Canyon

Unit Gloria was eind jaren zestig en begin jaren zeventig een succesvolle popgroep uit Utrecht. Tot 1969 heette de band Gloria, vanaf de single Our father werd dat Unit Gloria. De band trad in 1970 op in de Verenigde Staten. Na het vertrek van Robert Long in 1971 begeleidde de band Alexander Curly op zijn nummer 1-hit I’ll Never Drink Again en werd de band de vaste begeleidingsband van zangeres Bonnie St. Claire. De band heeft bestaan van 1966 tot 1976

Bezetting Unit Gloria

• Robert Long
• Albert ‘Mouse’ Hol (gitaar)
• Gerrit ‘Meep’ Hol (drums)
• Marcel ‘Hoss’ van Hardeveld (basgitaar)

Van Hardeveld werd in 1974 vervangen door Ed Swanenberg en de gebroeders Hol in 1976 door Rob Metz (gitaar) en Frans Meijer (drums). In de nadagen speelde Jan Rietman enige tijd toetsinstrumenten in de band. Ook Rob Metz en Frans Meijer hebben bij de band gespeeld.

Bekende hits waren The Last Seven Days, Our Father en met Bonnie St. Claire Clap your hands and stamp your feet (1972).

Bron: Wikipedia

Ook dit jaar vindt het het paasspektakel in Geesteren (O) weer plaats en voor de zoveelste keer treed de Pet Boon Aven Band er weer op. De afgelopen weken hebben de mannen flink gerepeteerd om ook dit jaar weer goed voor de dag te komen. Wij wensen hun dan ook veel succes met het optreden maar vooral veel plezier met elkaar.

In de jaren 60 waren de Jumping Jewels heel erg bekend. Samen met hun zanger Johnny Lion hadden ze van 1961 tot 1965 hun grootste successen.  In 1965 kregen ze een langlopend contract voor optredens in Circus van Toni Boltini en daardoor daalde hun bekendheid snel omdat ze niet meer door het land konden toeren om op te treden in diverse dancings.

Het rio Butterfly deze week in de schijnwerpers. Helaas weten we niet wie de muzikanten zijn en waar ze vandaan komen. Mocht U het weten dan horen we het graag.

Ted Herold (geboren als Harald Walter Bernhard Schubring) (Berlin-Schöneberg, 9 september 1942 – Dortmund, 20 november 2021) was een Duitse schlagerzanger.

Carrière

Harald Walter Bernhard Schubring was de zoon van een stukadoor, die in 1951 met zijn familie naar Bad Homburg vor der Höhe verhuisde. Hij had zich al sinds zijn jeugd voor muziek geïnteresseerd, vooral voor rock ‘n’ roll. Bill Haley, Buddy Holly en Elvis Presley waren zijn favorieten. Een medeleerlinge op school bracht hem in 1958 in contact met het platenlabel Polydor, die proefopnamen maakten, met als resultaat zijn eerste single met twee Duitstalige coverversies van Elvis Presley, begeleid door muziekproducent en orkestleider Bert Kaempfert. Zijn naam kreeg het pseudoniem Ted Herold. Hij kreeg een lucratief contract aangeboden met eigenbelang aan de verkoop en ging naar Wenen naar de succesvolle producent Gerhard Mendelson, die de carrière van Peter Kraus in goede banen had geleid. Herold werd als de Duitse Elvis gezien en zong tot 1960 uitsluitend covers van Elvis Presley-titels. Het nummer Ich bin ein Mann trok veel aandacht, maar werd niet door Duitse radiozenders gespeeld.

Zijn carrière ging in 1959 met talrijke single-publicaties en toerneeën bergop, onder andere met Tommy Kent, Bully Buhlan, Ralf Paulsen en Max Greger. In 1960 werd zijn repertoire met rustige nummers uitgebreid. De ballade Moonlight, geschreven door Werner Scharfenberger en Fini Busch werd een monsterhit met meer dan 500.000 verkochte exemplaren en een 1e plaats in de Duitse charts. De rebelse rock-‘n-roller kreeg tot het midden van de jaren 60 geen verbintenissen meer, dankzij de uitsluitend publieke tv-zenders. Desondanks had hij tussen 1959 en 1963 diverse optredens in muziekfilms. Als begeleidingsorkest speelde tot 1966 meestal het orkest van Johannes Fehring, in zeldzame gevallen ook de orkesten van Werner Scharfenberger, Erwin Halletz, Boris Jojic, Gerry Friedrich en Bill Justis.

