|

Radi Ensemble

Radi Ensemble is een smartlappenband uit het dorp Thorn in Limburg en werd in 1964 opgericht door de heren Dirks en Ramakers. De groepsnaam werd ontleend aan de combinatie van de eerste twee letters van hun achternaam.

In begin waren het de muzikanten Huub Hennissen, Leo Ramakers, Herman de Vries en H. Bovend’Eert. in (1967)werd Jan van Doorn de vervanger van drummer H. Bovend’Eert. Omdat oprichter Piet Ramakers contact had met Johnny Hoes mocht de band een plaat opnemen op zijn platenlabel Telstar. De eerste single (een proefpersing) Sonja Addio! uit 1968 werd een groot succes. Van dit nummer werden meer dan 100.000 exemplaren verkocht. De groep ontving hiervoor een gouden plaat.

Andere hits waren Huil maar niet kleine Eva, Juanita, Jij alleen, Magdalena en Ramona. Ook in Duitsland bracht men diverse platen uit, waarvan één onder de naam Die Caballeros.De plaat die ze in Duitsland uitbrachten onder Die Caballeros werd met dezelfde orkest band uitgebracht. Begin jaren zeventig daalde de populariteit van het Radi Ensemble en in 1976 ging de band uit elkaar. Oprichter Piet Ramakers overleed in 1990 op 69-jarige leeftijd.Herman Vries overleed op 5 Juli 2012 in Wessem. Lei Ramakers overleed op 28-02-2015 in Heel op 66 jarige leeftijd.

Wilt u meer van deze band weten kijk dan op www.wikipedia/radi ensemble

radi-ensemble-3a001

 

Similar Posts

  • Joop de Knegt

    Johannes (Joop) de Knegt (Nieuwer-Amstel, 1 maart 1931 – Amsterdam, 22 oktober 1998) was een Nederlands zanger. Hij werd vooral bekend door het nummer Ik sta op wacht (1957). De Knegt werkte bij een textielfirma in Amsterdam toen hij in dienst moest. Hij werd korporaal bij de Koninklijke Luchtmacht. Tijdens een excursie naar de KRO-studio werd zijn zangtalent ontdekt. Toby Rix stelde hem voor aan Ger de Roos van het Orkest Zonder Naam. De Knegt nam in de radiostudio High Noon op, dat kort daarvoor door Frankie Laine was uitgebracht als titelsong van de gelijknamige, snel befaamd geworden westernfilm. Toen het nummer op 20 september 1952 werd uitgezonden werd er door veel luisteraars gereageerd. De Knegt kreeg hierop een platencontract aangeboden. Van High Noon werden 180 duizend exemplaren verkocht – destijds goed voor een gouden 78 toeren-plaat.

    Zijn grootste hit was Ik sta op wacht (1957), geschreven door Stan Haag, André de Raaff en Jacques Schutte. Het nummer werd geproduceerd door Rine Geveke. Hierna volgde nog Wij zwaaien af.

    De Knegt stopte in 1960 met zingen en richtte een theaterbureau op dat hij High Noon noemde. Later nam hij nog enkele nummers op, maar had daarmee geen succes. De Knegt overleed in 1998 op 67-jarige leeftijd.

    Bron: Wikipedia

  • Heino

    Heino (pseudoniem van Heinz-Georg Kramm, Düsseldorf-Oberbilk, 13 december 1938) is een Duits schlagerzanger en zanger van Duitse volksliederen. Hij behoort samen met de Oostenrijker Udo Jürgens (1934-2014) tot de bekendste Duitstalige zangers.

    Heinz-Georg Kramm is de zoon van een katholieke tandarts en diens evangelisch-lutherse echtgenote. Zijn vader sneuvelde in 1941 tijdens de Tweede Wereldoorlog, waarna hij met zijn moeder en zuster opgroeide in het oosten van Duitsland. Na zijn middelbare school werd hij opgeleid tot bakker en banketbakker, en voetbalde hij bij SC Schwarz-Weiss 06 Düsseldorf. Vanaf 1955 zong hij op bruiloften en partijen, en tien jaar later nam hij zijn eerste plaat op.

