Film

Het is echt ongelofelijk hoeveel mensen de berichten via Facebook hebben bekeken en die best “jaloers” zijn, vanwege het feit dat ze niet zijn mee geweest. Talloze malen worden we aangesproken dat het eruitzag als een grote familie die ontzettend veel plezier hadden. En dat was ook zo. Ook mensen die minder goed ter been waren gingen met de stoel aan de rand van de dansvloer zitten om toch vooral niets te missen en ze deden mee zoveel ze konden. Wij kunnen gerust zeggen dat deze reis op eenzame hoogte staat voor iedereen die hier aan heeft meegedaan. Zelf het echtpaar Ter Beek (Roos en Tonnie), die toch wel wat gewend zijn, waren al vooraf naar Wildschonau afgereisd en ze zijn nog een paar dagen bij ons gebleven en vonden het geweldig. Dit is te zien aan hun reactie op deze site. Ook vele anderen hebben via deze site of via andere wegen hun dank aan ons uitgesproken, waar wij uiteraard enorm van groeien, maar we kunnen het niet vaak genoeg zeggen dat we zonder het enthousiasme van de medereizigers nooit zo’n mooie week hadden kunnen maken.

Woensdag 23-06-04

Weer: Afwisselend regen en zwaar bewolkt.

Verslag:

Vanmorgen waren de meesten om 05.00 uur uit bed om zich voor te bereiden op de bustocht naar het Pitztal.

Nadat allen waren opgehaald en de bussen zich verzameld hadden op de Westwal ter hoogte van Bakkerij van Benthem oftewel het bakhoes werd aan iedereen het lunchpakket aangeboden. Na een korte toespraak in de twee bussen door leden van de band vertrokken de bussen. Ook de sponsor was aanwezig om te inspecteren of de bussen goed versierd waren. De sponsor had de nodige drank meegebracht die onderweg zal worden uitgedeeld aan de Pitztal gangers.

Bij een tussenstop kreeg iedereen een “Fiegling” T-shirt uitgedeeld waarop gedrukt was “de Helena’s on tour Pitztal 2004”. Gevraagd werd om dit T-shirt zoveel mogelijk aan te trekken wat door velen werd opgevolgd door onmiddellijk van kleding te veranderen. Ook werd tijdens een tussenstop een klein muziekoptreden gegeven door de band met akoestische instrumenten.

Exact om zeven uur ’s avonds kwamen we aan in Leins aan en zocht iedereen de hotelkamers op. Tijdens het inchecken bleek dat de eenpersoonskamer van onze bassist, Baennie, dubbel geboekt en niet vrij was en dat hij in het bauernhof moest slapen, maar na wat overleg kreeg hij een complete vakantie woning met daarin zelfs nog een TV. Daarna werd er gezamenlijk heerlijk gedineerd in Hotel Pitztaler Nachtigall. Een gedeelte van de groep had, onbewust, geluk en namen plaats in een gedeelte van het restaurant waar een TV stond die natuurlijk om 8.45 werd aangezet. Bij elk doelpunt van Nederland en Tsjechië werd de boel op de kop gezet en kon men in het Oetztal nog horen dat er gescoord was in het voordeel van Nederland.

Na het diner en het voetbal gingen de meesten, vermoeid door de zware reis, naar bed en bereidde men zich voor op de volgende dag. Volgens de bevolking waren de vooruitzichten voor het weer van donderdag goed met een kleine kans op een regenbui maar dit mocht een bezoek aan de Riffle see zeker niet in gevaar brengen.

In de late avond uren werd in de bar nog nagepraat en gevierd en hebben de Helena’s nogmaals hun akoestische klanken laten horen.

Donderdag 24-06-04

Weer: Fantastisch mooi weer met een temperatuur van ca. 28 graden.

