Deze week in onze rubriek Gerard Wijlens uit Haaksbergen. Gerard heeft in de jaren 70 vele dag bruiloften gespeeld voor “de Helena’s” en altijd waren de gasten tevreden over zijn prestatie. Helaas is Gerard enkele jaren terug overleden.
Het “Daylight Combo” is deze week aan de beurt in onze rubriek “Herkent U deze nog?”. De band bestond uit J. Goossen uit Almelo, B. Haasewinkel uit Hengelo, C. Schunselaar uit Enschede en K. Theunissen uit Hengelo. Bij de informatie op de foto stond niet bij welke persoon welke instrumenten hoorde. Wel stond op de foto dat dit “Daylight Combo” de verzorging op zich nam van bruiloften, feestavonden, recepties en dansavonden. Als er iemand is die meer informatie heeft dan horen we dat natuurlijk zeer graag.
Een foto van The Jokers uit Enschede op onze site. Helaas weten we niks van deze band te vertellen wat ze speelden en wie ze waren. Als een lezer dat weet dan horen we dat uiteraard heel graag op dehelenas@gemail.com
| Johan en Henk spelen dans- en stemmingsmuziek. |
| Johan is zanger/toetsenist. Henk drumt en zingt de tweede stem. |
| Johan en Henk van der Sluis zijn geboren en getogen in Onstwedde. Ze komen uit een gezin van 9 kinderen en zijn opgegroeid met muziek. Na enige tijd in diverse bandjes te hebben gespeeld beginnen de broers aan een eigen muzikale carrière als het Duo Johan en Henk. |
| De broers staan regelmatig in radio- en tv-programma’s zoals ‘Op volle Toeren’ om hun liedjes als Geloof Hoop en Liefde, Angelina, Kijk over je schouder, Het Brandweerlied, Van Veendam noar Olle Pekel te zingen. Ze maken in die periode 40 single’s, 7 LP’s en diverse cd’s. |
| Na 17 jaar stopt Henk met optreden en Johan moet verder met andere partners. |
| 20 jaar later gaan Johan en Henk weer samen de bühne op voor een eenmalige reünie, in februari 2010. Dit voelt zo vertrouwd en goed dat ze besluiten om toch maar af en toe weer samen op te gaan treden. Er wordt zelfs een nieuwe cd uitgebracht, “Als vanouds”. |
Het “Apollo Kwartet” uit Hengelo staat deze week in de schijnwerpers. Wie meer informatie weet, nodigen wij uit om te reageren op deze site. 
Deze week weer een oude foto uit het begin van de zeventiger jaren van The Little Stars uit Langeveen. Deze foto stamt nog uit het begin van de band nadat gitarist Johan Verenjans de band had verlaten en werd opgevolgd door Jan Pot. In die tijd waren de orgels nog loodzwaar en was het altijd weer een krachtinspanning om de orgels op het podium, en aan het einde van het optreden weer in de bus te krijgen. Momenteel zijn de moderne orgels (Keyboards) zo licht in gewicht dat ze zeer simpel te verplaatsen zijn.
Wenche Myhre, ook wel Wencke Myhre, (Oslo, 15 februari 1947) is sinds de jaren zestig een succesrijke Noorse schlagerzangeres met hits in het Noors, Duits en Zweeds.
Nadat Myhre in 1960 een talentenwedstrijd in Oslo won, kreeg ze van liedjesschrijver Arne Bendiksen een platencontract.
In 1963 maakte ze haar televisiedebuut in de film Elskere. Sindsdien staat ze steeds in de spotlights. Voor haar lied Gi meg en Cowboy till mann (dat eerst door Gitte gezongen werd in het Duits, Ich will ‘nen Cowboy als Mann) onder begeleiding van Horst Wende en zijn studio/sessie muzikanten kreeg ze haar eerste gouden plaat.
In 1964 was Myhre de drijfveer achter een inzamelingsactie waarvan de opbrengst naar een kinderziekenhuis in de Gazastrook zou gaan. Hier leerde ze haar eerste man kennen, Torben Friis-Møller. Met hem heeft ze drie kinderen: Kim (1971), Dan (1973) en Fam (1975).
Voor het wereldkampioenschap skiën in 1966 zong ze het lied Vinter og sne. Datzelfde jaar won ze het Schlagerfestival met Beiß nicht gleich in jeden Apfel. Hiermee had ze eindelijk haar doorbraak op de Duitse markt, nadat ze een jaar eerder met Sprich nicht drüber als tweede was geëindigd. Er volgden nog hits en in 1968 vertegenwoordigde ze West-Duitsland op het Eurovisiesongfestival met Ein Hoch der Liebe, waarmee ze op de zesde plaats eindigde. Eind jaren 60 behoorde ze tot de absolute topartiesten en tieneridolen in Duitsland. Ze won vier Bravo-Otto’s (1966: brons, 1967: goud, 1968: goud, 1969: zilver). Ze kwam veel op de Duitse televisie en trad op met andere grootheden als Udo Jürgens en Peter Alexander. In 1970 had ze een bescheiden hit met Er hat ein knallrotes Gummiboot, dat later wel uitgroeide tot een carnavalsklassieker.
In 1974 kreeg ze een eigen televisieprogramma. In 1980 trouwde ze voor de tweede maal, dit keer met de succesvolle Duitse regisseur Michael Pfleghar. Twee jaar later kreeg ze met hem haar vierde kind, Michael. Pfleghar pleegde in 1991 zelfmoord. Een jaar later nam Myhre opnieuw deel aan de Melodi Grand Prix in haar thuisland, maar werd daar derde.
Myhre woont in een dorpje dicht bij Oslo en ze treedt nog regelmatig op. In 2004 begon ze een show met twee andere Scandinavische schlagersterren: Gitte Hænning en Siw Malmkvist. Ze trokken door heel Duitsland.
In 2009 deed Myhre in Noorwegen opnieuw een gooi naar het Songfestival. Haar lied Alt Har En Mening Nå bleef echter steken in de voorronde.
Bron: Wikipedia
Ik ken Gerrit al vanaf mijn lagere schooltijd, zijn jongste zoon zat destijds bij me in de klas.
Destijds kwam ik er wel eens over de vloer en was erg onder de indruk van zijn accordeonspel.
Dit heeft ertoe geleid om zelf ook maar iets te gaan doen.
Mede door de hulp en adviezen van Gerrit ben ik ook op het podium terecht gekomen.
De broer van Gerrit (Theo Wijlens) is drummer en samen hebben we het bandje De Serenado`s opgericht met, hoe kan het ook anders, een elektronische accordeon!
Door de moderne apparatuur is hier ook tegenwoordig een fantastisch repertoire mee te spelen dus niet alleen maar het geluid van vroeger.
Ik denk nog vaak aan die tijd terug en komen we met een nieuw nummer dan rijst nog steeds de vraag ” hoe zou Gerrit het gespeeld hebben”.
Gerrit was een fantastische accordeonist en entertainer!! Ik heb aan hem een prachtige hobby overgehouden waarvoor ik hem nog steeds erg dankbaar ben.
André Dwars accordeonist van De Serenado`s.