Christian Anders (15 januari 1945, Bruck an der Mur) is een Oostenrijks schlagerzanger en componist. Zijn echte naam is Antonio Augusto Schinzel-Tenicolo.

Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog weken zijn ouders uit naar Italië, het land van zijn vader en woonde er negen jaar op het eiland Sardinië. Toen hij tien jaar was verhuisde hij met zijn ouders naar Offenbach am Main in Duitsland. In 1968 kreeg hij een platencontract, maar het duurde nog een jaar vooraleer hij groot succes kende. Met Geh’ nicht vorbei had hij een grote hit in 1969. De plaat ging een miljoen keer over de toonbank en stond op 1 in de Duitse hitparade en bereikte plaats drie in de Zwitserse en Oostenrijkse en de 22ste in de Nederlandse. In 1971 richtte hij in Berlijn zijn eigen platenstudio op, Chranders Records. Hij stond vaak in de ZDF-Hitparade en de hitparade van Radio Luxemburg. Anders scoorde vele hits, maar hij kon na Geh’ nicht vorbei nog maar één keer de hoogste plaats in de hitparade wegkapen en dat was in 1972 toen hij met Es fährt ein Zug nach nirgendwo, zijn bekendste lied, opnieuw een hit had.

Bron: Wikipedia

De Bibits is een close harmony-groep uit Den Haag, bestaand uit twee zangers en twee zangeressen. Het repertoire bestaat in het begin uit evergreens als San Antonian Rose, Round And Round en Young Love, aangevuld met zelfgeschreven nummers als Angel en Flowing Hearts. Later speelt het kwartet folksongs in de stijl van Peter, Paul And Mary. De Bibits is het meest bekend van het Nederlandstalige liedje Jij En Ik In Een Bootje dat voor het eerst het grote publiek bereikt door een uitvoering op televisie tijdens de Oudejaarsavondshow 1962 van Teddy en Henk Scholten.

Nita & de Arancia’s uit de provincie Groningen deze week op de site. Mocht er iemand meer over deze band kunnen vertellen, dan horen we dat uiteraard graag.

Vandaag een foto van Les Troubadours uit Hengelo. De band heeft bestaan, volgens onze gegevens van 1954 tot 1987.

Hieronder een lijst met namen die door de jaren heen in Les Troubadours gespeeld hebben.

Op 15-jarige leeftijd zong Konings als zangeres van De Mooks. Ze werd ontdekt door Ries Brouwers, die haar voorstelde aan Pierre Kartner. Deze koppelde haar vervolgens aan de band De Rekels. Als Corry en de Rekels maakten zij vooral furore met het lied Huilen is voor jou te laat uit 1970. Dit nummer was tot 2013 (43 jaar lang) de grootste Nederlandstalige hit in de Top 40 aller tijden. Twee jaar later startte Konings een solocarrière, waarin ze scoorde met nummers als, Ik krijg een heel apart gevoel van binnen, Jij weet toch wel wat liefde is, Hoe je heette dat ben ik vergeten, Je moedertje en Adios amor. In 2004 kwam Konings nog eenmaal met De Rekels bij elkaar voor een reünie.

In mei 2007 liet Konings in de regionale krant de Gelderlander weten dat ze eraan dacht om in 2009 afscheid te nemen als zangeres. Het zou dan precies 40 jaar geleden zijn dat ze voor het eerst in de hitparade stond. In maart 2008 meldde Konings dat ze haar jubileum groots wilde vieren met een concert in het NAC-stadion in haar geboortestad Breda. Deze plannen bleken financieel echter niet haalbaar, waarna de zangeres haar jubileum vierde op 19 juli 2009 op het Chasséveld in Breda.

Vanwege haar artiestenjubileum werd bedacht dat Konings in 2009 een eigen acht delige reallifesoap zou krijgen.

In 2011 baarde Konings opzien door de titelsong voor de film New Kids Nitro te maken. Het nummer heette Hoeren Neuken Nooit Meer Werken. Nadat de single een succes werd, verscheen er al gauw een Duitse versie, getiteld Huren Bumsen Nie Mehr Schuften.

Het nummer Huilen is voor jou te laat uit 1970 stond vier decennia lang in de top 10 van meest succesvolle hits uit de Nederlandse Top 40. In 2011 werd het lied ingehaald door Rolling in the Deep en Happiness en viel het buiten de top 10. Inmiddels is het lied nog verder weggezakt, en is het ook niet meer de grootste Nederlandstalige hit uit de geschiedenis. Dit is nu Ik neem je mee van Gers Pardoel.

Konings heeft ook een kleine filmrol op haar naam staan: In 1974 speelde ze zichzelf in de film De vijf van de vierdaagse. Ze treedt op tijdens een Vierdaagse-feest, waar enkele van de hoofdpersonen uit het verhaal naartoe gaan. Ze zingt het speciaal voor de film door Pierre Kartner geschreven lied Breng mij nog eenmaal naar huis. Later heeft ze nog een paar regeltjes tekst in een onderonsje met John Kraaijkamp (Ome Dirk).

In augustus 2018 deed Konings mee aan het negentiende seizoen van het televisieprogramma Expeditie Robinson, wat vele nieuwe boekingen en mediaoptredens tot gevolg had. Op 28 oktober 2018 was Konings te gast in Zondag met Lubach waar ze ook optrad.

Konings heeft een zoon en een dochter uit twee relaties, en is getrouwd geweest. Sinds 2008 woonde Konings in het Zuid-Spaanse Benalmádena. In mei 2010 vestigde ze zich om praktische redenen weer in Nederland. In april 2002 werd ze benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Op 19 juli 2009 verscheen haar biografie, getiteld Mooi was die tijd, geschreven door Evert Santegoeds.

Bron: Wikipedia