Deze week in onze rubriek Gerard Wijlens uit Haaksbergen. Gerard heeft in de jaren 70 vele dag bruiloften gespeeld voor “de Helena’s” en altijd waren de gasten tevreden over zijn prestatie. Helaas is Gerard enkele jaren terug overleden.
Radi Ensemble is een smartlappenband uit het dorp Thorn in Limburg en werd in 1964 opgericht door de heren Dirks en Ramakers. De groepsnaam werd ontleend aan de combinatie van de eerste twee letters van hun achternaam.
In begin waren het de muzikanten Huub Hennissen, Leo Ramakers, Herman de Vries en H. Bovend’Eert. in (1967)werd Jan van Doorn de vervanger van drummer H. Bovend’Eert. Omdat oprichter Piet Ramakers contact had met Johnny Hoes mocht de band een plaat opnemen op zijn platenlabel Telstar. De eerste single (een proefpersing) Sonja Addio! uit 1968 werd een groot succes. Van dit nummer werden meer dan 100.000 exemplaren verkocht. De groep ontving hiervoor een gouden plaat.
Andere hits waren Huil maar niet kleine Eva, Juanita, Jij alleen, Magdalena en Ramona. Ook in Duitsland bracht men diverse platen uit, waarvan één onder de naam Die Caballeros.De plaat die ze in Duitsland uitbrachten onder Die Caballeros werd met dezelfde orkest band uitgebracht. Begin jaren zeventig daalde de populariteit van het Radi Ensemble en in 1976 ging de band uit elkaar. Oprichter Piet Ramakers overleed in 1990 op 69-jarige leeftijd.Herman Vries overleed op 5 Juli 2012 in Wessem. Lei Ramakers overleed op 28-02-2015 in Heel op 66 jarige leeftijd.
Wilt u meer van deze band weten kijk dan op www.wikipedia/radi ensemble
Rudi Carrell, artiestennaam van Rudolf Wijbrand Kesselaar (Alkmaar, 19 december 1934 – Bremen, 7 juli 2006), was een entertainer, zanger, showmaster, filmproducent en acteur. Hij begon zijn carrière in Nederland bij de radio en televisie en ging vervolgens werken bij Duitse zenders. Hij werd in Duitsland een uiterst populaire tv-persoonlijkheid met spelshows en andere formats. Hij woonde sinds 1974 in Syke, een plaats ten zuiden van Bremen.
De vader en de grootvader van Carrell waren beiden werkzaam in de showbusiness. Zijn vader gebruikte daarbij de naam André Carrell. De jonge Rudolf verving op 17 oktober 1953 André tijdens een feestavond voor ambtenaren in Arnhem, waarna André Rudolf in zijn gezelschap opnam. Daarmee deed Rudolf zijn intrede in de showbusiness. Hij trad in 1955 voor de AVRO wekelijks in het radioprogramma De bonte dinsdagavondtrein op. Carrell brak in 1959 ook op de televisie door met de maandelijkse Rudi Carrell Show.
Hij werd nationaal bekend door zijn deelname aan het Eurovisiesongfestival van 1960 met het liedje Wat een geluk. Dat werd in Nederland wel populair, maar op het festival voorlaatste: alleen dat van Luxemburg eindigde nog achter hem. Het beviel hoe hij na het festival over zichzelf grappen kon maken.
Andere liedjes waarmee hij in Nederland populair werd zijn Een ballonnetje, Een muis in een molen, De hoogste tijd en Samen een straatje om. Zijn optreden in de Rudi Carrell Show als bewoner van een onbewoond eiland met het aapje Vrijdag en Esther Ofarim als zeemeermin is beroemd. Met deze show won Carrell in 1964 de Zilveren Roos op het festival van Montreux. Eén jaar eerder, dus in 1963, had hij ook al de Nipkowschijf van de Nederlandse televisierecensenten mogen ontvangen.
De Duitse carrière van Carrell begon in 1965, toen Radio Bremen interesse toonde voor zijn werk. Daar in Bremen begon hij met de tweemaandelijkse televisieshow Rudi Carrell Show. Vanaf 1974 presenteerde hij Am laufenden Band, de Duitse versie van Eén van de acht. Rudi Carrell had als persoonlijk adviseur de Nederlander Dick Harris, die de show ook regisseerde. Ook andere Nederlanders werkten voor Carrell in Duitsland.
