Op 09-11-1972 hebben wij als Helena’s een bruiloft van muziek voorzien bij Café Restaurant Tibbe in Harbrinkhoek. 25 Jaar geleden hebben we weer op het feest van het zelfde bruidspaar gespeeld en afgelopen week hebben we ook weer de muziek verzorgd op de 50 jarige bruiloft van Gerrie en Gerard. Hoe bijzonder is dat als band. Volgens het bruidspaar en de bezoekers was het een heel gezellige feest bij Café Restaurant Rouwers in Agelo. Uiteraard sluiten wij als Helena’s ons daar graag bij aan.
Wij wensen het Bruidspaar nog vele jaren toe in de best mogelijke gezondheid en wie weet ……
Onderstaande foto hebben we al eerder geplaatst maat we kenden niet alle namen en hadden ook geen verdere informatie.
Via Jan Wigger (de bassist van de band) kregen we onderstaande informatie.
Super mooi dat je THE MELODY SWINGERS van toen op jullie site hebben gezet .We zijn begonnen in 1964 met bruiloften en partijen. Maar al spoedig kwamen de dansavonden om de andere week bij Franken Volmerink (MANS) en Geuke in Deurningen . Hier hebben we ongeveer 3 jaar gespeeld. Daarna naar Duitsland Muller in Emsburen en Link in Nordhorn en DIKA in Markelo. In 1969 zijn we begonnen bij Kothman in Oldenzaal super tijd ongeveer 5 jaar gespeeld. We zijn door gegaan tot 1981 toen zijn we uit elkaar gegaan allemaal in verschillende bandjes. Sinds ongeveer 4 jaar spelen we weer samen en Alie is er al weer 2 jaar bij. Misschien is het wel mooi om samen een avond te organiseren.
Op de foto staat de volgende bezetting: Nathalie (Alie Nijland) zang ,Willem Losbroek orgel, Jan Wigger bas, Jan Weldink drums, Ruddy Bakker guitar.
Wij danken Jan voor zijn reactie en wie weet valt er in de toekomst iets te organiseren.
Deze week hey Miranda Combo uit Groesbeek op de voorgrond. Uit het dorp Groesbeek en omstreken zijn diverse orkesten afkomstig die de nodige furore hebben gemaakt. Het was / is een vruchtbare grond voor muzikanten zullen we maar zeggen.
Op onderstaande foto staat in het midden een zangversterker van Dynacord die 60 watt vermogen leverde. Bijna iedereen die toen een band had speelde met een vergelijkbare versterker en toen werd er vaak gevraagd of het geluid niet een beetje zachter kon. Op dit moment wordt er veelal gespeeld met een versterker van minimaal 2 x 500 watt ( wat niet bijzonder veel is).
Van Gerrit Oude Elberink kregen we onderstaande foto’s en informatie.
The Blue Stars hebben bestaan van 1957 tot ca. 1967. Het Melodie Combo heeft bestaan van ca 1967 tot ca.1980. Bovenstaande band uit Albergen heeft in 1967 gewisseld van band naam.
In die jaren was dit een veel gevraagde muziek band voor bruiloften, dansavonden en volksfeesten her en der in de gemeente Tubbergen, Vriezenveen en Almelo. De bands bestonden meestal uit 4 en soms uit 5 personen en waren graag gezien gasten in de wijde omgeving in de diverse dansgelegenheden. De dansavonden en de volksfeesten duurden meestal van 18.00 tot 22.00 uur.
De band bestond uit Joop Velthof – drums, Tonnie Degger – Trompet en zang, Gerrit Oude Elberink – Sopraan/alt/tenor saxofoon. Jan Oude Elberink – Accordeon (knoppen). In de eerste jaren bestond de geluidsinstallatie uit 1 microfoon en 2 kleine geluidsboxen en was het dus best wel behelpen. Toch werd er in die jaren best goeie en mooie muziek gemaakt wat absoluut niet meer te vergelijken is met de hedendaagse muziek.
Gerrit is nog in 1950 al begonnen bij harmonie Concordia in Albergen en speelt daar anno 2013 nog steeds.
De vorige week hebben we geschreven over Cliff Richard en daarom zijn deze week the Shadows aan de beurt.
The Shadows is een instrumentale muziekgroep, actief vanaf de jaren 50 van de 20e eeuw tot het begin van de 21e eeuw. Als band legden ze de basis voor de klassieke bandbezetting, bestaande uit een sologitaar, een slaggitaar, een basgitaar en drums.
In 1958 trokken de zestien jaar oude Hank B. Marvin en Bruce Welch van Newcastle naar Londen om aan een muziekwedstrijd deel te nemen.
