Mark Rutte bezoekt een boerderij en de pers is er natuurlijk bij. Een fotograaf maakt voor de krant een foto in de varkensstal. Zegt Rutte: schrijf nu niet onder die foto: Mark Rutte met de varkens, of zo!!!!” Volgende dag staat de foto in de krant van Rutte tussen de varkens en eronder staat:
Mark Rutte…derde van links!!!!!!
Een dorpspastoor kreeg bezoek van een jongere collega. Tijdens het eten merkt de jonge pastoor op dat de oude pastoor veel zat te kijken naar zijn huishoudster. De jonge pastoor zei dit en de oude pastoor verzekerde dat er niks tussen hem en zijn huishouder was. Een week later vertelde de huishoudster dat er een lepel ontbrak. De oude pastoor belt naar de jonge collega en zegt: “Ik zeg niet dat je die lepel hebt, maar heb je hem, ja of nee?” Het antwoord van de jonge pastoor was: “Als je in je eigen bed sliep, meneer pastoor, had je hem allang gevonden!”
Moeder Overste van het klooster is wakker geworden in een opperbeste stemming, en beslist de ronde van de kloostercellen te doen.
– Goeie morgen, Zuster Marie-Josephe, ik vind je deze morgen zeer knap, en wat je draagt staat je beeldig!
– Ook goeie morgen, Moeder Overste, maar ik heb de indruk dat je de verkeerde kant uit bed bent gestapt!
Het antwoord beviel haar niet erg, maar toch besliste ze haar cellenrondgang voort te zetten.
– Goeie morgen Zuster Maria, ik vind je zeer goed deze morgen en wat je draagt staat je uitstekend!
– Dank je Moeder Overste, ik vind je ook netjes, maar ik heb toch de indruk dat je de verkeerde kant uit bed bent gestapt!
De overste bijt zich op de lippen en vervolgt haar rondgang, maar van alle nonnen krijgt ze hetzelfde antwoord.
Als ze bij de vijftiende non arriveert, staan haar zenuwen op springen en met de tanden op elkaar zegt ze:
Dag Zuster Noëlla, wees eens vriendelijk en … vind jij ook dat ik deze morgen de verkeerde kant uit bed ben gestapt?
– Ja, Moeder Overste …
– En waarop baseer je je???
– Je draagt de sandalen van Pater Emile!!
Een Vlaming zit in een park op een bankje appelpitjes te eten.
Komt er plots een Hollander naast zitten.
Vraagt die Hollander “Nou, wat ben jij aan het eten zeg?”
“Appelpitjes” zegt de Vlaming
“Nou, waarom eet iemand nou in Jezus naam appelpitjes”
“Awel…” zegt de Vlaming “omdat ge daar slim van wordt.”
“Sooo, en verkoop je er niet een paar?” vraagt die Hollander dan weer.
“Ja zenne” zegt de Vlaming “Voor 2,50 EUR per stuk”
“Wel, geef mij er dan maar 4” zegt de Hollander en geeft 10 EUR aan de Vlaming en eet zijn 4 appelpitjes op.
Even later zegt die Hollander “Zeg, eigenlijk had ik voor 10 EUR heel wat appels kunnen kopen, en dan had ik de appelpitjes er gratis bij”.
“Zie je” zegt de Vlaming “Het begint al te werken.
In een rechtbank in een kleine provinciestad had de openbare klager een oude dame als getuige opgeroepen. Hij vraagt haar: “Mevrouw Heinrich, kent u mij?”
Ze antwoordt: “Uiteraard! Ik ken u al van kleins af aan. En eerlijk gezegd, was u toen al een totale ramp. U hebt gelogen, mensen gemanipuleerd en uw vrouw bedrogen. U denkt dat u heel wat bent, maar eigenlijk bent u een complete nul. Ja, ik ken u.”
De aanklager is sprakeloos. Uit verlegenheid wijst hij met de vinger door de zaal en vraagt: “Mevrouw Heinrich, kent u de advocaat van de verdediging?”
Ze zegt: “Maar natuurlijk. Ik ken Meester Friedmeier al van toen hij nog een peuter was. Hij is vals, vooringenomen en heeft een alcoholprobleem. Hij kan geen normale relatie met mensen opbouwen en zijn kantoor ruikt muf. Niet te vergeten dat hij zijn vrouw driemaal bedrogen heeft. Een daarvan was overigens uw vrouw. Oh ja, ook hem ken ik.”
De advocaat van de verdediging zakt in de grond van schaamte. De rechter roept beide heren bij zich en fluistert: “Als iemand van jullie idioten op het idee komt om te vragen of ze mij kent, kom je hier 10 jaar niet meer binnen!
De zoon van een beroemde profvoetballer komt thuis van school met zijn eindrapport.
“En? is het gelukt?” vraagt de vader nieuwsgierig.
“Ja hoor”, zegt de zoon, “mijn contract voor groep 6 is met een jaar verlengd!”
Klein Teuntje kijkt gefascineerd toe als zijn moeder huid crème op haar gezicht smeert. “Waarom doe je dat, mammie?”, vraagt hij. “Om mezelf mooi te maken”, zegt moeder, even later begint ze de crème met een doekje af te vegen.
Klein Teuntje kijkt bezorgd en zegt: ” ‘t helpt niet hè?”