The Klèngola Stars

Het Sunshine Combo uit Borne/Hertme deze week op de voorgrond. De Band heeft bestaan van ca. 1974 tot 1989. Onderstaande personen hebben in de band gespeeld, maar helaas weten we niet alle achternamen. Dus mocht u informatie hebben dan horen wij dat gaarne.

Onderstaande tekst is overgenomen uit Wikipedia

Oorspronkelijk heette de band The Thunderballs, maar in 1972 werd de naam veranderd in The Dutch Boys. Het repertoire bestond voornamelijk uit komische, vrolijke nummers. De nummers werden hoofdzakelijk gezongen in het Drents dialect. Jans Hoogeveen, Henk de Roo en Cor Maatje traden in het begin alleen in Zuid-Oost Drenthe op. Zij traden in de beginperiode in etablissementen op waar ze als bezoeker niet naar binnen mochten, omdat er een minimumleeftijd van 18 jaar gold.

De groep kreeg in 1980 landelijke bekendheid met het nummer Eppo. Een optreden in ‘Op volle toeren ‘ bij de TROS was het gevolg. Hun single Boer Harms werd een hit. The Dutch Boys stond met dit nummer in 1982 op nummer 9 in de Nationale Hitparade en tiende in de Top 40. Ook in België bleef het trio niet onopgemerkt. Na het succes van Boer Harms besloten de leden van de Dutch Boys om beroepsmuzikant te worden. In 1983 traden zij niet alleen in Nederland en België op, maar ook in Duitsland en op Mallorca.

In 1988 stapte Henk de Roo uit de band. Douwe Buiter verving hem. In 1994 stopte Cor Maatje en werd opgevolgd door Henk van der Glas. Na 25 jaar besloot The Dutch Boys om het aantal optredens langzaam af te bouwen. De band verkocht de apparatuur en de vrachtwagen. Jans Hoogeveen legde zijn werk als beroepsmuzikant neer. Maar eind oktober 2007 stond The Dutch Boys toch weer op het podium in Hellendoorn. Ook tijdens het carnaval van 2008 traden zij regelmatig op. In de zomer van 2008 trad The Dutch Boys weer op in Hellendoorn, maar nu tijdens het “helders fees”.

Bandleden

• Jans Hoogeveen
• Henk de Roo (tot 1988, daarna Douwe Buiter)
• Cor Maatje (tot 1994, daarna Henk van der Glas)
• Mark Maatje (tot 1994, daarna Ferry Roosien )
• Ben Mohlman (tot 2012)
• Youri Wessels (tot 2013)
• John grummel (tot 2016,daarna Jeffrey schrik)

Discografie

• Eppo (1980)
• Boer Harms (1982)
• Boer Harms wordt miljonair (1983)
• America en Olde Pekela (1983)
• Van je ras ras ras (1983)
• Ik proat plat (1983)
• Heb jij mien zwien ook zien (1983)
• Geert, mien Belgisch peerd (1984)
• Geen sloot te diep (1984)
• Kouvanjou (1984)
• Mesjeu hef joe ain simmer frai (1984)
• Ik zal nooit meer dronken wezen (1985)
• I speak English very well (1987)
• ‘t Is weer eens later geworden (1989)
• De Schotse horlepijp
• Ik hoal heur met mien brommer op

Ook dit jaar vindt het het paasspektakel in Geesteren (O) weer plaats en voor de zoveelste keer treed de Pet Boon Aven Band er weer op. De afgelopen weken hebben de mannen flink gerepeteerd om ook dit jaar weer goed voor de dag te komen. Wij wensen hun dan ook veel succes met het optreden maar vooral veel plezier met elkaar.

