Conny Froboess

Cornelia Froboess (Wriezen, 28 oktober 1943), aan het begin van haar carrière bekend als Die kleine Cornelia en later als Conny, is een Duitse actrice, die in de jaren vijftig en zestig als zangeres een tieneridool was.

Froboess groeide op in Berlijn. Pack die Badehose ein was in 1951 haar eerste hit. Het liedje was geschreven door haar vader, de componist en muziekuitgever Gerhard Froboess (1906-1976), voor een zangkoor dat er niets in zag, zodat hij het door zijn achtjarige dochtertje liet zingen. In de jaren tot 1967 had ze vele hits. Veel van haar liedjes werden door haar vader geschreven, deels onder het pseudoniem Erich Langenfeld. Toen de rock-‘n-roll populair werd, stapte ze over naar liedjes in die stijl.

Ze vertegenwoordigde de Bondsrepubliek op het Eurovisiesongfestival 1962. Ze werd zesde met het door Christian Bruhn geschreven Zwei kleine Italiener, onder muzikale begeleiding van het orkest van Horst Wende. Het werd een hit in heel Europa (onder andere een nummer 1-hit in Duitsland) en een eurovisie-evergreen. Ze zong soms ook versies van haar liedjes in andere talen, zoals Frans, Italiaans en Fins. Zo nam ze Twee kleine Italianen, Lady Sunshine en Mister Moon in het Nederlands op.

Conny Froboess werd getypecast als een “Berliner Göre” (West-Berlijns grietje) in succesvolle musicalfilms met Peter Kraus, zoals Wenn die Conny mit dem Peter (1958) en Conny und Peter machen Musik (1960). Ze speelde daarnaast in films met Peter Weck, Rex Gildo, Peter Alexander en Johannes Heesters. In 1967, het jaar waarin zij trouwde met de Oostenrijkse toneelregisseur en theaterdirecteur Hellmuth Matiasek, maakte ze haar laatste plaatopnamen. Ze stopte als liedjeszangeres om zich te concentreren op haar acteercarrière.

Cornelia Froboess werd een gevierde karakteractrice die te zien is in talloze toneelstukken, bioscoop- en televisiefilms, bijvoorbeeld in vier afleveringen van Tatort en zes van Derrick. Van 1972 tot 2001 speelde ze hoofdrollen uit het grote toneelrepertoire bij de Münchner Kammerspiele en daarna tot 2011 bij het Bayerisches Staatsschauspiel (eveneens in München). In 1984 had ze groot succes als ‘Eliza Doolittle’ in de musical My Fair Lady in het Münchener Staatstheater am Gärtnerplatz. In een totaal ander soort rol maakte ze in 2005 indruk als de egocentrische, verbitterde ‘Insa’ bij de wereldpremière van Die eine und die andere van Botho Strauß. Ze werkte met vooraanstaande theatermakers als Thomas Langhoff, Dieter Dorn en George Tabori. Tot haar belangrijke filmrollen behoren ‘Henriette’ in Die Sehnsucht der Veronika Voss van Rainer Werner Fassbinder (1982), ‘Marthe Schwerdlein’ in Dieter Dorns verfilming Faust – Vom Himmel durch die Welt zur Hölle van Goethe’s Faust I (1988) en de moeder van ‘Martin’ in Knockin’ on Heaven’s Door van Thomas Jahn (1997). Ze heeft vele toneel- en filmprijzen gekregen. Sinds 1987 is zij drager van het Bundesverdienstkreuz. Haar acteercarrière, die in 1951 begon met een kinderrol in de misdaadfilm Sündige Grenze, duurt voort.

Cornelia Froboess en Hellmuth Matiasek hebben een dochter en een zoon. Het echtpaar woont in de Beierse Alpen.