    Zijn stemgeluid wordt gekenmerkt door een donkere klank en een rollende tong-‘R’. Zijn grootste hits variëren van zeemansliederen, marsmuziek en volkswalsen tot echte ‘schlager’-krakers. Hij werd in 1966 bij het grote publiek bekend met het liedje Jenseits des Tales. In het midden van de jaren 70 had hij zijn grootste hits Blau blüht der Enzian en Die schwarze Barbara.

    In de jaren 80 polariseerde hij met twee politieke boodschappen: hij trad in Zuid-Afrika op tijdens het VN-embargo wegens het systeem van apartheid. En hij nam een plaat op met volksliederen van het Duitse nationalisme, met onder meer het Wenn alle untreu werden, eigenlijk een bevrijdingslied uit de 19e eeuw, dat echter later als hymne door de SS misbruikt werd.

    Heino trad over de hele wereld op, onder andere ook in Las Vegas. Na 50 jaar had hij in Duitsland een afscheidstournee van 22 oktober tot 20 november 2005 om zijn lange carrière af te sluiten. Daarna ging hij echter niet op zijn lauweren rusten, maar begon hij in 2009 met een serie optredens waarin hij geestelijke liederen zong in kerken. Zijn bekende repertoire brengt hij trouwens ook nog ten gehore, bijvoorbeeld in 2009 tijdens het Oktoberfeest Sittard in Sittard, waar hij ook in 2010, 2011, 2014 en 2019 weer optrad. In juli 2009 trad hij samen met André Rieu op het Vrijthof in Maastricht op.

    Zijn autobiografie meldt dat 59% van alle Duitsers zich als ‘Heino-fan’ zou betitelen. Maar ook buiten Duitsland genieten zijn hits bekendheid. Zo zijn er in China en Polen instituten waar de Duitse taal onderwezen wordt met behulp van zijn liedteksten.

    Begin 2013 bracht Heino het album Mit freundlichen Grüßen uit, een collectie van 12 coverversies van bekende Duitstalige popnummers, waaronder liedjes van Die Ärzte, Peter Fox en Rammstein.[1] Het is in Duitsland legaal om nummers te coveren, mits de tekst en melodie niet worden aangepast. Al vóór het uitbrengen van de plaat stond deze op nummer 1 bij de Duitse versie van de webwinkel Amazon.

    In augustus 2013 betrad Heino als verrassingsact het podium van het metalfestival Wacken Open Air, waar hij samen met Rammstein het nummer Sonne bracht.

    In maart 2018 maakte Heino bekend op het einde van het jaar afscheid te zullen nemen van de bühne. Hij werd op 13 december 80 jaar, en dat vindt hij een goede leeftijd om afscheid te nemen.

    Op 12 januari 2019 trad Heino – voor het eerst sinds zijn 80e verjaardag – toch weer op, meer bepaald in de Velodrom in Berlijn. Tijdens de show Schlagerchampions nam hij er de “Preis fürs Lebenswerk” in ontvangst. Ook trad hij in oktober van datzelfde jaar voor de vierde keer op bij het Oktoberfeest in Sittard.

    • Heino trouwde voor de derde maal in 1979, met de Oostenrijkse schlagerzangeres Hannelore Auer. Samen wonen zij in Bad Münstereifel. Zijn in 1968 geboren buitenechtelijke dochter pleegde in 2003 zelfmoord. Zijn zoon werkte in Heino’s café in Bad Münstereifel.
    • Doordat Heino lijdt aan de ziekte van Graves-Basedow puilt zijn rechteroog uit (exophthalmus). Daarom draagt hij altijd een donkere zonnebril.

    Bron: Wikipedia

  • Dutch Boys

    Onderstaande tekst is overgenomen uit Wikipedia

    Oorspronkelijk heette de band The Thunderballs, maar in 1972 werd de naam veranderd in The Dutch Boys. Het repertoire bestond voornamelijk uit komische, vrolijke nummers. De nummers werden hoofdzakelijk gezongen in het Drents dialect. Jans Hoogeveen, Henk de Roo en Cor Maatje traden in het begin alleen in Zuid-Oost Drenthe op. Zij traden in de beginperiode in etablissementen op waar ze als bezoeker niet naar binnen mochten, omdat er een minimumleeftijd van 18 jaar gold.

