Canyon

Hofkapel Oatmuske in 1971 in actie tijdens de karnaval.

Deze week hebben “de Helena’s” de orkestband van hun single “Ons Verhaal” opnieuw ingezongen met een tekst die bedoeld is om de Radio Piraten van Nederland te eren.  Omdat veel mensen luisteren naar Piraten muziek is dit onze ode aan de “de Piraten”. Bijgevoegd kunt u de nieuwe tekst beluisteren. Mocht u interesse hebben in opname “de Piraten” dan kunt u een mail sturen naar dehelenas@gmail.com en sturen wij hem aan u door.

Harm Agteresch alias Harm oet Riessen (Rijssen, 20 april 1943 – aldaar, 17 februari 2011) was een Nederlands komiek. In de jaren zeventig verkreeg hij vooral in Oost-Nederland bekendheid door zijn shows, die vooral conferences en liedjes bevatten, doorspekt met clownesk gedrag. Bij RTV Oost werkte hij mee aan diverse programma’s. Zijn radioprogramma Harms Farms werd al sinds 1984 uitgezonden. Ook schreef hij wekelijks een column in het Rijssens Nieuwsblad.

Agteresch liftte in de jaren zestig regelmatig op zijn klompen door Europa. Hij verdiende zijn geld met ‘optredens’ met voor het publiek onverstaanbare liedjes, tapdansen en een clownsnummer. Hier legde hij de basis voor zijn latere artiestenbestaan. Hij werd mede-heroprichter van de Rijssense Revue, schreef in de jaren zeventig teksten en trad ook zelf op in deze tot in de verre omtrek populaire revue.

Eind jaren zeventig, begin jaren tachtig ging hij solo toeren en werd hij beroepsartiest. Voor RTV Oost maakte Harm ook televisie, zoals de programma’s Harms Locafarantara, Harms Escortservice, Harm & Herman (de hond van Harm). Rode draad in deze programma’s was het opzoeken (per fiets, of met de Ford Escort) van bijzondere ‘gewone’ mensen en met hen te ‘ouwehoeren’.

Ook was Agteresch bijna 25 jaar verbonden met de zaterdag op Radio Oost. Hij presenteerde elke zaterdag van 10.00 uur tot 12.00 uur de Harms Farms. April 2010 nam Agteresch afscheid van zijn luisteraars.

In augustus 2010 werd bij Agteresch longkanker geconstateerd. In een openhartig interview bij TV oost in januari 2011 was hij nog tamelijk laconiek over zijn ziekte. Hij grapte; “ik rook nog twee aanstekers in de week”. Op 17 februari 2011 overleed Agteresch, 67 jaar oud.

Bron: Wikipedia

Uit Enschede komt het Apollo Team. Wie de muzikanten zijn weten we helaas niet en zouden het fijn vinden dat iemand van onze lezers ons dat kan vertellen. 

Op 15-jarige leeftijd zong Konings als zangeres van De Mooks. Ze werd ontdekt door Ries Brouwers, die haar voorstelde aan Pierre Kartner. Deze koppelde haar vervolgens aan de band De Rekels. Als Corry en de Rekels maakten zij vooral furore met het lied Huilen is voor jou te laat uit 1970. Dit nummer was tot 2013 (43 jaar lang) de grootste Nederlandstalige hit in de Top 40 aller tijden. Twee jaar later startte Konings een solocarrière, waarin ze scoorde met nummers als Ik krijg een heel apart gevoel van binnen, Jij weet toch wel wat liefde is, Hoe je heette dat ben ik vergeten, Je moedertje en Adios Amor. In 2004 kwam Konings nog eenmaal met De Rekels bij elkaar voor een reünie.

Caterina Germaine Maria Valente (Parijs, 14 januari 1931 – Lugano, 9 september 2024) was een Frans-Italiaanse zangeres. Ze was in de jaren vijftig tot omstreeks 1965 in Nederland en België enorm populair. Valente was samen met haar broer Silvio Francesco ook succesvol in het theater, de film en later op tv.

Valente werd geboren te Parijs als dochter van de accordeonist Giuseppe Valente, en de muzikale clown Maria Valente. In 1952 huwde ze met jongleur Erik von Aro, die haar manager werd.

