger van zich horen, onder meer met de single Alleen in Dallas uit 1983, die doordat dj Jeroen van Inkel de plaat in het voorjaar van 1988 veelvuldig draaide in zijn ochtendshow Ook Goeiemorgen op de volle vrijdag van Veronica op Radio 3, een radiohit werd. De plaat bereikte vreemd genoeg niet de Nederlandse Top 40, maar bleef steken in de Tipparade waar de single 6 weken stond genoteerd. Wél bereikte de plaat de 42e positie van de Nationale Hitparade Top 100.

Het titellied van de film Brandende Liefde uit 1983 werd in datzelfde jaar veel gedraaid op Hilversum 1 en Hilversum 3. De plaat werd eveneens een radio hit maar bereikte de Nederlandse Top 40, Nationale Hitparade en de TROS Top 50 niet. Overigens noemde hij zich op deze singles John Lion.

Journalistiek

Van Leeuwarden bleef na zijn zangcarrière werken bij Circus Boltini, nu als perschef. Later schreef hij ook columns voor het weekblad Panorama en maakte hij in 1995 voor dat blad samen met Govert de Roos de serie In bed met Johnny Lion. Tevens heeft hij als journalist voor diverse tijdschriften en kranten gewerkt, en was hij onder andere tien jaar (2001-2011) hoofdredacteur van het SENA Performers Magazine.

Bron: Wikipedia

ZZ & De Maskers, begonnen in 1962,  was een van de eerste Nederlandse beatgroepen. De voorman gedurende de eerste jaren was de zanger en componist Bob Bouber (pseudoniem van Boris Blom), die met zijn achtergrond als acteur verantwoordelijk was voor de opvallende optredens en het imago van de groep. ZZ stond overigens voor ‘Zingende Zaag’. Hun debuutsingle ‘Dracula’ uit 1964 werd meteen een groot succes en ook met de single ‘Ik Heb Genoeg Van Jou’ uit 1965 scoorde de band een grote hit. De Maskers namen ook een aantal liedjes op met twistlegende  Chubby Checker. Bouber ging eind 1965 alleen verder en schreef de hit ‘Ik Heb Geen Zin Om Op Te Staan’ voor de groep HET. De Maskers brachten met wisselend succes nog een aantal platen uit en traden tot 1973 in verschillende bezettingen op. Op instrumentale nummers van De Maskers uit de jaren zestig was Jan de Hont de solist. De bekendste ‘evergreen’ van De Maskers is het prachtige ‘La Comparsa’ uit 1963, een fraaie gitaarbewerking van een compositie voor piano van de Cubaan Ernesto Lecuona. ‘La Comparsa’ van ZZ & De Maskers werd in 1963 als single uitgebracht door Artone Records. Op de B-kant stond het nummer ‘Quizas, Quizas, Quizas’.

Bron: Wikipedia

Vanavond is er weer de jaarlijkse Streu-Jam in het streu in Mander. Dit jaarlijks terugkerend evenement bestaat al diverse jaren en elk jaar is het weer gezellig en treden en diverse bands op uit de regio. Hopelijk werkt het weer enigszins mee en wordt het weer een zeer gezellige avond met leuke muziek. Uiteraard is iedereen van harte welkom.

Leni & Ludwig was een Nederlands zangduo, dat bestond uit het echtpaar Leni Raats (Nieuwenhagen, 29 januari 1925 – Landgraaf, 9 april 2013⁾ en Ludwig Rutar (Kerkrade, 20 juli 1915 – Schaesberg, 1993). Hun grootste hits waren Schön ist die Jugend, een single die 11 maanden in de hitparade stond en de top 10 bereikte en daarmee een van de grootste hits in 1958 was, en Rosen der Liebe. Van deze nummers werden meer dan één miljoen exemplaren verkocht.^[3]

Ludwig Rutar kwam uit een gezin met acht kinderen. Als kind leerde hij leerde zichzelf gitaar en mondorgel spelen. Eenmaal volwassen werd hij aanvankelijk kapper, maar in 1946 werd hij beroepsmuzikant als gitarist bij de Die Lustige Drei, met daarin ook Frits Repin. Kort daarna leerde hij Leni Raats kennen. Ook Leni Raats was aanvankelijk kapper, maar leerde ook drums spelen. Leni en Ludwig vormden een muzikaal duo en trouwden nog in datzelfde jaar.

Als duo namen Leni en Ludwig een groot aantal singles en albums op. Ludwig Rutar zong en speelde Steirische Harmonika, Leni Raats zong en bespeelde de drums. Hun vaste producer was Johnny Hoes. Begin jaren 80 werd Ludwig Rutar ziek, waardoor zij niet meer op konden treden. Ludwig Rutar overleed in 1993 aan de ziekte van Parkinson. Zijn vrouw overleed in 2013.