Jeanette van Zutphen

Jeannette van Zutphen (Utrecht, 10 december 1949 – Utrecht, 25 april 2005) was een Nederlandse zangeres. Zij werd vanwege haar achtergrond in de bloemen het zingende bloemenmeisje (My Fair Lady) genoemd.

Haar hele familie was werkzaam in de bloemen. Ook Van Zutphens vader had een bloemenzaak. Haar opa was de café-chantantzanger en humorist Karel van Zutphen. Vanaf jonge leeftijd wilde zij zangeres worden en bleek ze talent te hebben. In 1962 won Van Zutphen de eerste prijs in het programma De Oprechte Amateur en in 1965 brak ze op vijftienjarige leeftijd door tijdens de Marcel Talentenjacht in Amsterdam, waar zij won met het liedje ‘Mijn moeder is jarig vandaag’. Dit was tevens haar eerste single. In augustus van datzelfde jaar deed zij mee aan het AVRO-programma Nieuwe Oogst, waar ze de wisseltrofee won met het liedje ‘Ik heb een wonder gezien’.

Van Zutphen kreeg een contract bij N.V. Phonogram en nam onder het label Decca een aantal singles op. Een groot succes werd de cover van het bekende Beatles-nummer ‘Michelle’. Jeannette zong hierin over ‘Michel’. In die tijd was Van Zutphen een tienerzangeres – ook wel een Beatmeisje genoemd.

Van Zutphen trad op in onder andere de Willeke en Willy Alberti-shows, De Corry Brokkenshows en het programma Het Gulden Schot van Lou van Burg, alsook in programma’s voor Radio Nederland Wereldomroep, zoals het programma Thuis aan boord. Ook trad zij veel op in de Gert en Hermien Timmerman shows met optredens door heel Nederland. Begin jaren 70 stond Van Zutphen onder contract bij CNR en nam zij daar ‘Elke dag’ op – een van haar favoriete nummers.

In 1974 maakte zij nog een aantal platen bij Telstar, de maatschappij van Johnny Hoes, waarna nog enkele successen volgden zoals ‘Wie weet waar ik hem kan vinden’ en ‘Mijn hart is als een bloementuin’. Daarna werd het wat stiller rondom Van Zutphen en ze besloot in 1976 een punt achter haar zangcarrière te zetten.

Jeannette van Zutphen stierf in 2005 op 55-jarige leeftijd.

 

 

Similar Posts

  • Anneke Grönloh

    Deze week lazen we een artikel dat Anneke Grönloh op 74 jarige leeftijd nog steeds optreed. Tijdens het optreden maakt ze gebruik van een zuurstof fles omdat ze een long ziekte heeft.

    Onderstaande informatie kunt u vinden op www.wikipedia/annekegronloh

    Anneke Grönloh werd in Tondano, Noord-Celebes, Nederlands-Indië geboren op 7 juni 1942 en bracht haar eerste levensjaren in het door de Japanners bezette Nederlands-Indië door in een jappenkamp. Haar vader, een Nederlandse officier, was al voor haar geboorte geïnterneerd. Pas na de bevrijding werd het gezin herenigd.

    Na de oorlog vertrok het gezin Grönloh met de Willem Ruys naar Nederland, waar het opgevangen werd in het Noord-Brabantse Grave. Anneke groeide op in Eindhoven. Op het Gemeentelijk Lyceum leerde Anneke Grönloh Peter Koelewijn kennen en trad zij samen met hem en zijn band Peter en zijn Rockets op tijdens feestjes. Daarnaast verzorgde ze in Nederland en België al optredens met onder meer het orkest van Jos de Mol en The Skyliners, waar ze voornamelijk Amerikaanse hits, jazz en rock-‘n-roll zong. Onder de naam “Yokotjang” trad ze ook op als zangeres/danseres met oosterse liedjes. Yokotjang betekent in het Japans klein zusje , zo werd Anneke in het jappenkamp tijdens de oorlog genoemd.

    Op 19 december 1959 wint Anneke het “Cabaret der onbekenden”, een destijds zeer beroemde talentenjacht. De finale wordt op tv uitgezonden en de hoofdprijs is een platencontract. Haar winnende lied “ma, he’s making eyes at me” wordt later een grote hit voor haar in het buitenland. Ze neemt een Nederlandse versie ervan op onder de titel “ma, hij wil zo graag een zoen”. De opname wordt een hit in Nederland. Op deze plaat wordt ze begeleid door Peter en zijn Rockets, met wie ze in de periode 1960/1962 veel optredens in het land verzorgt.

