Dansavond met de Helena’s

Het Trio de Vrijbuiters vandaag op de voorgrond van deze site.

De Vrijbuiters was een Nederlandse band die bestond uit drummer/zanger Kees Verkaik (Lekkerkerk 7 mei 1949) , accordeonist/zanger Leo Mudde (Gouda 16 januari 1949 – en overleed aldaar, 5 april 2010) en bassist Frans Kieboom.

Begin 1983 richtten ze samen met Frans Kieboom het orkest op. Het trio bereikte na vele Tipparade noteringen in 1990 de Nederlandse Top 40 met de singles Rode rozen gaf jij aan mij en Lieveling heb jij me niet meer nodig. In september 2004 overleed Frans Kieboom. De andere twee gingen gewoon door onder de naam De Vrijbuiters en worden veelvuldig gevraagd voor het opluisteren van feesten en partijen. Op 5 april 2010 overleed Leo Mudde aan een hartstilstand.

De Merano’s uit Enschede en omgeving met in de hoofdrol Willie Brouwer die vanaf het er begin bij is geweest.

Een hele tijd geleden kregen we deze kaart van The Bianco’s. Helaas kunnen we niets van deze band vertellen. Dus mocht u iets weten dan horen wij dat heel graag.

Een foto van “de Helena’s” uit 1969. In de zomer van 1969 en 1970 heeft deze band meerdere keren opgetreden in de open lucht bij Camping “de Witte Berg” en camping “de Bronnen” in Ootmarsum. Regelmatig kwam dan de Politie (Kottink en Hesselink) uit Ootmarsum om te vragen of het iets zachter kon want er waren klachten van, zoals zij het noemden “kwakers”, mensen die de muziek te hard vonden. Als u zich nu bedenkt dat er in 1969 werd gespeeld met een Dynacord zangversterker, Eminent ll, die een vermogen had van ongeveer 80 Watt dan lag de “pijn” grens qua geluid wel heel laag.  Onlangs heeft de band “Fluitje van een cent” in de open lucht opgetreden bij camping “de Witte Berg” met een vermogen van de versterker van ca. 800 Watt. Er waren leden van “de Helena’s”bij dat optreden en wij vonden de geluidsterkte  zeer aanvaardbaar en we hebben ons prima vermaakt. Op de foto van links naar rechts: Frans van de Aa, Bennie Lenferink, Frans Heerink, Frans Schulten en Truus Braakhuis.

Roy Black (Bobingen, 25 januari 1943 – Heldenstein, 9 oktober 1991) was een van de populairste Duitse schlagerzangers, zijn echte naam was Gerhard Höllerich. Zijn artiestennaam had hij te danken aan zijn zwarte haren en het feit dat zijn idool de Amerikaanse zanger Roy Orbison was.

Op 18-jarige leeftijd kreeg hij de muziekkoorts, hij speelde eerst in de band The Honky Tonks. Eind 1963 richtte hij zijn eigen band op, Roy Black and his Cannons. In 1964 kreeg de band een platencontract van producent Hans Bertram na een talentenwedstrijd gewonnen te hebben. Roy stopte met zijn studie bedrijfswetenschappen om zich op de muziek toe te leggen.

De eerste 2 singles Sweet Baby mein en Darling my Love waren niet bepaald een groot succes, daarna ging Roy solo. In de zomer van 1965 kwam zijn derde single uit, Du bist nicht allein. Deze was een schot in de roos. De single kwam op de 4de plaats in de Duitse hitparade terecht.

In 1967 speelde hij voor het eerst in een musicalfilm mee, Das Paradies der flotten Sünder. Tot 1969 haalden al zijn singles de top 10, waaronder zes de eerste plaats. Hij speelde in verschillende films mee. In 1971 scoorde hij een internationale hit met Schön is est auf der Welt zu sein, een duet met de tienjarige Anita Hegerland. Het bereikte de zesde plaats in de Nederlandse Top 40 en de zevende plaats in de Daverende 30.

Daarna begon zijn succes wat te tanen. In 1974 ging hij weg bij de producent die hem groot gemaakt had, maar er volgden geen hits meer.

Ook in 1974 trouwde hij met fotomodel Silke Vagts (20 januari 1945 – 16 januari 2002, zelfmoord). Op 1 augustus 1976 werd hun eerste zoon Torsten geboren.

In de jaren 80 laaide zijn populariteit weer op met nieuw werk. Privé ging het hem niet voor de wind, hij scheidde van Silke in 1985. Op 25 mei 1986 stortte hij door een hartafwijking in en kreeg hij twee nieuwe hartkleppen. Enkele maanden later trad hij genezen op voor 3000 fans in Berlijn.

In 1989 kreeg hij van RTL Plus het aanbod voor de hoofdrol in de serie Ein Schloß am Wörthersee. Hij speelde de charmante hotelchef Lennie Berger.

Op 2 mei 1990 pleegde zijn vader Georg Höllerich zelfmoord. Een jaar later op 14 september 1991 schonk zijn nieuwe vriendin Carmen Böhning het leven aan dochter Nathalie. Nog geen maand later, op 9 oktober, overleed Roy door hartfalen. Dit gebeurde in zijn buitenverblijf. Zijn vroege dood had naast zijn hartzwakte wellicht ook te maken met zijn alcohol- en pillenverslaving.