Verslag:

Na een uitstekend ontbijt gingen we rond 10.30 uur richting RifflSee waar we met een gondel lift naar boven gingen. Prettige bijkomstigheid voor de deelnemers was dat men niet volgens afspraak deze kosten zelf moest betalen maar dat dit door de organisatie afgerekend werd. Twee dames durfden niet in de lift en bleven beneden waar ze zelf een route hadden uitgestippeld. Beneden moest iedereen kiezen of ze met de lift terug wilden of dat ze kozen om naar beneden te lopen. De helft koos ervoor om naar beneden te lopen. Boven aangekomen begonnen beide groepen aan de wandeling maar het bleek al gauw dat aan de noord zijde van het meer nog veel sneeuw lag en een sneeuwbalwedstrijd was het gevolg. Door deze sneeuw was de route langs het meer toch was moeilijker dan voorspeld maar iedereen volbracht de tocht. Enkele dames hadden grote moeite om door deze sneeuw te ploeteren maar het lukte met behulp van andere reizigers. Naderhand vertelden deze dames, “als we het geweten hadden waren we niet meegelopen maar we hadden het niet graag willen missen”. Twee zoons van een van de dames vertelden laten, “Dit verhaal möt wie noe nog wa joar’n anheurn van oons Ma dat ze deur den dikk’n snee hebt loop’n.

De groep die naar beneden wilde lopen begonnen na even wat gedronken te hebben in een berghut, waar men een prachtig uitzicht over de gletschers had, aan hun tocht. Na een uur lopen was konden we nog steeds de plaats waar we heen moesten lopen niet zien en werden enkelen zenuwachtig omdat het toch wel verder was dan gedacht. Maar gelukkig kwamen we weer snel in de bewoonde wereld en werd hel looppad wat breder. Door dat de weg beter werd, werd er minder op de weg gelet waar men liep en dit had tot gevolgd dat een van de deelnemers languit op de grond viel en daarbij haar knie en arm bezeerde. Toen ik later vroeg hoe kwam dat vertelde ze “ik dacht dat ik weer op de rails stond en dus nergens naar hoefde te kijken”. Gelukkig was deze dame een harde en de weg werd vervolgd. Exact op tijd vertrokken de bussen weer in de richting van onze hotels waar iedereen tijd had om zich op te frissen. De Helena’s werden onderweg met hun instrumentarium uit de bus gezet waar ze ‘s avonds moesten optreden.

Na het diner bij Lammwirt begonnen de Helena’s aan hun eerste optreden om ca. 21.00 uur. Direct na de eerste klanken kwamen velen op de dansvloer om hun benen te strekken. Tegen 10.30 uur was er een gastoptreden van Walter en Peter wat bijzonder in de smaak viel bij onze gasten. Er werd gezongen en gedanst tot de Helena’s de laatste serie speelden. Afgesproken werd dat om half twaalf de bussen zouden vertrekken en dat iedereen dan klaar moest staan. Om twaalf uur vertrokken de bussen pas omdat de Helena’s te laat waren doordat ze hun apparatuur moesten uit zetten en hun instrumenten moesten opbergen. Na terugkomst bij het hotel werd er in de bar nog even doorgevierd en pakten “de Helena’s” nogmaals hun akoestische instrumenten. Heel vroeg in de morgen gingen de laatste gasten naar bed en kon de laatste (de Kuper) het licht uit doen.

Vrijdag 25-06-04

Weer: Wisselvallig met enkele buien met een temperatuur van ca. 20 graden.

Verslag:

