Combo Wil de Bras uit Bergen op Zoom 1969-1975
Wil de Bras alias Eric Binkhuysen (gitaar, zang; Cor Hoogeveen (orgel); Dries Patijn alias André Moss † (saxofoon); Henk van Rijswijk (saxofoon); Cees de Groot (basgitaar) vervangen door Ruud Wenzel † (basgitaar); Wim Verbiest (drums)
Aankomend weekend is het weer de Koale karmis in Oatmuske (koude kermis in Ootmarsum) en dan stromen de bezoekers van heinde en verre Ootmarsum weer binnen. Een plaatselijke café houder vertelde eens dat hij van de opbrengst van de kermis zeker tot Pinksteren ervan kon leven. Bijgevoegd is een foto van “de Helena’s” uit 1971 bij een Suikerspin kraam. ‘S morgens voor de kermis werden er foto’s gemaakt door Herman Haarhuis. en nu 54 jaar spelen de Helena’s nog steeds en hopen op 2e kerstdag de 58ste verjaardag van de band te vieren. Op de foto zangeres Truus Braakhuis; en de mannen v.l.n.r.; Frans Schulten Gitaar en Zang; Frans Heerink Drums en Zang; Ronald Urban Saxofoon en zang; Benny Lenferink Toetsen en zang.
Mieke, artiestennaam van Mieke Gijs (Turnhout, 8 mei 1957), is een Belgische schlagerzangeres.
Jaren 70
Mieke begon al op jonge leeftijd met zingen. Toen ze elf jaar oud was, deed ze in Arendonk mee aan haar eerste zangwedstrijd, die ze ook won met een vertolking van Mama van Heintje. In de jaren hierna was ze veelvuldig actief bij diverse andere zangwedstrijden. In 1971, op dertienjarige leeftijd, bracht ze op het platenlabel RCA haar eerste single uit: Susa Nina. Het nummer werd echter geen hit, net zomin als de volgende singles Tien rode rozen en Fijn dat jij er bent.
In 1973 werd Mieke in contact gebracht met Pierre Kartner, alias Vader Abraham, die na zijn successen met het kindsterretje Wilma op zoek was naar een nieuwe jonge zangeres. Samen namen zij het duet Wat een prachtige dag op, een vertaling van de hit What a wonderful world van Louis Armstrong. De single bereikte de tipparade van de Nederlandse Top 40. Een jaar later beleefde Mieke haar doorbraak met het door Kartner geschreven lied Een kind zonder moeder, dat zowel in Vlaanderen als in Nederland een hit werd. Ook het gelijknamige album werd een succes.
Gedurende het midden van de jaren zeventig scoorde Mieke nog een aantal hits, zoals Zomertijd, M’n beste vriendin en Het leger van werkelozen. Dit laatste nummer was wederom een duet met Pierre Kartner, in samenwerking met het Weesper Mannenkoor en De Kermisklanten. Met Kartner bleef ze intensief samenwerken; hij schreef de meeste van haar liedjes en was tevens haar producer.
In 1976 verscheen het album Zo tussen dromen en ontwaken. De singles die hiervan werden uitgebracht hadden echter weinig succes. In 1978 scoorde Mieke wel een hit met het nummer Charlie Chaplin, afkomstig van haar album Horen zien en zingen. In 1979 trad Mieke in het huwelijk met BRT-regisseur Hugo Dewaersegger.
Jaren 80
Toen Pierre Kartner zich steeds meer ging concentreren op zijn eigen carrière, werkte Mieke korte tijd samen met Cees de Wit. Begin jaren tachtig werd Dries Holten haar nieuwe producer. Met hem maakte ze onder andere de singles Dromenland en Als ik jou niet had, beide van oorsprong Duitse schlagers die geschreven waren door Ralph Siegel. In dezelfde periode bracht Mieke in Duitsland enkele Duitstalige singles uit. Dat was niet voor het eerst, want in 1976 had ze ook al eens een Duitse single gemaakt: Liebe Mutter.
