De band “In The Mood” uit Enschede staat deze week in de schijnwerpers op de site van “de Helena’s”. Helaas zijn ons van 4 muzikanten alleen de voornamen bekend. De bezetting was: Jan Hoevers speelde trompet, trombone en percussion; Marcel speelde orgel, vocaal en keyboards; Wim speelde saxofoon, klarinet en percussion; Jenton speelde drums en vocaal; Anton speelde gitaar en vocaal. Mocht u de andere achternamen kennen van de muzikanten dan horen we het uiteraard graag.
Nita & de Arancia’s uit de provincie Groningen deze week op de site. Mocht er iemand meer over deze band kunnen vertellen, dan horen we dat uiteraard graag.
Yellow Stone vandaag op de voorgrond. De bezetting was Alwie Middelkamp, Bert Bokhove, Joop van Liefland, Reint kram en Gert Vos. Mocht u meer informatie hebben van deze formatie dan horen we het graag op dehelenas@gmail.com
Gisteravond hebben wij als de Helena’s de Single van “Ons Verhaal” in ontvangst mogen nemen en de oud Leden van het Orion Combo de Single “DOS 37”. De mannen van Expansie vinyl hadden het idee opgevat om het clublied van DOS 37 uit Vriezenveen op de plaat te zetten. En daarvoor namen ze contact op met oud leden Betsie Kienhuis en Bertus Krabbe van het Orion Combo die dat lied rond 1980 op hadden genomen. Een afspraak over het uitbrengen met hun lied was snel gemaakt en daarna moest er door de mannen van Expansie vinyl nog een nummer voor de andere kant van de single gevonden worden. Betsie, die sinds 2021 bij de Helena’s speelt, vertelde hun dat de Helena’s een nummer hadden opgenomen en dat dat nummer wel een mogelijkheid was. Ook hier werd snel een afspraak over gemaakt en zie daar na 56 jaar zijn de Helena’s voor het eerst op Vinyl verschenen. De plaat is zo lang de voorraad strekt te koop bij alle leden van de Helena’s voor een bedrag van 15 Euro of bij www.expansievinyl.nl
Hieronder de leden van de Helena’s, Orion Combo en de mannen van Expansie Vinyl. Vlnr: Bennie Loman, Benny Lenferink, Frans Schulten, Betsie Kienhuis, Bertus Krabben, Tim en Eric. Helaas was de zangeres van de Helena’s, Jorien Snijders, verhindert om bij de presentatie aanwezig te zijn.
In 1970 is de onderstaande foto gemaakt. In die tijd hadden we nog rijkelijk sneeuw in de winter en om dan toch nog je auto te wassen vergt veel discipline. Op de achtergrond de aanhanger die we de eerste jaren hebben gebruikt en links op de achtergrond “ons Hok” waar we altijd repeteerden. Dit voorjaar heeft het “Hok” plaats moeten maken voor een nieuw woonhuis. Op de onderste foto een advertentie die in 1970 in de krant stond. Café Pikkemaat bestaat ook al lang niet meer. Des te meer zijn wij als Helena’s er trots op dat de band nog steeds bestaat. Volgend jaar hopen wij het 50 jarig bestaan te mogen vieren en we zijn al voorzichtig aan het denken wat we kunnen gaan doen maar daar houden wij u via deze site van op de hoogte. Goede ideeën zijn natuurlijk altijd welkom op dehelenas@gmail.com
Rudi Carrell, artiestennaam van Rudolf Wijbrand Kesselaar (Alkmaar, 19 december 1934 – Bremen, 7 juli 2006), was een entertainer, zanger, showmaster, filmproducent en acteur. Hij begon zijn carrière in Nederland bij de radio en televisie en ging vervolgens werken bij Duitse zenders. Hij werd in Duitsland een uiterst populaire tv-persoonlijkheid met spelshows en andere formats. Hij woonde sinds 1974 in Syke, een plaats ten zuiden van Bremen.
De vader en de grootvader van Carrell waren beiden werkzaam in de showbusiness. Zijn vader gebruikte daarbij de naam André Carrell. De jonge Rudolf verving op 17 oktober 1953 André tijdens een feestavond voor ambtenaren in Arnhem, waarna André Rudolf in zijn gezelschap opnam. Daarmee deed Rudolf zijn intrede in de showbusiness. Hij trad in 1955 voor de AVRO wekelijks in het radioprogramma De bonte dinsdagavondtrein op. Carrell brak in 1959 ook op de televisie door met de maandelijkse Rudi Carrell Show.