Jan & Zwaan is een accordeon duo uit Drenthe. Schoenenverkoopster Zwaantje van de Belt-Pieters (Hollandscheveld, 17 mei 1945) en stukadoor Jan van de Belt ((Zuidwolde, 29 september 1941) zijn 45 jaar lang actief in het Nederlandstalige genre en bekend van de hits Ik Zoek Een Meisje (1979) en Het Dorpsfeest (1980). Het duo treedt voor het eerst op in 1961, dan nog onder de naam The Menghini’s, vernoemd naar de Italiaanse accordeonbouwer Menghini. In eerste instantie spelen ze voornamelijk in de Noordelijke en Oostelijke provincies. Na hun single Veronica (1973), opgenomen naar aanleiding van het verdwijnen van de gelijknamige radiopiraat, volgt de rest van Nederland en speelt het duo ook regelmatig op vakantiebestemmingen als Mallorca, Torremolinos, Zell Am See en Vipetino. In 1980 ontvangt het duo een gouden LP voor hun album Jan & Zwaan. Ze worden in deze periode op drums begeleid door vrachtwagenchauffeur Barteld Kok (1947) uit het Drentse De Wijk, soms afgewisseld door Hilbert Kuyer. Op 15 april 2007 vieren Jan & Zwaan hun 45-jarige artiestenjubileum in Zaal Hofsteenge te Rolde, met gastoptredens van onder anderen Lucas & Gea, Koos Alberts, Arne Jansen, Jacques Herb en Imca Marina. Het is dan al een paar maanden bekend dat Zwaantje ernstig ziek is. Ze overlijdt op 21 oktober 2010 op 65-jarige leeftijd in ziekenhuis Bethesda te Hoogeveen.

Hoe ouder hoe gekker zullen we maar zeggen want in de week dat onze toetsenist 69 jaar is geworden hebben “de Helena’s” nog weer foto-kaarten laten drukken. Bus 1 is volgepakt met de instrumenten, die natuurlijk eerst op gepoetst zijn, en daarmee was de bagageruimte bijna vol. De meeste koffers, van de mede reizigers, moeten dan ook in bus 2 worden gepakt. Iedereen heeft er zin in morgen gaan we dan ook vol goede moed richting het mooie Mühltal in Oostenrijk. Het verslag van de reis volgt later. 

Wenche Myhre, ook wel Wencke Myhre, (Oslo, 15 februari 1947) is sinds de jaren zestig een succesrijke Noorse schlagerzangeres met hits in het Noors, Duits en Zweeds.

Nadat Myhre in 1960 een talentenwedstrijd in Oslo won, kreeg ze van liedjesschrijver Arne Bendiksen een platencontract.

In 1963 maakte ze haar televisiedebuut in de film Elskere. Sindsdien staat ze steeds in de spotlights. Voor haar lied Gi meg en Cowboy till mann (dat eerst door Gitte gezongen werd in het Duits, Ich will ‘nen Cowboy als Mann) onder begeleiding van Horst Wende en zijn studio/sessie muzikanten kreeg ze haar eerste gouden plaat.

In 1964 was Myhre de drijfveer achter een inzamelingsactie waarvan de opbrengst naar een kinderziekenhuis in de Gazastrook zou gaan. Hier leerde ze haar eerste man kennen, Torben Friis-Møller. Met hem heeft ze drie kinderen: Kim (1971), Dan (1973) en Fam (1975).

Voor het wereldkampioenschap skiën in 1966 zong ze het lied Vinter og sne. Datzelfde jaar won ze het Schlagerfestival met Beiß nicht gleich in jeden Apfel. Hiermee had ze eindelijk haar doorbraak op de Duitse markt, nadat ze een jaar eerder met Sprich nicht drüber als tweede was geëindigd. Er volgden nog hits en in 1968 vertegenwoordigde ze West-Duitsland op het Eurovisiesongfestival met Ein Hoch der Liebe, waarmee ze op de zesde plaats eindigde. Eind jaren 60 behoorde ze tot de absolute topartiesten en tieneridolen in Duitsland. Ze won vier Bravo-Otto’s (1966: brons, 1967: goud, 1968: goud, 1969: zilver). Ze kwam veel op de Duitse televisie en trad op met andere grootheden als Udo Jürgens en Peter Alexander. In 1970 had ze een bescheiden hit met Er hat ein knallrotes Gummiboot, dat later wel uitgroeide tot een carnavalsklassieker.

In 1974 kreeg ze een eigen televisieprogramma. In 1980 trouwde ze voor de tweede maal, dit keer met de succesvolle Duitse regisseur Michael Pfleghar. Twee jaar later kreeg ze met hem haar vierde kind, Michael. Pfleghar pleegde in 1991 zelfmoord. Een jaar later nam Myhre opnieuw deel aan de Melodi Grand Prix in haar thuisland, maar werd daar derde.

Myhre woont in een dorpje dicht bij Oslo en ze treedt nog regelmatig op. In 2004 begon ze een show met twee andere Scandinavische schlagersterren: Gitte Hænning en Siw Malmkvist. Ze trokken door heel Duitsland.

In 2009 deed Myhre in Noorwegen opnieuw een gooi naar het Songfestival. Haar lied Alt Har En Mening Nå bleef echter steken in de voorronde.

Bron: Wikipedia