Een man komt bij de dokter en zegt last te hebben van ongelooflijk stinkende winden daarop antwoord de dokter ik kan u pilletjes voorschrijven die een geur afgeven u kunt zelfs kiezen parkgeur zeegeur of rozengeur ok zegt de man laat ik ze allemaal uitproberen een paar dagen later zit de man op zijn werk als plots de baas binnenkomt en roept
… doe dat raam eens open want het riekt hier precies of er iemand in het parkje aan de zee tussen de rozen gekakt heeft
Een man des huizes had net een maaltje slakken op en zeurde: “Ik lust er nog wel een paar vrouw, want zoals jij ze maakt, maakt niemand ze.” “Nou jong, dan zal jij ze zelf moeten gaan halen.” “Geen punt!” Nadat hem de weg was uitgelegd, waar hij ze moest gaan halen, ging hij fluitend de deur uit. Daar aangekomen: “Ik had graag nog wat slakken.” “Ja”, zei die slakkenboer, “ik heb er zoveel verkocht dat ik geen verpakkingen meer heb.” “Dat geeft niet”, zegt de man, terwijl hij zijn trui openhield. En zo ging ook naar huis. Maar onderweg kwam hij enkele vrienden tegen die vroegen om met z’n allen wat te gaan drinken. “Néé jongens!” Na wat zeuren … nou goed ééntje dan. Het werden er enkele meer en de tijd vloog om. “Jongens ik moet naar huis,” zei hij met een dikke tong. Zo schommelde hij even later naar huis. Thuis aangekomen kreeg hij de huissleutel niet meteen in het sleutelgat. Terwijl hij gebukt stond te richten, vielen de nog levende slakken vanuit zijn trui op de grond. Net toen hij de slakken weer terug wilde doen in zijn trui, vloog plots de deur open en daar stond zijn woedende vrouw. Eer dat zij de kans kreeg om hem de les te lezen, zei hij al lallend: “…allee jongens, nóg tien centimeter …. dan zijn we thuis!”
Een man ligt in het ziekenhuis en vraagt naar de pastoor.
Als de pastoor komt gaat hij naast het bed staan van de patiënt. Al snel gaat het ineens slechter met de man. Wanhopig probeert de man iets te zeggen maar niemand kan hem verstaan.
Pastoor: “Laat iemand pen en papier halen! Snel!”
ALs de man eenmaal papier heeft schrijft hij met zijn laatste adem iets op en geeft het aan de pastoor. Terwijl de pastoor het briefje leest blaast de man zijn laatste adem uit. De pastoor trekt wat witjes weg, legt het papier op het bed en loopt geschrokken de kamer uit.
Nieuwsgierig pakt een zuster het papier en leest: Meneer de pastoor, kunt u even op zij gaan. U staat met uw voet op mijn beademingsslang…
Een jaar of tien geleden nam ik in de luchthaven van Buenos Aeres een vliegtuig richting Frankrijk. De kapitein nam de micro en zei : “Ik verwelkom iedereen aan boord voor de vlucht naar de luchthaven Charles De Gaulle in Parijs. De vlucht zal verlopen zonder incidenten en ik raad de passagiers aan om na de film even de ogen te sluiten om…..” Plots werd de verbinding enkele seconden verbroken en dan hoorden we een verschrikkelijke gil en de kapitein die riep : “Oei oei oei !!!! Oh mijn God ! ” Daarna was alles stil. Ik en de andere passagiers bekeken elkaar angstig. De hostesses liepen heen en weer. Nochtans bleef het vliegtuig op dezelfde hoogte. Plots hoorden we gekraak in de micro en we hoorden terug de kapitein. “Dames en Heren, mijn oprechte verontschuldigingen. Maar een hostess heeft een tas kokende koffie op mijn schoot laten vallen. Je moest de voorkant van mijn broek eens zien !”
“Dat is niks !”, schreeuwde ik terug , “Je moet die van mij langs achter eens zien !!!”
De meester vertelt dat er menseneters hebben bestaan. Vraagt hij: “In welke streken kwamen die voor?” “In Volendam.” beweert Marieke.
“Hoe kom je daar nu bij?” vraagt de meester hoogst verbaasd.
“Dat staat in het aardrijkskundeboek.” antwoordt Marieke.
“Daar staat dat de bewoners daar leven van de toeristen!”
Uit het niets werd er gisteren keihard op de deur geklopt: “politie open maken, anders stampen we de deur in”. Ondanks dat ik nog half van de kaart ben hoor ik wel dat ze het menen. Verstandig dat ik ben, trek ik vlug een broek en shirt aan, en maak ik de deur open. En jaah hoor, hebben ze een huiszoekingsbevel. —“goedemorgen mevrouw, er zijn vermoedens dat er op deze locatie een hennepplantage aanwezig is, nu willen wij graag even rondkijken”.. “Moet dat met zoveel herrie?” Maarre, doe je ding, en maak niet teveel rotzooi aub. Oooow, en als je bij de laatste stal bent, moet je mij even roepen, dat is er eentje met een gebruiksaanwijzing, die maak ik wel voor je open..” Blijkbaar was ie nu op zijn pikkie getrapt want hij trekt meteen een A4 uit zijn binnenzak.. “Zie jij dit huiszoekingsbevel? Hiermee heb ik toegang tot al jouw ruimtes, en heb ik jouw hulp nergens voor nodig. Als het echt nodig is, heb ik hier zelfs binnen no-time 10 man met sloop gereedschap.” Nu moest ik echt mijn best doen om me in te houden. “Snap ik meneer, maar dat gaat niet nodig zijn hoor, als je de staldeur naar beneden drukt moet ie zonder problemen open gaan.” Maar ik zou zeggen: leef je uit, en dan ga ik nu een bakje koffie doen.” Vervolgens zit ik lekker aan mijn keukentafel een bakje koffie te drinken, zie ik die strepenjager rennen alsof zijn leven er van af hangt. “Help help, er zit een stier achter mij aan..
Omdat bij een bakje koffie een peuk hoort, steek ik een peuk op en schreeuw vervolgens:
“IK ZOU HEM DAT HUISZOEKINGSBEVEL LATEN ZIEN”..