In 1963 werd hij opgeroepen voor de militaire dienst in Wetzlar, waar hij werd opgeleid tot radiotelegrafist. Tijdens zijn dienstplicht bracht hij echter nog drie singles op de markt, die dankzij het beattijdperk niet echt aanspraken bij het publiek. Na zijn ontslag als onderofficier in 1964 probeerde hij nog enkele titels te brengen, maar dit werd geen succes. In 1966 nam hij zijn laatste single op bij Polydor. Tot 1969 nam hij nog twee uitgebrachte singles op, waarna het stil werd rond zijn persoon.

In 1977 kreeg hij verrassend een aanbieding van Udo Jürgens om mee te werken aan een nummer voor de lp Panische Nächte en hem tevens te begeleiden tijdens een Duitsland-tournee. Hij kreeg een platencontract bij Teldec en bracht nieuwe nummers op de markt, die hij samen met zijn oude klassiekers zong bij de talrijke optredens. Vanaf 1978 had hij een eigen begeleidingsgroep, bestaande uit de gitaristen Helmut Franke en Peter Hesslein.

Aan het einde van de jaren 90 waren zijn oude nummers compleet op cd overgezet. Hij was bij talrijke tv-uitzendingen en galavoorstellingen te gast. In 2007 speelde hij mee in aflevering 1116 van de tv-serie Lindenstraße. Daarnaast werkte hij live-concerten af en openbaarde meerdere cd’s. In 2002 verscheen ter gelegenheid van zijn 45-jarig podium-jubileum alsook van zijn 60e verjaardag het nummer Ob 16 oder 60 alsook een Best Of-cd met de titel Mein verrücktes verrocktes Leben.

Sinds 2005 verschenen nieuwe cd’s bij het label A1/A2 Records. Met het nieuwe nummer 1958 – Wir waren dabei veroverde hij weer een plek in de hitparaden. Er verschenen meerdere nummers onder dit label. In januari 2008 bracht hij weer een cd-album uit, genaamd Jukebox, Jeans, Rock ‘n’ Roll met talrijke nieuwe nummers. In december 2020 werd naar aanleiding van het kerstconcert in de Dortmunder Westfalenhalle de dubbel-lp Wahre Liebe wird nicht älter gepubliceerd. Ter gelegenheid van zijn 70e verjaardag verscheen op 15 november 2012 het album met de titel Rock ‘n’ Roll geht immer. Tegelijkertijd verscheen na Hauptsache, du machst dein Ding en Das Herz der Rock ‘n’ Roller het nummer Rock ‘n’ Roll Lady. Verdere nummers uit het tussen 2012 en 2014 verschenen album zijn: Marie Marro, Die süße Politesse, Man ist so alt, wie mann sich fühlt, Nicht jede hat ein Herz wie du en Es regnet harte Dollars. Sinds januari 2016 staat Herold onder contract bij het label Tinacolada Klangwelt. Op 1 februari 2016 verscheen de eerste publicatie bij dit label: een duet met Lars Vegas met de titel Das ist Rock ‘n’ Roll.

Privéleven en overlijden

In 1965 trouwde hij met de kasteleinsdochter Karin Höhler en verhuisde in 1966 naar Wetzlar-Nauborn, waar hij een opleiding tot radio en tv-technicus had gevolgd. Vanaf 1970 werkte hij als werkplaatsleider in zijn geleerde beroep. In maart 1977 legde hij zijn eindexamen af. Daarna woonde hij twee jaar in Echtz. In september 2002 trouwde hij met zijn langjarige levenspartner Manuela in Dortmund.

Op 20 november 2021 kwamen Herold en zijn vrouw om het leven tijdens een woningbrand. Hij werd 79 jaar

Gisteren kregen we van Jos Jambor een foto van de band Gemini in een vier mans formatie. Hij had op onze site een foto gezien van een drie mans formatie maar had geen idee of de ze twee foto bij elkaar hoorden. Bij het controleren bleek dat het zeker bij elkaar hoorde omdat op de foto van de drie mans formatie de namen van Herman Lippinkhof, Herman Heitbrink en Riny Pleysier voorkwamen. De laatste 2 namen komen ook voor op de foto van de vier mans formatie samen met H. Scholten en F. Harder.

Onderstaande personen hebben in de band Gemini gespeeld