Jan & Zwaan

Olga Lowina, pseudoniem van Olga Helena Lewina Musters (Boekelo, 15 november 1924 –Rotterdam, 4 april 1994), was een Nederlands zangeres die zich op het jodelen toelegde. Mede door Lowina beleefde Nederland diverse jodelrages. Het lijkt erop dat met haar doos ook het jodelen in Nederland is verdwenen. In 1950 verschijnt van haar een Single “Lach als de zon schijnt. Voor haar betekent dit het begin van een lange carrière.

Lowina is door haar vader vernoemd naar het kachelmerk OLGA. In 1974 werd zij benoemd tot ereburger van de Oostenrijkse plaats Steinach. In 1988 stond zij in een uitverkocht Paradiso in Amsterdam. Zij was getrouwd met Wim van Putten.

Yellow Stone vandaag op de voorgrond. De bezetting was Alwie Middelkamp, Bert Bokhove, Joop van Liefland, Reint kram en Gert Vos. Mocht u meer informatie hebben van deze formatie dan horen we het graag op dehelenas@gmail.com

Op 26 juni hebben we opgetreden  bij de kanaalbrug in Fleringen en naar aanleiding daarvan kregen wij onderstaande mail van een echtpaar uit Brabant. De man is een zeer goede gitarist die zijn sporen in de muziek ruimschoots verdient heeft.

Hallo orkest leden en organisatie.

Even toch een terugblik op zondag 26 Juni in Fleringen.

Via jullie site wisten van het optreden en zoals jullie beschreven hadden hielden wij de kanaal brug goed in onze gedachten en ik zei tegen mijn vrouw, als we daar over zijn moeten we goed opletten want dan zijn we er bijna. Amper de brug over zei ze, hier rechts volgens mij want ik hoor muziek. Inderdaad, we konden een orkest horen spelen. Uitgestapt wisten wij niet wat we aan zouden treffen aangezien het feest aan huis was. Wij dachten, een privé of buurtfeest, we wisten ook niet. Wij naar binnen en zagen gelijk dat we goed waren want we zagen jullie muzikanten gelijk staan. Ook niemand die ons aankeek met de gedachte; “vreemde eenden in de bijt “. Wij schoven netjes aan tegen de muur en gingen daarna een consumptie bestellen. Waar koop ik die munten? Maar al gauw werd duidelijk, geen munten en niet pinnen maar gewoon ouderwets afrekenen. Is altijd mijn ding geweest, gewoon betalen dan kun je de hard werkende mensen nog eens een fooitje toe stoppen. De prijs was ook uit de jaren 1960 dus lekker zat (dronken) worden als je niet hoeft te rijden. Wij hebben het bij limonade gehouden. Heerlijk om gewoon te kunnen praten terwijl de muziek doorspeelt. Zalig, dat mis je tegenwoordig deze gezelligheid. Ook de mensen allemaal even aardig alsof we thuis waren. We vonden dat jullie een leuk repertoire hadden en dat de mensen goed meededen. Zelfs de jongeren! Dit gebeurt hier in Brabant niet meer. Je bent ooit bang om naar een festival te gaan betreffende de loeiharde muziek waar je onmogelijk kunt praten.

We hebben met veel mensen kennis gemaakt die vroegen waar wij vandaan kwamen. Kortom, we voelden ons thuis. Volgens mij hebben Twentenaren wel iets gemeen met Brabant want we konden ze verrekt goed verstaan met huus en thuus.

Dit even in het kort betreffende onze beleving in Fleringen.

De complimenten aan de organisatie, perfect.

Op herhaling deze week “The Switch Combo”. Deze foto stamt uit de eind zestig of begin zeventiger jaren. Voor de verandering plaatsen we dit keer ook de achterkant van de foto. Daarop staan alle namen van de band leden vermeld. De plaats die hierbij gedraaid wordt is een Single van The Switch Combo – Het mooie Twentse land.

Nadat enkele muzikanten de formatie de Migra’s hadden verlaten zijn ze doorgegaan als New Migra’s. Deze 2 namen bleken toch te verwarrend te zijn waarna ze naam hebben gewijzigd in Boemerang, die vandaag de dag nog bestaat als een 2 mans formatie.

Het Telstar Combo deze week in de spotlights. Aan de kleding te zien komt deze foto uit eind zestiger of begin zeventiger jaren van de vorige eeuw. Als u meer van deze band weet te vertellen dan horen we dat uiteraard graag.