Bron: Wikipedia

Similar Posts

  • De Helena’s

    Deze week een foto van ons zelf met daarop nog onze zangeres Truus die helaas te vroeg is overleden. De achtergrond van deze foto is een strand van Curaçao waar nu ongeveer onze keyboard man Bennie Lenferink zal landen. Als je met pensioen bent, kun en mag je ervan genieten en dat doet hij dan ook. Hij heeft de hele week al in bad gelegen om het snorkelen onder de knie te krijgen dus dat zal nu wel lukken.  Uiteraard wensen we hem een fijne vakantie.

    voorbeeld

     

  • Mazzel

    Dit viertal speelt onder de naam Mazzel liedjes uit de jaren 50 en 60 van de vorige eeuw.

    Onderstaand artikel over deze band hebben wij gevonden in de Tubantia van augustus 2017.

    ‘En ik heb je voor het eerst ontmoet, daar bij die waterkant…’ Het liedje van Eddy Christiani – en later De Havenzagers – klinkt door het restaurant van woon-zorgcentrum de Eeshof. Mevrouw Wieffer zingt genietend mee. “Helemaal geweldig, zo’n muziekmiddag”, zegt de 87-jarige Eeshof-bewoonster. “Zij zongen zojuist over de waterkant maar ik heb mijn man ontmoet bij Twickel in Delden. Toen het bandje net zong ‘Ik vroeg of jij me kussen wou’, dacht ik daar weer aan terug. Op Twickel kreeg ik ook mijn eerste zoentje. Het liefst zou ik gaan dansen maar ik heb last van mijn heup waardoor ik het niet meer durf.” Mevrouw Nijland (93) is het roerend eens met haar buurvrouw: “Ik hoop dat ze vaker komen.” ‘Ze’ is de band Mazzel. Een onlangs opgerichte viermansformatie met Hans Holtkamp op de accordeon, Johan Geerdink als gitarist, Henk Nijhoff als bassist en Jan Tooren achter het drumstel. “Johan ken ik al jaren”, vertelt Hans Holtkamp. ,,Via onze zoons kwamen we weer met elkaar in contact. Ik wist dat er onder senioren belangstelling was voor oude liedjes en besprak dit met Johan. Het plan was om als duo te gaan optreden voor ouderen in woon-zorgcentra en verpleeghuizen. Om hen een mooie middag te bezorgen met ‘oude’ muziek”, legt hij uit. “Als we zo een bijdrage kunnen leveren aan hun leefgenot, is het voor ons geslaagd.”

    Passende naam

    Johan Geerdink zit samen met Henk Nijhoff en Jan Tooren in de band The Baselines en vertelde over het idee. Nijhoff bleek hetzelfde plan te hebben maar kon geen muzikanten vinden. Zo kwamen ze bij elkaar. “Al met al is het dus puur mazzel dat we elkaar gevonden hebben. Over een passende naam hoefden we dan ook niet lang na te denken.”

    Aftasten

    De try-out is hun eerste optreden met dit repertoire. “We zien dat veel mensen meezingen of meedeinen maar het is ook aftasten waar we mensen een plezier mee doen. De fysieke- en mentale gesteldheid van het publiek varieert. Communiceren is daarom niet altijd mogelijk. Dan moet je als muzikanten afgaan op lichaamstaal”, is zijn ervaring als muzikant. 

     

  • The Blue Diamonds

    The Blue Diamonds was een Nederlands duo bestaande uit de broers Riem en Ruud de Wolff. De broers, van Nederlands-Indische afkomst, braken in 1960 door met de wereldwijde hit Ramona.

    Riem (1943-2017) en Ruud (1941-2000) de Wolff kwamen in 1949 met hun ouders naar Nederland en woonden daar in Driebergen. Ze zongen in hun tienerjaren op schoolfeesten in bandjes als The String Extase Boys en The Cool Cats. Het repertoire bestond voornamelijk uit covers van The Everly Brothers, zo ook hun debuutsingle (Till) I kissed you. In 1960 stond hun uitvoering van de song Ramona (een liedje uit een film uit 1928) maandenlang in de hitlijsten, en ook in veel andere landen was het nummer een grote hit. Andere succesnummers uit die tijd waren onder andere Oh Carol en Little Ship.