Na het ontbijt vertrok de bus om 10.30 richting Seefeld voor een rustige dag. Op de heenweg werd een mooie toeristische route gereden via Kühtai. Toen we onderweg waren vielen er een paar flinke regenbuien maar bij aankomst in Seefeld was het droog. De bedoeling was geweest dat er daar naar keuze gewandeld of gewinkeld kon worden, maar allen kozen i.v.m het wisselvallige weer voor winkelen en af en toe een terrasje te pikken. Om 15.30 ging het weer richting Pitztal waar we om 16.45 arriveerden. Daarna waren de dames van de muzikanten druk doende om de overhemden van “de Helena’s” te strijken want die waren door het vele transpireren van gisteravond toe aan een wasbeurt en dat was vanmorgen al in alle vroegte gedaan. Op een bepaald moment stonden drie dames van de groep voor het hotel die foto’s van elkaar wilden maken. Frans Schulten zag dit en bood aan om een foto van alle drie tegelijk te maken. Dat wilden ze dolgraag en of Frans dan ook meteen even naar de camera wilden kijken want het tellertje bleef steeds op “S” staan. Frans pakte de camera keek en vroeg aan de eigenaresse, waar we de naam niet van noemen maar die de initialen A. T. te O. heeft, van de camera vroeg, of ze al meer foto’s had gemaakt . “Ja”, was het antwoord “ ik heb er heel völ maakt”. Waarop Frans zei, “dan bint ze mislukt want ie hebt gen film in de camera”. Om 18.00 uur, net na aankomst van Hans (onze sponsor), José, Willy en Boy, werd er afgereisd naar het Pitztaler hof in Wenns voor het diner waarna men om 21.00 uur vertrok naar Lammwirt in Jerzens waar opgetreden moest worden. Meteen toen we in de zaal aankwamen en voordat we nog maar een toon gespeeld hadden zat de stemming er goed in en zong de hele zaal al uit volle borst. Zelfs de Toenman boys waren op de dansvloer en na zeggen van Moeder Toenink kwam dit maar eens in de vijf jaar voor. Het werd een SUPERAVOND en heel het Pitztal kon meegenieten. Bij het terugrijden in de bus namen de Toenman boys weer het voortouw en zongen weer uit volle borst. Vooral het liedje “Daar boven in de bergen daar woont een ……………….” was een grote kraker en je kon horen dat ze dit al vaker hadden gezongen.

Zaterdag 26-06-04

Weer: Schitterend weer met een temperatuur van ca. 30 graden

Verslag:

Vanmorgen moesten we extra vroeg uit de veren omdat we een zeer druk programma hadden. Om 10.00 uur vertrok de bus richting Ötztal waar we een wandeling gingen maken in de prachtige omgeving van het dorpje vent. Allen vonden dit weer de mooiste tocht die we tot nu toe hadden gemaakt. Om 13.00 uur moest iedereen zich melden in de omgeving van de bus omdat de Helena’s nog even akoestisch van zich wilden laten horen maar daar kwam niks van omdat de bendeleden te laat van de wandeltocht terugkeerden. Nadat de muziekinstrumenten waren opgehaald bij het Lamm en weer klaar waren gezet bij de Pitztaler Nachtigall in Leins konden de barbecue beginnen. De eigenaren van het Hotel hadden een groot video scherm opgezet met een beamer waardoor iedereen vanavond voetbal kon gaan kijken. Net nadat we waren begonnen met het optreden kregen we bericht dat de vrouw van onze saxofonist naar het ziekenhuis moest omdat ze een zeer pijnlijk been had en heel sterke hartkloppingen. Uiteraard drukte dit meteen de stemming en het werd een tijdlang heel erg stil. Na ca. 1 uur kwam een bericht uit het ziekenhuis dat het allemaal nog wel mee viel en dat ze een fikse ontsteking had. Nadat ze een spuit had gekregen en haar been was ingezwachteld mocht ze weer terug naar het Hotel. Toen we dit bericht vertelden kwam er een luid applaus van het aanwezige publiek en was de stemming weer terug. Ondertussen was iedereen al aan de barbecue begonnen en men liet het zich goed smaken. Omstreeks 20.30 uur was er een optreden van zangeres Gabi die enkele nummers zong en dit viel uitstekend in de smaak en het applaus was dan ook oorverdovend. Ze beloofde dat ze later op de avond nog een keer terug zou keren om nogmaals van zich wilde laten horen. En toen begon de voetbalwedstrijd. Helaas was het beeld in de eerste helft nog van een matige kwaliteit waardoor toch een tiental het beeld van de TV binnen in het hotel opzochten. In de tweede helft was het beeld door wat handelingen perfect geworden en bleef dus iedereen buiten. Hoe verder de wedstrijd vorderde werd de spanning steeds groter en waren de meningen nogal verdeeld van: “ze zint völ better en daorum wint ze wa” tot “dit wod nig wat want ze hadd’n allang een goal mótt’n maak’n”. Tijdens het strafschop nemen zat iedereen op het puntje van zijn bank en werd ieder doelpunt met groot geschreeuw ontvangen. Toen Nederland dan eindelijk de winnende penalty nam klonk er een oorverdovend geschreeuw los en begon de band meteen met een polonaise waar uiteraard iedereen aan mee deed. Ook de aanwezige bewoners van Leins en omstreken deden hier graag aan mee.