Carrell maakte vanaf 1970 in Duitsland ook een aantal speelfilms: Wenn die tollen Tanten kommen, Tante Trude aus Buxtehude en in 1971 Rudi, benimm dich en anderen. Ook al waren sommige films zeer succesvol (de eerste trok drie miljoen kijkers), en ondanks de hoge gages, was Carrell allesbehalve trots op die simpele komedies. Hij verafschuwde het zelfs om in vrouwenjurken als Tante op het doek te verschijnen.
Carrell speelde in 1971 en 1972 in de shows van Bobbejaan Schoepen in Bobbejaanland (België), een toenmalige trekpleister voor (inter)nationale variété-artiesten. Hij werd diens buur en vriend (later, in 1974, zouden ze ook nog samen duetten zingen in de televisieshows van Carrell).
Na zijn verblijf in België keerde Carrell terug naar Duitsland, waar hij ook succes oogstte als zanger. Zo had hij in 1975 veel succes met het lied Wann wird’s mal wieder richtig Sommer?: een vertaling van het lied ‘t Is weer voorbij die mooie zomer, dat in Nederland in 1973 met Gerard Cox een hit werd.
In 2005 werd er bij hem, naar eigen zeggen een kettingroker, terminale longkanker vastgesteld. Hierdoor kreeg hij onder meer moeite met praten. Zijn voorlaatste optreden op de Duitse televisie, op 30 december 2005, in 7 Tage, 7 Köpfe, vond dan ook plaats zonder dat hij een woord zei.
Rudi Carrell overleed uiteindelijk ook aan de gevolgen van die longkanker. Hij werd 71 jaar oud.
Bron: Wikipedia
De band Les Scalas uit Apeldoorn deze week op de voorpagina.
| Les Scalas | Apeldoorn | Nol | van der Meer | Trompet / Zang |
| Les Scalas | Apeldoorn | Gerrit | Overbeek | Gitaar / Zang |
| Les Scalas | Apeldoorn | Jopie | Kersen | Drum / Zang |
| Les Scalas | Apeldoorn | Wim | Jonker | Toetsen / Zang |
De band “Entertaining” deze week op onze site. Helaas kunnen we niks van deze band vertellen maar er zijn vast en zeker lezers die ons de namen van deze muzikanten kunnen vertellen. Aan de Telefoon nummers te zien kwamen zij uit Borne en Enter.
De week kreeg ik van Henk Mengerink uit Haaksbergen een mail waarin hij aangaf dat hij nog diverse foto’s van Bands uit de jaren 70 had en of wij belangstelling daarvoor hadden. We hebben direct contact met Henk gezocht en de foto’s zijn inmiddels al bij ons gearriveerd. We hebben Henk al bedankt maar nogmaals via deze weg heel hartelijk dank .
Vandaag zetten wij een foto van het Allegro Combo op deze site waarin Henk actief was.
“The Flying Comets” uit Mill in Noord Brabant deze week op de voorgrond. Deze foto uit de begin jaren 60 van de vorige eeuw hebben we, samen met vele anderen, gekregen van Stanny Goossens. Deze 72 jarige ras muzikant is nog steeds actief in de muziek wereld en is momenteel bezig met het leren bespelen van de steel gitaar zoals te zien is op de onderste foto.
Ik ken Gerrit al vanaf mijn lagere schooltijd, zijn jongste zoon zat destijds bij me in de klas.
Destijds kwam ik er wel eens over de vloer en was erg onder de indruk van zijn accordeonspel.
Dit heeft ertoe geleid om zelf ook maar iets te gaan doen.
Mede door de hulp en adviezen van Gerrit ben ik ook op het podium terecht gekomen.
De broer van Gerrit (Theo Wijlens) is drummer en samen hebben we het bandje De Serenado`s opgericht met, hoe kan het ook anders, een elektronische accordeon!
Door de moderne apparatuur is hier ook tegenwoordig een fantastisch repertoire mee te spelen dus niet alleen maar het geluid van vroeger.
Ik denk nog vaak aan die tijd terug en komen we met een nieuw nummer dan rijst nog steeds de vraag ” hoe zou Gerrit het gespeeld hebben”.
Gerrit was een fantastische accordeonist en entertainer!! Ik heb aan hem een prachtige hobby overgehouden waarvoor ik hem nog steeds erg dankbaar ben.
André Dwars accordeonist van De Serenado`s.