    Begin jaren zestig toerden de broers samen met Anneke Grönloh door Indonesië, terwijl in Nederland en andere Europese landen verschillende nummers de hitparade haalden. Voor Ramona ontvingen de broers een Edison uit handen van Wim Sonneveld, nadat er zeven miljoen exemplaren waren verkocht. Ook in de jaren zeventig brachten The Blue Diamonds diverse singles uit, maar het stormachtige succes van Ramona werd niet meer geëvenaard. Dat trof als eerste hun versie van Save the last dance for me.

    Begin jaren tachtig namen zij in Indonesië diverse platen op in het Maleis, waarvan miljoenen exemplaren over de toonbank gingen.

    Tot de dood van Ruud de Wolff in december 2000 bleven The Blue Diamonds platen maken en optreden. Echt grote successen bleven uit, maar de typische Blue Diamonds-sound bleef populair.

    Na de dood van Ruud bleef Riem de Wolff optreden, als soloartiest met een begeleidingsband, en als duo met zijn zoon Steffen onder de naam The New Diamonds. Op 29 april 2005 werd Riem de Wolff benoemd tot Ridder in de orde van Oranje Nassau. Hij overleed op 12 september 2017 op 74-jarige leeftijd.

    Bron: Wikipedia

  • Cliff Richard & the Shadows

    De vorige week hebben we geschreven over Cliff Richard en daarom zijn deze week the Shadows aan de beurt.

    The Shadows is een instrumentale muziekgroep, actief vanaf de jaren 50 van de 20e eeuw tot het begin van de 21e eeuw. Als band legden ze de basis voor de klassieke bandbezetting, bestaande uit een sologitaar, een slaggitaar, een basgitaar en drums.

    In 1958 trokken de zestien jaar oude Hank B. Marvin en Bruce Welch van Newcastle naar Londen om aan een muziekwedstrijd deel te nemen.

    De manager van Cliff Richard ontdekte hen in de Two I’s Coffee Bar, destijds het mekka van de Londense muziekscene, en bood hun een contract aan om Cliff, die intussen met de hit Move it uit 1958 in Engeland bekendheid kreeg, te begeleiden. Later sloten Jet Harris (basgitarist) en Tony Meehan (drummer) zich bij hen aan. Ze vormden een band onder de naam The Drifters en brachten snel een single uit, met daarop twee vocale nummers: Feelin’ Fine en Don’t be a Fool with Love.

    Toen de Amerikaanse groep The Drifters zich verzette tegen het gebruik van hun naam in de Verenigde Staten, veranderden zij die in The Shadows.

    Toen Jerry Lordan hen een melodie aanbood kwam hun carrière pas echt van de grond. Apache stond in Engeland gedurende vijf weken op de eerste plaats en werd een wereldhit, behalve in de Verenigde Staten, waar men de groep te saai vond maar een coverversie wel scoorde. Kon-TikiWonderful LandDance On en Foot Tapper waren de vier volgende nummer 1-hits in Engeland. Behalve de vier Shadows, moet ook zeker Norrie Paramor genoemd worden. Paramor was een dirigent, songwriter en een arrangeur die zijn invloed deed gelden op bijvoorbeeld het nummer “Wonderful Land”. Veel later trok de band Cliff Hall aan, die op synthesizer de orkestpartijen voor zijn rekening nam.

    In september 1961 werd drummer Tony Meehan vervangen door Brian Bennett. In april 1962 verliet Jet Harris de groep voor Brian Locking (overleden op 8 oktober 2020)[1]. Toen Locking in april 1963 voorrang gaf aan zijn religieuze werk, voegde een zeer getalenteerde basgitarist zich bij de groep: John Rostill. Deze zou tot 1969 deel uitmaken van The Shadows. Bruce Welch werd in 1969 tijdelijk vervangen door de toetsenist Alan Hawkshaw.

