Het is me via via gelukt om me vast ingeënt te worden met het Russische vaccin tegen COVID-19 en voor diegəne van jullie diə bang is dat het niet getest is, ik həв het geproвееяd en kan met een gеняust hart zеббeи dat er бeən efectoski secundarioski и меня зовут Лопес Обрадор, и я коррумпирован и лжец и почему я даю чистые прямые награды.
Een pastoor, die een wandeling maakt in de vrije natuur, komt in het drijfzand terecht.
Wanneer hij ongeveer tot over zijn enkels is weggezakt, passeert er een brandweerwagen.
“Heeft u hulp nodig?” vragen de brandweerlieden.
“Nee dank u, niet nodig, “de Heer zal me bijstaan!”, antwoord de pastoor.
Wanneer hij tot zijn middel is weggezakt, passeert de brandweerwagen hem opnieuw en de brandweerlieden vragen: “Heeft u hulp nodig?”
“Nee, nee, dank u, niet nodig, de Heer zal me bijstaan!”, antwoordt de pastoor weer.
Wanneer alleen het hoofd van de pastoor nog boven het zand uitsteekt, passeert de brandweerwagen voor de derde maal.
“Heeft u nog steeds geen hulp nodig?”, vragen ze.
“Nee, nee, nee, niet nodig, de Heer zal me redden!”, antwoordt de pastoor.
Uiteindelijk verdwijnt de Pastoor helemaal in het zand!!!!
Aangekomen in het paradijs zegt hij tot God: “Ik ben echt wel naïef. Ik dacht werkelijk dat U me te hulp zou komen!”
Waarop de Heer antwoordt: “Ik heb je 3x de brandweer gestuurd. Ik zie niet in wat ik nog meer kon doen……!”
De onderwijzer gaf als onderwerp voor een opstel: “Als ik algemeen directeur van een groot bedrijf was …….”. Alle kinderen bogen zich over hun schrift en begonnen te schrijven, allemaal op één na. “Pieter, wanneer begin jij?” vroeg de onderwijzer.
“Mijn secretaresse is er nog niet”, antwoordde Pieter.
Op de vlieghaven van Montreal stijgt een Jumbo Jet op naar Frankrijk. De hoofdpiloot neemt de micro en zegt: “Ik verwelkom iedereen aan boord voor de vlucht naar de vlieghaven Charles De Gaulle in Parijs. De vlucht zal verlopen zonder incidenten en ik raad de passagiers aan om na de film even de ogen te sluiten om…..” Plots wordt de verbinding enkele seconden verbroken en dan horen de passagiers een verschrikkelijke gil en de kapitein die roept :
“Oei oei oei ! ! ! ! Oh mijn God !” Daarna is alles stil.
De passagiers bekijken elkaar angstig. De hostesses lopen heen en weer. Toch blijft het vliegtuig nog op dezelfde hoogte. Plots horen ze wat gekraak uit de luidsprekers en daarna horen ze de kapitein weer. “Dames en Heren, mijn oprechte verontschuldigingen. Maar een hostess heeft een kop hete koffie op mijn schoot laten vallen. Je moet de voorkant van mijn broek eens zien !”
“Dat is niks !”, schreeuwt een passagier. “Je moet die van mij van achter eens zien !
Een jong katholiek stel raakt op weg om te trouwen betrokken bij een dodelijk auto-ongeluk. Het stel zat buiten de Hemelse Poort te wachten tot Petrus hen naar de hemel zou brengen. Terwijl ze wachtten, begonnen ze zich af te vragen: zouden ze ooit in de hemel kunnen trouwen? Toen Petrus verscheen, vroegen ze het hem. Petrus zei: “Ik weet het niet. Dit is de eerste keer dat iemand het vraagt. Laat me het gaan uitzoeken'”, en hij vertrok. Het paar zat en wachtte en wachtte. Twee maanden gingen voorbij en het paar wachtte nog steeds. Tijdens het wachten begonnen ze zich af te vragen wat er zou gebeuren als het niet zou lukken; kun je in de hemel scheiden? Na weer een maand kwam Petrus eindelijk terug, een beetje verfomfaaid. ‘Ja’, zei hij tegen het paar, ‘je kunt trouwen in de hemel.’ “Geweldig!” zei het paar, “Maar we vroegen ons gewoon af, wat als het niet lukt? Kunnen we ook in de hemel scheiden?” Petrus, met een rood gezicht van woede, sloeg met zijn klembord op de grond. “Wat is er mis?” vroeg het bange paar. “OH, KOM OP!” riep Petrus, “Het kostte me drie maanden om hier een priester te vinden! Heb je enig idee hoe lang het duurt voordat ik een advocaat vind?”
Om 7 uur ‘s ochtends zit ik lekker te vissen langs het Amsterdam Rijnkanaal. De damp staat nog op het water. Ik zit net, komt er een man achter mij staan kijken. Het wordt acht uur, negen uur, tien uur, twaalf uur. Ik neem ’n boterhammetje en koffie en nog steeds staat die kerel achter mij naar m’n dobber te staren. Om 2 uur ‘s middags staat hij er nòg. Als ik om 7 uur ‘s avonds mijn spullen inpak, staat die vent nòg achter me. Ik zeg: “Meneer, u heeft nu 12 uur lang achter mij staan kijken. Waarom koopt u geen hengel? Kunt u zelf gaan vissen.” Zegt die man: “Sorry hoor, maar daar heb ik echt geen geduld voor . . . ”