De Helena’s Final Tour zit er weer op. Het was een prachtige week met veel zon, fijne gasten, een perfect verblijf en een goede organisatie i.s.m. Ter Beek Reizen en natuurlijk niet te vergeten de Chauffeurs.
W zullen t.z.t. een film van deze reis op You Tube zetten.
Deze week een foto van ons zelf met daarop nog onze zangeres Truus die helaas te vroeg is overleden. De achtergrond van deze foto is een strand van Curaçao waar nu ongeveer onze keyboard man Bennie Lenferink zal landen. Als je met pensioen bent, kun en mag je ervan genieten en dat doet hij dan ook. Hij heeft de hele week al in bad gelegen om het snorkelen onder de knie te krijgen dus dat zal nu wel lukken. Uiteraard wensen we hem een fijne vakantie.
De Tiroler Alpenrose Kapel dit maal op de voorgrond. Aan de foto te zien is dit van lang vervlogen tijd. Helaas hebben we niet meer informatie, maar als u dat wel weet dan horen wij dat graag.
De band Kobra uit Enschede als eerste in 2017 op de voorpagina. Van Marinus Bekkink kregen wij de volgende informatie: Dit is een foto uit ca. 1995, genomen bij kasteel Eerde nabij Ommen. De muzikanten zijn v.l.n.r. Peter Meyer Albergen, Erik Kamferbeek Vroomshoop, Marinus Bekkink Borne en Wim Kappert Albergen.
Deze week de band Maxim in de schijnwerpers. Onderstaand verhaal stond achter op de foto. Helaas weten we alleen de naam van Henk Bernard die in deze formatie speelde. We horen graag van u hoe de andere muzikanten heten.
De groep werd in 1967 opgericht door Robbie van Leeuwen, die naar eigen zeggen bij The Motions aan zijn plafond was gekomen en een groep wilde neerzetten waarmee hij internationaal meer kansen zag. Van Leeuwen rekruteerde de groepsleden uit diverse hoeken van de Haagse beatscene en koos in eerste instantie voor een zanger, Barry Hay, die net The Haigs had verlaten. Hay bedankte echter en Van Leeuwen sprak de historische woorden: “Hier zul je nog spijt van krijgen”. Uiteindelijk werd Fred de Wilde ( ex. Hu and The Hilltops ) de zanger en werd er een lp voor Polydor opgenomen. Het album was net als de eerste single Love is in the air matig succesvol.
Een jaar later stapte Shocking Blue over naar het pas opgerichte Pink Elephant-label van Dureco. De eerste plaat die op dat label uitkwam, was Lucy Brown Is Back in Town. De single deed het aardig in de Top 40. Toen De Wilde halverwege 1968 een oproep kreeg voor militaire dienst, besloot Van Leeuwen dat hij zijn groep wilde vervolledigen met een zangeres. In eerste instantie werd gedacht aan Annet Hesterman, maar zij bleek net een contract met een andere manager te zijn aangegaan en bedankte. Later was ze nog korte tijd de zangeres van de Groningse Ro-d-Ys. In Loosdrecht stuitten Van Leeuwen en manager Cees van Leeuwen op Mariska Veres, die daar optrad met The Motowns tijdens een feestje van de Golden Earring. Via haar moeder werd het contact gelegd.
Shocking Blue werd de eerste Nederlandse groep die een nummer 1-hit in de Billboard Hot 100 van de Verenigde Staten behaalde met de single Venus.
De groep had nog vele andere hits voordat zij in 1975 uit elkaar gingen. In 1979 werd een poging tot een reünie gedaan, maar die duurde maar twee jaar. Shocking Blue herrees in een nieuwe samenstelling in 1993 met Mariska Veres, maar zonder Robbie van Leeuwen. Deze formatie bleef optreden tot aan het overlijden van Mariska Veres in december 2006.
De groepsleden door de jaren heen:
Fred de Wilde (zang) (tot de herfst van 1968)
Mariska Veres (zang) (vanaf de herfst van 1968)
Robbie van Leeuwen (gitaar, sitar en zang)
Cor van der Beek (drums) (overleden op 2 april 1998)
Klaasje van der Wal (basgitaar) (tot 1972, overleden op 12 februari 2018)
Henk Smitskamp (basgitaar) (vanaf 1972)
Leo van de Ketterij (extra gitarist in de jaren 1970 – 1971)
Martin van Wijk (gitaar) (vanaf 1973)
Wim Voermans (basgitaar) (november 1984 – oktober 1986)
Jan Pijnenburg (drums) (april 1985 – oktober 1986)