In 1982 werd de samenwerking met Holten stopgezet en kwam Mieke opnieuw onder begeleiding van Pierre Kartner te staan. Er volgden enkele jaren zonder grote successen en midden jaren tachtig werd de rol van Kartner overgenomen door producer Ad Kraamer. In 1985 bereikte Mieke opnieuw de hitparades met de single Zaterdagavond, een duet met Dennie Christian. Dit nummer, een cover van Ich komm’ bald wieder van Cindy & Bert, stond zes weken genoteerd in de Nederlandse Top 40. Gedurende de rest van de jaren tachtig nam Mieke nog verschillende andere platen op met Christian, later aangevuld met Micha Marah en/of Freddy Breck. Samen traden zij veelvuldig op tijdens het Schlagerfestival.
In 1988 bracht Mieke de single Kom weer terug bij mij uit, een vertaling van het lied Ne partez pas sans moi, waarmee Céline Dion dat jaar het Eurovisiesongfestival gewonnen had. Het nummer presteerde echter matig en ook de volgende singles flopten.
Jaren 90
Onder de hoede van Roger Baeten, die Ad Kraamer als producer verving, nam Mieke in 1990 de single Vlinders in je buik op, een cover van Chanson populaire van Claude François. Het nummer werd een hitje in Vlaanderen en leidde tot een optreden in het televisieprogramma Tien om te zien. Hierna volgden singles als Vrij als ‘n vogel en Om je hart te voelen slaan (een cover van Pour un flirt van Michel Delpech), maar deze haalden de hitlijsten niet.
In 1993 nam Mieke deel aan Eurosong, de Vlaamse voorronde voor het Eurovisiesongfestival. Met het nummer Waarom zou er vrede zijn eindigde ze hierbij op de zevende plaats. Een jaar later bracht ze met weinig succes de singles Soms is liefde… (een duet met Jo Vally) en Laat me alleen (een cover van Rita Hovink) uit. Haar album Voor jou verscheen in 1995. In 1996 ondernam Mieke een tweede poging om voor België naar het Eurovisiesongfestival te gaan. Tijdens de selectieshow De Gouden Zeemeermin werd ze met haar nummer Op dit moment echter uitgeschakeld.
Na het overlijden van haar man zette Mieke haar carrière tijdelijk op een laag pitje. In 1998 bracht ze nog wel een album uit met naar het Nederlands vertaald repertoire van Dolly Parton.
Jaren 00 tot heden
Hoewel grote hits uitbleven, bleef Mieke na de millenniumwisseling regelmatig nieuwe singles uitbrengen. Zo verscheen in 2001 Zoiets als liefde, een cover van een nummer van Michelle. In 2002 nam zij, op aandringen van Pierre Kartner, weer een duet op met Dennie Christian, getiteld Ik ben verliefd, jij bent verliefd. Zowel Christian als zijzelf vonden de tekst van het lied eigenlijk te puberaal, maar de single werd desondanks toch uitgebracht, met een flop als gevolg.
In 2004 vierde Mieke haar dertigjarig artiestenjubileum. Ter gelegenheid hiervan werd een album uitgebracht: Dertig jaar Mieke, het complete hitoverzicht. Behalve vier nieuwe nummers bevatte dit album ook een dvd. Twee jaar later, in 2006, dook ze met de single Boom bang-a-bang (origineel gezongen door Lulu) voor het eerst sinds 1989 weer op in de Nederlandse hitparade. Dit nummer, waarvoor zij zelf de Nederlandstalige tekst schreef, was afkomstig van haar album Vliegen als een vogel. Ook Pierre Kartner en Salim Seghers schreven aan dit album mee.