    Anneke komt onder contract bij platenfirma Phonogram van Philips; het huidige Universal Music. Haar eerste singel is een Maleis liedje met de titel “Asmara”. In Nederland doet het nummer weinig, maar in Singapore, Maleisië en Indonesië wordt het een grote hit.Een nummer 1 hit en gouden plaat in het verre oosten zijn het resultaat. Eind 1960 vertrekt ze op haar eerste concerttournee naar Singapore en Maleisië. Voor de Nederlandse markt worden tienerliedjes als “Maar Charly stuurde me bloemen” opgenomen, waarmee haar populariteit groeit. De song “Trui, trui, slobbertrui” is de eerste echte hit in eigen land in 1961.

    1962 is een zeer succesvol jaar voor Anneke Grönloh. De in 1961 opgenomen Indische liedjes “Boeroeng kaka” en “Nina Bobo” worden grote hits in het verre oosten. Beide nummers staan maandenlang op nummer 1 in Singapore en Maleisië en leiden wederom tot gouden platen. De populariteit in die streken is enorm. Tijdens een tournee in in januari 1962 treedt Anneke op in stadions en grote concertzalen in onder andere Singapore, Ipoh, Malakka en Penang. Ze onderneemt deze tournee samen met The Blue Diamonds, die in die streken ook erg populair zijn door hun hit “Ramona”. “Nina Bobo” scoort ook in Japan en wordt uiteindelijk Anneke’s grootste internationale hit. Ondertussen heeft Anneke ook een aantal platen opgenomen in het jazzgenre, haar favoriete muziekstijl, met onder andere The Dutch Swing College Band en de Rivertown Dizieland Band. In juli 1962 neemt ze samen met onder andere Mieke Telkamp en Milly Scott deel aan het Knokke Festival; een destijds zeer prestigieus songfestival in België. Daar zingt ze voor het eerst haar nieuwe single “Brandend Zand”. Het nummer komt vanuit het niets binnen op nummer 1 en blijft daar 3 maanden staan, totdat het van die plek verdreven wordt door Anneke’s nieuwe plaat “Paradiso”, die maar liefst 14 weken op nummer 1 staat. Meer dan een half jaar staat de zangeres dus onafgebroken op nummer 1. In de wekelijkse hitlijst van Platennieuws staat Brandend zand 2 weken op de eerste plaats. Vanaf 24 november 1962 staat Paradiso maar liefst 16 weken aaneensluitend op nummer één. Dit record aantal weken is nog steeds niet verbroken[1]. Voor zowel Brandend Zand als Paradiso krijgt ze eerst gouden en daarna platina platen. Als Anneke Grönloh eind november opnieuw voor een tournee naar het verre oosten vertrekt is ze uitgegroeid tot Nederlands eerste en grootste tienerster/popidool.

    Op 31 augustus 1964 trouwde zij met de Veronica-diskjockey Wim-Jaap van der Laan. Hij overleed in 2004.

    Anneke Grönloh 1a

  • The Diamond Stars

    Op herhaling deze week de band “The Diamond Stars” uit Denekamp. We hebben nog heel wat foto’s op de plank liggen maar deze week hebben we gekozen voor een foto waarbij de twee nestors van de band Willy Grote Punt en Appie Boers erbij zijn gaan zitten. Helaas kennen we niet de namen van de 3 andere muzikanten maar een van de lezers zal ons dat vast wel kunnen vertellen. 

  • Holland Venetië Band

    Deze week een foto van de Holland Venetië Band op deze site. In 1975 stond deze band met het nummer Marietje in de Tipparade.

    Holland Venetië Band Giethoorn Scholten Accordeon
    Holland Venetië Band Giethoorn Andries Raggers Trompet
    Holland Venetië Band Giethoorn Klaas Keizer Gitaar
    Holland Venetië Band Giethoorn Marten Mintjes Drum
  • Mieke Telkamp

    Afgelopen donder hoorden we via de radio het bericht dat Mieke Telkamp was overleden. Vele mensen hier in Twente en ook ver daarbuiten genoten in de vorige eeuw van haar platen. Derhalve plaatsen we dit artikel. De onderstaande tekst is overgenomen uit Wikipedia.

