Datos Kwartet

Afgelopen zaterdag is Gert Timmerman op 82 jarige leeftijd overleden. Men kan zeggen wat men wil maar Gert was een goede muzikant met een gouden stem.

Zoals eerder aangegeven gaan we deze week verder met de muzikale loopbaan van Dinand Leferink.

Dansorkest TSM 

Midden jaren zeventig groeide het Oost-Nederlandse danscircuit uit tot een ware broedplaats van muzikale activiteit.  Midden jaren ’70 kreeg deze scène een extra impuls met het dans- en showorkest TSM uit Markelo, opgericht en geleid door de markante bandleider Jan Arfman (toetsenist en accordeonist). De band bestond verder uit Dinand Leferink (drums/zang)  Fred Brunnekreef (basgitaar/zang/trombone), Gerard Waanders (gitaar/zang/trompet) en Eef Heijmer (saxofoon/zang/fluit) en vormde een hecht team.  TSM stond bekend om zijn veelzijdigheid en professionele benadering. In een periode waarin live muziek nog het kloppend hart was van elk feest, speelden we tot wel drie à vier avonden per week op bruiloften, dansavonden en dorpsfeesten. Bekende locaties waar we geregeld optraden waren onder meer De Uitrusting in Eefde, Poppe in Markelo, Zwakenberg in Raalte, Reimink en Jansen in Lemelerveld, het Bonte Paard in Holten, Lentelink in Goor, Assink in Hengevelde en Spoolder in Bentelo. Ook de Achterhoek en de Kop van Overijssel behoorden tot hun vaste speelregio. Het repertoire van TSM bood voor ieder wat wils: dansbare en herkenbare muziek, gedragen door de karakteristieke blazerssectie. Die drie blazers vormden het kloppende hart van onze sound en gaven onze uitvoeringen een unieke kleur, geïnspireerd door grootheden als Egerländer, James Last en het Vader Abraham Showorkest. Een bijzondere mijlpaal in ons muzikale bestaan was de release van onze single met de nummers “Silvia” (A-kant) en “Mijlen Ver” (B-kant). Vooral “Mijlen Ver” gezongen door Dinand Leferink heeft in de jaren daarna een cultstatus verworven onder liefhebbers van piratenmuziek. Aanvankelijk uitgebracht in eigen beheer, werd het nummer later ook door het label Telstar in Weert opgenomen in hun catalogus – een erkenning van de blijvende aantrekkingskracht van onze muziek. Onderstaande groepsfoto, gemaakt bij een kasteel in Diepenheim door wijlen Jan ten Hove, vormt een blijvende herinnering aan een gouden tijd waarin muziek verbond, feest bracht en herinneringen creëerde die tot op de dag van vandaag voortleven.

Combo Wil de Bras uit Bergen op Zoom 1969-1975

Wil de Bras alias Eric Binkhuysen (gitaar, zang; Cor Hoogeveen (orgel); Dries Patijn alias André Moss † (saxofoon); Henk van Rijswijk (saxofoon); Cees de Groot (basgitaar) vervangen door Ruud Wenzel † (basgitaar); Wim Verbiest (drums)

Deze keer een foto van de oude samenstelling van De Helena’s in 2011. Wij zullen altijd met weemoed daarop terugkijken, ondanks het feit dat ons huidige samenstelling ook perfect bij elkaar past.

Vlnr: Frans Schulten, Bennie Loman, Benny Lenferink, Roland Urban en op de voorgrond Frans Heerink.

Deze week staan de “Eastlanders” centraal op onze site. Deze band speelde in de zeventiger jaren bij Roord in Oldenzaal de dans avonden waar onder getekende graag ging luisteren als dat mogelijk was. Ook heeft deze band vaak de muzikale omlijsting verzorgd bij dans wedstrijden. Deze foto en nog ca 165 andere foto’s hebben we vorige week gekregen via Gerard Wigger. Gerard had op zijn beurt de foto’s gekregen van Graads oet Riessen. Zeker 150 foto’s hadden we nog niet in ons bezit waardoor we deze site nog zeker 3 jaar elke week kunnen vullen met een andere foto. Ook van Marinus Bekkink hebben we de laatste tijd foto’s gekregen en met alle foto’s die we krijgen zijn we bijzonder blij en een welgemeend dank je wel is daarvoor zeker op de plaats.

Deze week lazen we een artikel dat Anneke Grönloh op 74 jarige leeftijd nog steeds optreed. Tijdens het optreden maakt ze gebruik van een zuurstof fles omdat ze een long ziekte heeft.

