Combo A La Carte

The Classics is een Nederlandse band, opgericht in 1967 in Stramproy (Limburg) en van oorsprong een showorkest. The Classics scoorden vooral in de jaren zeventig hits. De grootste successen waren “My lady of Spain” en “Yellow sun of Ecuador”.

Begin jaren 60 ontstond de groep the Classics uit de groep the Strangers (Harrie en Hub Broens; Ber Kwaspen en Renée (Broer) Janssen. Toen the Strangers stopten gingen Harrie Broens, Ber Kwaspen, Jan Dirkx en Pierre Hoeken verder onder de naam the Classics. In 1964 moest Pierre Hoeken in militaire dienst en begin 1965 Jan Dirkx. Daarmee kwam tijdelijk een einde aan the Classics.

In 1966 besloot Jan Dirkx om opnieuw te beginnen, samen met zijn neef Ber Kwaspen en Harrie Broens, aangevuld met broer Ton Dirkx en René Munnecom. Het eerste optreden vond plaats 27 mei 1967. De leden van de groep begonnen met eigen liedjes te schrijven. De band bestond op dat moment uit Jan en Ton Dirkx, Ber Kwaspen, Harrie Broens en Renee Munnecom. In 1971 werd Ton Dirkx opgevolgd door Joep Beurskens (ex-Teddybears). In 1974 werd Rene Munnecom opgevolgd door Peter Gerits.

In mei 1977 besloot Jan Dirkx te stoppen als muzikant. Hij bleef alleen nog als manager van de groep actief. Hij werd vervangen door Huub Dijckmans. Deze vertrok na enkele jaren, waarop Jan Dirkx in de groep terugkeerde. In oktober 1980 verlieten Jan Dirkx en Joep Beurskens – wegens gezondheidsreden – de groep. Daarna zijn verschillende muzikanten ten tonele verschenen: Hans Metten, Dominique Picerno, Bart Drossaers en Gerard Opdebeeck. Het eerder behaalde succes van de groep werd niet meer bereikt. Ter gelegenheid van het 25-jarige bestaan van de groep werd in 1992 een eindconcert gegeven door de oude leden.

In het begin trad de groep voornamelijk op in de regio en nam deel aan talentenjachten. Tijdens een van de optredens werd de band ontdekt door platenbaas Johnny Hoes. Hij bood de jongens een platencontract aan. De eerste single I only want to be with you werd een regionaal succes. De groep bestond op dat moment uit vijf personen met de in die tijd gebruikelijke bezetting: twee gitaren, basgitaar, toetsen en drums. Het repertoire van de groep bestond voornamelijk uit nummers van The Shadows, Cliff Richard, The Cats en andere hitparadeartiesten uit die periode.

De groep ontwikkelde al snel een eigen sound. Deze sound kenmerkte zich met name door de fijne samenzang en werd door Joost den Draaier de ‘vlaaiensound’ genoemd. Aanleiding daartoe waren de Limburgse vlaaien die Jan Dirkx vaak bij zich had bij zijn wekelijks bezoek aan de Hilversumse studio’s. De vlaaiensound kan worden gezien als een tegenhanger van de palingsound uit Volendam.

In 1969 gingen The Classics opnieuw de studio in, deze keer voor het opnemen van Try it again, een eigen compositie; dit nummer werd later omgedoopt tot My Lady of Spain. Later zou blijken dat dit de basis was voor hun internationale successen. Toch duurde het nog tot 1972 voordat de plaat werd uitgebracht. Binnen enkele maanden werden meer dan 500.000 exemplaren verkocht. Er volgden tv-optredens in binnen- en buitenland. In de jaren hieropvolgend verschenen hits als: Yellow sun of Ecuador, Papa Peppone, My Russian lady, In Yucatan, Sunshine baby, Wings of an eagle en Gimme that horse.

The Classics verzamelden in de loop der jaren een grote groep fans om zich heen. Er ontstond een fanclub, geleid door Peter Aquarius. De club bracht een eigen blad uit, Skripto genaamd, waarin o.a. de agenda van The Classics werd gepubliceerd, nieuws over de groep werd geschreven en fanmail werd behandeld. Op het hoogtepunt had de fanclub meer dan 1000 betalende leden.

In 2001 richtten enkele leden de Classics Revival Band op. De bezetting was: Harrie Broens: gitaar/zang, zijn zoon Rolph Broens: gitaar/toetsen/zang, Ber Kwaspen: drums/zang, Jo Hoofwijk: bas/zang.

Oud-zanger/gitarist Joep Beurskens overleed op 6 april 2005, drummer Ber Kwaspen op 21 januari 2007 en basgitarist René Munnecom op 16 december 2011.