Na deze polonaise was het weer de beurt aan Gabi die nog enkele prachtige nummers lied horen. Tegen het einde van de avond kwam er nog een optreden van zanger Burghart. Deze man kan geweldig hoog zingen met de kopstem en iedereen was dan ook diep onder de indruk. Achteraf verontschuldigde hij zich dat hij niet goed bij stem was omdat hij al drie dagen met griep in bed had gelegen. Voor de meesten was dit niet te horen maar diegene die Burghart al vele malen hadden gehoord konden dit beamen. Tegen 00.30 uur moesten de versterkers uitgezet worden en kon de bus worden ingepakt met alle instrumenten. Later werd er nog even na gevierd in bar waar de Helena’s weer van zich lieten horen. Verrassend was de playback show van “Andrea Berg” vertolkt door Siny Maathuis-Schulten die ook weer net als al het andere in afgelopen dagen goed in de smaak viel.

Tegen 03.00 uur ging voor de meesten van de gasten en ook voor de auteur van dit artikel het licht uit en keerde de rust weer terug in het anders zo vredige Pitztal.

Zondag 27-06-04

Weer: Na aanvankelijke bewolking later weer volop zon

Verslag:

“Hast du eier” was de eerste vraag bij het ontbijt van een van de aanwezige mannen uit onze groep en de kelnering zei, “aber sicher, doch die bekomst Du nicht”. De manier waarop deze vraag werd gesteld zorgde meteen alweer voor een grote hilariteit. Na weer een perfect ontbijt gingen we richting Jerzens om met de kabelbaan naar de Hochzeiger en met de tweede lift naar de Sechszeiger te gaan. Prettige bijkomstigheid was dat deze kabelbaan door de Helena’s betaald werd net zoals de baan naar de RifflSee. Uiteraard werd deze gift onder luid applaus aangenomen. Er waren twee dames die absoluut niet mee durfden en zouden beneden blijven maar na wat gepraat van de broer van een van de twee gingen ze toch mee in de gondel en hadden ze weer een grote angst overwonnen. Na boven aangekomen te zijn zei een van de dames “Wat zin ik blier dat ik zin met goan, want aans har ik al dat moois ja nooit zeen”. De andere was wat terughoudender en liet niet merken of ze wel of niet blij was. Na aangekomen te zijn op de top liepen velen terug naar het middenstation. Velen namen de route die daarvoor aangelegd was maar een groep, onder leiding van R.T. te O, ging een alternatieve weg volgen en wel onder de kabelbaan door rechtstreeks naar beneden. Later zei een van de boys “Wat steil was ’t doar, ik har de teen vast in de nös van de schoon zitt’n”.