Onderstaande informatie kunt u vinden op www.wikipedia/annekegronloh

Anneke Grönloh werd in Tondano, Noord-Celebes, Nederlands-Indië geboren op 7 juni 1942 en bracht haar eerste levensjaren in het door de Japanners bezette Nederlands-Indië door in een jappenkamp. Haar vader, een Nederlandse officier, was al voor haar geboorte geïnterneerd. Pas na de bevrijding werd het gezin herenigd.

Na de oorlog vertrok het gezin Grönloh met de Willem Ruys naar Nederland, waar het opgevangen werd in het Noord-Brabantse Grave. Anneke groeide op in Eindhoven. Op het Gemeentelijk Lyceum leerde Anneke Grönloh Peter Koelewijn kennen en trad zij samen met hem en zijn band Peter en zijn Rockets op tijdens feestjes. Daarnaast verzorgde ze in Nederland en België al optredens met onder meer het orkest van Jos de Mol en The Skyliners, waar ze voornamelijk Amerikaanse hits, jazz en rock-‘n-roll zong. Onder de naam “Yokotjang” trad ze ook op als zangeres/danseres met oosterse liedjes. Yokotjang betekent in het Japans klein zusje , zo werd Anneke in het jappenkamp tijdens de oorlog genoemd.

Op 19 december 1959 wint Anneke het “Cabaret der onbekenden”, een destijds zeer beroemde talentenjacht. De finale wordt op tv uitgezonden en de hoofdprijs is een platencontract. Haar winnende lied “ma, he’s making eyes at me” wordt later een grote hit voor haar in het buitenland. Ze neemt een Nederlandse versie ervan op onder de titel “ma, hij wil zo graag een zoen”. De opname wordt een hit in Nederland. Op deze plaat wordt ze begeleid door Peter en zijn Rockets, met wie ze in de periode 1960/1962 veel optredens in het land verzorgt.

Anneke komt onder contract bij platenfirma Phonogram van Philips; het huidige Universal Music. Haar eerste singel is een Maleis liedje met de titel “Asmara”. In Nederland doet het nummer weinig, maar in Singapore, Maleisië en Indonesië wordt het een grote hit.Een nummer 1 hit en gouden plaat in het verre oosten zijn het resultaat. Eind 1960 vertrekt ze op haar eerste concerttournee naar Singapore en Maleisië. Voor de Nederlandse markt worden tienerliedjes als “Maar Charly stuurde me bloemen” opgenomen, waarmee haar populariteit groeit. De song “Trui, trui, slobbertrui” is de eerste echte hit in eigen land in 1961.

1962 is een zeer succesvol jaar voor Anneke Grönloh. De in 1961 opgenomen Indische liedjes “Boeroeng kaka” en “Nina Bobo” worden grote hits in het verre oosten. Beide nummers staan maandenlang op nummer 1 in Singapore en Maleisië en leiden wederom tot gouden platen. De populariteit in die streken is enorm. Tijdens een tournee in in januari 1962 treedt Anneke op in stadions en grote concertzalen in onder andere Singapore, Ipoh, Malakka en Penang. Ze onderneemt deze tournee samen met The Blue Diamonds, die in die streken ook erg populair zijn door hun hit “Ramona”. “Nina Bobo” scoort ook in Japan en wordt uiteindelijk Anneke’s grootste internationale hit. Ondertussen heeft Anneke ook een aantal platen opgenomen in het jazzgenre, haar favoriete muziekstijl, met onder andere The Dutch Swing College Band en de Rivertown Dizieland Band. In juli 1962 neemt ze samen met onder andere Mieke Telkamp en Milly Scott deel aan het Knokke Festival; een destijds zeer prestigieus songfestival in België. Daar zingt ze voor het eerst haar nieuwe single “Brandend Zand”. Het nummer komt vanuit het niets binnen op nummer 1 en blijft daar 3 maanden staan, totdat het van die plek verdreven wordt door Anneke’s nieuwe plaat “Paradiso”, die maar liefst 14 weken op nummer 1 staat. Meer dan een half jaar staat de zangeres dus onafgebroken op nummer 1. In de wekelijkse hitlijst van Platennieuws staat Brandend zand 2 weken op de eerste plaats. Vanaf 24 november 1962 staat Paradiso maar liefst 16 weken aaneensluitend op nummer één. Dit record aantal weken is nog steeds niet verbroken^[1]. Voor zowel Brandend Zand als Paradiso krijgt ze eerst gouden en daarna platina platen. Als Anneke Grönloh eind november opnieuw voor een tournee naar het verre oosten vertrekt is ze uitgegroeid tot Nederlands eerste en grootste tienerster/popidool.

Op 31 augustus 1964 trouwde zij met de Veronica-diskjockey Wim-Jaap van der Laan. Hij overleed in 2004.