    Mieke Telkamppseudoniem van Maria Berendina Johanna (Mieke) Telgenkamp (Oldenzaal14 juni 1934 – Zeist20 oktober 2016) was een Nederlands zangeres. Ze is Nederland vooral bekend door het lied Waarheen, waarvoor, waarmee ze in 1971 haar comeback maakte.

    Telkamp heeft tussen 1953 en 1967 meerdere hits op haar naam geschreven. Ze werd in 1953 bekend met Here in my heart, een lied dat in 1952 door Al Martino werd gezongen. Daarna bracht ze succesvolle nummers uit als Nooit op Zondag en Eb en Vloed. Ook heeft ze veel succes in West-Duitsland gehad, met als grootste hit Prego, prego gondeliere, waarvan bijna een miljoen singles werden verkocht. Als pseudoniem gebruikte ze de naam Mieke Telkamp, omdat haar geslachtsnaam Telgenkamp ongeschikt werd bevonden om in West-Duitsland een carrière op te bouwen.

    Ze won in 1957 de eerste prijs, de Gouden Gondel, tijdens het Festival van Venetië. Zij heeft in 1962 aan het Songfestival van Knokke meegedaan en in 1964 in de Snip en Snap Revue gestaan.

    In 1967 trok ze zich op doktersadvies met buikklachten terug uit de showbusiness. Maar begin jaren 70 besloot ze om haar carrière nieuw leven in te blazen. Ze trad echter niet meer op in het land en beperkte het zingen tot platen-, radio- en televisiestudio’s.

    Na Telkamps terugkeer in de muziekwereld behaalde ze het grootste succes uit haar carrière. Ze ontving in 1971 haar eerste gouden plaat voor Waarheen, waarvoor, een nummer in de originele Nederlandse tekst van Karel Hille, geschreven op de melodie van Amazing Grace en waarvan in Nederland meer dan een miljoen exemplaren verkocht werden. Ze nam Waarheen, waarvoor samen met de Hi-Five onder leiding van Harry de Groot op naar een idee van Frank Jansen, die ook de productie deed. Het lied was jarenlang in Nederland het meest populaire lied dat bij uitvaarten gedraaid werd.

    Er is een cd verschenen met al haar Duitse successen, getiteld Tulpen aus Amsterdam, waarvan bijna een miljoen platen over de toonbank ging. Telkamp was de eerste Nederlandse zangeres die na de Tweede Wereldoorlog weer in het Duits zong, wat haar in de Duitstalige landen veel waardering heeft opgeleverd. Sinds 1955 verschenen in West-Duitsland vele platen, waarvan Du bist mein erster Gedanke de eerste was. Haar eerste Duitse titel Morgen komm’ ich wieder werd in 1953 alleen in Nederland uitgebracht en werd een groot succes.

    Telkamp was in 1978 de eerste persoon uit de showbusiness die werd benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. In 1990 trad ze voor het laatst officieel op.

    In augustus 2008 verscheen een dvd met de titel Alles voor jou, waarop van 40 liedjes beeldregistraties staan uit de periode 1959-1989.

    Op 13 december 2008 werd aan Telkamp een Diamanten Award uitgereikt bij Omroep MAX, voor de verkoop van 1 miljoen exemplaren van Waarheen, waarvoor.

    Op 10 maart 2011 nam ze bij Omroep MAX definitief afscheid van het grote publiek en leefde sindsdien teruggetrokken in Zeist. Ze overleed op 82-jarige leeftijd.mieke-telkamp-1

  • The Little Stars

    Deze week kreeg ik van Ria en Gerrit Schuurman nog een stel foto’s van “The Little Stars”. Nadat deze ingescand waren zijn de foto’s keurig weer terug gestuurd, echter heb ik vergeten om er een postzegel op te plakken. Dit kan men stank voor dank noemen maar het was geen opzet maar wel een domme fout. Ria en Gerrit nogmaals mijn excuses. Bijgevoegd een foto van “The Little Stars” uit het prille begin in 1968″.  De muzikanten zijn van links  naar rechts: Gerrit Schuurman, Ria Pierik, Johan Verenjans en Betsie Egberts.

Geef een reactie

Your email address will not be published. Required fields are marked *