Aan de Hemelpoort

De zoon van een beroemde profvoetballer komt thuis van school met zijn eindrapport.
“En? is het gelukt?” vraagt de vader nieuwsgierig.
“Ja hoor”, zegt de zoon, “mijn contract voor groep 6 is met een jaar verlengd!”

Een zakenman die op weg is huis wordt onderweg door slaap overvallen en om geen brokken te maken besluit hij zijn bolide langs de kant van de weg te zetten om even een tukje te doen. Hij vindt een rustig landweggetje en valt al na vijf minuten in een diepe slaap. Plotsklaps wordt hij opgeschrikt door getik tegen de autoruit. Hij draait het raampje open en een oud vrouwtje vraagt aan hem hoe laat het is. “Vijf voor twee,” bromt de zakenman. De vrouw bedankt hem en loopt verder. De zakenman draait zich om en gaat verder waar hij gebleven was. Lang kan hij er niet van genieten want tien minuten later wordt hij weer gewekt door getik tegen het raam. Geërgerd draait hij het autoraam open en ditmaal is het een jogger die de tijd wil weten. “Vijf over twee,” buldert de zakenman. De jogger bedankt hem en jogt verder. De zakenman beseft dat hij op zo’n manier nooit aan zijn slaap komt en pakt een stuk papier en schrijft daar met koeienletters op: IK WEET NIET HOE LAAT HET IS! en plakt dit achter zijn ruit. Tevreden over zijn eigen vindingrijkheid valt hij voor de derde maal in diepe slaap. Nauwelijks aangekomen in dromenland word zijn rust weer verstoord door getik tegen de ruit. Met een welgemeende “Godgloeiende…,” draait de zakenman zijn autoraam open en kijkt in het gezicht van een jonge scholier. Deze werpt een blik op zijn horloge en zegt: “Het is tien voor half drie meneer.”

Ik werd laatst met mijn auto aangehouden op de Almelosestraat. Vraagt die agent: “Meneer, heeft u gedronken?” Ik zeg: “Wat zegt u, ober?” Foutje natuurlijk, dus die agent vraagt nogmaals of ik gedronken heb. “Een biertje of dertig, een paar whisky’s en een paar glazen wijn.” Zegt die agent: “Dan moet u toch even blazen.” Ik zeg: “Hoezo? Geloof je me niet?”

Een advocaat gaat op zakenreis naar het buitenland.

In het vliegtuig komt hij naast een blondine te zitten en denkt: Daar ga ik een spelletje mee doen.
Ze stemt er mee in en hij zegt: Ik stel jou een vraag en als je het antwoord niet weet moet je me vijf euro geven. Daarna stel jij mij een vraag en als ik het antwoord niet weet krijg je van mij VIJF HONDERD euro.
Zo gezegd zo gedaan en hij vroeg haar: Wat is de afstand tussen de aarde en de zon?
Waarop de blondine uit haar tas een briefje van vijf haalt en aan hem geeft.
Nu mag je mij een vraag stellen, grinnikte de advocaat.
Ze denkt even na en vraagt: Wat gaat met vier benen de berg op en komt met drie benen naar beneden?
Een beetje verrast door de bizarre vraag begint de advocaat na te denken. Na een minuut of tien zette hij zijn laptop aan en begon als een razende te zoeken op het net naar een soms vier, soms drie-benig wezen danwel fenomeen.
Een beetje geïrriteerd wendde hij zich tot de inmiddels slapende blondine (na ruim twee en een halfuur surfen)en overhandigde haar een cheque ter waarde van vijfhonderd euro. Ze nam het in ontvangst, draaide zich om en sliep rustig weer verder.
De advocaat kon het niet meer aan, maakte haar wakker en vroeg: Sorry hoor maar ik wil eigenlijk toch wel weten wat met vier benen de berg op gaat en met drie benen beneden komt?
Waarop de blondine een briefje van vijf uit haar tas haalt en aan de advocaat geeft.

Chris was tijdelijk kassier in een supermarkt. Hij zag een vrouw die ongeduldig aan het eind van een lange rij mensen stond aan te schuiven. Ze stond hoorbaar te zuchten over de traagheid waarmee Chris z’n werk deed aan de kassa. Toen het haar beurt was en Chris er plots iemand moest bij roepen om de kassarol te vervangen, riep de vrouw: “Ik mag van geluk spreken als ik tegen zondag weer thuis ben met m’n boodschappen!” “Geen probleem mevrouwtje” antwoordde Chris.

“Er Is veel wind, en met die nieuwe bezem die je net gekocht hebt, ben je in een paar seconden weer thuis”

Nadat hun vliegtuig is neergestort op een vlucht naar het zuiden, kan een koppel zich redden op een onbewoond eiland. Niets wijst erop dat ze nog zullen gevonden worden. De man vraagt zijn vrouw (blijkbaar is zij degene die de financiën beheert): ‘Lieverd, heb je onze inkomstenbelastingen betaald voordat je vertrok?’ En zij antwoordt: “Nee”. Hij vraagt haar ook: “Heb je onze onroerende voorheffing betaald voor vertrek?” En zij antwoordt: “Nee”. Hij vraagt haar ook nog: “En heb je onze verkeersbelasting betaald voordat je wegging?” En zij antwoordt andermaal: “Nee”. Dan springt de man recht, omhelst haar en kust haar uitzinnig. Ze vraagt hem waarom hij zo blij is.

Hij antwoordt: “Dan ze zullen ons zeker vinden!”