    De groep kreeg in 1980 landelijke bekendheid met het nummer Eppo. Een optreden in ‘Op volle toeren ‘ bij de TROS was het gevolg. Hun single Boer Harms werd een hit. The Dutch Boys stond met dit nummer in 1982 op nummer 9 in de Nationale Hitparade en tiende in de Top 40. Ook in België bleef het trio niet onopgemerkt. Na het succes van Boer Harms besloten de leden van de Dutch Boys om beroepsmuzikant te worden. In 1983 traden zij niet alleen in Nederland en België op, maar ook in Duitsland en op Mallorca.

    In 1988 stapte Henk de Roo uit de band. Douwe Buiter verving hem. In 1994 stopte Cor Maatje en werd opgevolgd door Henk van der Glas. Na 25 jaar besloot The Dutch Boys om het aantal optredens langzaam af te bouwen. De band verkocht de apparatuur en de vrachtwagen. Jans Hoogeveen legde zijn werk als beroepsmuzikant neer. Maar eind oktober 2007 stond The Dutch Boys toch weer op het podium in Hellendoorn. Ook tijdens het carnaval van 2008 traden zij regelmatig op. In de zomer van 2008 trad The Dutch Boys weer op in Hellendoorn, maar nu tijdens het “helders fees”.

    Bandleden

    • Jans Hoogeveen
    • Henk de Roo (tot 1988, daarna Douwe Buiter)
    • Cor Maatje (tot 1994, daarna Henk van der Glas)
    • Mark Maatje (tot 1994, daarna Ferry Roosien )
    • Ben Mohlman (tot 2012)
    • Youri Wessels (tot 2013)
    • John grummel (tot 2016,daarna Jeffrey schrik)

    Discografie

    • Eppo (1980)
    • Boer Harms (1982)
    • Boer Harms wordt miljonair (1983)
    • America en Olde Pekela (1983)
    • Van je ras ras ras (1983)
    • Ik proat plat (1983)
    • Heb jij mien zwien ook zien (1983)
    • Geert, mien Belgisch peerd (1984)
    • Geen sloot te diep (1984)
    • Kouvanjou (1984)
    • Mesjeu hef joe ain simmer frai (1984)
    • Ik zal nooit meer dronken wezen (1985)
    • I speak English very well (1987)
    • ‘t Is weer eens later geworden (1989)
    • De Schotse horlepijp
    • Ik hoal heur met mien brommer op
  • De Helena’s

    In 1970 is de onderstaande foto gemaakt. In die tijd hadden we nog rijkelijk sneeuw in de winter en om dan toch nog je auto te wassen vergt veel discipline. Op de achtergrond de aanhanger die we de eerste jaren hebben gebruikt en links op de achtergrond “ons Hok” waar we altijd repeteerden. Dit voorjaar heeft het “Hok” plaats moeten maken voor een nieuw woonhuis.  Op de onderste foto een advertentie die in 1970 in de krant stond. Café Pikkemaat bestaat ook al lang niet meer. Des te meer zijn wij als Helena’s er trots op dat de band nog steeds bestaat. Volgend jaar hopen wij het 50 jarig bestaan te mogen vieren en we zijn al voorzichtig aan het denken wat we kunnen gaan doen maar daar houden wij u via deze site van op de hoogte. Goede ideeën  zijn natuurlijk altijd welkom op dehelenas@gmail.comhelenasmet-aanhanger helenas-advertentie

  • X-tra

    Over de band X-tra kunnen we u helaas niet veel vertellen, maar misschien zijn er bezoekers van deze site die ons meer kunnen vertellen. In dat geval houden we ons warm aanbevolen.
    X-tra 1a X-tra 1b

     

Geef een reactie

Your email address will not be published. Required fields are marked *