Van het hoogste punt af had men een geweldig uitzicht over alle bergkammen die er maar waren. We hadden afgesproken dat iedereen om 14.15 uur weer bij de bussen moesten zijn maar omdat allen nog wat wilden drinken en een kop soep wilden nuttigen overschreden wij de tijd ruimschoots. Het wachten op een kop soep duurde 60 minuten en het wachten op een pilsje duurde dertig minuten. 45 minuten te laat kwamen we op het volgende agendapunt aan nl. het Spät-shoppen. Er zaten al aardig wat mensen van de plaatselijke bevolking klaar om met ons mee te vieren en de grootste verrassing was het Duo Tamara & Alexander die fantastische muziek speelden van een hoog muzikaal niveau. Ook bij dit optreden was er volop stemming. Aan het einde van het optreden kwam ook Gabi en Burghart nog eens op het podium om nogmaals hun kwaliteiten te laten horen. Het is fantastisch te horen dat zuster en broers, Gabi, Burghart en Alexander zo mooi met elkaar muziek kunnen maken. Omstreeks 19.15 moest iedereen de bus weer in om het laatste diner in het Pitztal te nuttigen bij het Lamm. Ook dit eten was weer van grote klassen en voldaan ging iedereen daarna naar het hotel om de koffers te pakken of om nog een pilsje te pakken. In de bar gaven de helen’s voor de laatste maal een akoestisch optreden waarna de instrumenten terug in de koffers gingen.

Maandag 28-06-04

Weer: Overwegens zonnig met een temeperatuur van ca. 22 graden.

Verslag:

Iedereen is vanmorgen behoorlijk tam, omdat vandaag de vakantie voorbij is en weer terug gereisd wordt naar ons mooie Twente. Na afscheid van iedereen genomen te hebben vetrokken wij om 7.00 uur uit het mooie Pitztal. Noch eenmaal hoorde je in de bus op diverse plaatsen dat de mensen het Pitztal lied noch neurieden. Oal’n zong nog een keer het refrein van Ciau Amaro van de Klostertaler en Lap pinkte een traantje weg terwijl de Kuper stilzwijgend naar de grond keek. Zoef en Baennie staarden vedwaasd uit het raam en dachten aan de mooie dagen die we hadden gehad. Door Gabi, Annemarie, Dietmar en Karl werden we met vlaggen uitgezwaaid.

Doordat de Fernpass vandaag gesloten was moesten we terug rijden over Bregenz en daarom moest er tol betaald worden bij een tunnel. Na heel veel gedoe en een oponthoud van 45 minuten mochten we onze reis vervolgen. De reis ging voorspoedig en na enkele tussenstops waren we om 20.25 uur in Weerselo waar iedereen nog een diner op kosten van de Helena’s werd aangeboden bij Restaurant Ensink. Na dit heerlijke eten werden alle deelnemers bedankt voor de gezelligheid en werd meteen afgesproken om in het najaar een avond te organiseren waar dan de film van het Pitztal zou worden gedraaid evenals de foto’s die daar gemaakt zijn.

De mensen werden weer keurig op de opstapplaatsen afgeleverd en daarmee was de reis definitief ten einde.

Voor het uitstappen kwam Gerrit Poppink nogmaals om te bedanken en daarbij zei hij, ”As d’r ok m’r een is den negatief is oawer disse reis, dan komt meer bie mie want dan goa ik met oe  met umdat bie dee persoon te bestrien’n, want het was geweldig”.

Het is echt ongelofelijk hoeveel mensen de berichten via Facebook hebben bekeken en die best “jaloers” zijn, vanwege het feit dat ze niet zijn mee geweest. Talloze malen worden we aangesproken dat het eruitzag als een grote familie die ontzettend veel plezier hadden. En dat was ook zo. Ook mensen die minder goed ter been waren gingen met de stoel aan de rand van de dansvloer zitten om toch vooral niets te missen en ze deden mee zoveel ze konden. Wij kunnen gerust zeggen dat deze reis op eenzame hoogte staat voor iedereen die hier aan heeft meegedaan. Zelf het echtpaar Ter Beek (Roos en Tonnie), die toch wel wat gewend zijn, waren al vooraf naar Wildschonau afgereisd en ze zijn nog een paar dagen bij ons gebleven en vonden het geweldig. Dit is te zien aan hun reactie op deze site. Ook vele anderen hebben via deze site of via andere wegen hun dank aan ons uitgesproken, waar wij uiteraard enorm van groeien, maar we kunnen het niet vaak genoeg zeggen dat we zonder het enthousiasme van de medereizigers nooit zo’n mooie week hadden kunnen maken.