De manager van Cliff Richard ontdekte hen in de Two I’s Coffee Bar, destijds het mekka van de Londense muziekscene, en bood hun een contract aan om Cliff, die intussen met de hit Move it uit 1958 in Engeland bekendheid kreeg, te begeleiden. Later sloten Jet Harris (basgitarist) en Tony Meehan (drummer) zich bij hen aan. Ze vormden een band onder de naam The Drifters en brachten snel een single uit, met daarop twee vocale nummers: Feelin’ Fine en Don’t be a Fool with Love.
Toen de Amerikaanse groep The Drifters zich verzette tegen het gebruik van hun naam in de Verenigde Staten, veranderden zij die in The Shadows.
Toen Jerry Lordan hen een melodie aanbood kwam hun carrière pas echt van de grond. Apache stond in Engeland gedurende vijf weken op de eerste plaats en werd een wereldhit, behalve in de Verenigde Staten, waar men de groep te saai vond maar een coverversie wel scoorde. Kon-Tiki, Wonderful Land, Dance On en Foot Tapper waren de vier volgende nummer 1-hits in Engeland. Behalve de vier Shadows, moet ook zeker Norrie Paramor genoemd worden. Paramor was een dirigent, songwriter en een arrangeur die zijn invloed deed gelden op bijvoorbeeld het nummer “Wonderful Land”. Veel later trok de band Cliff Hall aan, die op synthesizer de orkestpartijen voor zijn rekening nam.
In september 1961 werd drummer Tony Meehan vervangen door Brian Bennett. In april 1962 verliet Jet Harris de groep voor Brian Locking (overleden op 8 oktober 2020)[1]. Toen Locking in april 1963 voorrang gaf aan zijn religieuze werk, voegde een zeer getalenteerde basgitarist zich bij de groep: John Rostill. Deze zou tot 1969 deel uitmaken van The Shadows. Bruce Welch werd in 1969 tijdelijk vervangen door de toetsenist Alan Hawkshaw.
Jet Harris en Tony Meehan zouden nog zo’n vier jaar als duo optreden en zelfs twee Britse nummer 1-hits in The Shadows-stijl scoren. Meehan kwam in 2005 op 62-jarige leeftijd om het leven als gevolg van een val in huis; Harris overleed in 2011.
Rostill schreef enkele zeer succesvolle composities. Hij kon het succes ervan niet meer meemaken. Toen Welch hem in zijn studio opzocht bleek Rostill daar te zijn overleden door een overdosis aan barbituraten. Hij werd opgevolgd door Alan Jones, en later door Mark Griffiths.
The Shadows vertegenwoordigden het Verenigd Koninkrijk met Let Me Be the One op het 20e Eurovisiesongfestival, op 22 maart 1975 in Stockholm, Zweden. Van de 19 deelnemende landen won Nederland met het nummer Ding-a-dong uitgevoerd door Teach-In.
Na hun Engelse hit Ghost riders in the sky (1980) werd het allengs stiller aan het hitsinglefront. Wel verscheen er elk jaar een album, dat steeds zeer hoog in de hitlijsten terechtkwam. De groep bewerkte in die tijd bekende hits. Hank Marvin vertolkte die op zijn zo karakteristieke wijze. Alan Jones is op veel van die opnamen te horen op bas en voornoemde Cliff Hall op toetsen. Eind 1990/begin 1991 viel het doek definitief. Hank Marvin ging solo toeren en bracht solo-cd’s uit. Waarschijnlijk onder druk van de talloze fans en het naderend 45-jarig jubileum besloten de heren nog eenmaal als The Shadows een “final tour” te maken.
In 2004 gingen ze op tournee door het Verenigd Koninkrijk met een reeks van 37 concerten (The Final Tour) om op die manier een 45 jaar durende carrière af te sluiten. Wegens het grote succes kreeg de concertreeks een vervolg in 2005 met in totaal 27 optredens in Denemarken, Zweden, Noorwegen, Finland, IJsland, Nederland, Frankrijk, Duitsland, België en het Verenigd Koninkrijk. Hank Marvin woont sinds november 1986 in het Australische Perth en heeft daar een eigen studio, genaamd “Nivram Studios”. (‘Nivram’ is een anagram: de letters ‘Marvin’ omgekeerd gespeld.)
Naar aanleiding van het 50-jarige artiestenjubileum gingen Cliff Richard en The Shadows gezamenlijk een tournee maken door Europa, Australië, Nieuw-Zeeland en Zuid-Afrika. Deze vond plaats van eind september 2009 tot een stuk in 2010.
