The Classics

Een trio uit Hengelo en omgeving staat deze week in de schijnwerpers. Als U weet wie de muzikanten zijn dan horen we dat uiteraard erg graag.

Deze week een foto van Bert Ophof uit Coevorden op onze site. Bert is een one-man-band die complete feesten kon verzorgen.

Op 29 december kreeg ik onverwachts maar zeer welkom bezoek van Waldemar (Sohni) Mätzke uit Lage.  In korte tijd heeft hij veel verteld over zijn verleden als muzikant en in welke band hij heeft gespeeld zoals o.a. Alexis, Sunflower en Die Beliebten Teddy’s. Deze laatste band speelde in dezelfde tijd bij Schiewink in Uelsen als wij De Helena’s. Wij speelden om de 14 dagen op zaterdag en Die Beliebten Teddy’s spelden de andere weken op zondag. We hebben afgesproken dat ik binnenkort naar Lage ga en een bezoek breng aan Sohni Mätzke om nog meer muzikale verhalen te horen en nog wat foto’s te scoren. Later komen wij hier zeker op terug.

Vlnr: Peter Dobbrunz; Elektronisch Akkordeon, Detlef Mätzke,  Sohni Mätzke; Gitaar, Fritz Schulz; Drum

De vorige week hebben we geschreven over Cliff Richard en daarom zijn deze week the Shadows aan de beurt.

The Shadows is een instrumentale muziekgroep, actief vanaf de jaren 50 van de 20e eeuw tot het begin van de 21e eeuw. Als band legden ze de basis voor de klassieke bandbezetting, bestaande uit een sologitaar, een slaggitaar, een basgitaar en drums.

In 1958 trokken de zestien jaar oude Hank B. Marvin en Bruce Welch van Newcastle naar Londen om aan een muziekwedstrijd deel te nemen.

De manager van Cliff Richard ontdekte hen in de Two I’s Coffee Bar, destijds het mekka van de Londense muziekscene, en bood hun een contract aan om Cliff, die intussen met de hit Move it uit 1958 in Engeland bekendheid kreeg, te begeleiden. Later sloten Jet Harris (basgitarist) en Tony Meehan (drummer) zich bij hen aan. Ze vormden een band onder de naam The Drifters en brachten snel een single uit, met daarop twee vocale nummers: Feelin’ Fine en Don’t be a Fool with Love.

Toen de Amerikaanse groep The Drifters zich verzette tegen het gebruik van hun naam in de Verenigde Staten, veranderden zij die in The Shadows.

Toen Jerry Lordan hen een melodie aanbood kwam hun carrière pas echt van de grond. Apache stond in Engeland gedurende vijf weken op de eerste plaats en werd een wereldhit, behalve in de Verenigde Staten, waar men de groep te saai vond maar een coverversie wel scoorde. Kon-Tiki, Wonderful Land, Dance On en Foot Tapper waren de vier volgende nummer 1-hits in Engeland. Behalve de vier Shadows, moet ook zeker Norrie Paramor genoemd worden. Paramor was een dirigent, songwriter en een arrangeur die zijn invloed deed gelden op bijvoorbeeld het nummer “Wonderful Land”. Veel later trok de band Cliff Hall aan, die op synthesizer de orkestpartijen voor zijn rekening nam.

In september 1961 werd drummer Tony Meehan vervangen door Brian Bennett. In april 1962 verliet Jet Harris de groep voor Brian Locking (overleden op 8 oktober 2020)^[1]. Toen Locking in april 1963 voorrang gaf aan zijn religieuze werk, voegde een zeer getalenteerde basgitarist zich bij de groep: John Rostill. Deze zou tot 1969 deel uitmaken van The Shadows. Bruce Welch werd in 1969 tijdelijk vervangen door de toetsenist Alan Hawkshaw.

Jet Harris en Tony Meehan zouden nog zo’n vier jaar als duo optreden en zelfs twee Britse nummer 1-hits in The Shadows-stijl scoren. Meehan kwam in 2005 op 62-jarige leeftijd om het leven als gevolg van een val in huis; Harris overleed in 2011.

Rostill schreef enkele zeer succesvolle composities. Hij kon het succes ervan niet meer meemaken. Toen Welch hem in zijn studio opzocht bleek Rostill daar te zijn overleden door een overdosis aan barbituraten. Hij werd opgevolgd door Alan Jones, en later door Mark Griffiths.

The Shadows vertegenwoordigden het Verenigd Koninkrijk met Let Me Be the One op het 20e Eurovisiesongfestival, op 22 maart 1975 in Stockholm, Zweden. Van de 19 deelnemende landen won Nederland met het nummer Ding-a-dong uitgevoerd door Teach-In.

Na hun Engelse hit Ghost riders in the sky (1980) werd het allengs stiller aan het hitsinglefront. Wel verscheen er elk jaar een album, dat steeds zeer hoog in de hitlijsten terechtkwam. De groep bewerkte in die tijd bekende hits. Hank Marvin vertolkte die op zijn zo karakteristieke wijze. Alan Jones is op veel van die opnamen te horen op bas en voornoemde Cliff Hall op toetsen. Eind 1990/begin 1991 viel het doek definitief. Hank Marvin ging solo toeren en bracht solo-cd’s uit. Waarschijnlijk onder druk van de talloze fans en het naderend 45-jarig jubileum besloten de heren nog eenmaal als The Shadows een “final tour” te maken.

In 2004 gingen ze op tournee door het Verenigd Koninkrijk met een reeks van 37 concerten (The Final Tour) om op die manier een 45 jaar durende carrière af te sluiten. Wegens het grote succes kreeg de concertreeks een vervolg in 2005 met in totaal 27 optredens in Denemarken, Zweden, Noorwegen, Finland, IJsland, Nederland, Frankrijk, Duitsland, België en het Verenigd Koninkrijk. Hank Marvin woont sinds november 1986 in het Australische Perth en heeft daar een eigen studio, genaamd “Nivram Studios”. (‘Nivram’ is een anagram: de letters ‘Marvin’ omgekeerd gespeld.)

Naar aanleiding van het 50-jarige artiestenjubileum gingen Cliff Richard en The Shadows gezamenlijk een tournee maken door Europa, Australië, Nieuw-Zeeland en Zuid-Afrika. Deze vond plaats van eind september 2009 tot een stuk in 2010.

Vorige week ontvingen wij onderstaande foto uit 1962 van Herman Vennegoor uit Almelo met daarop 2 leden van “The Bleu Specials”.  De dames waren de eerste fans van de band. De mannen op de foto zijn:  links Bennie Weijerink (gitarist) en rechts Herman Vennegoor (drummer). Helaas staat de Sjef Mulder, die op dat moment nog accordeonist was niet op de foto. De accordeon werd kort daarna ingeruild voor een elektrisch orgel. Kort nadat deze foto gemaakt is, is Herman Vennegoor gestopt en is Karel Postma als drummer/zanger voor hem in de plaats gekomen. Ook is toe de naam veranderd in Trio Lovely Dust. Toen wij Herman vroegen welke plaat, uit die tijd, we bij deze foto moesten draaien liet hij direct weten dat moet La Bamba van Richie Valens zijn want dat konden wij goed spelen,

Deze week hebben wij het zilveren jubileum van onze bassist Bennie Loman gevierd. Bennie kwam op 05-10-1997 bij de band spelen en is tot ieders tevredenheid gebleven. Alhoewel de Helena’s eind dit jaar al 55 jaar bestaan hopen we dat we er, met elkaar, nog menig jaar aan kunnen vastknopen. Bennie uiteraard  van harte gefeliciteerd.