Hij werd nationaal bekend door zijn deelname aan het Eurovisiesongfestival van 1960 met het liedje Wat een geluk. Dat werd in Nederland wel populair, maar op het festival voorlaatste: alleen dat van Luxemburg eindigde nog achter hem. Het beviel hoe hij na het festival over zichzelf grappen kon maken.
Andere liedjes waarmee hij in Nederland populair werd zijn Een ballonnetje, Een muis in een molen, De hoogste tijd en Samen een straatje om. Zijn optreden in de Rudi Carrell Show als bewoner van een onbewoond eiland met het aapje Vrijdag en Esther Ofarim als zeemeermin is beroemd. Met deze show won Carrell in 1964 de Zilveren Roos op het festival van Montreux. Eén jaar eerder, dus in 1963, had hij ook al de Nipkowschijf van de Nederlandse televisierecensenten mogen ontvangen.
De Duitse carrière van Carrell begon in 1965, toen Radio Bremen interesse toonde voor zijn werk. Daar in Bremen begon hij met de tweemaandelijkse televisieshow Rudi Carrell Show. Vanaf 1974 presenteerde hij Am laufenden Band, de Duitse versie van Eén van de acht. Rudi Carrell had als persoonlijk adviseur de Nederlander Dick Harris, die de show ook regisseerde. Ook andere Nederlanders werkten voor Carrell in Duitsland.
Carrell maakte vanaf 1970 in Duitsland ook een aantal speelfilms: Wenn die tollen Tanten kommen, Tante Trude aus Buxtehude en in 1971 Rudi, benimm dich en anderen. Ook al waren sommige films zeer succesvol (de eerste trok drie miljoen kijkers), en ondanks de hoge gages, was Carrell allesbehalve trots op die simpele komedies. Hij verafschuwde het zelfs om in vrouwenjurken als Tante op het doek te verschijnen.
Carrell speelde in 1971 en 1972 in de shows van Bobbejaan Schoepen in Bobbejaanland (België), een toenmalige trekpleister voor (inter)nationale variété-artiesten. Hij werd diens buur en vriend (later, in 1974, zouden ze ook nog samen duetten zingen in de televisieshows van Carrell).
Na zijn verblijf in België keerde Carrell terug naar Duitsland, waar hij ook succes oogstte als zanger. Zo had hij in 1975 veel succes met het lied Wann wird’s mal wieder richtig Sommer?: een vertaling van het lied ‘t Is weer voorbij die mooie zomer, dat in Nederland in 1973 met Gerard Cox een hit werd.
In 2005 werd er bij hem, naar eigen zeggen een kettingroker, terminale longkanker vastgesteld. Hierdoor kreeg hij onder meer moeite met praten. Zijn voorlaatste optreden op de Duitse televisie, op 30 december 2005, in 7 Tage, 7 Köpfe, vond dan ook plaats zonder dat hij een woord zei.
Rudi Carrell overleed uiteindelijk ook aan de gevolgen van die longkanker. Hij werd 71 jaar oud.
Bron: Wikipedia
De Duits-Nederlandse band Homeland staat deze week centraal. Aan deze band werden door de Helena´s vele dag bruiloften uitbesteed in de jaren 70. De grote animator achter de band Homeland was Manfred Kempe.
Ja mijn oom Bent Kerssenberg speelde in de band “in the mood”. Van deze band is destijds een single opgenomen die ik graag zou willen hebben.
Hallo Marion,
Dat er een single is opgenomen wist ik niet. Weet jij wat de titel van de plaat was?
Als er mensen reageren die de plaat hebben dan hoor je dat van mij. In ieder geval bedankt voor het reageren.
mvg
Frans
De namen van de band zijn:
Jan Hoevers – Trompet/Trombone (tevens leider)
Wim Vissers – Saxofoon/Klarinet
Marcel Spanjaard – keyboard/zang
Jenton Kerssenberg – Drums/Zang
Anton Visscher – Slag/Basgitaar/Zang