Sinds 2010 is er weer een nieuwe bezetting van The Classics Revival Band:

• Harrie Broens: gitaar/zang
• Rolph Broens: gitaar/toetsen/zang
• Erik Jeurninck: bas/zang
• Edward Venbrucx: drums

Bron: Wikipedia

Op 15-jarige leeftijd zong Konings als zangeres van De Mooks. Ze werd ontdekt door Ries Brouwers, die haar voorstelde aan Pierre Kartner. Deze koppelde haar vervolgens aan de band De Rekels. Als Corry en de Rekels maakten zij vooral furore met het lied Huilen is voor jou te laat uit 1970. Dit nummer was tot 2013 (43 jaar lang) de grootste Nederlandstalige hit in de Top 40 aller tijden. Twee jaar later startte Konings een solocarrière, waarin ze scoorde met nummers als, Ik krijg een heel apart gevoel van binnen, Jij weet toch wel wat liefde is, Hoe je heette dat ben ik vergeten, Je moedertje en Adios amor. In 2004 kwam Konings nog eenmaal met De Rekels bij elkaar voor een reünie.

In mei 2007 liet Konings in de regionale krant de Gelderlander weten dat ze eraan dacht om in 2009 afscheid te nemen als zangeres. Het zou dan precies 40 jaar geleden zijn dat ze voor het eerst in de hitparade stond. In maart 2008 meldde Konings dat ze haar jubileum groots wilde vieren met een concert in het NAC-stadion in haar geboortestad Breda. Deze plannen bleken financieel echter niet haalbaar, waarna de zangeres haar jubileum vierde op 19 juli 2009 op het Chasséveld in Breda.

Vanwege haar artiestenjubileum werd bedacht dat Konings in 2009 een eigen acht delige reallifesoap zou krijgen.

In 2011 baarde Konings opzien door de titelsong voor de film New Kids Nitro te maken. Het nummer heette Hoeren Neuken Nooit Meer Werken. Nadat de single een succes werd, verscheen er al gauw een Duitse versie, getiteld Huren Bumsen Nie Mehr Schuften.

Het nummer Huilen is voor jou te laat uit 1970 stond vier decennia lang in de top 10 van meest succesvolle hits uit de Nederlandse Top 40. In 2011 werd het lied ingehaald door Rolling in the Deep en Happiness en viel het buiten de top 10. Inmiddels is het lied nog verder weggezakt, en is het ook niet meer de grootste Nederlandstalige hit uit de geschiedenis. Dit is nu Ik neem je mee van Gers Pardoel.

Konings heeft ook een kleine filmrol op haar naam staan: In 1974 speelde ze zichzelf in de film De vijf van de vierdaagse. Ze treedt op tijdens een Vierdaagse-feest, waar enkele van de hoofdpersonen uit het verhaal naartoe gaan. Ze zingt het speciaal voor de film door Pierre Kartner geschreven lied Breng mij nog eenmaal naar huis. Later heeft ze nog een paar regeltjes tekst in een onderonsje met John Kraaijkamp (Ome Dirk).

In augustus 2018 deed Konings mee aan het negentiende seizoen van het televisieprogramma Expeditie Robinson, wat vele nieuwe boekingen en mediaoptredens tot gevolg had. Op 28 oktober 2018 was Konings te gast in Zondag met Lubach waar ze ook optrad.

Konings heeft een zoon en een dochter uit twee relaties, en is getrouwd geweest. Sinds 2008 woonde Konings in het Zuid-Spaanse Benalmádena. In mei 2010 vestigde ze zich om praktische redenen weer in Nederland. In april 2002 werd ze benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Op 19 juli 2009 verscheen haar biografie, getiteld Mooi was die tijd, geschreven door Evert Santegoeds.

Bron: Wikipedia

Het Bryhado Orchestra is een uitvloeisel van de band The Bryhado’s. Deze band speelde vroeger veel bij de Kei in Oldenzaal, Bays in Reutum en later ook in Duitsland bij Schiewink in Uelsen. Helaas kennen we niet de namen van de muzikanten maar wellicht is er een lezer die ons daaraan kan helpen. 

Een foto van The Jokers uit Enschede op onze site. Helaas weten we niks van deze band te vertellen wat ze speelden en wie ze waren. Als een lezer dat weet dan horen we dat uiteraard heel graag op dehelenas@gemail.com

Tijdens het Glazen Huis vorige week in Ootmarsum was ook Henk Wijngaard van de partij met een optreden. Deze 72 jarige artiest weet nog steeds de mensen te vermaken met zijn muziek die hij zijn 1975 gemaakt heeft. Ook had hij diverse voorwerpen meegenomen die geveild mochten worden en waarvan het geld natuurlijk voor het goed doel was.