Samen met Dennie Christian, Christoff en Lindsay bracht Mieke in 2009 een nieuwe versie uit van het nummer Zaterdagavond. Net als in 1985 werd het opnieuw een hit; in de Vlaamse Ultratop bereikte de single de vijfde plaats. In de periode hierna nam Mieke ook materiaal op met andere artiesten, zoals Liliane Saint-Pierre, Bart Kaëll en vooral Luc Van Meeuwen. Met Van Meeuwen nam ze vanaf 2013 verschillende singles op, die in 2016 verschenen op een album. In 2017 volgde de cd Parels, waarvan enkele nummers al eerder op single waren uitgebracht. Dit album bevat ook drie duetten met Bandit.
Discografie (selectie)
Bronvermelding: Wikipedia
Johannes (Joop) de Knegt (Nieuwer-Amstel, 1 maart 1931 – Amsterdam, 22 oktober 1998) was een Nederlands zanger. Hij werd vooral bekend door het nummer Ik sta op wacht (1957). De Knegt werkte bij een textielfirma in Amsterdam toen hij in dienst moest. Hij werd korporaal bij de Koninklijke Luchtmacht. Tijdens een excursie naar de KRO-studio werd zijn zangtalent ontdekt. Toby Rix stelde hem voor aan Ger de Roos van het Orkest Zonder Naam. De Knegt nam in de radiostudio High Noon op, dat kort daarvoor door Frankie Laine was uitgebracht als titelsong van de gelijknamige, snel befaamd geworden westernfilm. Toen het nummer op 20 september 1952 werd uitgezonden werd er door veel luisteraars gereageerd. De Knegt kreeg hierop een platencontract aangeboden. Van High Noon werden 180 duizend exemplaren verkocht – destijds goed voor een gouden 78 toeren-plaat.
Zijn grootste hit was Ik sta op wacht (1957), geschreven door Stan Haag, André de Raaff en Jacques Schutte. Het nummer werd geproduceerd door Rine Geveke. Hierna volgde nog Wij zwaaien af.
De Knegt stopte in 1960 met zingen en richtte een theaterbureau op dat hij High Noon noemde. Later nam hij nog enkele nummers op, maar had daarmee geen succes. De Knegt overleed in 1998 op 67-jarige leeftijd.
Bron: Wikipedia
Tijdens een korte vakantie in het Schwarzwald in Duitsland hoorden we tijdens een dorpsfeest in Bonnhoff PitPete spelen. Het enthousiasme straalde er vanaf en hij verstond de kunst om de mensen te betrekken in zijn spel. Wij hebben enorm genoten van deze one man band.
Mocht u meer over deze muzikant willen weten kijk dan even op zijn website www.pitpete.de
Uit Ruurlo kwam de band Hurricane. Aan de foto te zien schatten wij dat dit eind 80 of begin 90-er jaren is geweest van de vorige eeuw. Helaas weten we geen namen van de band maar hopen op reacties van de lezers.
Heel vaak wordt aan de leden van “De Helena’s” gevraagd, “Wanneer gaan jullie weer naar Oostenrijk?”
Inmiddels is het al meer dan 6 jaar geleden dat we onze derde en tot dusver laatste reis gemaakt hebben te ere van ons 50 jarig bestaan. Vaak praten we hier onderling over en zeggen dan , als we het willen dan moet het z.s.m. omdat we allemaal op leeftijd komen. De laatste 3 jaar is er binnen De Helena’s het nodige gebeurt waardoor het organiseren van zo’n reis voor ons gemixte gevoelens oproept. Frans Heerink en Roland Urban hebben we verloren door overlijden en door zware fysieke klachten. Beiden waren meer dan 50 jaar lid van de band en dan mis je toch wel wat.
Maar omdat er zo vaak gevraagd wordt, willen we toch een peiling doen onder de lezers hoeveel mensen er interesse hebben. Mocht u interesse hebben dan horen we dat graag via dehelenas@gmail.com.
Reageren op deze oproep houd niet in dat u verzekerd bent van een plaats. Bij voldoende interesse maken wij onze keuze, van doorgaan of niet, bekend via deze site en waar u zich dan eventueel kunt inschrijven.