    Jet Harris en Tony Meehan zouden nog zo’n vier jaar als duo optreden en zelfs twee Britse nummer 1-hits in The Shadows-stijl scoren. Meehan kwam in 2005 op 62-jarige leeftijd om het leven als gevolg van een val in huis; Harris overleed in 2011.

    Rostill schreef enkele zeer succesvolle composities. Hij kon het succes ervan niet meer meemaken. Toen Welch hem in zijn studio opzocht bleek Rostill daar te zijn overleden door een overdosis aan barbituraten. Hij werd opgevolgd door Alan Jones, en later door Mark Griffiths.

    The Shadows vertegenwoordigden het Verenigd Koninkrijk met Let Me Be the One op het 20e Eurovisiesongfestival, op 22 maart 1975 in Stockholm, Zweden. Van de 19 deelnemende landen won Nederland met het nummer Ding-a-dong uitgevoerd door Teach-In.

    Na hun Engelse hit Ghost riders in the sky (1980) werd het allengs stiller aan het hitsinglefront. Wel verscheen er elk jaar een album, dat steeds zeer hoog in de hitlijsten terechtkwam. De groep bewerkte in die tijd bekende hits. Hank Marvin vertolkte die op zijn zo karakteristieke wijze. Alan Jones is op veel van die opnamen te horen op bas en voornoemde Cliff Hall op toetsen. Eind 1990/begin 1991 viel het doek definitief. Hank Marvin ging solo toeren en bracht solo-cd’s uit. Waarschijnlijk onder druk van de talloze fans en het naderend 45-jarig jubileum besloten de heren nog eenmaal als The Shadows een “final tour” te maken.

    In 2004 gingen ze op tournee door het Verenigd Koninkrijk met een reeks van 37 concerten (The Final Tour) om op die manier een 45 jaar durende carrière af te sluiten. Wegens het grote succes kreeg de concertreeks een vervolg in 2005 met in totaal 27 optredens in Denemarken, Zweden, Noorwegen, Finland, IJsland, Nederland, Frankrijk, Duitsland, België en het Verenigd Koninkrijk. Hank Marvin woont sinds november 1986 in het Australische Perth en heeft daar een eigen studio, genaamd “Nivram Studios”. (‘Nivram’ is een anagram: de letters ‘Marvin’ omgekeerd gespeld.)

    Naar aanleiding van het 50-jarige artiestenjubileum gingen Cliff Richard en The Shadows gezamenlijk een tournee maken door Europa, Australië, Nieuw-Zeeland en Zuid-Afrika. Deze vond plaats van eind september 2009 tot een stuk in 2010.

  • Yellow Stone

    Deze week een foto van Yellow Stone uit Almelo en omgeving op onze site. Hieronder een lijst met namen die allemaal in de band Yellow Stone gespeeld hebben.

    Yellow Stone Almelo Ray (Reint) Kram Percussion / Zang
    Yellow Stone Almelo Manuel Balfour Gitaar / Zang
    Yellow Stone Almelo Bert Bokhove Bas / Zang
    Yellow Stone Almelo Benny Waanders Toetsen / Zang
    Yellow Stone Almelo Alwie Middelkamp Drum / Zang
    Yellow Stone Almelo Frans de Groot
    Yellow Stone Almelo Marion Zang
    Yellow Stone Almelo Joop van Liefland Gitaar / Zang
    Yellow Stone Almelo Reint Kram
    Yellow Stone Almelo Gert Vos Toetsen / Zang
    Yellow Stone Almelo Mieke Dobben Zang
    Yellow Stone Almelo Robert Peij
    Yellow Stone Almelo Hans Holtkamp
  • The Little Stars

    Deze week een foto van The Little Stars uit Roozendaal. Deze band moet zeker niet verwisseld worden met The Little Stars uit Langeveen die in 1967 zijn begonnen.

Geef een reactie

Your email address will not be published. Required fields are marked *