Ze begon als zangeres en danseres bij het circus Grock en maakte in 1953 haar eerste platenopnamen als zangeres van het orkest Kurt Edelhagen op het platenmerk Polydor. Haar eerste grote hit had ze in 1954 met Ganz Paris träumt von der Liebe, de Duitse vertaling van I love Paris van Cole Porter. Malaguena dateert uit datzelfde jaar.

Ze werd tussen 1954 en 1962 de bekendste schlagerzangeres. Midden jaren 1950 trok Valente geregeld met Bobbejaan Schoepen op tournee door Duitsland. In 1960 bracht ze ook een door Schoepen gecomponeerd succesnummer uit in Italië: In de schaduw van de mijn, ofwel Amici miei. In 1955 stond ze in Nederland in de hitparade met achtereenvolgens Malaguena, The breeze and I, Siboney, Baiao Bongo en Fiesta Cubana. 1956 zette ze in met de Franse en Spaanse versie van Granada waarna ze in de film Bonjour, Kathrin de gelijknamige song zong, en Steig’ in das Traumboot der Liebe. Uit hetzelfde jaar dateert Wo meine Sonne scheint, de Duitse vertaling van Island in the sun van Harry Belafonte en Bouquet de rêves. Tiptipitipso uit 1957 was begin 1958 haar eerste grote hit in de Nederland en België, gevolgd door Spiel’ noch einmal für mich Habanero, in het Frans Jéremie, met Une nuit à Rio Grande als b-zijde. In juli 1958 stond ze ook met Melodia d’ amore in de hitlijsten.

In 1959 stapte ze over naar Decca. Daar werd ze begeleid door het RIAS Tanzorchester van Werner Müller.^[2] Tschau, tschau Bambina, de Duitse vertaling van Domenico Modugno’s San Remohit Piove, werd in Nederland in 1959 nummer 1 en stond zes maanden in de hitparade. Met Sweetheart, my darling, mijn schat/Bon giorno deed ze het nog beter; het werd eveneens nummer 1 en stond acht 8 maanden in de hitparade. Polyglot Caterina, die inmiddels in twaalf talen zong, zong het nummer in een merkwaardig Nederlands, in een arrangement van Werner Müller. In 1959 stond ze met negen nummers in de Duitse hitparade. Tot 1963 stond ze in de Lage Landen bijna onafgebroken in de hitparade met al of niet originele Nederlands- en Duitstalige nummers als La strada del amore, Mijn souvenir (My happiness van Connie Francis), Marina (Rocco Granata), Adonis/Er is geen dag, Zu viel Tequila (Too much tequila), Zeeman (Seemann van Lolita), Itsy bitsy, teeny weeny (Brian Hyland), Oh, Valentino (Connie Francis), Ein Schiff wird kommen (Lale Andersen), Suco, suco (Alberto Cortez, Ping Ping), Pepe (Duane Eddy), Quando, quando (samen met broer Silvio Francesco, oorspronkelijk een San Remohit uit 1962 van Tony Renis), Gondola, gondoli en Tango Italiano, (eveneens San Remohits uit 1962, van respectievelijk Bruni en Ernesto Bonino en Milva en Sergio Bruni), Tout l’amour (Passion flower), Leçon de twist (ook samen met broer Silvio Francesco).

Toen eind jaren zestig haar ster in Europa begon te tanen, trok ze naar de Verenigde Staten, waar ze, net als Ivo Robic, via de Perry Como-show al bekendheid genoot. Como had in 1962 al Caterina aan haar opgedragen. Ze zong nu meer jazzy nummers en chansons. In 1974 laste ze een pauze in om haar zoon Alexander ter wereld te brengen en daarna trok ze verder de wereld rond, waarbij ze haar stemvirtuositeit etaleerde. In de jaren tachtig trad ze regelmatig op in Duitse televisieshows, waarna het stiller rond haar werd. Uit die jaren dateert een potpourri-album van haar vroegere hits. Sindsdien leefde ze teruggetrokken in haar villa in Zwitserland, aan het meer van Lugano, waar ze op 9 september 2024 overleed. Ze werd 93 jaar oud.

Bron: Wikipedia